3

อืมมมม~ เสียงงัวเงียอันแผ่วเบา เปลือกที่ปิดสนิทอยู่ก็เปิดขึ้นมาเงารางๆนั่งจ้องมองเธออยู่ไม่รู้ว่าเขามองเธอหลับนานแล้วรึยังหนำซ้ำเธอยังนอนอยู่บนตักของเขาอีกด้วย

"พี่... เผลอหลับไปซะงั้นขอโทษด้วยนะคะ ปวดขารึป่าวน่ะ?" เธอถามไปเกาหัวไปด้วยความอายอุส่าลางานเพื่อมาดูแลคนป่วยดันถูกคนป่วยดูแทนซะงั้น

 "ไม่หรอก" เสียงแหบพร่าเอ่ยตอบคำถามและยงคงมีใบหน้าที่ไร้สีสันอยู่เช่นเคย

​​​​​​​"ช่วยออกไปข้างเป็นเพื่อนได้มั้ย?"  เธอมองไปที่ใบหน้านั้นอย่างใจจดใจจ่อ พร้อมส่งสายตาปริบๆราวกับอ้อนวอนให้เขาไปกับเธอให้ได้ แม่เขาจะปฏิเสธมากสักแค่ไหนเธอก็จะยืนยันคำเดิมว่าจะพาเขาไปให้ได้

คนร่างเล็กจูงมือคนร่างสูงกว่ามาที่ที่เธอชอบบรรยากาศรอบตัวไม่ได้มีอะไรพิเศษ เพียงแต่ว่าพื้นที่ส่วนนั้นทั้งเงียบและสงบ ลมเย็นพัดเข้าตัวทำให้รู้สึกบายคนร่างสูงกว่านั่งลงข้างๆต้นไม้ใหญ่ต้นหนึ่งปรายตามองไปที่สายน้ำที่พัดกันไปมาแม้จะเป็นอะไรที่ธรรมดาแต่ก็นับว่าไม่เลวกับบรรยากาศชวนพักผ่อนแบบนี้

"เธอมาที่นี่บ่อยหรอ" เขาหลับตาพร่างพูดออกมา

"ทุกครั้งที่มีเรื่องไม่สบายใจน่ะ" ว่าแล้วเธอก็นั่งลงข้างเขาคนนั้นมุมปากเผยอยิ้มออกมาอย่างเจ้าเล่ห์ก่อนที่จะเอาดอกหญ้าที่เก็บมาเขี่ยที่จมูกโด่งๆของเขา

"นี่!" เธอจับข้อมือนั้นและพูดออกมาเหมือนไม่พอใจที่คนตรงหน้าเธอทำแบบนี้ในขณะที่เธอกำลังพอใจกับบรรยากาศเหล่านี่

"ฮ่าๆ ดูพี่สิ ขมวดคิ้วได้ด้วยเหมือนแมวเลย" คนตัวเล็กพอใจอย่างมากที่เธอคนให้เขาเปลี่ยนสีหน้าได้แต่สีหน้าอาจจะไม่เหมาะกับเขามากเท่าไรอ่ะนะ

เธอสนุกกับการแกล้งเขาได้ไม่นานก็ต้องหุบยิ้มเพราะดูเหมือนเขาจะไม่พอใจและเริ่มนิ่วหน้ามากขึ้นทุกที เธอก้มหน้าลงไปหรี่สายตาไปที่สายน้ำนั้น ปลายมือได้แต่ฉีกดอกหน้าที่เก็บมา

"เฮ้อออ นี่เธอเป็นคนพาฉันมานะ" เธอพูดย้ำเตือนอีกคนราวกับว่าคนร่างเล็กทำอะไรที่ไม่ถูกต้อง 

เหอะ! แค่แกล้งแค่นี่เอง ไม่ชอบก็บอกว่าไม่ชอบสิ ทำไมต้องทำสีหน้าแบบนั้นด้วย!

"อืมม เมย์เป็นคนพามานี่คะ ก็แค่อยากให้สนุกแต่ดูเหมือนพี่จะไม่ชอบ"

เธอพูดออกมาแบบสบัดเหมือนไม่พอใจอะไรบางอย่างในตัวเขา เธอลุกขึ้นและยืนมือไปหาคนที่นั่งอยู่ราวกับชักชวนให้ไปกับเธอ ว่าแต่เธอจะพาไปที่ไหนอีกล่ะ?

