สูญเสีย

เบื้องหน้า ท้องฟ้าสีคราม ทะเลสะท้อนสีเดียวกันกับท้องฟ้า

เด็กชายวัย 13ปี นั่งก้มเอามือปิดหน้าน้อยๆเอาไว้ พยายามห้ามน้ำตาไม่ให้ไหลออกมา มีแต่เสียงสะอื้นเล็ดลอดออกมาเบาๆ

"พี่ชาย" เสียงเด็กหญิงคนหนึ่งตะโกนมาจากอีกฟากหนึ่งของหาด รีบวิ่งมาจนหกล้ม เด็กชายปาดน้ำตารีบวิ่งไปช่วย "ไม่เป็นอะไรนะอานัสเตเชีย เจ็บมากไหม" "ไม่เป็นไรค่ะ" ยิ้มน้อยๆแสนจะไร้เดียงสา

แต่เมื่อมองเห็นพี่ชาย ตาแดงๆ ก็อดไม่ได้ที่ถามออกไป "พี่ชายร้องไห้ทำไม? คุณลุงตีพี่ชายหรอค่ะ?" แล้วน้ำตาใสๆก็ไหลออกมา

"ร้องไห้ทำไม เจ็บมากหรออานัสเตเชีย" เมื่อนึกถึงคำถามที่เด็กน้อยถาม ก็พอรู้สาเหตุ รีบปลอบโยน "โอ้ๆ อย่าร้องๆ ไม่มีใครตีพี่หรอก "

เด็กน้อยเอียงคอมองด้วยความสงสัย" แล้วพี่ชายร้องไห้ทำไม หรือไม่สบาย เดี๋ยวอานัสเตเชียให้ลุงพ่อบ้านพาไปหาหมอไหม''

"พี่ไม่เป็นไรหรอก ว่าแต่อานัสเตเชียมาที่นี่ได้ยังไง? ลุงพ่อบ้านล่ะ" เด็กชาย มองไปรอบๆ ไม่เจอลุงบ้านที่ติดตามเด็กหญิงไม่เคยห่าง

"อานัสเตเชีย แอบหลบออกมา" เด็กน้อยตอบด้วยสีหน้าใสซื่อ

"ก็อานัสเตเชียไปหาพี่ชายที่ประจำ ไม่เจอ แล้วพ่อบ้านก็ไม่ยอมพามาที่ชายหาดบอกพายุกำลังจะมาไม่ให้ออกมา" อานัสเตเชีย ตอบเสียงฉะฉาน

"อานัสเตเชีย จะอยู่กับพี่ตลอดไปได้มั้ย"

"ได้สิ อานัสเตเชียรักพี่ชายที่สุด"

พ่อของเด็กชายพาเค้ากับแม่มาอยู่ที่นี่ เนื่องจากแม่ของเขาาป่วยหนัก ในที่สุดข่าวร้ายที่ไม่มีใครคาดถึง เช้ามืดของวันนี้แม่ของเขาได้จากโลกนี้ไปตลอดกาล

ฝนตกหนัก ท้องฟ้ามืดมิดจนมองไม่เห็นแม้แสงดาว ทางบนภูเขาคดโค้งลาดชัน มีรถสีดำคัน 2 คัน กำลังวิ่งด้วยความเร็วสูง

เอี๊ยดดดดดดดด โครม เสียงกราปะทะของบางสิ่งดังสนั่นไปทั้งหุบเขา รถชนเข้ากับขอบกั้นถนน คนขับรถเสียชีวิตทันที ชายอีกคนหนึ่งที่นั่งด้านหลังสลบไปไม่ได้สติ มีเงาหญิงสาวคนหนึ่งร่างเปียกโชกไปด้วยเลือด อุ้มเด็กน้อยวิ่งออกมาจากรถ

"พวดมึงวิ่งตามไป ข้าจะจัดการตรงนี้เอง" หัวหน้าของกลุ่มชายชุดดำ 3คน ที่ลงมาจากรถสีดำอีกคัน เดินลงมาสำรวจ รอบๆ

ฝนยังคงตกหนัก วิสัยทัศน์มองเห็นชัดเจนำด้ไม่กี่เมตรเท่านั้น

"ฝนตกหนักขนาดนี้ คงไม่เจอ ทำไงดีลูกพี่" ชายชุดดำอีกคนหนึ่ง เดินวนดูบริเวณรอบๆ รถที่พังไปทั้งคัน

"แล้วในรถล่ะ ใครยังหายใจอยู่ยิงทิ้งให้หมด''

เปรี้ยง! เปรี้ยง! เสียงปืนดังขึ้นสนั่น ไม่นานชายชุดดำพวกนั้นก็จากไป

หญิงสาวร่างเปรียกโชกทั้งเลือดทั้งน้ำฝน อุ้มเด็กหญิงคนหนึ่งแอบอยู่ในพุ่มไม้ "ชู่ๆ เงียบๆ ไว้นะคะ ไม่ต้องกลัวนะลูก แม่อยู่ตรงนี้แล้ว อยู่ใกล้ๆ แม่ไว้นะคะ"

