เริ่มต้นใหม่

'ซิงเซียน' เสียงเรียกจากชายหนุ่มที่กำลังเดินใกล้เข้ามาหาเธอ ซิงเยียนหันกลับไปตอบรับ

'โหย่วอี้'

'ใยเจ้าถึงได้เปียกปอนเช่นนี้' โหย่วอี้ถาม

ซิงเยียนมองโหย่วอี้พร้อมกับผายมือโชว์ให้เห็นเสื้อผ้าที่เปียกปอนของเธอแล้วพูดว่า

'และนี้คือเหตุผลที่ฉันอยากได้ชุดที่เหมือนกับคุณไงค่ะ'

'เจ้าเป็นผู้หญิงสำรวมหน่อย แล้วเจ้าจะเอาชุดผู้ชายไปทำไมกัน' โหย่วอี้พูดพร้อมเอามือปิดตาแล้วหันข้างให้ เพราะเสื้อผ้าที่เปียกปอนของซิงเยียนแนบชิดกับร่างกายทำให้เห็นสรีระของเธอชัดเจนจนเกินงามไปหน่อย

'ก็ชุดผู้หญิงมันรุ่มร่ามทำอะไรๆ ก็ไม่สะดวก สวยก็สวยอยู่หรอกนะแต่มันไม่เหมาะสำหรับทำงาน ฉันว่าแบบคุณน่าจะคล่องตัวกว่า ส่วนชุดสวยๆ พวกนี้ก็เก็บไว้ใส่ในโอกาสอื่นๆ ที่ควรใส่'

'เอาหละๆ ถึงข้าจะฟังเจ้าพูดรู้ความไม่ทุกคำแต่เดี๋ยวข้าจะไปแจ้งกับพี่ห่าวซินให้ แล้วนี่เจ้ารดน้ำผักเสร็จหรือยัง'

'ยังเลยเหลืออีกแปลงหนึ่ง'

'งั้นก็รีบหน่อย ข้าเตรียมกับข้าวใว้ให้เจ้าแล้วเสร็จแล้วก็ไปกินสะ กินเสร็จก็ไปรับเสื้อผ้ากับพี่ ห่วนซิน เจ้าจำทางได้ใช่มั้ย'

'อืม..ได้'

'ดีมาก..ข้าไม่ได้ไปเป็นเพื่อนเจ้า เพราะข้าต้องไปทำธุระให้พี่ห่าวซิน. งั้นข้าไปก่อนนะ'

'อืม..เดินทางปลอดภัย บ๊ายบาย' ซิงเยียนยิ้มส่งพร้อมกับโบกมือหยอยๆ โหย่วอี้มองเธอแบบขมวดคิ้วแล้วก็หันหลังเดินจากไป

'และผู้ชายที่เพิ่งเดินจากไปคนนั้นเขาชื่อ โหย่วอี้ เป็นผู้ชายที่รูปร่างหน้าตาดีมาก เขาเป็นคนเก็บฉันได้ และเขาเล่าให้ฉันฟังว่าเขาเจอฉันนอนไม่ได้สติอยู่ริมทะเลสาบฝั่งกะโน้น โดยมี นกกระเรียนเดินรอบๆ ตัวฉัน ใช้เท้ากับจะงอยปากเขี่ยๆ ฉันอยู่ เขาเลยสังเกตเห็นฉันได้ง่าย จึงได้ช่วยฉันไว้ ดูแลฉันอยู่ 2 วัน ถึงได้ตื่นขึ้นมา และฉันก็อยู่ที่นี้มาได้ 5 วันแล้ว และเค้ายังเล่าเรื่องราวของโลกนี้ให้ฟังว่า

ที่โลกนี้มีอยู่ 3 พิภพ ด้วยกัน คือ พิภพเทพ,พิภพเซียน,และพิภพปีศาจ โดยมีเทพประมุข เป็นผู้ปกครองสูงสุด และมีสัจจะเทพทั้ง 6 คอยดูแลความเรียบร้อยต่างๆ (ซึ่งทั้ง 6 มีใครบ้างตอนนั้นฉันจำได้ไม่หมดหรอก มึนๆ สมองยังตามเรื่องไม่ทันเท่าไหร่แต่คิดว่าอยู่ๆ ไปก็คงจำได้หมดเองแหละ) แต่ที่ที่ฉันอยู่นี้คือเขา พมไผ่ ซึ่งมีเขตแดนอยู่ระหว่างทั้ง 3 ภพ เป็นที่พำนักขององค์เทพรัติกาล และทั้งหมดนี้คือสิ่งที่ฉันจำได้จากการถามโหย่วอี้ในวันนั้น'

ซิงเยียนหันกลับไปทำงานของเธอต่อ นั้นคือการรดน้ำผักที่เหลือแปลงสุดท้าย ด้วยท่าทางเก้ๆ กังๆ กับชุดเทพเซียนที่ยาวรุ่มรามของเธอ เธอจัดการกับมันด้วยการสะบัดแขนเสื้อไปทางนั้นทีทางนี้ที หรือไม่ก็ถกแขนเสื้อขึ้นมาผูกไว้บนไหล่บ้างถกชายกระโปรงขึ้นมามัดไว้ตรงหัวเข่าบ้าง เธอทำงานอย่างทุลักทุเลตามไสตล์ของเธอจนกระทั้งงานของเธอก็ได้เสร็จลุล่วงไป

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***







บทที่แล้ว

จุดเริ่มต้น

บทต่อไป

เริ่มเรียนรู้

