"คุณท่านเรียกผมมามีอะไรให้รับใช้ครับ" นาวิน เลขา(ส่วนตัว)ของเคออส บุุุคลิกของเขาตอนนี้ต่างจากในเวลางานมาก การทำงานในบริษัทยักษ์ใหญ่ของประเทศจำเป็นต้องอาศัััััััยภาพลักษณ์ที่ดูดี และคล่องแคล่ว
คนที่ถูกเรียกว่าคุณท่าน หันเก้าอี้ล้อหมุนมีสปริงมาทางเลขาหนุ่ม โน้มตัวมาข้างหน้าและประสานมือตัวเองเข้าหากัน "เตรียมรถ แล้วออกไปรับเด็กที่ชื่อมี่เฟยมาที่นี่" นาวินพยักหน้าหงึกหงักเป็นอันว่าเข้าใจ โค้งคำนับพร้อมทำตามคำสั่งแล้ว
ไม่มีรูปถ่าย... ไม่บอกสถานที่... มีเพียงชื่อให้เดาเล่นๆอย่างเดียวงั้นหรือ??
สุดท้ายเขาก็ต้องพึ่งทักษะการสืบค้นข้อมูลของตัวเอง จนเจอเป้าหมาย โรงเรียนที่่่่่่มี่เฟยเรียนอยู่ อยู่ไม่ใกล้จากตำแหน่งที่รถตู้ยี่ห้อ BMW สีดำเงาวับราวกับเพิ่งถอยมาใหม่ๆจอดอยู่ เขาชินทางถนนเส้นนี้ดี เลยรู้ว่าแถวนี้ผ่านโรงเรียนอะไรบ้าง
ไม่นานรถตู้สีดำก็ชะลอความเร็วจอดอยู่ริมฟุตบาทที่มีแถบสีขาวสลับดำ เช็คจนแน่ใจว่าจอดชิดขอบทางแล้ว นาวินดับเครื่องยนต์แล้วเดินมุ่งหน้าเข้าไปในโรงเรียนมัธยมแห่งหนึ่ง
"สวัสดีค่ะ ไม่ทราบว่าเป็นผู้ปกครองของใครคะ" ครูสาวยืนอยู่หน้าประตูคอยส่งนักเรียนพนมมือไหว้สวัสดีเขาอย่างสุภาพและนอบน้อม "คุณพ่อรอในโรงเรียนก่อนนะคะ อีกเดี๋ยวโรงเรียนก็จะเลิกเเล้วค่ะ" เธอยิ้มให้พร้อมกับผายมือเชิญนาวินเข้าไปรอในโรงเรียนก่อน
"ขอบคุณครับ แต่ไม่ดีกว่า ถ้านักเรียนอายุ13ปี ที่ชื่อมี่เฟยออกมาแล้ว กรุณาฝากคุณครูช่วยบอกเขานะครับว่าให้ขึ้นรถสีดำคันนั้น" สีหน้าของครูสาวดูกังวลใช่เล่น เธอคงวิตกว่าเด็กอาจไม่ปลอดภัย "ท่านประธานเคออสให้ผมมารับเขา เพราะฉะนั้นไว้ใจได้ครับ"
สีหน้าของเธอเริ่มคลายกังวลลงแต่กลับกลายเป็นว่าเธออึ้งกว่าเดิมเสียอีก "ท่านประธานเคออสงั้นเหรอคะ!!?" เธอถามย้ำ นาวินพยักหน้าตอบรับเธอไปหนึ่งที "โอ้พระเจ้า ได้ค่ะ! เดี๋ยวดิฉันจะบอกนักเรียนให้ค่ะคุณบอดี้การ์ด"
ขำตรงประโยคที่เรียกว่าบอดี้การ์ดนี่แหละ เหมือนตรงไหนวะ...
.
ก๊อก! ก๊อก!
