ใช้ตั๋ว

จิน ไม่นึกเสียใจแม้แต่น้อยที่เขาทำแบบนั้นกับป้าไป เพราะยังไงถ้าหากเขาไม่โชว์สถานะตัวเอง เขาเชื่อว่าไม่ใช่แค่ป้าแต่คนอื่นจะมาเบียดเบียน และพูดเหมือนกับที่ป้าทำกับเขา นั่นจึงเป็นสาเหตุที่ทำแบบนั้นไป

ตอนนี้จินกำลังนั่งรถไปที่ไหนสักแห่ง ขับโดยสาวชุดสูท ตนเองต้องยอมรับแล้วว่าเธอคนนี้มีเสน่ห์จริงๆ ในขณะที่นั่งตนอดไม่ได้ที่จะมองเธอสองถึงสามครั้ง ถึงแม้เธอจะไม่ได้สวยมากแต่ก็มีกลิ่นอายของผู้ดีจึงเสริมสร้างให้เธอมีเสน่ห์มากขึ้น

ไม่นานเธอก็จอดรถซึ่งหมายความว่าน่าจะมาถึงที่หมายแล้ว

เมื่อมองไปรอบนอกจากหน้าต่างรถ ปรากฏให้เห็นบ้านที่ใหญ่และสูงมาก ไม่สามารถเรียกว่าบ้านได้เลยมันจะถูกซักกว่า ถ้าเรียกว่าคฤหาสน์ จินตะลึงอย่างช่วยไม่ได้ตนเองไม่เคยเห็นบ้านที่ใหญ่แบบนี้มาก่อนเลยและอดที่จะตื่นเต้นเล็กน้อยเมื่อคิดว่านี่คือบ้านตน

เธอเดินลงจากรถและเปิดประตูให้เขา จินพยักหน้าเบาๆเพื่อเชิงขอบคุณ

“ นี่คือบ้านที่ฉันให้ดูตัวอย่างไปค่ะ เราเข้าไปคุย กันข้างในดีกว่า เจ้าของที่อยู่ที่นั่น”

“ได้ครับ”

.

.

.

.

เมื่อเขามาข้างใน ทำให้เห็นของตกแต่งและรูปร่างดีไซน์บ้านที่แบบมาอย่างปราณีต จินมองรอบ มันสวยมากแต่เขาก็ไม่ได้แสดงอาการตื่นเต้นจนเกินไปเพราะนี่คือการสำรวจ ตนจะต้องดูให้แน่ว่ามันดีจริงอย่างที่ดูมาหรือไม่

เมื่อมาถึงห้องรับแขกก็ปรากฏหญิงสูงวัยท่านหนึ่งที่นั่งรออยู่บนโซฟาและรอบข้างของเธอ ปรากฏให้เห็นบอดี้การ์ดหญิงมากมาย

จิน ที่เห็นดังนั้น ตนเองก็รู้สึกบรรยากาศเกร็งขึ้นมาทันที ไม่แน่ว่าหญิงชราสูงคนนี้อาจจะเป็นผู้มีอิทธิพล

“ เธอใช่ไหมที่จะมาซื้อบ้านหลังนี่ “

เมื่อทั้งสองลงนั่งโซฟาฝั่งตรงข้ามของเธอ หญิงสูงวัยก็เปิดปากถามทันที จินเลิกคิ้วเล็กน้อยด้วยความสงสัยเขาไม่แน่ใจว่าหญิงคนนี้ต้องการอะไร เพราะยังไง ตนแค่อยากจะรีบซื้อและจบๆไปแค่นั้น แต่ตอนนี้เพียงแค่ตอบคำถามเธอไป

“ ใช่ครับไม่ทราบว่า…?”

“ คนนี้คือเจ้าของที่ค่ะและยังเป็นคนปล่อยขายที่อีกหลายร้อยไร่”

ก่อนที่ตนจะเปิดปากถามว่าเธอคนนี้คือใคร แต่สาวชุดสูทก็ตอบแทนทันที

จินที่ได้ยินอย่างนั้น ก็พยักหน้าเงียบๆ แล้วมองไปยังหญิงสูงวัย ตนอยากจะรู้ว่าเธอต้องการอะไร เพราะหากเป็นเจ้าของที่จริงคงไม่มาถามอย่างนี้หรอก

