เรื่องราวของฉัน
วันที่1 มกราคม พ.ศ.2565
" วันนี้ฉันจะต้องเตรียมตัว...ใช่ไหมนะ วันที่7ใช่ไหมนะ" ฉันพูดทวนความทรงจำของตนเอง"เหมย จัดของเสร็จรึยังจ๊ะ "คุณแม่ถามฉัน.."กำลังจัดค่ะ"ฉันตอบคุณแม่ไปถึงฉันจะลืมว่าต้องจัดของอะไรไปก็เถอะนะ บางครั้งน่ะ ฉันก็เคยคิดว่าตนเองอาจจะเป็นโรคเกี่ยวกับความทรงจำ แต่ว่าตั้งแต่เกิดมาฉันก็ไม่ได้มีโรคอะไรง่ายขนาดนั้นนี่ เอาเถอะคิดซะว่า ต้องรีบจัดของตามที่คุณแม่สั่งก่อน ตอนที่ฉันจะทำอะไรฉันก็จะลืม [ข้อความ : ตอนนี้ฉันลืมว่าฉันจะพิมพ์อะไรต่อไปเพราะฉันลืมง่ายมาก]
เวลา 13นาฬิกา xx น.
"พอ..พ่อคะสวัสดีค่ะ" ฉันน่ะไม่สามารถเรียกพ่อเลี้ยงว่า พ่อได้เต็มปากสักครั้งเลย เหมือนตัวฉันจะไม่ยอมรับน่ะ แต่ยังไงเขาก็เป็นพ่อที่คอยเลี้ยงฉันมาอย่างดี(ล่ะมั้งนะ)
"วันนี้ล้างจานรึยัง"****พ่อ**** *ถามฉัน "ค่ะ ล้างจานเสร็จแล้วค่ะ" พ่อเดินไปที่ครัว เพื่อไปดูว่าฉันล้างจริงๆรึเปล่า หลังจากที่พ่อเดินไปตรวจแล้วฉันก็รีบจัดของต่อ...
เวลา 19 : xx น.
"เหมยลงมากินข้าว จะกินข้าวไหม?"ฉันได้ยินเสียงตะโกนของ* พ่อ *มาแว่วๆ ฉันเลยตะโกนตอบกลับไป "กินค่ะ" .........
หลังจากที่กินข้าวเสร็จฉันก็ถาม* พ่อ *ว่า
"แม่จะกลับมาตอนกี่ทุ่มคะ?"แน่นอนพ่อตอบมาว่า "ตอนเที่ยงคืน"ฉันรู้แล้วจึงจะเล่นโทรศัพท์ ....
เวลา 21:xx น.
ฉันคิดว่าเมื่อไรจะถึงวันที่7กันนะ ฉันอยากเจอคุณยาย [บางทีมาถึงตรงนี้คุณอาจจะรู้ หรือไม่รู้ไม่เป็นไร แต่ว่าเวลา ที่ฉันอยู่กับยายฉันมีอิสระมากกว่าอยู่กับแม่]
[บทสรุป : ฉันอยากมีอิสระ และอยากลองกักตัวอยู่แต่ในห้องบ้าง ฉันอยู่กับแรงกดดันของแม่ตลอด ฉันอยากมีอิสระในการเล่น]
ตัวอย่าง ตอนต่อไป วันที่2 ม.ค. 2565
ฉันน่ะเคยเห็นนะ ภาพหลอนน่ะ ฉันไม่กลัวเลย แค่ตอนยังเด็ก พวกคุณเคยเห็นบ้างไหมคะ | เพื่อนฉันขอโทษนะ แต่ฉันน่ะไม่บอกคำอธิษฐานของฉันหรอกนะ :) \[ฉันน่ะอยากให้พวกเธอหายไปนะเพื่อนที่โกหกเซียนของฉัน\] ทำไมฉันถึงอธิฐานไปแบบนั้นนะ คิดอีกที่น่ะ ฉันก็น่าเกลียดไม่ต่างจากพวกเขาหนิ
ฉันน่ะเคยร้องไห้....จากความเศร้าสักครั้งไหมนะ ฉันคงไม่เหมือนคนที่ อ่านเรื่องราวของ ฉันอยู่หรอกนะ ฉันรักนะผู้อ่าน*
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
กกาวน์โหลดทันที
ชอบผลงานนี้ไหม? ดาวน์โหลดแอพ บันทึกการอ่านของคุณจะไม่สูญหาย
Comments