แรกเจอ

กวินนั่งอ่านรายงานในช่วงที่เขาไม่อยู่ ขณะนั่งรออาหารเช้า เพราะเขาไม่ได้อยู่จัดการหลายวัน และแผนโรงเเรมบนเกาะส่วนตัวที่เขากำลังจะเริ่มสร้างในอีกไม่ช้านี้ ช่วงนี้เขาค่อนข้างที่จะยุ่ง จึงต้องทำงานตลอดเวลา ปกติเขาเป็นคนที่แบ่งเวลาทำงานกับเวลาส่วนตัวชัดเจน สงสัยต่อจากนี้ต้องรับสมัครผู้ช่วยเพิ่ม ณัฐนันท์ผู้ช่วยเขาคงทำงานคนเดียวไม่ไหว หุ้นส่วนที่เขาถือหุ้นราว70% โรงแรมทั้ง4แห่ง และจะเปิดไหม่บนเกาะส่วนตัวที่กระบี่อีกแห่ง ไหนจะโรงงานผลิตผลไม้แห้งที่ใหญ่ที่สุดในจังหวัดเชียงรายอีก เรียกว่า2-3วันนี้ เขาต้องยุ่งจนหัวหมุนแน่

กลิ่นอาหารลอยมาแต่ไกลทำให้กวินต้องว่างไอแพดในมือลง 2 วันที่เขาไปญี่ปุ่นเขาแทบไม่ได้ทานอาหารอิ่มเลยสักมือ ด้วยความที่เขาเป็นคนทานยาก แต่ไม่มีใครที่ทำอาหารถูกปากเขาสักคน ตอนนี้มีแค่ป้าบัวที่เขายังพอทานได้อยู่เพราะเป็นแม่นมที่เลี้ยงเขามาแต่เล็กๆ จนเขาย้ายมาอยู่คนเดียวจึงได้ป้าบัวที่ตามมาคอยดูแลเรื่องอาหารการกิน

“หายดีแล้วเหรอ”

เสียงทุ่มกล่าวออกมาอย่างน่าฟัง

ฉันที่รินน้ำอยู่ถึงกับตกใจชะงัก โอ่ววววมองใกล้ๆ ว่าหล่อแล้ว มองใกล้ๆ นี้เป็นลมได้นะ ยังกะหวังอี้ป๋อ ผสมกับเซียวจ้านเหมือนพระเอกซีรี่ย์ที่ฉันชอบดูยังไงยังงั้น โอ็ย\~\~อกอีแป้นจะแตกแล้วคร่าาา หล่อแบบเป็นลม ดูดวงตาที่มีเสน่ห์นั้นสิ ทำให้นึกถึงบทในซีรี่ย์เรื่องบัณฑิตหน้าใสหัวใจว้าวุ่นที่ว่า ดวงตาเขาอบอุ่นดั่งฤดูใบไม้ผลิต แต่จิตใจเย็นชาดังคำ่คืนฤดูหนาว อ๊ายยย

“อะแฮ่ม!! คุณกวินถามแกไม่ได้ยินหรือไง”

เสียงป้าบัวกล่าวเตือนฉันที่ถือเหยือกน้ำค้างอยู่และเอาแต่จ้องหน้าเจ้านายไม่ยอมตอบสักที

“หะ หะ หายแล้วค่ะ”

ฉันที่พึ่งหาเสียงตัวเองเจอกล่าวอย่างเงอะง่ะ เขาเพียงพยักหน้าเท่านั้น อู\~\~\~\~ฉันถอนหายใจออกมาอย่าโล่งอกเหมือนกลับมายืนข้างๆ ป้าบัวอีกครั้ง เพราะคิดว่าจะโดนไล่ออกวันแรกที่ทำงานในร่างนี้ส่ะแล้ว

จ๊อกก!!

เสียงท้องฉันร้องออกมา ให้ตายสิ ร้องออกมาไม่ดูเวลาล่ำเวลาเหลือเกินนะ น่าอายเกินไปแล้วว พึ่งผ่านสถานการณ์น่าสิ่วน่าควานมาแท้ๆ ให้ตายเถอะ เเฮ่\~\~\~ ฉันได้แต่ยิ้มเห่ยออกมา

“บ้านเราปล่อยให้คนที่นี่ต้องอดอาหารขนาดนั้นเลยเหรอ”  เสียงทุ่มกล่าวออกมาอีกครั้ง

“ปะ ปล่าวค่ะ วันนี้ฉันตื่นสายเลยมาทานข้าวเช้าไม่ทัน “ฉันรีบตอบรัว

“งั้นถ้าแก้ปัญหาไม่ได้ก็ออกไปส่ะ” เสียงเข้มกล่าวออกต่างจากโทษเสียงที่นุ่มนวลตะกี้

“ไปๆ แกไปช่วยนางฟ้าใสเก็บครัวไป แล้วค่อยมาเก็บจานตอนคุณกวินกินเสร็จ” ป้าบัวกระซิบบอกฉันเงียบๆ ให้ออกไป

ฉันรีบเดินออกมาแบบหน้าอายชะมัดเลย ท้องร้องมันก็เรื่องธรรมชาติไหมล่ะ ไม่เคยท้องร้องรึไงห๊ะ! ไอ่ตาทึ่มเอ้ย ถ้าไม่ติดว่าหล่อนะ ฉันจะ….ชั่งมันเหอะ ฉันได้แต่ด่าเขาในใจ

.