หญิงสูงวัย มองไปหน้าจินด้วยสายตาแข็งกร้าว เมื่อกี้เธอได้รับสายจากลูกสาวของเธอว่าจะมี เศรษฐีรายใหญ่จะมาซื้อที่ดินและบ้านหลังนี้ของเธอ ตอนแรกเธอก็ไม่ได้อะไรมากเพราะนึกว่าจะเป็นลุงเฒ่าหรือตาแก่หัวโล้น ยังไงเงินขนาดนี้ไม่สามารถหามาได้ง่ายๆเลย แต่เมื่อมาเจอเธอก็กลับพบชายหนุ่มที่ใบหน้าแสนจะหล่อเหลาถึงแม้ว่าเสื้อจะดูซอมซ่อไปบ้าง แต่ไม่สามารถดูถูกได้เลย

“งั้นเรามาทำสัญญากันเถอะ ”

หญิงสูงวัยพูดด้วยด้วยท่าทางปกติ แต่ในใจรู้สึกเกร็งอย่างช่วยไม่ได้ คิดในใจว่าถ้าหากผู้ชายคนนี้มีเงินมหาศาลไม่แน่ว่าอาจจะเป็นรูปผู้มีอิทธิพลก็เป็นได้ ในทางกลับกันจินค่อนข้างที่จะรู้สึกสงสัยแต่ก็ไม่ได้คัดค้านเมื่อเธอยืนสัญญาร่างขึ้นมาก็ทำการ เซนต์ทันที ส่วนที่เหลือก็แค่ให้เขาโอนเงินอีกครึ่งหนึ่งไปเท่านั้น

“มีของที่ต้องการจะย้ายมานี่ไหมคะ” หญิงสาวในชุดสูทถาม

“มีอยู่ครับ แต่ไม่เป็นไรเดี๋ยวผมจะแจ้งรถขนย้ายเอง”

“งั้นเอาอย่างนั้นก็ได้ค่ะ”

.

.

.

.

.

.

เมื่อเสร็จแล้วสาวในชุดสุทและหญิงสูงวัยพร้อมทั้งบอดี้การ์ดก็ออกไปทันที ทิ้งจินไว้คนเดียวเนื่องจากเขาขอเอาไว้

เมื่อมองไปรอบข้างก็หายใจอย่างโล่งอกความดีใจก็ ตอนนี้ตนรวยแล้วสามารถมีชีวิตที่มีความสุขได้แล้ว เมื่อโทรไปที่บริษัทขนย้ายของและเช็คว่าทุกอย่างเสร็จ จินก็ไปโฟกัสกับของรางวัลที่ได้รับมาทันที

‘ ตั๋วไปต่างโลกงั้นหรอ? น่าสนุกดีเหมือนกัน’

จินชอบมองไปข้างหน้าด้วยสายตาอยากรู้อยากเห็น ตอนนี้หน้าต่างโฮโลแกรห์มของระบบปรากฏข้างหน้าของเขา เมื่อสำรวจรอบข้างว่าไม่มีใครและได้รับการยืนยันว่าทุกคนออกจากบ้านหลังนี้แล้วก็กดใช้ตั๋วทันที

[กำลังทำการเคลื่อนย้ายไปโลกอื่น………]

[กรุณารอสักครู่…..]

[ทำการเคลื่อนย้ายเสร็จสิ้น!!!]

.

.

.

.

ณ นอกคฤหาสน์ ปรากฏให้เห็นกลุ่มคนซึ่งนั่นก็คือหญิงสูงวัยและสาวชุดสูท

“รู้มั้ยว่าเขาคือใคร”

“ ไม่รู้ค่ะคุณแม่ ทำไมเราต้องสนใจเขาด้วยค่ะ บางทีเขาอาจจะเป็นแค่รูปคุณหนูก็ได้”

“ แม่กลัวว่ามันจะไม่ใช่อย่างนั้นน่ะสิ”

หญิงสาวสูงวัยและสาวในชุดสูทนั้นเป็นแม่ลูกกันชื่อของพวกเธอมีชื่อว่า ดาลีและออร่า

ดารีนั้น ถึงแม้เธอจะอายุมากแต่เธอเป็น ผู้ที่ถือของที่ดินร้อยๆและยังมีสถานที่ต่างๆที่สามารถทำเหมือนให้ เรียกง่ายๆว่าชาตินี้เธอไม่สามารถใช้เงินหมดแน่ถ้าหากไม่ทุ่มสุดตัว

