เริ่มสำรวจ

ซิงเยียนเดินมาเรื่อยๆ สายตาสอดส่องไปมาด้วยความอยากรู้อยากเห็น พลางคิดในใจ 'พี่ห่าวซินเป็นคนสวยและใจดีที่คอยช่วยดูแลฉันมาด้วยกันกับโหย่วอี้ และที่บอกให้ฉันรีบไปรีบกลับนั้นคงเพราะ

1.การที่ฉันซึ่งเป็นคนนอกเข้ามาอาศัยอยู่บนภูเขานี้โดยที่ยังไม่ได้แจ้งให้องค์เทพทราบ ถ้าเกิดมีใครรู้ก่อนมันอาจจะเป็นปัญหาภายหลังได้ เห็นพี่ห่าวซินบอกว่าช่วงนี้องค์เทพดูยุ่งๆอยู่ เลยบอกว่าไว้อีกสักพักแล้วกัน

2.คงกลัวว่าฉันจะไปก่อเรื่องวุ่นวายขึ้นกระมัง

โธ่!!พี่ห่าวซินเห็นฉันเป็นเด็กไปได้ เดี๋ยวฉันจะรีบเอาไปวางแล้วรีบกลับทันทีเลย ฉันจะรับบทนินจาจะไม่ให้ใครได้เห็นตัวหรือพูดอะไรกับใครทั้งนั้น หึ!!'. ซิงเยียนทำเสียงขึ้นจมูกเสร็จแล้วก็เริ่มเดินฉับๆๆไปตามทางที่ห่าวซินบอก...

หลังจากเลี้ยวตรงหัวมุมเดินตรงไปสักพักซิงเยียนก็เจอกับต้นเหมยขนาดใหญ่ตั้งตระหง่านอยู่ตรงกลางลานตามที่ห่าวซินได้บอกไว้ มีโต๊ะกับม้านั่งหินอ่อนชุดหนึ่งอยู่ใต้ต้น คงเอาใว้จิบชาชมดอกไม้ยามดอกเหมยบาน ซิงเยียนหยุดเดินแล้วหันไปพูดกับต้นเหมยว่า 'ฤดูหนาวเจ้าคงจะออกดอกบานเต็มต้น..คงหอมน่าดู'

พูดเสร็จก็ยิ้มหวานให้ต้นไม้หนึ่งที แล้วก็หันกลับไปเดินต่อ มุ่งไปยังตำหนักที่อยู่ตรงหน้า

ประตูถูกเปิดออกซิงเยียนกวาดสายตามองไปรอบๆ พบว่าห้องนี้ใหญ่ประมาณหนึ่งไม่ได้ใหญ่มาก ตกแต่งดูเรียบง่าย สะอาดสะอ้าน ทุกอย่างดูเรียบร้อย เป็นระเบียบ ห้องนอนน่าจะอยู่ด้านในทางขาวมือ มองไม่ค่อยชัดเพราะมีฉากกั้นวางขวางอยู่ ตรงกลางห้องน่าจะเป็นโต๊ะทำงาน เพราะมีโต๊ะขนาดใหญ่วางอยู่ด้านหน้าชั้นม้วนหนังสือ บนโต๊ะมีที่ฝนหมึกและผู่กันวางอยู่ ส่วนทางซ้ายมือเป็นพื้นแบบยกขึ้นมีโต๊ะหมากล้อมแบบนั่งพื้นอยู่หนึ่งตัวพร้อมกับเบาะรองนั่ง เยื้องไปเล็กน้อยมีโต๊ะขนาดเล็กพร้อมกับเตาตัวเล็กสำหรับชงชาตั้งอยู่ เมื่อซิงเยียนพบกับจุดหมายของเธอหลังจากที่เล่นเป็นนักสำรวจอยู่สักพัก เธอก็ยิ้มแล้วก็พูดขึ้นว่า

'นั่นสินะจุดหมายของเรา' ว่าแล้วก็เดินตรงไปที่โต๊ะตัวนั้นและวางชุดชงชาลงบนนั้น เธอลุกขึ้นแล้วก็เดินดูโน้นนี้นั้นด้วยความอยากรู้อยากเห็น จับโน้นส่องนี้ ไปเรื่อย

ทันใดนั้นก็มีเสียงเสียงหนึ่งดังขึ้นจากข้างหลังเธอ

'นั้นเจ้าเป็นใคร'

ซิงเยียนตกใจสะดุ้งหันขวับไปตามเสียงนั้น

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***







บทที่แล้ว

เริ่มเรียนรู้

บทต่อไป

แรกพบ

