ตอนที่ 3 ห้องประชุม | NC++

"ไอ้บ้าบาสเตียน นะ นายมาทะอะไรตรงนี้"

หญิงสาวแหวใส่ชายหนุ่มที่นั่งอยู๋ตรงหน้าเสียงหลง "เฮียก็มาประชุมกับผู้ร่วมหุ้นไง

เบบี๋ จะตกใจทำไมคะ"

ก๊อก!

ก๊อก! ก๊อก!

เสียงเคาะประตูห้องประชุมดังขึ้นสามครั้ง

"เข้ามา" เป็นเค้กที่เอ่ยอนุญาต สุดาเลขาเดินเข้ามาพร้อมข้อมูลผู้ถือหุ้น

ใจจริงเธอควรจะให้เจ้านายเธอได้ศึกษาก่อนเข้าประชุม แต่ท่านประธานใหญ่

และประธานผู้ร่วมหุ้นสั่งเอาไว้ว่าให้เอามาให้หลังจากทั้งคู่อยู่ในห้องประชุมด้วยกัน

หลังจากที่สุดาเดินออกไปแล้ว

ห้องประชุมอยู่ในบรรยากาศที่เงียบสนิท "อะแฮ่ม... ไม่คิดจะพูดอะไรกับเฮียหน่อยหรอ"

เป็นบาสเตียนที่ทำลายความเงียบด้วยคำถาม

"นายทำแบบนี้ทำไม นายจะตามจองเวร จองกรรมฉันไปถึงไหน

ตั้งแต่ที่มหาลัยนายก็คอยแกล้งฉันสารพัด จบไปแล้วนายก็ยังพยายามหาทางมาแกล้งฉัน

แล้วนี่อะไร มาร่วมหุ้นอะไร ฉันไม่ร่วมกับนายหรอกนะ ฉันไม่สนุกกับนายด้วย"

บาสเตียนใช้ลิ้นดันกระพุ้งแก้มตัวเองเพื่อสงบสติอารมย์ที่หญิงสาวตรงหน้าอาละวาดใส่

"ก่อนจะด่าฉัน เปิดดูเนื้อหา หรือเงื่อนไขในเอกสารหรือยัง

เราร่วมหุ้นกันมาปีกว่าแล้ว แค่ยังไม่มีการเปิดตัว และที่ฉันมาวันนี้

ก็เพื่อมาต้อนรับประธานคนใหม่ของบริษัทที่ฉันร่วมหุ้นด้วย

ฉันไม่ได้มาทำสัญญา!!!"

ทันทีที่บาสเตียนพูดจบสีหน้าของหญิงสาวซีดเผือกไปโดยปริยาย

พรึ้บ!!!!

"อ้ายยยยย..!!"

ร่างบางของเธอถูกท่อนแขนแกร่งของชายหนุ่มตรงหน้ายกขึ้นให้นั่งกับขอบโต๊ะ

ทันทีที่สะโพกของเธอประทับขอบโต๊ะ ชายหนุ่มดันตัวเข้าหว่างกลางขาเรียวทันที

ทำให้กระโปรงสั้นของเธอเปิดขึ้นมาจนถึงเอว โชว์แพนตี้ตัวบางลายลูกไม้สีดำสวยงาม

"อืมมม...."

บาสเตียนครางพอใจหลังจากที่เขาฉกริมฝีปากประกบจูบบดขยี้ริมฝีปากบางลงมาอย่างแรง

มือหนาลูบไล้หน้าขาของหญิงสาวแผ่วเบา

ปึก!

ปึก! ปึก!