ส่วนออร่า ตอนนี้เธอยังไม่สามารถคิดได้ว่าต้องการอะไรในชีวิต แม่ของเธอจึงแนะนำหลายๆอย่างและจบลงด้วยการที่เธอมาเป็นนายหน้าเพราะในอดีตแม่ของเธอเคยทำงานสายนี้มาก่อน แต่ดูเหมือนว่าเธอจะไม่ชอบงานนี้นักและนี่เป็นวันสุดท้ายที่เธอ จะแกล้งทำเป็นหัวหน้าบริษัทนายหน้า

“ ทำไมแม่เธอคิดอย่างนั้นล่ะคะ?”

“ สัญชาตญาณน่ะ ….. แต่ช่างเถอะบางทีแม่อาจจะคิดมากไปก็ได้”

ดาลี จ้องมองไปยังคฤหาสน์ที่เพิ่งขายให้กับจิน เธอรู้สึกบางอย่างแปลกๆเกี่ยวกับเขาและไม่สามารถบอกได้ว่าสิ่งที่เธอรู้สึกมันเป็นความรู้สึกอย่างไรเพราะเวลาที่จ้องไปยังดวงตานั้น เหมือนกับหาคำตอบหลายร้อยหลายพันไม่ได้เลย เธอเดินทางสายใต้ดินมาเยอะจึงไม่แปลกที่จะรู้สึกระแวง ถ้าหากเผลอพลาดแม้แต่ครั้งเดียวนั่นก็รวมไปถึงชีวิตและครอบครัวของเธอต้องสูญเสียไปด้วยเช่นกัน

“ งั้นแม่ก็อย่าคิดมากสิ ยังไงหนูเชื่อว่ามันไม่มีอะไรอยู่แล้ว… รีบกลับบ้านเถอะค่ะแม่มีเรื่องต้องทำอีกไม่ใช่หรอ”

“ นั่นสินะ”

เมื่อเสร็จธุระกิจแล้วแม่และลูกก็เดินทางกลับบ้านโดยทันทีโดยมีรถบอดี้การ์ดสาวอีก 10 กว่าคันตามหลังไป ซึ่งเรียกได้ว่าสร้างความสนใจแก่ผู้คนแถวนั้นจำนวนมาก

.

.

.

.

.

.

.

ติ้ง!!!!!

[ทำการเช็กอินที่ โลกคู่ขนานที่2]

[รางวัลที่ได้รับ ทักษะการต่อสู้ระดับสูง]

“…..”

เมื่อทำการเคลื่อนย้ายเสร็จสิ้นจึงค่อยๆลืมตาและมองไปยังข้างหน้า แต่แล้วสายตาของเขาก็สั่นและเปิดกว้างทันที สิ่งที่ปรากฏเบื้องหน้าคือ ซากปรักหักพังที่ขึ้นราและแสนจะเก่าแถมยังมีซากเลือดส่งกลิ่นเหม็นโชยมา

จิน ทำหน้าพะอืดพะอมทันที ตนอยากจะอ้วกออกมา นี่มันเหม็นมากแต่เขายังมีสติและสามารถรักษาท่าทีไว้อยู่ จนในที่สุดก็ตั้งสติได้และตระหนักได้ว่าระบบมีการแจ้งเตือนเมื่อเขาเคลื่อนย้ายมายังโลกนี้ได้สำเร็จ

‘ ทักษะการต่อสู้?… ชั่งเถอะแต่ตอนนี้เราอยู่ที่ไหนกันเนี่ย ทำไมมีแต่ซากตึกและกลิ่นเหม็นเต็มไปหมด’

ตนเองไม่มีเวลามาสนใจสิ่งที่ได้รับจากระบบแต่ตอนนี้ต้องตรวจสอบและทำความเข้าใจว่าตนเองมาอยู่ที่ไหนกันแน่ จินตอนนี้อยู่ในที่ไหนสักแห่งที่ดูจะมีเค้าโครงเหมือนบ้าน ไม่รอช้าเขาทนกลิ่นเหม็นและเดินออกจากที่แห่งนี้ทันทีเพื่อสำรวจว่าตนอยู่ที่ไหน

เมื่อออกมาข้างนอกก็สัมผัสกับแดด ถึงแม้อากาศจะร่มรื่นและสดชื่นอยู่บ้าง แต่การได้กลิ่นเหม็นเนี่ยสิ ไม่น่าอภิรมย์เลย เมื่อมองสำรวจไปยังข้างนอกก็เจอภาพเดิมๆ ซากตึกที่ดูเหมือนจะพังแล้วแถมตะไคร่ใบไม้ขึ้นเต็มไปหมด

ฮ้าา!!!!