.

“โอ๊ยยยยเหนื่อยช่ะมัดเลยยย”

หญิงสาวล้มตัวนอนบนฟูกอย่างหมดเรี่ยวแรงหลังจากที่ได้เวลาเลิกงาน และกำลังใช้ความคิดเนื้อหาเรื่องสุดหัวใจนายเพอร์เฟค

เอ๋….ในนิยายตอนนี้ถึงตอนไหนของเรื่องแล้วหว่า\~

ฉันกระโดดลุกขึ้นมาอย่างใช้ความคิด พ่อพระเอกของเราพึ่งกลับจากญี่ปุ่นแสดงว่าก็เป็นฉากเเรกของเรื่องเลยน่ะสิเป็นตอนที่พระเอกไปดูงานอยู่ญี่ปุ่นตอนกลับทำให้ได้เจอกับนางเอกบนเครื่องบินที่กำลังกลับจากที่ไปขายงานเกี่ยวกับผลิตภัณฑ์เสริมความงามที่เธอทำอยู่เช่นเดียวกัน แต่เกิดเรื่องขึ้นเพราะพระเอกของเราดั้นเกิดหน้ามืด เพราะน้ำตาลในเลือดน้อยหลังจากที่ทำงานหนักติดต่อกันหลายวัน และได้นางเอกของเราที่ชอบพบขนมของหวานเล็กๆ ติดตัวไว้ ที่เห็นท่าทางไม่ค่อยดีเลยยื่นขนมให้ ทั้งคู่จึงได้รู้จักกัน แม๋\~\~ชั่งเป็นฉากที่สุดแสนจะประทับใจ และต่อจากนี้พระเอกกับนางเอกจะได้เจอกันอีกครั้งเพราะนางเอกของเราจะมาเสนอขายผลิตภัณฑ์ที่ใช้สำหรับโรงแรมกับพระเอก งั้นก็น่าจะเป็นอีก 1 อาทิตย์ข้างหน้าสินะ โอ้ยยยย อยากจะเห็นหน้าตานางเอกของเราจังเลย พระเอกหล่อขนาดนี้ นางเอกของเราหน้าตาจะเป็นยังไงกันนะ

ก๊อกๆ!

“ยายแก้ว ได้ยินฉันมั้ยเนี้ย” เสียงเปลวที่ดังมาจากหน้าห้อง

“อ่าววมีอะไรเปลว “ฉันเปิดประตูพร้อมทำหน้าสงสัย

“ก็แกอะดิมั่วทำอะไรอยู่ ฉันเรียกแกตั้งนานแล้วนะ”

เปลวบ่นฉันเป็นควันเมื่อเห็นว่าฉันไม่เปิดประตูสักที

“โทษทีฉันคิดอะไรเพลินไปหน่อย ว่าแต่แกเถอะมีอะไรกันแน่”

ฉันถามออกไปเพราะเห็นเปลวเอาแต่บ่น ไม่ยอมบอกสักทีว่ามาทำอะไร

“ขนมปังแกเหลือป่ะ พอดีของฉันหมดอ่ะ” เปลวตอบออกมาอย่างเขิลๆ

“ห๊ะ? ขนมปังเหรอฉันไม่มีนะ ไม่ชอบกินอ่ะ ขนมปัง1แผ่นเท่ากับข้าว1จานเชี่ยวนะ ช่วงนี้ฉันลดหุ่นอยู่”

ฉันตอบออกไปตามจริง

“เฮ้ออออ ขนมปังที่ฉันหมายถึงคือผ้าอนามัย แกนี่นะมันซื่อบื่อจริงๆ เลย” เปลวพูดกับฉันอย่างจนปัญญา

“อ่าวเหรอ555 แป๊บนะฉันหาก่อน”

ฉันหาผ้าอนามัยที่คิดว่าแก้วกมลร่างเก่าจะเก็บไว้ แต่ก็หาไม่เจอ สงสัยจะหมดจริงๆ

“สงสัยของฉันจะหมดเหมือนกันอ่ะแก ทำยังไงดีล่ะทีนี้” ฉันบอกออกไปพร้อมทำหน้าเศร้าให้กะเพื่อน ฉันเข้าใจดีเรื่องแบบนี้ถ้าขาดคือชีวิตพินาศทันที

“งั้นแกออกไปซื้อมินิมาร์ทข้างนอกเป็นเพื่อนฉันหน่อยสิ นี่พึ่ง2ทุ่มเอง “เปลวเอ่ยชวนฉันเพราะที่นี่จะปิดไม่ให้เข้า-ออกหลังจาก5ทุ่มไปแล้วสำหรับคนงานที่ทำงานที่นี่

