“นี่พวกโจรสลัดเขาเสียงดังกันทุกเช้าเลยหรือไงเนี่ย!” ชาร์ล็อตพูดในขณะที่กำลังงัวเงีย
หญิงสาวลุกจากเตียงแล้วไปทำกิจวัตรประจำวันตามปกติ แต่วันนี้บนเรือดูเสียงดังกว่าปกติ เธอจึงรีบออกไปดู
“คือวันนี้มีอะไรเหรอ” ชาร์ล็อตเอ่ยถามเมสันด้วยความสงสัย
“เราเจอเกาะข้างหน้า เลยว่าจะแวะพักน่ะ”
“แวะพักเกาะ กรี๊ดดดดด มันจะเป็นเหมือนในหนังหรือเปล่าเนี่ย เกาะสวรรค์ เกาะส่วนตัว ไม่ได้พักร้อนมานานแล้ว”
“นี่เธอดีใจขนาดนั้นเลยเหรอ”
“ก็ ฉันไม่ค่อยไปได้ไปที่เกาะน่ะ”
“สรุปแล้ว เธอมาจากที่ไหนกัน” เมสันเอ่ยถามพร้อมวางกล้องส่องทางไกลลง
“ฉันบอกไปนายก็ไม่รู้จักหรอก มันไกลมากเลยแหละ”
“แล้วที่ที่เธออยู่มันเป็นยังไง”
“ก็ทันสมัย มีทุกอย่างสะดวกสบาย ผู้คนชายหญิงมีความเท่าเทียมกัน”
“น่าสนใจดีหนิ ฉันอยากจะไปบ้าง”
“ไม่มีวันซะหรอก นอกซะจากจะทะลุ…อุ๊ปส์”
“นอกซะจากอะไร” เมสันเริ่มสงสัย
“ก็ มันไกลน่ะ ต้องใช้เวลาเดินเรือหลายปีเลย นายไปไม่ถึงหรอก”
เมสันได้แต่มองขาร์ล็อตด้วยความสงสัย แต่เขาก็เงียบไป
“นั่นคือเกาะที่เรากำลังจะเข้าไป” เมสันกล่าวพร้อมกับชี้ทางให้ชาร์ล็อตดู
“ว้าว นี่มัน สวรรค์ชัดๆ ถ้าได้พายเรือ เล่นเซิร์ฟ ดำน้ำดูปะการังคงดี อีกอย่างจับพวกกุ้ง หมึก หอย ปู ปลา มาทำอะไรกินคงดี คิกๆ” ชาร์ล็อตกล่าวด้วยความตื่นเต้น
“คราวนี้อย่าไปร้องเพลงตอนกลางคืนที่เกาะล่ะ เดี๋ยวลูกเรือของฉันคิดว่าเป็นไซเรน” เมสันกล่าวพร้อมทำหน้าทะเล้น
“อย่ามาทำเป็นรู้ดีเลย ชิ” ชาร์ล็อตมองค้อนเมสัน
เวลาผ่านไป 10 นาที เรือโจรสลัดลำใหญ่จอดเข้าเทียบที่เกาะเล็กๆและเต็มไปด้วยธรรมชาติที่ดูสมบูรณ์ เหล่าลูกเรือต่างพากันขนของลงจากเรือ เพื่อที่จะทำที่นอน
ชาร์ล็อตวิ่งลงจากเรือด้วยความตื่นเต้นเหมือนเด็ก ในทันทีที่เท้าของชาร์ล็อตได้สัมผัสกับทรายที่นุ่มและขาวสะอาด น้ำทะเลสีใสที่คลื่นพัดมาพร้อมกับกลิ่นอายของทะเลทำให้เธอรู้สึกสงบอย่างบอกไม่ถูก
“เธอดูมีความสุขดีนะ แต่ไปช่วยคนเขาขนของด้วยล่ะ”
“รู้แล้วน่า อย่าขัดจังหวะได้ไหม”
“ตามสบาย”
“วันนี้แหละ ฉันจะทำทุกอย่างที่อยากทำเลย!!”
ชาร์ล็อตเดินไปตามชายหาดที่เงียบสงบ เธอรู้สึกสงบและได้พักผ่อนร่างกายและสมองของเธออย่างแท้จริง ตลอดระยะเวลา 5 ปีที่เป็นหมอชาร์ล็อตไม่เคยได้พักผ่อนจริงๆเลย ในแต่ละวันเธอต้องอยู่แต่ในโรงพยาบาล มีเวลาอยู่ที่บ้านแค่ไม่กี่ชั่วโมง แต่ในตอนนี้ เธออาจจะรู้สึกแปลกไปบ้าง แต่เธอกลับรู้สึกดีอย่างบอกไม่ถูก
“เอ๊ะ นั่นมัน หมึก!!!! ฉันคิดอะไรออกแล้ว ฉันจะไปหาจับหมึกและกุ้งมาทำอาหาร!!!”
