3บ้านที่ไม่เหลือใคร/4สมาคมนักผจญภัย

เศษซากของตัวอาคารหายไปเหลือทิ้งไว้เพียงพื้นที่โล่ง หิมะตกทับถมกลบฝังทุกสิ่งให้เลือนหาย

ความเงียบเข้าปกคลุมไปทั่วทั้งสุสาน มีเพียงเสียงหยดน้ำตาที่ตกกระทบกับหิมะแล้วจมหายไป ลุคค่อยๆโค้งตัวลงคำนับหันไปข้างหน้าค้างไว้อย่างนั้นเป็นเวลานาน

ครึ่งชั่วโมงต่อมา อีกาโคร บนลงมาเกาะที่ใหล่ของ ลุคเงียบๆ หลังจากโค้งคำนับเป็นเวลานาน ลุคเหยีดตัวตั้งตรงเงยหน้าขึ้นมาท้องฟ้า ในที่สุดเขาก็รู้แล้วว่า ความรู้สึกคุ้นเคยนี้มาจากไหน จะพูดง่ายๆเลยก็คือ บริเวณสุสานทั้งหมดนี้ ก็คือบ้านของเขาเอง คือคฤหาสน์ของ ไวเคานต์ เบนจามิน อัลฟรอนโซ่ ซึ่งก็คือพ่อของเขา ที่ๆเขาเติบโต ที่ๆเขาวิ่งเล่น ที่ๆเขาใช้ฝึกซ้อมทักษะต่อสู้ เขาคุ้นเคยดีกับทุกซอกทุกมุม

ได้ข่าวอะไรมาบ้าง โคร

ครับ นายท่านดูด้วยตาตัวเองเลยดีกว่า พูดจบ อีกา โคร ก็กลายเป็นควันเปลี่ยนรูปทรงเป็นแว่นตาขาเดียวลอยเข้าไปสวมบนใบหน้าของ ลุค

หลังจากเงียบไปสักพัก ลุค ก็ถอนหายใจยาวออกมา ควันสีขาวพวยพุ่งออกมาจากปากเนื่องจากอากาศที่เย็นจัด แล้วพึมพำกับตัวเองเสียงเบา

ไม่นึกเลยว่าจะผ่านมานานขนาดนี้แล้ว 10ปี ที่ข้าต้องคอยระมัดระวัง และเอาชีวิตรอดอยู่ในนั้น วันนี้ข้าออกมาแล้ว นัมเบอร์ งั้นหรอ ข้าก็อยากรู้เหมือนกันว่ามันมีความหมายว่าอะไร ถึงเป็นสาเหตุให้ตระกูลของข้าต้องถูกกลบหายไปแบบนี้

ตระกูล อัลฟรอนโซ่ เป็นตระกูลของไวเคานต์ เบนจามิน พ่อของลุค ที่อยู่ในอาณาจักรเบรย์เดน และยังเป็นเจ้าเมืองเดซี ภายนอก ตระกูล อันฟรอนโซ่ ก็เป็นตระกูลขุนนางเหมือนกับตระกูลขุนนางอื่นๆ ในอาณาจักร ที่ได้รับตำแหน่งเจ้าเมือง บริหารจัดการพื้นที่นั้นๆ เป็นที่เคารพรักจากชาวเมือง แต่ในคืนๆหนึ่งคฤหาสน์ของเจ้าเมืองก็พังทะลายลงผู้คนในตระกูล หรือแม้กระทั่ง สัตว์เลี้ยง ก็หายไปไม่หลงเหลืออะไรเลย

ตามข่าวลือ ว่ากันว่าเจ้าเมืองคิดก่อกบฏ แต่ถูกสายลับของพระราชาสืบทราบ พระองค์เลยส่งคนมากำจัดคนทั้งตระกูลให้หายไปอย่างไร้ร่องลอย เหลือทิ้งไว้เพียงเศษซากของคฤหาสน์ สุดท้าย ก็กลายมาเป็นสุสานขนาดใหญ่ ในปัจจุบันนี้

