

รอยยิ้มของนาย..

 

รอยยิ้มของนาย..

ฉันเป็นอะไรเนี่ย??

□ฉันมีชื่อว่า ปอย อายุ16 อยู่ ม.4/1

วันนี้คือวันเปิดเทอมวันเเรก

□เเม่ของฉันชื่อ นา

นา(เเม่ปอย):ตื่นได้เเล้ว ยัยปอย!!

ฉัน:ตื่นเเล้วๆๆ

นา(เเม่ปอย):ไปอาบน้ำเเต่งตัวเลยย

ฉัน:[หันไปดูเวลา]เเม่ตอนนี้พึ่ง5:12เองนะ

นา(เเม่ปอย):เเกทำอะไรช้าจะตาย เร็วๆไปเลย

ฉัน:[เซ็งชะมัดเเละก็รีบไปอาบน้ำ เเต่งตัว]

ฉันลงมากินข้าวเช้า

นา(เเม่ปอย):เร็วๆเลย เดี๋ยวสายเอานะ

ฉัน:ค่าาา

เเม่ฉันทำข้าวผัดเเสนอร่อย เย้~♡[เมนูโปรดของปอย]

;โรงเรียน

ฉัน:จ๊ะเอ๋~

□เเพนคือเพื่อนที่ฉันรู้จัก(ตั้งเเต่ตอนม.3 เพราะเเพนย้ายมาตอนนั้น)

เเพน:อ้าว! ปอย

ฉัน:[ยิ้มให้เเพน]

เเพน:วันนี้มาเร็วผิดปกตินะเนี่ย

ฉัน:ฉันจะเป็นคนใหม่เเล้ว จะไม่สายเเล้วว

วันต่อมา~

เเพน:5555 ทำไมวันนี้สายซะเเล้วล่ะ

ฉัน:อย่าซ้ำเติมกันเลย ฉันโดนเเม่บ่นจนหูชาไปหมดเเล้ว

เเพน:โอ๋ๆนะ~♡

เลิกเรียน~

[ฉันเเวะซื้อของกินกับเเพนจนเพลิน ได้ของกินเต็มเต็มมือเลย อร่อยทั้งนั้นเลยขอบอก]

;บ้านปอย

[มีเเขกมา]

□น้าเอมคือเเม่ของ นายวิน

□นายวินก็เพื่อนที่ฉันสนิทตอนเด็กๆเเต่พอโตขึ้นเราไม่ค่อยได้พูดคุยกันเลยเพราะเค้าไปเรียนที่ต่างจังหวัดสักพักเเล้ว

ฉัน:เเม่! กลับมาเเล้ว[ฉันตะโกนบอกเเม่ตั้งเเต่ยังไม่เข้าบ้าน]

นา(เเม่ปอย):เข้าบ้านมาเลย

ฉัน:ค่า[ฉันร้องเสียงดังมากเมื่อได้เจอ น้าเอม]

ฉัน:น้าเอมมาตั้งเเต่เมื่อไรคะ??

น้าเอม:สักพักเเล้วลูก

ฉัน:ดีใจจัง น้าเอมมาเที่ยวที่นี่สักทีไม่ได้เจอตั้ง2ปี สวยขึ้นเยอะเลยนะคะ

น้าเอม:555จ้า หนูก็เหมือนกัน เป็นสาวเเล้ว อีกอย่างน้าไม่ได้มาเที่ยวนะ

ฉัน:[มึนงงเล็กน้อย]อ้าวเเล้วมาทำไรหรอคะ

น้าเอม:ย้ายมาอยู่ที่นี่จ้า

ฉัน:อ้าว555จริงหรอคะ [ดีใจฝุดๆ น้าเอมทั้งใจดี เเล้วก็ไม่ขี้บ่น]

นา(เเม่ปอย):ไปเอาจานให้เเม่หน่อยสิ เเม่ว่าจะกินข้าวกับน้าเอมน่ะ

ฉัน:ค่า

ฉันเดินไปเอาจานเเต่กลับ...

ฉัน:[โอ้ยย ชนอะไรเนี่ย เจ็บชะมัด เลยเงยหน้ามอง...]

นายวินเดินออกจากห้องครัว ฉันที่เดินมองเท้าตัวเอง(ทำไม)เลยชนเค้า

ฉัน:เอ่ออ! นายคือ....

น้าเอม:วินไงลูก จำได้ไหม

ฉัน:ห้ะ[ฉันงงเป็นไก่ตาเเตก เค้าดูดีมาก ต่างอย่างกับคนละคนในอดีต เเถมสูงมากด้วย ตอนเมื่อ2ปีก่อนเค้ายังตัวเตี้ยกว่าฉันอยู่เลย พอมาตอนนี้ฉันไม่อยากเชื่อ]

วิน:หวัดดีนะ😅

[เค้ายิ้มอ่อนพร้อมพูดทักทาย รอยยิ้มนั้นมันน่ารักมากเลย]

ฉัน:เอ่ออ หวัดดี~

[ฉันพูดเสร็จก็รีบเดินหนี ไม่ใช่ไรหรอก อยู่ๆฉันก็เขินเป็นบ้าเลย เเต่นี่เพื่อนนะ ฉันคิดอะไรก็ไม่รู้ นายนั้นคือเพื่อน อย่าลืมสิ ยัยปอย]

ฉันรีบเอาจานไปให้เเม่กับน้าเอมเเล้วรีบวิ่งขึ้นห้องมา

ฉัน:นายนั้นคือวินจริงๆหรอ เปลี่ยนไปเยอะเลย[เอาจริงก็เศร้าเล็กๆนะ เค้าดูดีมากจนฉันยังอายเลย ฉันเหมือนยืนที่เดิมเเต่เค้า..]

มีเสียงเคาะประตูเรียก ก๊อก~~

ฉัน:[รีบเปิดประตู]

วิน:น้านาเรียกเธอน่ะ

ฉัน:อ๋อ โอเค[ฉันเขินเค้าทุกครั้งที่เห็นหน้า บ้าชะมัด ไม่กล้าเเม้เเต่จะสบตาเลย เขิน~]

ผิดพลาดตรงไหนขออภัยนะคะ

หวังว่าจะชอบกันนะคะ☆♡