no.5 การตัดสินใจ

หือ..เสียงดังอะไรเนี่ย?

ในเวลาก่อนหน้านั้นเล็กน้อยตอนนั้น แฟลชได้ยินเสียงการระเบิดของอะไรบางอย่าง ..

"มาสเตอร์ มีผู้บุกรุกเข้ามาในเขต ...."

".. ห๊ะ?"

เมื่อได้ยินแบบนี้ผมถึงขนาดออกอาการเซ็งเลยทีเดียวคนกำลังพักให้ตูกินข้าวก่อนอย่างสบายใจไม่ได้รึยังไงฟ่ะ

" ขณะนี้กำลังทำการตรวจสอบจำนวน..

เริ่มเตรียมทำการตอบโต้ผู้บุกรุก ..."

"เดียวก่อน! อย่าพึ่งส่งออกไปให้ทำการจับตาดูไปก่อน จะให้ใครรู้ข้อมูลสถานที่นี้ไม่ได้!"

ดวงตาของอาเร็กส่องสีแดงเตรียมคำสั่งกำลังกวาดล้าง ผมก็ต้องรีบหยุดอย่างร้อนรนขืนให้มันจัดการภูเขานี้ได้มีแต่ศพแน่...ให้ตายสิน่ากลัวชะมัด

".....หือ? จอมเวทงั้นเหรอ...เหมือนจะสู้กับใครอยู่ด้วยนะ..แล้วตัวตนที่ไกลออกไปนั้นอีก.. "

ในตอนนั้นแฟลช สัมผัสรับรู้ได้ถึงพลังเวททำให้รู้ว่ามีจอมเวทกำลังต่อสู้เพราะมีเสียงของปืนที่ยิงออกมา

จึงทำให้สู้ว่ามีการต่อสู้เกิดขึ้นและยังมีคนที่มีพลังเวทมหาศาล อยู่ด้านหลังคิดว่านั้นน่าจะเป็นตัวหัวหน้า

“..เดียวผมไปดูเอง....อืมจะไปมือเปล่าก็คงไม่ดี..."

เพราะอยู่ไกลจากคลังอาวุธจะไปเอาก็กลัวจะไม่ทันการ เลยมองหาอาวุธอะไรที่ดูเหมาะๆมือติดไปด้วย

ก็เหลือบไปเห็นแท่งเหล็กที่ใช้ต่อเข้ากับดัมเบลที่รูปรางยาวแข็งแรงและเหมาะมือ

" ดีละเอาไอ้นี่แหละ"

พร้อมกับหยิบถุงมือสนับของเล่น ที่ไนซ่าให้เป็นของขวัญ

" เอาติดไปด้วยดีกว่า..เผื่อไว้ก่อน"

" อาเร็ก ฝากจับตาดูไว้ด้วยล่ะ ถ้าไม่จำเป็นอย่าพึ่งออกมาที่เหลือผมจักการเอง

ถ้าเห็นว่ามันอันตรายผมจะรีบถอยกลับมา.."

"รับทราบมาสเตอร์ โปรดรักษาตัวด้วย.."

.

.

ตอนที่ได้มาถึงนั้นผมก็ได้พบกับสาวน้อยเวทมนตร์ที่เคยเจอก่อนหน้านี้

ผมลบตัวตนเเล้วหลบอยู่ในพุ่มไม้ใกล้ๆ เพื่อแอบดูอยู่ไกลออกไปเล็กน้อย ....มี5 คนเองเหรอมีอาวุธปืนด้วยทหารเหรอ...

นี่มัน.. เหตุการณ์ตามล่าแบบในหนังรึไงกันเเถมอีกฝ่ายเป็นแค่เด็กผู้หญิงแต่งตัวเหมือนสาวน้อยเวทมนตร์เองนะ..

พอมองให้ดีๆหน้าตาสวยน่ารักเหมือนกันนะนี่.. เอ้ยนี่ไม่ใช่เวลามาคิดเรื่องนี้ซะหน่อยนี่หว่า?

เด็กผู้หญิงกำลังจะเเย่อยู่แล้วนะนั้น...หือ..สาวน้อยเวทมนตร์?...?!!!

เฮ้?..นั้นไม่ใช่คนที่เราเคยเห็นไม่ใช่รึยังไง? ดูจากชุดที่เปื้อนคราบเลือดดูไกลๆเลยเกือบจำไม่ได้พอดูจากสถานนะการเเล้ว...อ่อ?ไอ้นั้นสินะไอ้นั้นไง..

