ตอนที่1 การเจอกันครั้งแรก

บอกไว้ก่อนร นิยายเรื่องนี้แต่งโดยเรือของแอดดเอง!!

-นิยายเรื่องนี้แต่งโดยจินตนาการล้วนๆ!

จริงๆด็เกือบไม่ล้วนเพราะแต่งเรื่องโอเมก้าอา เหมือนนิยายบางเรื่อง ไม่มาม่านะ ฮืออ

ณ ที่ปราสาทของเซอไวเวอร

-ห้องอาหาร

"นี้นาอิบนายได้เล่นเกมตอนไหนหรอ"

ชายที่ใส่แว่น นามว่าลัคกี้

"กินอาหารเสร็จก็ต้องไปแล้วน่ะ"

ชายใส่ฮู๊ดสีเขียวมีนามว่า'นาอิบ'

ทั้งสองคนนี้เป็นโอเมก้าเหมือนกัน จึงมีหูสัตว์และหางโผล่ออกมา ลัคกี้มีเป็นแมว(?) ส่วนนาอิบก็เสือ นาอิบนั้นไม่ชอบที่จะให้ใครเห็นหูและหางจึงผิดบังไว้ คนที่รู้ว่าเค้าเป็นโอเมก้ามีแค่ไม่กี่คน และเค้าก็ไม่ชอบกลิ่นของอัลฟ่าเป็นอย่างมาก ในเซอไวเวอร์นั้นจะมีแค่ไม่ทีกี่คนที่เป็นอัลฟ่า

"นายรู้ไหม ว่าผู้ล่าครั้งนี้คือใคร"

"หึ รู้สิแจ็ค เดอะ ริปเปอร์ ใช่ม่ะ"

"ใช่แล้ว เห็นว่าเป็นฮันเตอร์ระดับSเหมือนกับคุณมิชิโกะ ต้องเก่งมากแน่ๆ นายต้องระวังตัวนะ ฉันเป็นห่วง"

"ไม่เป็นไรฉันวิ่งเร็วอยู่แล้ว จู๊คเก่งอีกหมอนั้นตามฉันไม่ทันหรอก ฮ่าฮ่า"

"นายคิดแบบนี้ไง ยิ่งทำให้เป็นห่วงกว่าเดิม"

"เอาน่าา ฉันไม่เป็นไรหรอก"

"ฉันเบื่อจะคุยกับนายแล้ว! ไปหาคุณโจ๊คเกอร์ดีกว่า!"

"ตามสบายยಠ_ಠ"

หลังจากที่ลัคกี้ไปนั้นเค้าก้เตรียมตัวที่จะไปเล่นเกม

เกมนี้เค้าแต่งตัวใส่ฮู๊ดสีแดง

"ตานี้มีอัลฟ่าด้วย ไม่ชอบกลิ่นเลย....." พูดในใจ

*ฮันเตอร์จะเป็นอุลฟ่าทุกตัวนะจ้ะ*

จะเริ่มอีก3วินาที

3

2

1

เกมได้เริ่มแล้ว

.

.

.

.

.

.

.

"อ่าา รีบไปปั่นไฟดีกว่า~"

นาอิบพูดอย่างชิวๆ พร้อมไปหาเครื่องปั่นไฟ

ติ๊ง ตึง

ติ๊ง ตึง

"ในที่สุดก็เสร็จจ"

นาอิบดูว่าเหลือเครื่องปั่นไฟกี่เครื่องแล้ว

"โอ้~ เหลือแค่2เครื่องเอง แปปเดียวคงเสร็จจ"

ผัวะ (คิดว่าเสียงตีนะ)

จู่ๆก็มีเสียงเหมือนอะไรถูกตีดังขึ้น นาอิบจึงรีบไปเช็คว่าเพื่อนยังปลอดภัยอยู่มั้ย ตอนนี้คุณหมอเอมิลี่ ล้มแล้ว ตอนนี้กำลังถูกเอาไปวางบนเก้าอี้

นาอิบเห็นจึงส่งสัญญาณให้เพื่อนว่า เค้าไปช่วยเองไปปั่นไฟต่อซะ เพื่อนที่เห็นก็ส่งสัญญาณกลับ นาอิบจึงรีบไปช่วยคุณหมอทันที

นาอิบดูว่าฆาตกรได้เฝ้ารึป่าวแล้วอ้อมเพื่อไปปลดเชือก ทันใดนั้นฆาตกรก็โผล่มาพร้อมฟันนาอิบ แต่นาอิบก็ช่วยคุณหมอได้จึงรีบบอกคุณหมอว่า

"รีบหนีไป! เร็ว!!!"

