ตอนที่ 3 สังหารหัวหน้ากบฎ

ระหว่างที่ทหารของเขาไปกำจัดหัวหน้ากบฎอยู่นั้น

คิว ว่าจะไปรอที่ห้องทำงานของเขา

ระหว่างทางไปห้องทำงานอยู่นั้น 

[ นี้ระบบ นายใช้หลักการอะไรในการเอาทหารในโลกเก่าของฉันมาที่นี่เหรอ ใช่การย้อนเวลาไปแล้วดึงทหารมาที่นี่ประมาณไหม ]

ระบบไม่ตอบ

[ เฮ้อ..... ช่างมันเถอะ ]

พอ คิว เดินถึงห้องทำงาน เขาค่อยๆ เดินไปที่ทำงานของเขา 

( อนันกับคิว ไม่ใช้การยึดร่างนะครับ แต่เป็นการหลอมรวมความทรงจำ )

เขาอ่านรายงานบนโต๊ะแล้วพบสิ่งผิดปกติมากมายที่เขาไม่เคยเป็นมาก่อน

อย่างเช่น 

จากใบการขอเบิกการแก้ไขปัญหาท่อระบายน้ำตัน จากที่เขาคำนวณคร่าวๆ มันเป็นค่าใช่จ่ายจิง แค่30%

อีกอัน 

การพัฒนาการเกษตรของอาณาจักรจากที่เขาคำนวณรวมกับของโลกก่อน ค่าใช้จ่ายจริงของทัน แค่10% ของงบที่ขอเบิกด้วยช้ำ 

ก็ว่าเถอะ นิสัยเก่าของฉัน(โลกนี้) เป็นคนยอมใครง่ายๆ อยู่แล้ว 

ก็ยังดีอยู่ที่มีทหารองครักษ์ที่จงรักภักดีต่อเขาอยู่ หรือไม่ก็ยังจงรักษ์ภักดีต่อพ่อเขาอยู่

[ เฮ้อ........ ]

ณ บ้านหลังหนึ่ง ย้านของบ้านพักชนชั้นสูง

มีการจัดงานเลี้ยงขึ้น ชึ้งเป็นที่รวมตัวของเหล่าหัวหน้ากลุ่มกบฏ 

ด้วยไม่มีใครรู้เลยว่าโศกนาฏกรรมได้ 

เริ่มขึ้นแล้ว

ตอนนี้ทหารของ คิว ทั้ง 704 นาย ได้วางกองกำลังไว้รอบบ้านไว้ได้หมดแล้ว ทหารทุกนายค่อยๆ ใส่ที่เก็บเสียงปืน 

และประจำที่รอคำสั่งโจมตีหรือคำสั่งยิงเท่านั้น

ผู้นำกองพันค่อยๆ ยกมือขึ้นอย่างช้าๆ

แล้วเอามือลงอย่างรวดเร็ว

ยิงได้ !!!!!

ปั๊งงงๆ!! ปั๊งงงๆๆ!!! ปั๊งงงๆๆๆ!!!!  

กระสุนถูกสาปเข้าไปในงานเลี้ยง

ผู้เข้าร่วมงานที่ยังไม่ถูกยิงต่างพากันหาที่หลบด้วยความแตกตื่น

ใครที่หลบไม่ทันก็ถึงกับร่างพุล ไม่ก็สมองกระจาย

( พุลนี้ผมเขียนถูกไหมครับ บอกผมด้วยนะครับเพราะนิยายเรื่องนี้ต้องอยู่กับคำนี้อีกนานเลย )

ใครที่ถูกยิงแล้วตายทันทีเลยก็ดีไป

แต่สำหรับคนที่ถูกยิงแล้วยังไม่ตาย หรือ ค่อยๆ หมดลมหายใจไป 

เป็นเหมือนการตกนรกทั้งเป็นกันเลยทีเดียว

การยิงการเป็นอย่างนี้ 20-30 นาที

เป็นเหมือนการตกนรกทั้งเป็นสำหรับคนที่ รอดอยู่

เสียงปืนค่อยๆ เงียบลง

ถึงเสียงปืนจะเงียบลงแล้ว แต่คนที่รอดอยู่ก็ยังไม่กล้าโผล่หัวขึ้นไป 

ทันใดนั้นเอง ก็มีทหารถือปืนเก็บเสียงเข้ามา

พวกเขาทำการควบคุมคนที่ยังรอดชีวิตอยู่ให้มารวมกัน

และจับไปขัง รอคำตัดสินจาก คิว 

พวกเขาจึงทำการค้นหาผู้นำของกบฏต่อ

ผู้พันครับ เราเจอผู้นำกบฏแล้วครับ 

อยู่ในสภาพที่ดูแทบไม่ได้เลยครับ

ผู้พันเดินไปดู 

สภาพดูไม่ได้จริงๆ

โอเค งานเสร็จแล้ว ไปรายงานองค์จักรพรรดิซะ

แล้วทำความสะอาดที่นี้ด้วย

ไฮล์

ผู้พันมองรอบแล้วจึงค่อยๆ เดินออกไป

ณ ห้องทำงานของ คิว

ก๊อกๆ

[ เข้ามา ]

นายทหารเดินเข้ามาในห้องทำงาน

ไฮล์ องค์จักรพรรดิ

[ อืม มีอะไร ]

พวกเราได้ทำการกำจัดผู้นำกลุ่มกบฏเรียบร้อยแล้วครับ

[ อืม แล้วมีอะไรอีกไหม ]

เราจับคนที่รอดชีวิตไว้ เราควรทำอย่างไรดีครับ

[ ตรวจสอบความผิดแล้วลงโทษตามความผิดซะ ]

[ อ่อใช่ ฝากไม่ประกาศบอกชาวเมืองด้วยว่า พน. ตอนเที่ยง ข้ามีเรื่องสำคัญจะประกาศ ]

[ เอาล่ะ ออกไปได้ ]

ไฮล์ องค์จักรพรรดิ

คิว ไม่สนใจนายทหารที่เดินออกไปอีกแล้วกับมาสนใจรายงานในมือของเขาต่อ

จบตอน

ปล.จากผู้เขียนครับ

ที่เก็บเสียงปืนผมไม่แน่ใจนะครับ ว่าปีคศ.1900-1920

นี้มีที่เก็บเสียงปืนยัง ผมหาแหล่งข้อมูลในกูเกิ้ลที่มันบอกตรงๆ ไม่เจอ แต่ผมเห็นมันเขียนว่าปี1900กว่าๆ นี้แหละ

ผมเลยคิดว่ามันมีแล้ว

ถ้าผู้รู้ว่ามันถูกผลิตในปีไหนก็ช่วยตอบด้วยนะครับ

เพื่อผมและคนที่มาอ่านจะได้ อ่านเป็นความรู้

ครับ ขอบคุณครับ

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***