ชั้น 11 ของโรงพยาบาลแห่งหนึ่งถูกปิดยกชั้น หมอและพยาบาลต่างวิ่งกันอลวน กษัตริย์กับพระราชินี ถูกรอบปลงพระชน ทั้งสองพระองค์พาองค์หญิงน้อยไปพักตากอากาศที่บ้านริมชายทะเล ไม่มีใครรู้การเสด็จครั้งนี้ ทรงพาบอดี้การ์ดไปด้วยไม่กี่คน ไม่คาดคิดเลยว่าจะถูกซุ่มโจมตีตอนขากลับ ทั้งฝนตกหนักการไปช่วยเหลือพื้นที่บนทางภูเขานั้นใช้เวลานานมาก กว่าจะไปถึง ทุกอย่างก็สายไปเสียแล้ว

"ทรงเป็นอย่างไรบ้าง" ท่านหญิงมาเรีย เมื่อลงจากเฮลิคอปเตอร์ รีบถามอาการของพระเชษฐาทันที

"ทั้งสองพระองค์ทนพิษบาดแผลไม่ไหว ทรงสิ้นพระชนม์ก่อนจะมาถึงโรงพยาบาล" หมอใหญ่ประจำโรงพยาบาล น้ำเสียงสั่นเครือ ความสูญเสียครั้งนี้ใหญ่เหลือเกินแม้ชายชราที่ผ่านร้อนผ่านหนาวมาเช่นเขาก็ไม่อาจระงับความสะเทือนใจได้เลย" แต่องค์หญิงทรงปลอดภัย" หมอใหญ่รีบเดินนำพาท่านหญิงไปยังห้องพักพิเศษ มีเด็กน้อยตัวเล็กนั่งอยู่บนเตียงสีขาวขนาดใหญ่ แววตาเลื่อนลอย วางเปล่า ใบหน้าเต็มไปด้วยคราบน้ำตา

ท่านหญิง โผเข้ากอดร่างน้อยๆ นั้นไว้ "อาอยู่ที่นี้แล้วนะ ไม่ต้องกลัวนะคะปลอดภัยแล้ว" แต่เด็กน้อยก็ไม่ขยับ ไม่มีเสียงใดๆ ตอบกลับมา มีแค่ความเงียบ

"คุณหมอ เกิดอะไรขึ้นค่ะ"

"อ่อ ตั้งแต่มาถึงองค์หญิงก็อยู่สภาพนี้แล้ว ไม่โต้ตอบหรือแสดงความรู้สึกใด คาดว่าน่าจะช๊อคจนไม่อาจรับรู้อะไร" หมอใหญ่รีบแจ้งอาการ

"โถ่ เกิดอะไรขึ้นกับหนูลูก" ท่านหญิงกอดหลานตัวน้อยๆ เอาไว้ น้ำตาที่อดกลั้นเอาไว้ ไหลออกมาเป็นสาย

พระเชษฐากับพระเชษฐภคินี สิ้นลมยังไม่พอ หลานก็มีอาการแบบนี้ โชคดีที่หลานชายคนโต ยังอยู่โรงเรียนประจำไม่ได้มาเที่ยวครั้งนี้ด้วย

เด็กน้อยเห็นบิดาที่หมดสติ มารดาที่พยายามพาร่างที่บาดเจ็บอุ้มพาหนี กว่าหน่วยกู้ภัยพบใช้เวลาถึง8ชั่วโมง ตอนที่พบนั้นเด็กน้อยนั่งอยู่ในอ้อมกอดของร่างของมารดาที่หมดลมหาย ทำให้สมองบางส่วนช๊อคและปิดกั้นที่จะรับรู้เรื่องราวต่างๆ เด็กตัวแค่นัั่น

"องค์หญิงทรงช๊อคกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นมาก จนปิดกั้นที่จะรับรู้ ตอนนี้ไม่สามารถจำเหตุการณ์ทั้งหมดที่เกิดขึ้นได้ แถมยังสูญเสียความทรงจำที่มีทั้งหมดอีกด้วยค่ะ" หมอจิตเวชเด็ก เมื่อตรวจสอบอาการจนแน่ชัดแล้ว

"จำไม่ได้ก็ดีแล้ว เราก็ไม่อยากให้แกจำมันได้ มันคงโหดร้ายเกินไปสำหรับเด็กตัวแค่นี้" ท่านหญิงมาเรีย กอดร่างเด็กน้อยเอาไว้ตลอด "ไม่เป็นไรนะคะอนัสเตเชีย อากับพี่อเล็กซ์จะปกป้องหนูเอง"

วันนี้ประชาชนของประเทศวัลดัสพากันโศกเศร้า วัลดัสเป็นประเทศเล็กแถบยุโรป กษัตริย์และองค์ราชินี ประสบอุบัติเหตุเสียชีวิต องค์หญิงอนาสเตเชีย บาดเจ็บสาหัส โชคดีที่องค์ชายรัชทายาทไม่ได้อยู่ในเหตุการณ์ด้วย ทั้งสองพระองค์นั้นเป็นที่รักใคร่ของประชาชนทั้งแผ่นดิน หลังจากพิธีไว้อาลัย เสร็จสิ้น จะมีการแต่งตั้ง รัชทายาทอเล็กซ์ ขึ้นเป็นกษัตริย์พระองค์ต่อไป แต่เนื่องจากพระชนมายุแค่ 14 พรรษาเท่านั้น ท่านหญิงมาเรียจึงดำรงค์ตำแหน่งเป็นผู้สำเร็จการแทน จนกว่าพระองค์จะบรรลุนิติภาวะ

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***