นาอิบพูดเสร็จเสียงประตูก็ถูกเปิดพอดิบพอดี

"อ-อืม นาอิบ เธอต้องรอดนะ"

"ครับ!"

นาอิบพูดพร้อมวิ่งไปล่อฆาตกร

"เฮ้ ไอ้ฆาตกรแน่จริงก็ฆ่าฉันให้ได้สิ!"

ฆาตกรไม่รีรอรีบวิ่งเพื่อจะไปฟันนาอิบแต่นาอิบก็ใช้สปลิงตรงแขนเค้าจู๊คฆาตกร ทั้งล้มแผ่นไม้และกระโดดข้ามหน้าต่าง แค่ฆาตกรก็ใช้เทเลพอร์ตมาหาเค้าและฟันเค้าจนได้

"อึก......!"

นาอิบล้มและนอนกลิ้งไปกับพื้นทั้งตัใเค้าเบอะไปด้วยเลือดของเค้าแต่ทว่า......

ฮู๊ดที่ปกปิดหูสัตว์ของเค้าก็เปิดพร้อมตอนเค้าล้มลงไป ฆาตกรชะงักเล็กน้อย นาอิบมองฆาตกรอย่างสิ้นหวังเพราะต้องแพ้จนได้

"เห้ออ~ ฉันแพ้แล้วพาไปนั่งเก้าอี้สิรออะไรล่ะ"

นาอิยบพูดทั้งที่ตนยังนอนอยู่ เค้าคงลุกไม่ไหวเพราะเจ็บแผล

"......" ฆาตกรเงียบแบะเหมือนจะคิดอะไรสักพัก

"เงียบอยู่ได้ พาฉันไปนั่งเก้าอี้สิ?"

"ไม่ล่ะ ฉันจะทำแผลให้นายแล้วกัน"

"ห๊าาา! อย่ามาล้อเล่นน่า 555 ไม่คิดเลยว่าฆาตกรก็ล้อเล่นเป็น...."

"......" แจ็คไม่ตอบและอุ้มร่างของนาอิบด้วยมือเดียว ถ้าอุ้มท่าเจ้าหญิงอาจเจ็บแผลก็ได้

"เฮ้ย!.." นาอิบตกใจเพราะอยู่ๆคนตัวสูงก็มาอุ้มเค้า แต่เค้าก็ต้องเกาะไหล่เค้าเพราะกลัวตก

"ทำอะไรน่ะ!"

"พานายไปห้องฉัน"

"ทำไมต้องไปห้องนายล่ะ"

"ทำแผล หรืออยากแห้งตายอยู่ตรงนั้น?"

"อึก ก็ได้....." นาอิบพูดและเสียงเบาลง

"หึ.."

ห้องของแจ็ค

"ถึงแล้ว" เค้าพูดพร้อมวางนาอิบลงบนโซฟา

"ว้าว..."

ห้องของแจ็คนั้นเป็นระเบียบและสะอาดมาก ทำให้นาอิบแปลกใจว่าฮันเตอร์สะอาดแบบนี้ทุกคนมั้ย

นาอิบที่เอาแต่มองดูห้องไม่ได่สนใจแจ็คเลยว่าแจ็คกำลังจะถอดเสื้อนาอิบอยู่นั้ ทำให้นาอิบตกใจจนทำให้หางโผล่มา และขนฝูเหมือนแมวตัวน้อยๆ

แจ็คตกใจอยู่ๆก็มีหางโผลมา (นึกภาพออกมั้ย)

"น-นายทำไรเนี่ย ท-ทำไมไม่บอกก่อนว่าจะทำแผล!"

นาอิบพูดอย่างอายๆ เค้าไม่ชอบให้ใครมาเห็นอะไรแบบนี้ มันทำให้เค้าดูน่ารักตลอดเวลา

แจ็ค

ผมไล่ฟันเจ้าฮู๊ดสีแดง แต่เค้าก็เอาแผ่นไม้ล้มใส่ผมและจู๊คได้ตลอด ทำให้ผมหงุดหงิดเล็กน้อยที่ขาสั้นอย่างเค้ากลับวิ่งเร็วและจู๊คเก่งขนาดนี้ แต่ผมก็ต้องชนะเพราะสกิลเทเลพอร์ตก็ใช้ได้พอดี ผมจึงเทเลพอร์ตไปหาเจ้าฮู๊ดแดงและฟันได้สำเร็จ แต่ผมก็ต้องตกใจเพราะเค้าเป็นโอเมก้า และเป็นโอเมก้าที่โครตน่ารักเลยล่ะ!