​​​​​​ณ ร้านอาหารขนมมินิมอลแห่งหนึ่งที่ขึ้นชื่อในเมืองว่าเป็นร้านที่อร่อยสุดในระแวงนั้นและที่เธอพาเขามาที่นี่เพราะว่าเธอชอบร้านนี้และมั่นใจว่าคนร่างสูงกว่าจะชอบด้วยเหมือนกัน สายตาผู้คนต่างจ้องมองมาที่เขาสองคน ที่เดินจับมือกันเข้ามาพร้อมมือปัดป่ายเส้นผมที่บดบังหน้าของพวกเขา

"เขามองอะไรกันน่ะ?" คราวนี้คนร่างสูงกว่าเป็นคนที่ตั้งคำถาม เพราะตั้งแต่เข้าร้านมาผู้คนต่างมองไม่หยุดราวกับว่าพวกเธอนั่น เป็นนักโทษที่แหกคุกมา

​​​"เพราะว่าเจาชอบมั้งคะ"

"พี่คะ Humming Heart1 Maracuja1 แล้วก็....พี่กินน้ำอะไรดีคะ?" เธอสั่งเค้กที่เธอชอบและหันขวับไปหาคนด้านหลังของที่กำลังมองซ้ายมองขวาอย่างงงๆนั่น เขาก็ต้องละความเขินอายและตอบคำถามเขา

"เอ่ออ..งั้นเป็นมอคค่าเย็นละกัน"

"งั้นมอคค่าเย็นแก้ว1 ชาสตอเบอรี่แก้ว1นะคะ" เธอสั่งขนมและน้ำที่หน้าเคาน์เตอร์เสร็จเรียบร้อยก็รีบจูงมืออีกคนที่ไปโต๊ะริมหน้าต่างที่มองออกไปด้านนอกนั่นจะเห็นสวนดอกไม้ที่จัดตกแต่งไว้เป็นระเบียบ มุมนี้เป็นมุมเดียวที่เธอชอบทุกครั้งที่มาร้านแห่งนี้เธอมักจะมานั่งมุมนี่ตลอด

ไม่นานนักพนังงานก็ยกขนมที่สั่งมาวางไว้ตรงหน้าของพวกเขา Humming ที่หน้าตาคล้ายทรงหัวใจ เค้กสไตล์ฝรั่งเศสที่เธอชอบกิน และMaracuja เค้กรูปโดมสีส้มที่เธอคาดว่าคนตรงหน้าจะชอบ

"พี่ลองชิมดูสิ" ปรายตาปริบๆเมื่อคนตรงหน้าคว้าช้อนมาและตักไปที่เค้กนั่น เขาชิมมันอยู่2ครั้งด้วยกัน และเริ่มที่จะตักของคนร่างเล็กกว่ามากินอีก2คำ และเธอก็ดื่มมอคค่าที่สั่งไป ทำเอาคนร่างเล็กขมวดคิ้ว นี่เขาไม่ชอบหรอ แต่นี่เป็นเค้กที่อร่อยมากเลยนะ!

"ไม่อร่อยหรอ?"

"อร่อยสิแต่ว่าของเธออร่อยกว่า"  พูดจบเธอก็พร้อมที่จะตักเค้นของอีกคนเข้าปากแต่ทว่าเจ้าเค้กนั่นคว้าจานเค้กของเธออกมาได้ทันก่อนที่เสือจะขย้ำเค้กของเธอเสียก่อน

"ไม่ได้ค่ะ เค้กนี่ของเมย์ส่วนเค้กนั่นของพี่นะคะ" เธอพูดพร้อมทำหน้าแมวพร้อมที่จะข่วนคนที่แย่งอาหารได้ทุกเมื่อ

เธอสองคนนั่งกินเค้กไปพร้อมแกล้งกันกระนุ้งกระนิ้งกันไปโดยที่ไม่รู้เลยว่ามีสายตาคู่หนึ่งกำลังจับจ้องมาที่เขา สายตาที่เปี่ยมไปด้วยความโกรธแค้น และความรัก หรือเขาจะรู้จักกับ2คนนั้นกัน?

_____________________________________________________________

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***