2

"วันนี้มีอะไรให้ช่วยหรอค่ะ" ผมไม่คิดว่าพนักงานกิลจะ ต้อนรับผมเป็นอย่างดีแบบนี้ แต่ก็ไม่แปลกหรอกเพราะมันก็ควรทำอย่างนั้น พนักงานที่เห็นผมไม่ตอบอะไรก็ถามขึ้น "เป็นอะไรรึป่าวค่ะ " ผมสะดุ้งอย่างแรงกับการทักของเธอแต่ผมก้สายหัวแล้วตอบ "อ่อป่าวครับ คือผมทำบัตรประจำตัวหายเลยกะว่าจะมาทำใหม่แล้วก็ขอทำบัตรกิลด้วย" พนักงานได้ยินเช่นนั้นก็ตอบกลับมา "โอเครค่ะ จะทำการให้นะคะ" ผมยืนรออยู่สักพักก็มีชายร่างใหญ่เดินเข้ามาหาผมด้วยท่าทางโกรธอะไรสักอย่าง ผมพึ่งาังเกตุว่าคนในกิลเริ่มเงียบแล้วมองมาที่ผมกับชายคนนั้น จู่ๆชายคนนั้นก็พูดขึ้น "แกกล้าดียังไง มาคุยกับมารินจังของชั้น " ผมงงงวยกับสิ่งที่ได้อ้วนนี้พูดและเริ่มไม่สบอารมณ์ "ชั้นจะคุยกับพนักงานแล้ว -ึงมาเ-ือกไรว่ะ" คนทั้งกิลตกใจกับคำพูดของผมชายคนนั้นเริ่มโกรธถึงขีดสุดและง้างแขนขวาจะมา ต่อยผมแต่ผมก็รับไว้ได้อย่างสบายและปัดแขนเค้าทิ้งคนในกิลยังไม่หายอึ้งกับการกระทำของผมจนพนักงานกลัยมาแล้วยื่นกระดาษให้ผมกรอกและรับกลับเข้าไป ผมนึกสงสัยว่าเธอไปไหนและก็ติดขึ้นได้ว่าเธอคงหนีชายร่างใหญ่เมื่อกี้แน่ผมกรอกทุกอย่างจนเสร็จแล้วก็มีพนักงานชายท่าทางเรียบร้อยมาหาผมแล้วก็พูด "กรอกเสร็จทั้งคู่แล้วก็จะทำการให้นะครับค่าสมัครวมทั้งสอง เท่ากับ 10 เหลียนทองครับ"

ผมพยักหน้าและกำลังยื่นเงินไปให้เค้าแต่ชายคนนั้นก็กลับมาต่อยผมจากด้านหลังแต่ผมรับไว้ได้และหักแขนเค้าตรงนั้น จากนั้นผมก็บอกเค้าไปว่า "เป็นเ-ี้ยไรหนักหนาว่ะ ถ้ายังไม่หยุดอีก-ู ฆ่า-ึงแน่" ชายคนนั้นยังไม่หยุดถึงจะได้คำเตือนจากผมและก็พูดกับผมว่า "ทำได้แค่นี้ คิดจะขู่กันหรอว่ะ " ผมถอนหายจากนั้นพนักกอลก็พูดขึ้น "ถ้าจะสู้กันขอให้ไปสู้นอก กิลนะครับ" ผมได้ยินแบบนั้นก็ไม่คิดไรมาและก็พูดกับพนักงานกิลไปว่า "ไม่เป็นไรหรอกแปปเดียวกิลไม่เสียหายหรอก อ่ออะนี้เงินทำบัตรกิล" ชายคนนั้นเริ่มหัวเสียที่ผมเมินเค้า จากนั้นก็พุ่งเข้ามาจะต่อยผมแต่ผมแค่ดีดนิ้วแขนและขาทั้งสองข้างของเค้าก็ขาดออกเลือดของเข้าไหลเต็มพื้นไปหมดจาก ผมแสยะยิ้มแล้วบอก "เป็นไงละชั้นเตือนไปแล้วนะ ถ้าไม่อยากตายก็มาเลียตีนชั้น" ผมพูดแล้วยืนเท้าไปให้ เค้าพยามจะเลียแต่ผมก็ค้อยๆขยับเท้าออกให้เข้าเลียไม่ได้ จู่ๆผมก็นึกขึ้นได้ถ้าผมมาทำแบบนี้เดี๋ยวผมก็ดังแล้วพวกนั้นก็จะรู้ แต่ผมก็ปัดความคิดนี้ออกเพราะพวกนั้นไม่มีทางจำผมที่เป็นแบบนี้ได้หรอก ชานคนนั้นเริ่มอ่อนวอนผมจากนั้นพนักงานกิลก็เดินมาหาผมแล้วบอก "พอได้แล้ว" ผมหันไปมองแล้วกลับมามองไอเบาหวานนี้ จากนั้นก็เตะหน้ามันไปด้วยความไม่พอใจแล้วผมก็รักษามห้เค้าแค่ทำให้เลือดไม่ไหลแต่ก็ยังเป็นไอพิการแขนขาด้วน พนักงานเรียกให้คนในกิลมาทำความสะอาดแล้วจู่ๆก็พูดกับผม "บัตรกิลและบัตรประจำตัวของคุณเสร็จแล้ว อะแล้วก็จ่ายค่าเสียหายที่ทำความวุ่นวายในกิลด้วยครับ" ผมยื่นเงินให้เค้าไปแล้วตอนนี้ผมเหลือเงินไม่พอที่จะเข้าโรงเตี๊ยม ผมเลยว่าจะไปหาเควสต์ทำแต่ผมพึ่งสังเกตุว่าตอนนี้พวกนักผจญภัยในกิลยังอ่าปากข้างอึ้งในสิ่งที่ผมทำ ผมมาถึงบอร์ดเควสต์แต่ก็ไม่มีเควสต์ไหนได้เงินเท่าที่ผมพอใจเลย แต่จู่ๆผมก็นึกขค้นได้และเข้าไปถามพนักงานกิลคนนั้น "ผมสามารถเอาวัตถุดิบที่ล่ามาขายได้เลยใช้มั้ยโดยไม่จ้องมีเควสต์ อะแล้วคุณชื่ออะไรหรอ ผมชื่อ ยูจิ " พนักงานกิลก็ตอบกลับผมอย่างสุภาพ "ผมชื่อเอลิก และทางเราสามารถรับซื้อของที่คุณล่าได้ทุกอย่างแต่ราคาก็ขึ้นอยู่กับความหายาก" ผมพยักหน้าแล้วพูด "เอลิกสินะยินดีที่ได้รู้จัก " จากนั้นก็เดินออกจากกิลแล้วไปหาที่ๆไม่มีคนเห็น "วัตถุดิบขายได้ราคาดีๆงั้นหรอมีอะไรบ่างละนะ อืม.. ก็คงจะเป็น ไวเวิลด์ละมั่งลองเอามาขายเองก็น่าจะรู้" ผมคิดได้แบบนั้นก็ใช้ตรวจสอบพ้นที่แล้วเทเลพอร์ตเข้าไปในป่าที่ผมคาดว่าจะมีไวเวิลด์ แต่แล้วผมก็เจอสิ่งที่ไม่คาดคิด ผมเจอเด็กสาวอายุราวๆ15-17ปีกำลังถูกมังกร กำลังจะใช้ไฟเผาเธอ ผมพุ่งเข้าไปหมุนตัวขึ้นไปเหนือหัวของมังกรแล้วใช้เท้าเตะลงมาใส่หัวของมังกร เด็กสาวคนนั้นตกตะลึงทันทีที่เห็นผม หลังจากเตะเสร็จผมได้กระโดดออกมาแล้วพูดว่า "ตอนแรกกะว่าจะล่าไวเวิลด์หาเงิน แต่ไหนๆมังกรก็อยุ่ตรงหน้าแล้วขอฆ่าแล้วเอาไปขึ้นเงินเลยละกัน" มังกรตนนั้นหัวเราะออกมาอย่างกับว่าการโจมตีของผมไม่ได้สร้างความเสียหายอะไรมา แล้วมังกรตนนั้นก็พูดขึ้นมา "หึ มนุษย์อย่างแกเนี่ยนะจะฆ่าชั้น เอาสิชั้นจะเล่นด้วยจากนั้นชั้นก็จะเอาแกไปโยนให้มากิน" หลังจากที่ผมได้ยินแบบนั้นความทรงจำของเมื่อไม่กี่ชัวโมงก่อนเริ่มกลับมาอีกครั้งความเจ็บปวดเริ่มกลับเข้ามาหน้าของพวก