พอพูดจบชาร์ล็อตรีบวิ่งไปที่น้ำตื้น พร้อมกับจับหมึกและกุ้งได้อย่างง่ายดาย
“โฮะๆๆ เรานี่มันสุดยอดเลย ต้องขอบคุณที่ตัวเองเคยไปเข้าค่ายมาก่อนนะเนี่ยเลยรู้วิธีจับ”
พอได้หมึกและกุ้งสมใจแล้วชาร์ล็อตรีบหอบกลับไปที่ตั้งที่พัก
“นี่เธอจับสัตว์พวกนี้มาทำไมน่ะ” เมสันถาม
“ก็เอามาทำอาหารไง อร่อยจะตาย”
“นะ..นี่เธอกินสัตว์พวกนี้เหรอ” เมสันทำหน้ารังเกียจ
“พวกนายเป็นโจรสลัดอยู่กลางทะเล แล้วพวกนายกินอะไรล่ะ ไม่ใช่ของพวกนี้เหรอ” ชาร์ล็อตสงสัย
“เธอก็น่าจะเห็น พวกเรากินบิสกิต ซุปกระดูกหมู ผักดอง แล้วก็ปลา”
“งั้นนายคงต้องลองหมึกกับกุ้งแล้วแหละ” ชาร์ล็อตเอ่ยพร้อมทำหน้าทะเล้น
“เอาเป็นว่าฉันขอไปทำก่อนนะ พวกนายรอชิมได้เลย”
ชาร์ล็อตเดินไปที่ทำอาหาร มองดูวัตถุดิบ เครื่องปรุงและสมุนไพรต่างๆแล้วคิดว่าจะทำเมนูอะไรดี
“เอาเป็นว่า ทำหมึกนึ่งสมุนไพรกับกุ้งย่างเกลือดีกว่า”
เธอใช้กระเทียม มะนาว และผักที่เธอไม่รู้จักใส่ลงไปในหม้อแล้วทำการนึ่งเพื่อที่จะดับกลิ่นคาวของหมึก จากนั้นเธอใช้เกลือทาที่กุ้งพร้อมกับพริกไทยอีกนิดหน่อยแล้วเสียบใส่ไม้ แล้วย่าง
กลิ่นของหมึกนึ่งสมุนไพรกับกุ้งย่างเกลือเริ่มหอมขึ้นเรื่อยๆ เหล่าลูกเรือต่างมากันเข้ามามุงดูด้วยความสงสัยและความหิว
“เธอแน่ใจนะว่ามันกินได้” เมสันเอ่ยถาม
“กินได้แน่สิ ฉันกินมาตลอดชีวิตยังไม่เห็นตาย ถ้านายอยากจะชิมก็แค่บอกมาดีๆ ฉันรู้ว่านายทนกลิ่นความหอมของอาหารไม่ได้หรอก โฮะๆๆๆ”
“ก็แค่อยากจะรู้ มันอาจจะแค่หอม อาจจะไม่ได้รสชาติดี”
“แหม ดูถูกฉันไปเถอะ เดี๋ยวก็รู้”
“เอาล่ะทุกคน ตอนนี้อาหารพร้อมแล้ว ใครอยากจะชิมบ้าง”
เหล่าลูกเรือที่มองดูอยู่ต่างพากันยกมือเพราะกลิ่นของหมึกนึ่งสมุนไพรกับกุ้งย่างเกลือนั้นมันหอมจนเกินจะทนไหว
“เอาล่ะ ยังเหลืออีกเยอะ ว่าแต่ มีใครอยากได้อีกน้า” ชาร์ล็อตทำเสียงกวนๆแล้วมองไปที่เมสัน
เมสันมองไปทางอื่น
“งั้นเอาวางไว้ตรงนี้ละกัน เดี๋ยวฉันขอตัวไปกินก่อนล่ะ”
เมสันมองทะเลพร้อมกับมองสลับไปมาที่อาหาร
“ลองก็ลอง”
ทันทีที่เมสันได้ลองกินหมึกกับกุ้งครั้งแรก เขารู้สึกว่าไม่ได้กินอาหารที่อร่อยแบบนี้มานานแล้ว นอกจากบิสกิต ซุปกระดูก และผักดอง นี่เป็นอาหารที่ปรุงสดใหม่ที่เขาได้กินในรอบหลายปี
“โฮะๆๆๆ อร่อยล่ะซี้ กินซะหมดเลย” ชาร์ล็อตกล่าวด้วยสีหน้าภูมิใจ
“ก็พอได้”
“อร่อยก็บอกว่าอร่อยสิยะ จะเก๊กเพื่อ”
“เอาเป็นว่าต่อไปนี้ฉันมีเหตุผลที่จะต้องเอาสัตว์น่ารังเกียจพวกนี้ไปทำอาหารก็แล้วกัน”