กำปั้นเล็กทุบที่แผงอกแกร่งเต็มแรง

แต่ชายหนุ่มที่โดนทุบกับไม่รู้สึกอะไรเลย ยังคงเดินหน้าประกบจูบเธออย่างเร้าร้อน

มือหนาเลื่อนขึ้นมาจับคางมนของเธอเอาไว้

ส่วนอีกมือลูบไล้ดอกไม้งามที่อยู่ภายใต้แพนตี้ตัวบางอย่างนุ่มนวล

เขาจงใจกดที่ปุ่มเสียวของเธอ เพื่อสร้างความกระสันให้เธอ

ร่างกายสาวหญิงสาวสั่นเทิ้ม

เมื่อถูกกระทำอย่างอุกอาจน้ำตาใสค่อยๆ ปิดบังม่านตาพร่ามัว

แต่ร่างกายเจ้ากรรมกลับตอบสนองสัมผัสของบาสเตียนทุกการกระทำ "ปล่อยฉัน!"

ทันทีที่ปากเป็นอิสระ เธอพ่นคำขออิสระจากเขา

มือเล็กผลักชายหนุ่มตรงหน้าทำให้เขาเซถลาถอยหลังไปเพียงไม่กี่ก้าว

"ไอ้ทุเรส ไอ้ชั่ว ไอ้ชาติหมา ไอ้ชิง...อุ๊บ!!"

ปากของเธอถูกปิดด้วยปากของชายตรงหน้าอีกครั้ง

ขณะที่เธอดิ้นพล่านเพื่อให้หลุดพ้นจากพันธนาการของชายหนุ่ม

โดยไม่รู้ตัวเลยว่าเสื้อเชิดสีขาวของเธอถูกปลดกระดุมออกจนหมดทำให้ตอนนี้

ร่างกายขาวนวล โชว์เนินอกอวบอิ่มที่ใหญ่โตเกินตัว

ต่อหน้าชายหนุ่มที่เธอจงเกลียดจงชักนักนา

"ถ้าด่าเฮียอีกแค่คำเดียว เฮียรับรองว่าเบบี๋

ได้เสียตัวในห้องประชุมแน่" ขณะที่ปากพูด

มือหนาก็เกี่ยวแพนตี้ตัวบางของหญิงสาวรูดลงมาเรียบร้อยแล้ว

"นาย อึก นาย อย่านะ อย่าทำเค้กนะ" เสียงสะอื้นไห้เบาๆ ของเธอไม่ได้ทำให้เขาเปลี่ยนความตั้งใจได้เลย

บาสเตียนเพียงแค่ต้องการทำให้เธอรู้ตัวตนตัวเอง

ว่าเธอเป็นของเขา "เรียกเฮียก่อนแล้วจะหยุด"

ถ้าเรียกเขาจะหยุดจริงหรอ

จากประสบการณ์ครั้งที่แล้ว บาสเตียนไม่ใช่คนที่เชื่อฟังอะไรง่ายๆ

ชายหนุ่มก้มลงใช้ปลายลิ้นอุ่นตวัดเลียยอดปทุมถันที่แข็งเป็นไต

ราวกับต้อนรับสัมผัสของเขาอย่างไรอย่างนั้น

แกร๊กกก~

ขณะที่กำลังคิด

หูของเธอก็ได้ยินเสียงคล้ายๆ กับมีคนกำลังปลดเปลื้องอาภรณ์

ไม่คล้ายหรอกคนตรงหน้าเธอกำลังถอดเข็มขัด และปลดกระดุมกางเกงตัวเอง

"ยะ อย่านะ" ไม่ทันแล้วเธอห้ามไม่ทัน

ก็ไอ้คนตรงหน้าเนี่ยมันถกกางเกงในสีดำลงมาแล้ว

แก่นกายของเขาดีดผึ่งออกมาเมื่อได้รับอิสระจากการเกาะกุมของกางเกงใน

เขากำชักรูดแก่นกายขนาดใหญ่ตามมาตรฐานของชาวยุโรป

หัวใจสาวน้องกระตุกวูบไหว เมื่อถูกมือของชายตรงหน้าจับขาเรียวให้แยกออกจากกัน

ทำให้ดอกไม้งามที่ไม่เคยมีชายใดรุกล้ำ (นอกจากเขาที่เข้าได้แค่หัวอะนะ)