เสียงเคาะกระจกหน้าต่างประตูฝั่งซ้ายมือข้างคนขับดังขึ้น นาวินที่เพิ่งตื่นจากการงีบหลับเมื่อครู่ เลื่อนกระจกลง เด็กผู้ชายใส่ชุดนักเรียนมัธยมยืนอยู่นอกตัวรถชะโงกหน้าเข้ามาเมื่อกระจกรถถูกเลื่อนลง "มี๊ให้มารับเหรอครับ"
ตามน้ำไปก่อนแล้วกัน "ครับ คุณหนู" ประตูรถด้านข้างถูกเปิดออก เด็กชายเดินกระโดดขึ้นรถแล้วปิดประตู เอ่ยปากถามชายหนุ่มนาวินว่า "พี่อายุเท่าไหร่" นาวินเลิกคิ้วสงสัยว่าเด็กหนุ่มจะถามไปทำไม
"30 ครับ" มี่เฟยทำหน้าผิดหวังเหมือนกับคาดหวังอะไรบางอย่าง เลยได้แต่นั่งเงียบๆรอจนถึงบ้าน
--------------------------------
"อึ๊บ! บ้านใหญ่เหมือนกันนะเนี่ย" เด็กหนุ่มร่างเล็กกระดึ๊บลงจากเบาะรถ นาวินที่เพิ่งลงจากรถตามหลังมาเลยบอกไปว่า
"ไม่น่าเปรียบเป็นบ้านได้นะครับแบบนี้ เขาเรียกคฤห าสน์ครับ"
"รู้หรอกน่า แล้ว...เจ้านายพี่อยู่คนเดียวเหรอ" เด็กหนุ่มถามตาแป๋ว
"ครับ เข้าข้างในเถอะครับ เดี๋ยวคุณท่านเห็นผมจะถูกดุเอา"
.
จานอาหารว่างถูกจัดเสิร์ฟไว้บนโต๊ะทำงานของชายหนุ่มผู้เย็นชา ไม่ทันที่เขาจะได้ยกแก้วกาแฟขึ้นดื่ม เสียงเคาะประตูสามครั้งดังขึ้นแล้วเปิดออก ให้เห็นคนสองคนเดินเข้ามาในห้องของเขา
"คุณลุงอายุเท่าไหร่" เด็กหนุ่มชิงถาม
"ไร้มารยาท" ชายหนุ่มวางแก้วกาแฟลงบนโต๊ะ จ้องมองใบหน้าเล็กๆของเด็กอายุสิบสามอย่างเรียบนิ่ง
"ตอบมาก่อนสิ คุณลุงก็ไร้มารยาทเหมือนกัน เด็กถามทำไมไม่ตอบล่ะ" เด็กหนุ่มเท้าสะเอวเถียงคนอายุมากกว่าฉอดๆ
"28" เขาตอบด้วยน้ำเสียงเย็นชา
"อืม มี๊บอกให้เรียกคุณลุงอายุ28 ว่าป๊า" เด็กหนุ่มคลายมือลง เอามือประสานกันไว้เบื้องหน้า
"นาวิน จัดห้องให้เด็กนี่ด้วย" เขาหันไปสั่งเลขาหนุ่ม
นาวินผายมือเชิญให้เด็กหนุ่มเดินตามเขาออกไป มี่เฟยหยุดเดินและหันมาจ้องมองร่างสูงในชุดสูทสีดำขลับ "แล้วเจอกันที่โต๊ะอาหารนะครับ ป๊า"
**********************
ไม่ลับลู้จ้า ขอปลีกมาอัพเรื่องนี้ก่อนสักพัก เดี๋ยวพล็อตจม
จะกลับมาเก็บคำผิดให้ทีหลังนะครับบ
มี่เฟย [credit : Taehyung BTS]
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
อัพเดทถึงตอนที่ 5
กกาวน์โหลดทันที
ชอบผลงานนี้ไหม? ดาวน์โหลดแอพ บันทึกการอ่านของคุณจะไม่สูญหาย
Comments