ลูกกระ-รี่ก็เข้ามาในหัวผมตอนนี้ ผมเริ่มโกรธถึงขีดสุดและพริบตาเดียวผมได้พุ่งเข้าไปต่อยมังกรตัวนั้นกระเด็นไปหลายร้อยเมตร แล้วผมก็พุ่งไปด้านหลังจากนั้นก็ใช้เวทน้ำตัดปีกด้วยแรงดันน้ำ แล้วค้อยเดินไปจับขาของมังกรแล้วยกมังกรตัวนั้นขึ้นแล้วทุ่มลงมากระแทกพื้นอย่างจัง มังกรตัวนั้นพยามจะหนีแต่ผมใช้แรงดันน้ำตัดขาของมันแล้วโยนไปด้านหลัง แต่สายตาผมก็ไปเห็นว่าส่วนต่างๆที่ผมตัดด้วยแรงดันน้ำมันเริ่มฟื้นฟูอย่างรวดเร็ว มังกรตัวนั้นหัวเราะและพูดขึ้น "เห็นมั้ยละความแตกต่างของแกกับชั้น" ผมไม่สนสิ่งที่มันพูดแล้วผมก็ใช้เวทไฟสีดำแดงเผาแผลที่ตัดจากนั้นแผลพวกนั้นก็หนุดรักษาตัวเอง มังกรตนนั้นตกใจอย่างมาก กับการที่ผมใช้เวทไฟชั้นสูงได้ จากนั้นมังกรตนนั้นก้เริ่มสวนกลับด้วยหาง หางที่มังกรตนนั้นฟาดมากำลังจะถึงผมก็มี เสาหินมาป้องกันผมไว้ผมตกใจเล็กน้อยว่ามันเกิดขึ้นได้ยังไงทั้งๆที่ผมยังไม่ได้ใช้ จานนั้นสายตาผมก็เหลือบไปเห็นเด็กสาวที่ผมเจอตอนแรกใช้เวทดินป้องกันผม แต่ด้วยสภาพเธอก็ดูหอบมากๆผมเลยกระโดนออกจากตรงนั้นเพื่อให้เธอคลายเวท หลังจากที่เธอคลายเวทเธอก็ล้มลงไป ผมเริ่มรู้สึกอยากจบเรื่องนี้ให้เสร็จแล้วไปรับเงินจากนั้นก็คิดแผนแก้แค้น ผมเข้าไปที่ส่วนคอของมังกรจากนั้นก็ใช้เวทน้ำจะตัดไปที่คอแต่มังกรตัวนั้นก็ร้องขอชีวิต แต่ผมก็เบื่อเต็มทนแล้วผมก็ตัดคอมันจนขาด หลังจากนั้นผมก็เริ่มเก็บ เกล็ดของมังกรและส่วนอื่นๆ แต่ด้วยขนาดของแต่ละอย่างมันทำให้ผมเก็บมันไม่หมดผมครุ่นคิดสักก็ได้ยินเสียงของผู้หญิงจากทางด้านหลัง "เออขอบคุณที่ช่วยชีวิตของชั้นด้วยนะคะ คือมีอะไรให้ช่วยมั้ยคะ" ผมหันหลังไปแล้วพูดตอบเธอ "เอ่อพอจะมีกระเป๋าเวทให้ผมยืมมั้ยครับ พอดีพวกเครื่องในของมังกรมันใหญ่เกินไปผมเก็บมันไม่หมด " เธอที่เห็นผมทำถ้าทางดูต่างจากเมื่อตอนสู้กับมังกรเป็นอย่างมากก็ทำตัวไม่ถูก จากนั้นเธอค้อยหยิบกระเป๋าเวทมาให้ผม ผมรับไว้ด้วยความเต็มใจ ผมเริ่มเก็บส่วนต่างๆของมังกรลงกระเป๋าเวททีละชิ้นจนมาถึงตาขางขาวของมัน จู่ๆผมก็ได้ยินเสียงผู้หญิงดังขึ้น "กินมันสะสิ"

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***