“ฮ่า บอกแล้วไง นายจะติดใจ”
“แต่ว่า เพื่อตอบแทนอาหารในมื้อนี้ นายไม่คืดจะตอบแทนอะไรฉันหน่อยเหรอ”
“อะไรล่ะ”
“ก็ ฉันอยากกินน้ำมะพร้าวสดๆจากต้น”
“นี่ จับสัตว์พวกนี้เธอยังทำได้ แค่เอามะพร้าวเองเธอทำไม่ได้หรือไง”
“ก็มันอยู่สูง นายมีปืนก็ช่วยยิงเอามะพร้าวลงมาให้ฉันสิ ง่ายจะตาย อีกอย่างนะ ฉันผ่าไม่เป็นโว้ย”
“นี่ ตามฉันมานี่นะ”
เมสันลากชาร์ล็อตไปที่ต้นมะพร้าว
“ตอนนี้เธอปีนต้นมะพร้าวขึ้นไปเก็บเอาซะ”
“ไอ้บ้า ฉันไม่ใช่ลิงนะ จะปีนขึ้นไปสูงขนาดนั้นได้ไง”
“ก็ต้องลองไหมล่ะ เธอจะรู้ได้ไง บางทีเธออาจจะปีนต้นไม้เก่งก็ได้ จะเอายังไง ถ้าไม่ปีนฉันไม่ผ่าให้”
“โอ้ย ปีนก็ปีนโว้ย ถ้าฉันตกต้นมะพร้าวตายนะฉันจะมาหักคอนาย”
ชาร์ล็อตได้พยายามปีนขึ้นไปบนต้นมะพร้าวและเมสันยืนดูพร้อมกับกลั้นหัวเราะ
“ฮึบ อีกนิด อีกนิด…..ได้แล้ว!!! แล้วทำยังไงต่อเนี่ย”
“เธอก็หมุนๆลูกมะพร้าวสิ มันจะได้หลุดออกมา”
“ฮึบ หมุนๆและหมุนและ……กรี๊ดดดดดดด”
ชาร์ล็อตใช้สองมือในการหมุนมะพร้าวโดยที่ขาเกาะต้นมะพร้าวไว้ แต่ด้วยแรงที่ดึงมะพร้าวทำให้ชาร์ล็อตพลาดตกลงมา
“กรี๊ดดดดดดดดด….” ชาร์ล็อตกรี๊ดพร้อมหลับตา
“นี่ หยุดร้องได้แล้ว เธอไม่ได้เป็นอะไรสักหน่อย
“หา อะไรกัน” ชาร์ล็อตมองดูรอบๆ
เธอตกจากต้นมะพร้าวแต่เมสันรับไว้ได้ทัน สภาพเธอในตอนนั้นคือเมสันอุ้มเธอไว้และเธอก็อุ้มมะพร้าวอีกที
“เฮ้อ โล่งไป ฉันปลอดภัย มะพร้าวปลอดภัย”
“นี่ ปล่อยฉันลงได้แล้ว มาผ่ามะพร้าวให้ฉันได้แล้ว ฉันเกือบตายเพราะวิธีโง่ๆของนายเลยนะ”
“ก็ได้ๆ ส่งมานี่”
เมสันรับลูกมะพร้าวจากชาร์ล็อตมาและผ่ามะพร้าวโดนเริ่มจากเอาเปลือกที่หนาๆออกก่อน แล้วเฉาะข้างบน
“อ่ะ ได้แล้ว”
“โอ้ว ขอบคุณนะ” ชาร์ล็อตรับลูกมะพร้าวมาด้วยความดีใจ
“นี่เธอทำอย่างกับไม่เคยกิน”
“ฉันไม่ค่อยได้กินน่ะ ที่ที่ฉันจากมามันหนาวมาก ต้นมะพร้าวมันขึ้นอยู่ในที่ที่อากาศร้อน”
“พอจะเข้าใจแล้ว งั้นหมดหน้าที่ฉันแล้ว ขอตัว”
เมสันเดินกลับไปที่พัก
ชาร์ล็อตนึกถึงเหตุการณ์ที่พึ่งเกิดขึ้นอยู่ดีๆเธอก็เริ่มเขินและหน้าแดงขึ้นมา
“เห้ย หยุด หยุดเลยนะ ห้ามมีความรู้สึกนี้เด็ดขาด พึ่งเข็ดมาจากความรัก หยุด”
“แต่จะว่าไปเขาก็ไม่ได้แย่นะ….”
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
กกาวน์โหลดทันที
ชอบผลงานนี้ไหม? ดาวน์โหลดแอพ บันทึกการอ่านของคุณจะไม่สูญหาย
Comments
Sakasi
💕💕💕
2022-06-15
2