ปากกาสื่อรัก

พบเจอ

"ล่าล้าล๊าลาล่าล้าๆๆ" นายเอกวิ่งเล่นอยู่แถวที่สาธารณะและคลวงปากกาขณะที่วิ่งอยู่พร้อมๆกัน วิ่งจนมาถึงตรงที่มีตะแกรงท่อเหล็ก นายเอกคลวงปากกาสุดที่รักตกลงไปในท่ออันแสนสกปกที่มีแต่เชื้อโรค

"เห้ยย ปากกาชั้น ช่วยด้วยๆ" นายเอกตะโกนอยู่ซักพักเเต่ก็ไม่มีใครมาช่วยเขาเลย เขาตะโกนจนเสียงแหบแต่ก็ไม่มีใครเดินมาช่วยเขาเลยซักคน นายเอกได้หยุดตะโกน เขาได้ร้องไห้ออกมาเพราะนั้นคือปากกาที่เขารักมากไปไหนก็ต้องเอาปากกานั้นไปด้วยทุกที่ทุกเวลา เขานั่งกอดเข่าร้องไห้อยู่ไม่นาน นายเอกก็ได้ยินเสียงฝีเท้าของใครซักคนเลยเงยหน้าขึ้นมาดู เเล้วก็ได้เห็นผู้ชายคนหนึ่ง กล้ามใหญ่หุ่นดีหน้าตาหล่อเเต่ดูโหด เขาเห็นมีคนมาช่วงเขาเเล้ว เขาจึงลุกขึ้นยืน เเล้วพูดว่า

"สวัสดีครับ ช่วยเอาปากกาให้ผมได้มั้ยครับ" นายเอกพูดด้วยเสียงอ่อนโยน

"มีอะไรให้ชั้นช่วย" พระเอกพูดด้วยเสียงเย็นชา

"เอ่อ..พอดีปากกาผมหล่นลงไปในท่อคับ"นายเอกพูดด้วยเสียงอ่อนโยน

(30นาทีต่อมา)พระเอกก็ได้เอาปากกาขึ้นมายื่นให้นายเอก

"อะนี้ ปากกานาย" นายเอกรับปากกาจากมือพระเอก

"ขอบคุมากๆครับ" นายเอกพูดด้วยเสียงอ่อนโยนอีกครั้งกับรอย ยิ้มอันเเสนหวาน นายเอกกำลังจะเดินกลับแต่นายเอกดันเรียกไว้ก่อน

"เดี๋ยว มานี่ซิ" พระเอกเรียกนายเอกมาคุยด้วย

"ครับ มีอะไรรึป่าวครับ" นายเอกถาม

"ชั้นอุส่าช่วยนาย มันก็ต้องมีอะไรเเลก" พระเอกยิ้มมุมปาก

"เอ่อ ผมคงช่วยอะไรคุณไม่ได้หรอก ผมตัวเล็กจะตายเเรงก็น้อย"🙁

"ช่วยได้สิ" ยิ้มมุมปาก

"เอะ ช่วยอะไรหรอครับ" มองพระเอก