ไอ้พล็อตเนื้อเรื่องแบบที่เธอต้องปราบพวกสัตว์อสูรและจนสุดท้ายก็ต้องเข้าไปพัวพันกับพวกองค์กรก่อการร้ายเข้า แบบพวกพล็อตในหนังใช้กันสินะ..หึหึหึ

..ไกลแบบนี้ไม่ค่อยได้ยินเลย ไหนๆขอฟังหน่อยสิว่าคุยอะไรกันมั้งน้อ?....

ผมเริ่มเพ่งสมาธิเข้าเพื่อต้องการให้ได้ยินเสียงชัดเจนขึ้น

"...สัตว์อสูรที่พวกเรา ปล่อยออกมาต่างโดยคุณจักการไปซะเยอะเลยนะครับ "

"นั้น?!! ฝีมือพวกแกเองงั้นเหรอ!!"

โอ้? หึหึหึ.. นั้นไงว่าแล้วจริงๆด้วย....ว่าแต่สาวน้อยคนนั้นเป็นเจ้าหญิงเหรอ..

เอ...คนที่เห็นในทีวี ก็ไม่ใช่คนนี้นิ ต่างประเทศเหรอแต่ทำไมพูดภาษาประเทศนี้ชัดจัง...แล้วทำไมเรียกว่าเจ้าหญิงล่ะ?

ในจังหวะนั้น เลซนีส ก็เร่งพลังเวทมนตร์ขึ้น..

?! โอ้วโห..พลังน่ากลัวจริงเเฮะเจ้าหน้าหล่อนั้นอันตรายจริงๆองค์หญิงคนนั้นจะไหวไหมเนี่ย..สู้ๆน่าครับ ผมแอบเชียร์อยู่นี่แหละ..

ในการต่อสู้นั้นองค์หญิงเป็นฝ่ายเปิดฉากโจมตีก่อน ...

หือ? ทุ่มพลังไปแบบนั้นแต่ต้นเลยแสดงว่าเธอใกล้ถึงขีดจำกัดเเล้วเลยกะจะปิดฉากด้วยการโจรตีเเรกเลยสินะเนี่ยวิธีนี้ก็มีประสิทธิภาพอยู่หรอก..

แต่ว่า....มันก็ใช้ได้แค่ ศัตรูที่อ่อนแอ กว่าเท่านั้น นั้นไงละ โดนปัดออกมาแล้วไง..เฮ้?..แลกกับดาบกันแบบนั้นไม่ไหวหรอก

ไม่ดีแน่ๆแบบนี้เธอโดนฆ่าแน่ ถึงจะบอกว่าจะจับตัวไปแต่แบบนั้นก็ไม่ต่างจากตายหรอก..เห็นแล้วหงุดหงิดจริง

ผมจะเอายังไงดีละเนี่ยถ้าทำได้ ไม่อยากจะเข้าไปยุ่งเรื่องพวกนี้เลยจริงๆถ้าเข้าไปช่วยก็ไม่แน่ใจจะเข้าช่วยจะสำเร็จไหมอีกถ้าพวกนั้นรอดไปได้เเล้วตามสืบเรื่องของเราครอบครัวเราต้องเกิดอันตรายแน่ๆ

ผมจะไม่ยอมเกิดเรื่องแบบนี้เด็ดขาด....?

ผมเหลือบมองไปที่ถุงมือของเล่นของผมแล้ว

แฟลชรำลึกถึงวันเก่าๆช่วงเวลาที่ใช้ชีวิตอยู่กับเพื่อนของเขา ไนซ่า..

.

.

"...แฟลช จากนี้ไปพลังที่ข้ามอบให้เจ้า เมื่อถึงเวลา ที่เจ้าจำเป็นต้องใช้ก็อย่าลังเล..ที่จะใช้มันนะ"

"เจ้าจะตัดสินว่าจะใช้ยังไงมันก็สิทธิของเจ้า....

เเต่ข้า..นะเชื่อว่าเมื่อเวลานั้นมาถึงเจ้าจะใช้พลังนั้นปกป้องอนาคต

เพื่อที่จะใช้ชีวิตอันสงบสุขเเบบสโลว์ไลฟ์ของเจ้าแน่ๆ.."

