สูญเปล่า [Down The Drain]
"แก้แค้นให้ปู่ด้วยนะริน ฆ่ามันแล้วเอาหัวไอ้ชั่วนั่นมาฝังข้างหลุมศพปู่"
ชายชรากล่าวอย่างหนักแน่น สายตาจับจ้องไปที่ดวงตาของหญิงสาว น้ำเสียงที่พูดเต็มไปด้วยความอาฆาตแค้น เพียงแต่เวลานี้เห็นทีตนคงไม่มีชีวิตรอด จึงฝากฝังลูกศิษย์ที่รักดังหลานแท้ๆ ให้จัดการสิ่งคาใจแทน หญิงสาวไม่อาจร้องไห้ออกมา ทำได้เพียงจับมือคนตรงหน้า เพราะคนตรงหน้าเกลียดความอ่อนแอเป็นที่สุด หากตนร้องไห้ออกมา เขาต้องไม่พอใจแน่
ชายชราคิดใจใน เขาต้องมาตายก่อน โดยที่ยังไม่ได้ล้างแค้นแทนต้นตระกูลของตน หากเป็นเช่นนั้น คงต้องยืมมือคนอื่นทำแทน คนที่ตนไว้ใจที่สุดเห็นจะมีแต่ ริน ธิดา ลูกศิษย์อันเป็นที่รักเพียงหนึ่งเดียว
"สัญญากับปู่ ว่าหลานจะแก้แค้นให้ปู่ แคร่ก!"
ก่อนจะสิ้นใจ คำถามสุดท้ายที่สามารถทำให้ชายชราหลับตาสนิทคือการตอบให้คำมั่นสัญญาจากคนตรงหน้า สาวน้อยกำมือชายชราแน่นกว่าเดิม ก่อนเอ่ยปากรับคำสัญญาอย่างหนักแน่น
"หลานขอสัญญา ว่าหลานจะแก้แค้นให้อย่างสาสม คุณปู่ไม่ต้องเป็นห่วง"
ชายชรายิ้มออกมาอย่างพอใจ ก่อนสิ้นใจบนเตียงนอน มือที่กำอยู่ ตกลงอย่างไร้เรี่ยวแรง หญิงสาวข่มใจไม่ให้ร้องไห้ แต่น้ำตากลับเอ่อล้นออกมาเป็นสาย เธอทำได้เพียงนั่งมองร่างไร้วิญญาณของคนตรงหน้าพรางปาดน้ำตาออกจากใบหน้า ตาเริ่มแดงก่ำ ในสมองว่างเปล่าไร้ความคิด
"ตายแล้วหรอ"
เสียงชายวัยกลางคนพูดตะโกนด้วยน้ำเสียงแข็งกร้าว รินหันหลังมอง ก่อนจะหยิบปืนพกคู่ใจที่เสียบไว้ข้างหลังกางเกงออกมา รินยกปืนขึ้นมาจ่อหัวคนตรงหน้า มือขวาเป็นมือด้านที่รินถนัดที่สุด ถึงจะอยู่ไกล2เมตรแต่เธอไม่เคยเล็งพลาด เพราะเธอคือสายสืบที่เก่งที่สุดในค่าย ลองจากชายที่อยู่ตรงหน้า ถึงเป็นเช่นนั้น
รินก็เป็นศิษย์รักของอาจารย์เพียงคนเดียว ท่านรักและเอ็นดูเด็กคนนี้ตั้งแต่เธออายุ9ขวบ
ตอนเจอริน สภาพเธอดูไม่ได้เลย ร่างกายเต็มไปด้วยรอยฟกช้ำ เสื้อผ้าเก่าสกปรกขาดลุ่ย แต่ถึงเป็นเช่นนั้นเธอก็ไม่ร้องไห้ การแสดงท่าทางของเธอนั้น พร้อมตอบโต้กลับคนที่มาทำร้ายเธอตลอดเวลา แขนที่ง้างออกโดยสัญชาตญาณ มือที่กำแน่นพร้อมพุ่งไปข้างหน้า ช่างน่าหลงใหลและมีเสน่ห์ ชายชรารู้ทันทีว่าเด็กคนนี้ต้องไปได้ดีในเส้นทางสายสืบ และเขาก็ชอบคนที่แข็งแกร่งทั้งจิตใจและร่างกายเสียด้วย ยิ่งเป็นผู้หญิงยิ่งน่าสนใจเข้าไปใหญ่เด็กหญิงชะงักเมื่อเห็นรอยยิ้มของชายชรา
"เป็นลูกเต้าเหล่าใครล่ะเนี้ยเด็กน้อย"
ชายชราก้มหัวลง แล้วมองหน้าสาวน้อยด้วยความเอ็นดู เด็กน้อยง้างแขนลงอย่างช้าๆมือที่กำอยู่เริ่มคายออก
"ไม่มี ตายแล้ว"
เด็กน้อยพูดด้วยน้ำเสียงนิ่งเฉย เหมือนคนไร้ความรู้สึก แต่หารู้ไม่ว่า ใจข้างในได้แตกสลายไปแล้ว
เด็กน้อยกำพร้าพ่อแม่ โดนรังแกจากชาวบ้าน เพียงเพราะกำพร้า ไร้หัวนอนปลายเท้า ใจของเด็กน้อยพังแล้วพังเล่า จนได้มาเจอคนที่ให้ชีวิตใหม่แก่เธอ คนที่มีบุญคุณ คนที่เธอไว้ใจที่สุด และเป็นคนที่เธอนับถือที่สุด
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
Comments