ตายหรือรอด

เซี่ยเย่:อัก โอ๊ก อึก อาจารย์นี่ละก็ถีบข้าลงมาได้แต่ก็ช่างเหอะยังไงข้าก็ยังไม่ตายว่าแต่นี่สินะที่เป็นที่ๆมีเพลิงทมิฬอยู่ไหนลองเข้าไปดูหน่อยดีกว่าโฮะนี่มันหยกเซี่ยนนี่นาของวิเศษระดับหกที่มีความสามรถในการป้องกันหนิฉันนี่โชคดีๆๆจริงๆ

หมาป่าสายฟ้า:กรอด~

เซี่ยเย่:เสียงนี่มัน อะจ๊าก มะหมาป้าสายฟ้าระดับ5

หมาป่าสายฟ้า:กรอด~โฮก~

เซี่ยเย่:ตายตายแน่ๆเลยตรู

หมาป่าสายฟ้า:โฮก~

เซี่ยเย่:ฮือๆๆไอ้เจ้าหมาป่าทมิฬอย่าตามข้ามาสิข้านะไม่มีเนื้อให้เจ้ากินหรอกนะต่อให้เจ้ากินข้าไปตัวเจ้าก็ไม่อิ่มหรอก เฮ้ย!ข้าพึ่งพูดเองไงว่าอย่าตามข้ามานะนี่เจ้าช่วยปล่อยข้าไปเถอะถ้าเจ้าปล่อยข้าข้าจะไม่มายุ่งกับที่นี้อีก

หมาป่าสายฟ้า:โฮก~[ถ้าข้าปล่อยเจ้าไปข้าก็ไม่มีอาหารกินนะสิแล้วก็ตอนนี้ข้าก็กำลังหิวแบบสุดๆๆเลย](ความคิดของหมาป่าสายฟ้า)

เซี่ยเย่:ฮือๆๆๆท่านอาจารย์ช่วยข้าด้วย~เอะ!?ข้างหน้ามีทางแยกด้วยแถมยังเป็นทางแคบพอที่จะไม่ให้เข้าหมาป่าสายฟ้าเข้าไปได้อีกด้วยข้านี่ช่างโชคดีอะไรปานนี่

นักเขียน:เฮ้ยนี่เจ้าจะโชคดีไปไหนฟระ

เซี่ยเย่:เพราะข้าโชคดีเจ้าก็เลยอิจฉาข้าหรอ

นักเขียน:นี่ถ้าเจ้ายังชมตัวเองต่อหน้าข้าอีกแบบนี้ละก็ตำแหน่งพระเอกของอย่างเจ้าได้ปลิว

เซี่ยเย่:ข้าขอโทษเพราะอย่าเลยนะข้ายังอยากที่จะเป็นพระเอกอยู่

นักเขียน:ก็ได้งั้นข้าจะให้โอกาสเจ้าอีกสักครั้งและส่งเจ้าไปที่ใจกลางถ้ำแล้วกันนะ

เซี่ยเย่:ขอบคุณมากท่านนักเขียน

นักเขียน:ไม่เป็นไร

เซี่ยเย่:นี่สินะใจกลางถ้ำ

สิงโตน้ำแข็ง:โฮก~

เซี่ยเย่:นี่มันสิงโตน้ำแข็งระดับเจ็ดนี่หว่าข้าตายแน่หน่อยแน่ไอ้เจ้านักเขียนถ้าข้ารอดไปได้ข้าจะไปจัดการเจ้าแน่คอยดูเถอะ