คำพูดและรอยยิ้มที่แสนใจดีจ้องมองที่แฟลชด้วยสายตาอันอบอุ่น แต่จู่ๆรอยยิ้มนั้นก็กลายเป็นแสยะ

"ดังนั้น!! นับจากนี้ไปข้าจะฝึกฝนเจ้าให้แบบเกือบตายกันไปเลย"

"เอ๋!!เดียวๆ สิครับ"

จากนั้น ไนซ่า ก็ฟาดดาบไม้มาที่แฟลชทันที

" จ๊ากกกกกก!! แอ็ก!! โอ้ยยย! อุ๊ย เจี๊ยกกกก แขนๆบิดไปอีกทางแล้วๆ ขาด้วยกระดูกโพล่ออกมาแล้ว!! ฉันตายแน่ๆ อ๊ากกกก!"

" ..ว่ะฮาฮ่าฮ่าฮ่าๆ เป็นอะไรไปพึ่งจะเริ่มเองนะอย่านอนสิ?"

"เอ้า!!เวทรักษา เมก้าฮีล!!"

" ..??! "

แฟลชเกิดอาการหน้าซีดไม่ต่างจากไข่ต้มทันทีพร้อมนํ้าตาไหลออกมา…

" ไม่ไหวๆ...ดันนึกเรื่องนี้อีกจนได้...ขอสาบานว่าชาตินี้จะไม่ขอเจออะไรแบบนั้นอีกแล้ว..…"

หือ?!... จบแล้วสินะ..สู้ไม่ได้จริงๆเหรอนี่

แฟลชที่ถอนหายใจและสงสารสาวน้อยเวทมนตร์ตรงหน้าแล้วกำลังคิดอยู่ว่าจะเอายังไงดี

" แม่ค่ะ.....หนู ..ขอโทษ...."?

"..?"

แฟลชหยุดคิดเรื่องราวต่างๆแล้วหันไปจองมองเด็กสาวอย่างเงียบๆ..

เสียงพึมพำพร้อมนํ้าตาของเธอเบามากจนพวกเลซนีส อาจไม่ได้ยินเเต่ แพลชนั้นได้ยินอย่างชัดเจน

"..นะ.. หนูขอโทษค่ะแม่.. หนูแค่อยากจะเป็นเหมือนแม่..."

“…..?!”

“นั้นสินะ..เธอก็คงเหมือนกันมีคนที่รักมีคนที่ค่อยปกป้อง..มีความฝันและสิ่งที่อยากทำ”

"เฮ้ยย..."

แฟลชถอนหายใจออกมา

……

เอาว่ะ!!แฟลช ถ้าแกเห็นผู้หญิงร้องไห้ ต้องการความช่วยเหลืออยู่ตรงหน้าแล้วไม่เข้าไปช่วย แก มันก็ไม่ใช่ ลูกผู้ชาย แล้วล่ะฟ่ะ!!

พร้อมกับแฟลชพุ่งออกด้วยความเร็วสูงไปทันที

งั้นเริ่มจากเข้าไปอุ้มเธอแบบเท่ๆออกมาแบบที่พวกพระเอกเข้าทำกัน…

ไม่สิ ไม่ได้มันไม่สมเหตุสมผล.. งั้นเอาอีกแผนดีกว่า..

“เอาเป็นอัดพวกมันให้เละทุกคนไปเลยก็แล้วกัน..”

แฟลชแสยะยิ้มแววตาเป็นเหมือนสัตว์ป่าที่กำลังล่าเหยื่อ

อันดับแรกลดจำนวนจัดการลูกน้องก่อนแล้วเล่นงานตัวหัวหน้าต่อเลย

เมื่อคิดแผนได้แล้วผมก็จัดการฟาดแท่งเหล็กใส่ เจ้าพวกลูกน้อง A ลูกน้องB เเละ C ทันที

อึก!! เฮือก!! อัก!!

ต่อไป..ก็เจ้าตัวหัวหน้าพร้อมกับพุ่งโจมตีใส่ทันที

…

..

ในตอนนี้แฟลชนึกถึงเรื่องๆหนึ่งขึ้นมาในบันทึกข้อมูลของคำทำนายของไนซ่าที่ให้ไว้ในซูเปอร์เมนโมรี่ขึ้นมา

นั้นสินะเราลืมเธอคนนี้ไปได้ยังไงกัน

.. ก็เพราะว่าในอนาคตของเธอคนนี้นะคือ

จอมเวทผู้ยิ่งใหญ่หนึ่งในกลุ่มของผู้กล้านะสิ!!

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***