หลังจากผ่านไปได้ไม่นานผมก็ได้รู้ว่าผมเข้ามาอยู่ในนิยาย แล้วอยู่ในร่างใครไม่อยู่ดันมาอยู่ในร่างตัวร้ายที่ต้องตายเพราะพยามปล้ำพระเอก โอ้ยยยยยนินละปวดจิต ถ้าฆ่าตัวตายแล้วมันไม่เจ็บยอมทำไปแล้ว T—T
"อ้าวตื่นแล้วเจ้าคะนายน้อย"
แล้วควรตอบไรดีว่ะ
"อืม"
อยากตอบให้เยอะกว่านี้น่ะแต่เจ็บคอ ฟุ้ดๆอ้ะ เพราะพิษบ้านั้นแน่เลย ในเรื่องก็บอกอยู่ตัวร้ายกินยาพิษเพื่อเรียกร้องความสนใจจากพระเอกแต่ไม่ถึงตายนี้หว่า แถมยังโดนอีพวกพระด่าอีก ขนาดอ่านแล้วยังปวดหัวกับพวกบ้านั้น มาเจอจริงต้องประสาสแดกแน่เลยT—T
"ทานข้าวแล้วทานยาก่อนน่ะเจ้าค่ะ จะได้หายไว้ๆ"
"อืม"คนตัวเล็กพยักหน้าพร้อมกับกินอาหารที่ คนใช้เอามาให้
'พอดูไปดูมาเจ้าเด็กนี้ตัวเล็กมากเลยน่ะเนียต่างจากที่ในนิยายมันบันยายเอาไว้เลยที่บอกว่าเป็นเลือดผสมระหว่างนางฟ้ากันปีศาส ไม่คิดว่าการเจริญเติบโตจะหยุดแค่ตอนอายุ14 ส่วนตอนนี้น่าจะ17แล้วมัง'
.
.
.
1อาทิตย์ผ่านไป
'เย้ หายแล้วขอหายเจ็บแล้ว แล้วก็เป็นวันที่อีกพวกพระเอกมาหาด้วยสิน่ะ เอาไงดีแกล้งทำเป็นจำไม่ได้หรอเดียวก็หาว่าเล่นละครเรียกร้อวความ สนใจอีกแถมแม่งเอานางเอกมาด้วยนี้สิ อ่อรู้แล้ววันนั้นเป็นวันที่ท่านพ่อพบประกับผู้คนนี้ เดียวต้องเอาแผนนี้ไปบอกกับท่านพ่อ ไม่ได้ต้องเตรียมกันก่อน'
"อืมม แม่นมครับ"
"เจ้าคะ?"
"ช่วยไปเรียกท่านพ่อมาหน่อยได้ไหมครับ"
"ได้เจ้าค่ะ"
.
.
.
"มีอะไรรึลูกรัก" ชายสูงส่งมีเขาข้างนึงอีก ข้างนั้นได้หักไปแล้ว ด้วยตาสีแดงดั่งเลือดในอยูกะตะฉบับผู้ชาย
"คือว่าวันนี้พวกเขาจะมา"
"หืมลูกรู้งั้นรึ"
"ขอรับ คือว่าข้าจำได้ร่างขึ้นมาน่ะขอรับ ลูกอยาจะพูกว่าถ้าพวกเขามาพวกเขาอาจจะว่าลูกว่าลูกนั้นเรียกร้องความสนใจ คือลูกไม่อยากได้ยินคำนั้นข้าจึงอยากให้ท่านช่วย"
"ว่ามาส"
"คือลูกว่านั้นมันตรงกันวันที่ท่านพบประผู้คน เลยเยจะบอกว่าข้าดื่มพิษแทนท่าน"
"เห้อ ความจำเจ้าอาจจะกลับมาไม่หมด วันนั้นเจ้าดื่มพิษแทนพ่อจริง แต่เจ้าดื่มไปเพราะรู้อยู่แล้วว่าในนั้นมันมีพิษ "
"!!!!!!!??????"
.
.
.
.
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
Comments