แต่ผมพยายามไม่แสดงความรู้สึกและคิดอะไรบางอย่าง ผมว่าจะเอาเข้าไปที่ห้องเพื่อไปทำแผล ไม่อยากให้เจ้าแมวตัวน้อยบาดเจ็บเลย~ ผมรู้สึกผิดนิดๆที่ไปฟันเค้า.....

แต่เจ้าแมวก็พูดทำให้ผมอดยิ้มใต้หน้ากากไม่ได้เลย

"เห้อออ~ ฉันแพ้แล้วพาฉันไปนั่งเก้าอี้สิรออะไรล่ะ?"

ผมเงียบเพราะว่าคนตรงหน้าหันมามองผมแล้วยิ้มอย่างจำนน น่ารักอะไรขนาดนี้นะ! ผมคิดว่าอยากจะเอาเข้าห้องจริงๆแล้วนะ ทำแผลเสร็จก็ต้องต่อที่เตียงสิ! แต่พึ่งเจอคนทำไปก็ทำให้เจ้าแมวน้อยผมกลัว หึ ผมเงียบนานจนแมวน่อยทัก

"เงียบอยู่ได้ พาฉันไปนั่งเก้าอี้สิ?"

"ไม่ล่ะ ฉันจะทำแผลให้นายแล้วกัน"

"ห๊าาา! อย่ามาล้อเล่นน่า 555 ไม่คิดเลยว่าฆาตกรก็ล้อเล่นเป็น...."

555 แมวน้อยคิดได้ไงว่าคนอย่างผมจะล้อเล่น ผมไม่ตอบอะไรแต่อุ้มร่างมาไว้ตรงอกผม

"เฮ้ย!.."

"ทำอะไรน่ะ!"

"พานายไปห้องฉัน"

"ทำไมต้องไปห้องนายล่ะ"

"ทำแผล หรืออยากแห้งตายอยู่ตรงนั้น?"

"อึก ก็ได้....." นาอิบพูดและเสียงเบาลง

"หึ.." สอนง่ายดีนิ น่ารักซะจริง

ห้องของผมเอง

ผมเป็นคนรักสะอาดเจ้าระเบียบสุดแล้วใรหมู่ฮันเตอร์

"ถึงแล้ว" ผมพูดและวางแมวน้อยบนโซฟา

และจะไปเอากล่องพยายาม

"ว้าว..."

แมวน้อยคงตกใจสินะ ฮันเตอร์อะไรทำไมสะอาดและเจ้าระเบียบจัง ฮ่าฮ่า อย่างนี้แหละ ใครมาห้องผมก็ต้องถามแบบนี้

ระหว่างที่แมวน้อยนั้นเอาแต่ดูห้องจงไม่ได้สนใจผมเลยจะไปทำแผลให้เค้า ผมกำลังจะดึงเสื้อเค้าขึ้นเพื่อให้เห็นแผล แต่อยู่ๆก็มีหางโผล่มาและขนฟู เหมือนแมวตัวน้อยเลย ผมมองหน้านาอิบพร้อมมองหางสลับไปมา ผมตกใจมากว่าเค้าทีหางด้วย โอ้ยย~~ ฟินไปทั้งหัวใจทำไมถึงน่ารักขนาดนี้~~ เค้าน่ารักมากเลยผมอย่กถ่ายรูปเก็บไว้ซะจริง

"น-นายทำไรเนี่ย ท-ทำไมไม่บอกก่อนว่าจะทำแผล!"

'****ขี้เกลียด****' คำเดียว

ฝากรูปฮับ ว่ดเองกับมือ ชะวิ้งๆๆ แต่วาดตอนนั้นติดนิยายที่นาอิบเป็นบริกาดของลัคกี้ ตกไทยบางคำอาจพิมไม่ถูกนะ ขอโทษด้วยค่าาาาา ไปอ่านนิยายค่อดีกว่าา บายยย

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***