4สมาคมนักผจญภัย

ย่านกลางเมืองที่ควรมีผู้คนพลุกพล่าน เนื่องด้วยหิมะตกหนัก จึงทำให้โดยรอบเต็มไปด้วยสีขาวโพลน ลุค ยืนมองอาคารขนาดใหญ่ สูง4ชั้น บนประตูทางเข้า มีแผ่นไม้เขียนไว้ด้วยตัวหนังสือสีแดงขนาดใหญ่ว่า สมาคมนักผจญภัย

ลุค ผลักประตู พลางเดินเข้าไปแล้วหยุดยืนมองไปรอบๆ ส่วนพวกนักผจญภัยข้างในที่พากันนั่งดื่มเหล้าไม่ก็กำลังเลือกภารกิจ เมื่อได้ยินเสียงประตูดังขึ้น ก็พากันหันมามองเป็นตาเดียว เห็นผู้มาใหม่ เป็นชายหนุ่มแต่งตัวแปลกประหลาด ด้วยกระโปรงหนังสัตว์ผืนเดียวที่ปกปิดเพียงแค่ส่วนล่างของร่างกายคล้ายพวกมนุษย์ถ้ำก็ไม่เชิง กำลังยืนมองสำรวจรอบๆด้วยท่าทางอยากรู้อยากเห็น ต่างฝ่ายต่างมองสำรวจกันไปมา จนสุดท้ายก็มีคนทนไม่ไหวทุบโต๊ะร้องตะโกนขึ้นมา

เฮ้ ไอ้มนุษย์ถ้ำ เจ้าจะมองหน้าข้าทำไมวะ ชายที่ตะโกนขึ้น พูดด้วยน้ำเสียงที่กำลังเมาได้ที่ หน้าตาเต็มไปด้วยหนวดเครา รูปร่างสูงใหญ่เเขนเต็มไปด้วยมัดกล้าม เขาลุกจากโต๊ะแล้วเดินมาทาง ลุค ด้วยท่าทางเอาเรื่อง มีขวดเหล้าถือติดมือมาด้วย

เจ้าคงจะมาใหม่งั้นสินะ ข้าไม่เคยเห็นหน้าเจ้ามาก่อนเลย แล้วดูการแต่งตัวของเจ้าสิ อากาศแบบนี้ยังกล้าใส่แบบนี้เดินไปไหนมาไหนเนี่ยนะ ช่างไม่กลัวหนาวตายซะจริง เนื่องจากเมื่อกี้เจ้ามองหน้าข้า แต่เห็นว่าเจ้าเป็นคนมาใหม่ ข้าจะไม่เอาเรื่อง ถึงอย่างนั้น ข้า อังเดร ผู้นี้ก็ไม่ชอบให้ใครมองหน้า เพราะงั้น ค่าเหล้าในวันนี้เจ้าตัองจ่ายให้ข้าด้วย ไม่อย่างนั้น เจ้าจะเจ็บตัวเอาได้ เข้าใจไหม

ลุคที่สูงเพียงหัวไหล่ของ ชายที่ชื่ออังเดร หันไปมองเขาแล้วตอบกลับอย่างสงบ ข้าไม่มีเงิน หลังจากนั้นก็หันหน้าหนีเดินตรงไปที่เคาน์เตอร์ ทางด้านอังเดร เมื่อเห็นว่าลุคไม่สนใจก็โมโหขึ้นมา ในขนะที่เขากำลังจะยกมือขึ้นต่อยไปที่ด้านหลังของ ลุค ก็มีมือมาจับที่ไหล่ของเขาไว้ก่อน อังเดร เจ้าเมาถึงขนาดไม่สังเกตุอะไรเลยหรอ เจ้าไม่เห็นหรอ ว่าไอ้หนุ่นนั่นเพิ่งจะเดินเข้ามาในสมาคม ด้วยชุดแบบนั้น ข้าถามหน่อย เจ้าสามารถแต่งตัวแบบนั้นเดินไปเดินมาท่ามกลางอากาศหนาวแบบนี้ได้ไหม หลังจากที่ได้ยินเพื่อนของเขาพูดแบบนั้น อังเดรก็พลันได้สติ ก่อนจะรีบหันหลังเดินกลับไปที่โต๊ะอย่างรวดเร็ว

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***