#1 : อ้อนวอน

@ตระกูลคาโรอิล

     ห้องทึบสีดำเมื่อสมัยเจ้าตัวชอบอยู่ ทว่าตอนนี้กลับถูกทับด้วยกองโต๊ะ เก้าอี้ ที่ไม่ใช่แล้วจำนวนมาก ตู้เสื้อผ้าที่ถูกเปิดทิ้งเอาไว้กับเสื้อผ้ากองพะเนินในตู้เสื้อผ้าไม้สีน้ำตาลเคลือบ จะเป็นฝีมือใครไปไม่ได้ถ้าไม่ใช่คุณหญิงของบ้าน

.

     ร่างสูงโปร่งเดินเข้ามาในบ้าน คนรถ สาวใช้ แม่บ้าน แม่ครัวต่างพากันยืนเรียงรายเป็นระเบียบ 'ผิดแปลกจากปกติ'

     "คุณหนูคะ คุณผู้หญิงรออยู่ข้างในแล้วค่ะ" หนึ่งในป้าแม่บ้านเอ่ยขึ้นแล้วปรายตามองเข้าไปข้างใน

     "อืม" คำเดียวสั้นๆ แต่ได้ใจความ เขาเดินเข้าไปหาบุคคลที่นั่งอยู่บนโซฟาห้องรับแขก มือประสานกันวางไว้บนหน้าตัก แผ่นหลังยืดตรง เข้าคำเปรยที่ว่า 'อกผายไหล่ผึ่ง'

     "มาทำอะไรที่นี่" เขาถามสไตล์เดิม และยังคงใบหน้าอันเรียบนิ่งแย้งกับน้ำเสียงที่มีความแหบพร่าติดขัดบางช่วงนิดหน่อย

     "สบายดีไหม การงานก้าวหน้าดีนะ" มาเรีย ผู้เป็นมารดาที่กำเนิดเคออสอย่างแท้จริง ถึงแม้จะไม่ได้เลี้ยงมากับมือแต่เธอภูมิใจในตัวลูกของเธอ เธอยิ้มน้อยๆ แต่ไม่นานก็ต้องหุบยิ้มลงเมื่อไม่ได้รับคำตอบกลับจากคู่สนทนา "ใจคอลูกจะไม่พูดจากับแม่คนนี้หน่อยหรือ"  ใบหน้าเศร้าลงทันที

     ถอนหายใจตอบส่งๆไป "ครับ" เธอยิ้มร่าด้วยความดีใจ ที่ลูกชายตอบสนองเธอบ้างแล้ว

     "เอาล่ะ เข้าเรื่องกันเถอะ แม่รู้ว่าลูกคงไม่อยากเห็นหน้าแม่นานหรอก" เธอยิ้มแหยะ "ไม่กี่วันถัดจากนี้แม่จะต้องบินไปฝรั่งเศสและอยู่ที่นั่นถาวร แต่แม่ทิ้งเด็กไว้คนเดียวไม่ได้ เลยอยากจะขอร้องลูกช่วยเป็นผู้ปกครองมี่เฟยแทนแม่ได้ไหม ไหนๆอายุก็ห่างกัน15ปีพอดี" เธอจับมือลูกชายขึ้นมากุมไว้

     มือหนาชิงสะบัดออก ทำหญิงวัยกลางคนที่อายุอานามก็ปาไปเลข4แล้วหน้าเสีย ก้มหน้าลง เธอรู้สึกผิดที่ทำลูกอึดอัด แต่คิดไว้แล้วว่าคำตอบคงจะไม่ยอมรับแน่...

     "13ปี?" เขาเลิกคิ้วขึ้นถามย้ำตัวเอง เมื่อคำนวณอายุของเขาและ!(ว่าที่)ลูกในความดูแลของเขาเสร็จสรรพ "หึ เอาสิ แล้วอย่ามาอ้อนวอนขอลูกคืนแล้วกัน"  ว่าจบก็ลุกขึ้นยืนเต็มความสูงแล้วก้าวฉับๆตามขั้นบันไดขึ้นห้องไป

.

     'แม่วานลูกไปรับน้องที่โรงเรียนด้วยนะ นับแต่นี้ให้น้องไปอยู่กับลูกเลย แม่จะให้คนเอาของของน้องไปให้'

     'ขอบคุณลูกมากนะเคออสที่ช่วยอุปการะมี่เฟย ขอบคุณจริงๆ'

     มี่เฟย? เด็กคนนั้นเหรอ?

     กึด! เสียงกดปุ่มปิดหน้าจอโทรศัพท์มือถือ ร่างสูงหงายหลังลงเตียงเคลิ้มจะหลับอยู่รอมร่อ แต่ก็ต้องลืมตาตื่นขึ้นเมื่อนึกได้ว่า 'เขาต้องทำงาน จะมามัวพักผ่อนอย่างนี้ไม่ได้'

*****************************

     ถามจริง ไม่คิดจะพักผ่อนบ้างเลยเรอะ! คีพฟอร์มเกินไปนะบางที

     กลับมาอัพแล้วหลังจากหายไปนาน หรือเปล่า...  555+ เรื่องนั้นช่างมันเถอะ

     ความผิดพลาดอันใหญ่หลวง เมื่อคืนผมน่ะแต่งเสร็จเรียบร้อยแบบเรียบร้อยเลย แต่ว่าลืมกดส่ง จะลองใส่รูปภาพสักหน่อย อ้าา อยู่ๆเด้งออกเลย เสียดายสุดๆ บทเรียนที่จำจนตายเลย ฮรุก!😂

     เคออส คาโรอิล [credit : Jungkook BTS]

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***