ทันใดนั้นก็ปรากฏเสียงร้องโหยหวนและแหบแห้งดังออกมาจากข้างหลังของเขา

สัญชาตญาณนักสู้ที่เพิ่งได้รับมาก็ตื่นตัวทันที!!

จินทำการหันไปข้างหลังอย่างรวดเร็วพร้อมกับยกขาข้างขวาขึ้นมาฟาดไปที่หัวของมันด้วยความเร็วที่แสนจะสุดยอด

ขวับบ!!!! ตุบ!!!!

วินาทีต่อมาเลือดก็สาดกระจายไปรอบข้างเมื่อจินตั้งสติเนื่องจากว่าเมื่อกี้ตนยังไม่รู้ตัวว่าทำแบบนั้นได้อย่างไรแต่ไม่ได้แปลกใจมากนัก เพราะเขาเชื่อว่านี่อาจจะเป็นรางวัลที่เพิ่งได้รับมา

ปรากฏให้เห็นร่างมนุษย์ที่ตอนนี้เหลือแต่ลำตัว หัวได้แตกกระจายไปแล้วหลังจากที่จีนเตะ เมื่อเจอภาพที่สยดสยองก็ไม่สามารถกลั้นสิ่งปฏิกูลที่อยู่ปลายลำคอได้ จินอ้วกออกมาทันที

เมื่อสังเกตและตั้งสติอีกครั้ง ก็พบร่างมนุษย์นั้นผิวซีดเผือกและส่งกลิ่นเหม็นเน่าออกมา แถมรูปร่างมันก็คล้ายๆอะไรซักอย่างทันใดนั้นความทรงจำของเขาก็ปรากฎขึ้นมาและสามารถบอกได้เลยว่าสิ่งนี้มันคืออะไร!

‘ ซอมบี้?!’

นี่คือภาพความทรงจำแรกที่เขาจำได้ รูปร่างที่เกือบจะเน่าเปลื่อย แถมยังส่งกลิ่นเหม็นขนาดนี้ ต้องใช่ซอมบี้อย่างแน่นอน เมื่อคิดได้ดังนั้น ร่างของเขาก็สั่นสะท้านด้วยความหวาดหัวเล็กน้อย จินค่อนข้างกลัวกับสิ่งแบบนี้ เพราะไม่อาจจะเชื่อว่ามันมีอยู่จริงแต่เมื่อปรากฏแล้ว ด้วยสัญชาตญาณเดิมของมนุษย์เมื่อเจอสิ่งที่ไม่เคยรู้มาก่อนความกลัวก็เป็นเรื่องธรรมดา

แต่เมื่อตระหนักได้ว่ามีระบบอยู่ก็ไม่ต้องกลัวอีกต่อไป ตอนนี้ตนแค่ต้องกลับก่อน แล้วต้องเตรียมตัวให้ดีกว่านี้ เพราะเพียงแค่ทักษะต่อสู้ที่ได้รับมาไม่สามารถอยู่รอดในโลกแห่งนี้ได้แน่ นั่นจึงเป็นสาเหตุที่เขาต้องเตรียมตัวก่อนจะมาที่นี่ แต่ก่อนที่จะใช้ตั๋วข้ามโลก

ฮ้าาาา!!!

เสียงแหบแห้งก็ดังมาอีกครั้งที่ด้านหลังของเขา แต่ครั้งนี้มันประสานกันจนเกินเสียงที่น่ากลัว จินหันไปมองก็ปรากฏซ่อมบี้ที่มีเกือบ 20 ตัว เมื่อตนเองเห็นดังนั้นก็วิ่งไม่คิดชีวิต ถ้าหากยืนรออยู่เฉยๆเพื่อจะกลับโลกเดิม ไม่สามารถทำได้อย่างแน่นอนเพราะยังไงมันต้องรอเวลาที่จะกลับโลกเดิมด้วย ซึ่งนั่นก็มีมากเพียงพอที่จะทำให้เขาตายโดยน้ำมือซอมบี้

‘เอาแล้วไงครับ\~!!!!!’

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***