“มีมินิมาร์ทด้วยเหรอ” ฉันถามออกไปอย่างตื่นเต้นเพราะตั้งแต่เข้ามาอยู่ร่างนี้เธอไม่ได้ออกไปไหนเลย นอกจากบ้างหลักที่ไปทำงานกับที่พักที่เธออยู่

“ก็ใช่นะสิ พูดยังกับแกไม่เคยไปนั้นแล่ะ ตกลงไปกันเลยป่าว” เปลวถามฉันอีกครั้ง

“ไปสิฉันก็จะซื้อมาไว้เหมือนกัน” ฉันตอบออกไปก็ใครจะไปรู้ ในนิยายไม่ได้อธิบายฉากยิบย่อยแบบนี้นิ

แก้วกมลและเปลวเดินออกมาทางด้านหน้าของบ้านหรือที่แก้วกมลเรียกว่าคฤหาสน์ กว่าจะถึงก็เล่นทำเอา 2 สาวหอบเลยทีเดียว กว่าจะออกมาได้ระยะทางไกลพอสมควร ปกติถ้าออกมาข้างหน้าจะใช้รถกอล์ฟแทน แต่เพราะดึกมาแล้วเลยไม่อยากรบกวน ลุงฉัตรรปภ. ที่พึ่งเปลี่ยนกะ แต่ไม่คิดว่ามันจะเหนื่อยขนาดนี้ โชคดีที่มินิมาร์ท ตั้งอยู่ด้านหน้าของบ้านพอดี ไม่งั้น2สาวต้องลมจับกันแน่ๆ

ระหว่างซื้อของเสร็จกำลังจะกลับ เจอกับหนุ่มหน้าตาหวานละมุน ร่างกายสูงโปร่งแต่ก็มองออกว่าข้างในตัองมีซิตแพคแน่ๆ คนอะไรหล่อชะมัดเลย โอ๊ยยยฉันอยากได้เขา หนุ่มหล่อตรงหน้าเดินเข้ามาหาฉัน เห้ยยยยเขาหาทางฉันนนหรือฉันสวยจนสดุดตาเขาอย่างงั้นเหรอ ฉันมโนในใจ

“อ่าวสาวๆ ออกมาซื้อของกันเหรอ แล้วออกมากันยังไง” ชายตรงหน้าถามเสียงทุ่มน่าฟัง

“ไช่ค่ะ กำลังจำกลับพวกเราเดินออกมา” เปลวที่ยืนข้างๆ ตอบ

“งั้นก็ไปด้วยกัน ผมกำลังจะเข้าไปหาคุณกวินพอดี” ชายหนุ่มเอ่ยชวนพร้อมกับยิ้ม

.

ถึงบ้าน

“ขอบคุณนะคะ คุณณัฐนันท์ที่มาส่ง” เปลวยกมือไว้อย่างนอบน้อม ชายหนุ่มเพียงยิ้มแล่ะเดินเข้าบ้านไป

ระหว่างเดินเข้าบ้าน ฉันกำลังอึ้งกับสิ่งที่ได้ยิน นั้นพระรองเลยนะ นี่ฉันเจอตัวละครหลักตัวที่ 2 แล้วเหรอเนี้ย นิยายเรื่องนี้จะหน้าตาดีทุกคนเลยหรือยังไงกัน โอ๊ยยย\~ มีวาสนาจังเลยฉันเนี้ย ทำบุญวัดไหนมานะชาติที่แล้ว ชาตินี่ถึงได้เจอเเต่คนหล่อๆ หน้าตาดีๆ แบบนี้ แก้วกมลคิดในใจอย่ามีความสุข

“แก้ว แก้ว ได้ยินไหมเนี้ย “เปลวที่เดินด้วยสกิตฉันที่ไม่ตอบสักที

“ห๊ะ? แกว่าไงนะ “ฉันที่กำลังคิดเพลินจนไม่ได้ฟังเพื่อน ถามอีกครั้ง

“ฉันบอกว่าพรุ่งนี้อย่าสายอีกนะ เจอกันพรุ่งนี้”

เปลวบอกเตือนฉันหลังมาถึงหน้าห้อง

“โอเคร เจอกันพรุ่งนี้นะ” แก้วกมลกล่าวลาเมื่อต้องแยกย้าย

หญิงสาวหัวใจพองโตเมื่อคิดว่าวันนี้ถึงจะโชคร้ายไปหน่อยที่ต้องเจอกับพระเอกสุดหล่อ แต่เย็นชาใจร้ายเป็นบ้าเลย แต่ไม่เป็นไรพระรองในวันนี้ช่วยฮีลใจฉันไปแล้ว

.

.

.

#เป็นกำลังใจให้ไรท์ด้วนน๊าาาา  นี่เป็นเรื่องเรกที่ไรท์เขียนเลย  อาจจะมีบางคำที่ไรท์พิมพ์ผิดไปบ้าง  จะพยายาม ปรับปรุงน๊าาา😊😊

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***