เปิดออกสู่สายตาของเขาอีกครั้ง บาสเตียนค่อยๆดันแก่นกายเข้ามาภายช่องทางรักของเธอ

"ซี้ดดดด.... แน่นจังเบเบี๋" ขนาดเข้าแค่หัวยังแน่นขนาดนี้

"อื้อออ~ บะ บาสเตียน เค้ก จะ..เจ็บ"

"ถ้าไม่เรียกเฮีย ไม่หยุด" ไอ้บ้าบาสเตียน ไอเลว

ใครจะไปเรียกมันแบบนั้น "เอามันออกไปนะ ฉันเจ็บ" แก่นกายค่อยๆ

ขยับเข้าออกเนิบนาบทั้งที่เพิ่งเข้าไปได้แค่ส่วนหัวเท่านั้น สร้างความเสียงซ่าน

และกระสันให้คนทั้งคู่

"ฮะ .... เฮียขา..เอาออกไปก่อนได้ไหม เค้กเจ็บ" เอาวะ เอาตัวรอดก่อน

บาสเตียนยกยิ้มพอใจกับสรรพนามที่เธอเรียก

"สัญญากับเฮียก่อนว่าจะเรียกแบบนี้ตลอดไป" ช่วงล่างยังคงขยับเข้าออกเบาๆ

"ซีี้ดดด.....คะ เค้กสัญญา" ความเสียซ่านกำลังเล่นงานเธอ

เพราะชายหนุ่มตรงหน้าไม่เพียงดันส่วนหัวของแก่นกายเข้ามาทักทาย

เขายังใช้นิ้วหัวแม่มื้อคลึงปุ่มกระสันของเธอเบาๆ อีกด้วย

ก๊อกๆๆๆๆ

เสียงเคาะประตูดังขึ้น

ทำให้บาสเตียนต้องถอดแก่นกายออกอย่างอารมย์เสีย

"เดี๋ยวค่ะ อย่าเพิ่งเข้ามา" เป็นเค้กที่ตะโกนตอบออกไป เขา

และเธอรีบจัดแจงอาภรณ์ของตัวเอง

"เข้ามาค่ะ" สุดาเดินเข้ามา

เธอสังเกตเห็นใบหน้าของเจ้านายสาวเปลี่ยนสีเป็นสีแดงระเรือ

ขณะที่กรอบหน้าคมคายของหุ้นส่วนหนุ่มมีเม็ดเหงือผุดขึ้นมา

"ประธานใหญ่ติดต่อมา ฝากแจ้งคุณเค้กว่า

สัปดาห์หน้าจะกลับมาจัดงานแถลงข่าวเรื่องร่วมหุ้นกับคุณบาสเตียน

ให้คุณเค้กเตรียมตัวให้พร้อมค่ะ" เค้กพยักหน้ารับอย่างเสียไม่ได้

"เบบี๋ จำไว้นะว่าเฮียจองเบบี๋แล้ว อย่าทำอะไรสิ้นคิดล่ะ"

น้ำเสียงจริงจังของเขาที่พูดขึ้น ยิ่งทำให้เธอโกรธจนร่างกายสั่นเทิ้มไปหมด

นี่มันเวรกรรมอะไรของเธอกัน

"เฮียลืมบอก ถ้าเบบี๋ ดื้อ

อาจจะมีภาพหลุดจากกล้องวงจรในห้องนี้ออกไปก็ได้นะ" ร้ายกาจ ตานี่ ช่างร้ายกาจ

"บาสเตียน นายจำเอาไว้ สักวันนายจะต้องเสียใจที่ทำกับฉันแบบนี้"

"จุ๊ๆๆๆๆ ไม่เอาน่า อะไรที่เฮียอยากได้ ต่อให้ต้องแย่งมา เฮียก็จะทำ"

---

ขอกำลังใจหน่อยนะคะ

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***