ตอนแรก

"เวสๆ" ฉันเรียกเพื่อนฉันด้วยน้ำเสียงที่สั่น "ว่ามึงมีไร"ตอบฉันด้วยน้ำเสียงที่งัวเงีย

"กูเห็นผู้หญิงเดรสขาว" ฉันตอบมันด้วยน้ำเสียงที่ยังสั่น

"ไหนผู้หญิงเดรสขาวของมึง" ทว่าฉันยังไม่ได้ตอบอะไร ไอเพื่อนตัวดีของฉัน ดันไปปิดเต็นท์มันทำท่าตกใจเล็กน้อยก่อนเปิดเต็นท์

"ไอคุณพี่ทีกับผู้หญิงเทรสขาวจะไปไหนว่ะ" คำตามของเวสทำเอาฉันหน้าเสีย

"เวสพี่ทีตายไปแล้ว" เพื่อนฉันทำเสียหน้าดูไม่ค่อยเชื่อนัก

"ไอคุณมึงล่อเล่นล่ะ พี่มึงจะตายได้ไง" ฉันไม่ได้ตอบคำถามของเพื่อนฉันแต่อย่างใด ก่อนที่จะบอกมันเงียบ เพราะฉันเหมือนได้ยินเสียงคนเดินมาใกล้เต็นท์

"ไอคุณใครแม่งเดินว่ะ" ฉันทำมือบอกให้มันพูดเบา "มึงคิดว่าใครแม่งจะมาเดินในป่าตอนดึกขนาดนี้

"ไอคุณกูไม่รู้ถ้ากูพูดไปมึงจะเชื่อรึป่าวนะ" ฉันหันไปบอกก่อนที่จะพยักหน้า

"แถวบ้านกูมีความเชื่ออยู่ ถ้าเห็นผู้หญิงเดรสขาวกับคนในครอบครัวที่ตายไปก่อนหน้า แสดงว่าจะมีคน ในครอบครัวนั้นตาย" หลังที่เวสมันพูดจบอยู่ก็ทำให้ฉันนึกถึง ใครบ้างคน

"พี่นับจะแต่งงาน แล้วมีงานถ่ายพรีเวดดิ้ง ที่จุดชมวิวหนึ่ง ที่เดียวกับที่ พี่ทีกับแฟนพี่ทีตาย"

หลังจากที่ฉันพูดจบเวสมันก็ไม่พูดอะไรต่อก่อนที่เราจะทิ้งตัว

ลงนอน เพราะตอนนั้นตึกแล้ว แล้วเราก็เหนื่อยมาทั้งแล้ว

ด้วย หลังจากที่หัวถึงหมอนผมก็ได้หลับไป ก่อนที่จะตื่นขึ้น

ด้วยที่ดังอยู่ข้างนอก ถึงจะหัวเสียอยู่บ้างที่มีคนมาทำเสียงดัง

แต่เช้า แต่อีกใจหนึ่งก็รู้สึกโล่งอกที่คำคืน อันแสนน่ากลัวได้จบลงไป

ฉันจะอกกไปสูดอากาศในตอนเช้าสักหน่อย พอฉันเปิดเต็นท์ สิ่งตรงน่ามันทำให้ฉันตกใจเป็นอย่างมาก

ข้างนอกเต็นท์ที่ไม่มีแสงของพระอาทิตย์ เสียงผู้คนที่ได้ยิน

ก็ค่อยๆหายไปไม่นานนักความเงียบก็เริ่มเข้าปกคลุม

เป็นบรรยากาศที่หน้าขนลุก สักพักคมก็ได้ยินเสียงคนเดิน

ก่อนที่ฉันจะดึงสติตัวเองกลับมาได้แล้วปิดเต็นท์

ก่อนที่ฉันจะเผลอหลับไป และตื่นขึ้นมาอีกครั้งหลังจากได้ยินเสียงเพลงงานแต่ง