no.1 อารัมภบท จุดเริมตันของเรื่องราวทั้งหมด

ในห้วงอวกาศอันไกลโพ้น ณ ดาวเคราะห์ที่มีอารยธรรมของสิ่งมีชีวิตทรงภูมิปัญญา..ที่เทคโนโลยีเจริญก้าวหน้าถึงขีดสุด

ทุกสิ่งมีชีวิตล้วนถูกสร้างจากจักรกลมีร่างกายอันใหญ่โตใสสว่างเป็นแก้วคริสตัล ห่อหุ้มร่างกายด้วยเกราะเหล็กกล้าเฮราติที่แข็งที่สุดในอวกาศ

ทุกๆ สิ่งมีชีวิตในจักรวาลต่างเรียกเผ่าพันธุ์นี้ว่า อัลตัลตาต้า เผ่าพันธุ์ที่ล่าดวงดาวมาเป็นอาณานิคมเพื่อดูดกลืนทรัพยากรและสิ่งมีชีวิตจากดวงดาวต่างๆ

เผ่าพันธุ์อันทรงพลังที่ปกครองดวงดาวนับพัน วันเวลาผ่านไปแสนนานต่างมีดวงดาวถูกดูดกลืนมากยิ่งขึ้น ด้วยความโหดร้ายและไร้เหตุผลของเผ่าพันธ์อัลตัลตาต้า ที่มองแทบสุดสิ่งมีชีวิตจากต่างเผ่าพันธุ์อื่นเป็นเพียงแค่อาหารและทาศว่าตํ่าชั้น

จนในที่สุดก็ก่อเกิดสงครามกบฏขึ้น...ระหว่างเผ่าพันธุ์ ศึกนี้คืนศึกตัดสินชีวิตความอยู่รอดของเผ่าพันธุ์ หลายล้านชีวิตจากดวงดาวต่างๆ ได้ร่วมจัดตั้งกลุ่มกบฏขึ้นเป็นพันธมิตรเพื่อสู้ศึกเเลกชีวิตชี้เป็นตายในครั้งนี้หวังเพื่อชัยชนะอันสิ้นหวังจำเป็นต้องเข้าไปทำลายเเกนพลังงานของดาว อัลตัลตาต้า ที่เป็นแหล่งพลังงานหลักที่เป็นหัวใจหล่อเลี้ยงพวกมันในการรบครั้งนี้ทุกคนต่างรู้ว่าเป็นตั๋วเที่ยวเดียวไม่มีกลับแต่ก็หาได้มีความกลัวไม่เพื่ออนาคตเพื่อครอบครัว เพื่อคนอันเป็นที่รักและดวงดาวบ้านเกิด..

กลุ่มกบฏและกองยานพันธมิตรต่างได้เข้าประชิดแลกปืนใหญ่และคมดาบ กองยานอวกาศของ อัลตัลตาต้า นั้นทรงพลังเป็นสุดยอดแห่งอวกาศแต่ไม่ได้มีเพียงแค่กองยานแต่ยังมีเหล่าสัตว์ประหลาดอวกาศขนาดยักษ์ที่วิวัฒนาการถึงขีดสุดนับไม่ถ้วน เป็นศึกอันสิ้นหวังแทบจะกลายเป็นฆ่าล้านเผ่าพันธุ์หลายชีวิตต่างสูญเสียเลือดทุกหยดต่างไหลริน

.

.

หนึ่งในเขตการรบบน ดวงจันทร์สีชาญบริวารของดาวอาตัลตาต้า ณ ยานอวกาศขนาดยักษ์3000เมตรขอกลุ่มกบฏ

"กัปตันกองกำลังของพวกเหลือเราไม่ถึง20%แล้วครับ!!"

"ถ้าเป็นแบบนี้ต่อไปแม้แต่น่านฟ้าคริสตัลเราก็ไปไม่ถึงแน่ครับ.."

"โธ่เว้ย!!พวกข้าต้องมาตายกันแบบนี้หรืออย่างไร แบบนี้สิ่งที่พวกเราทำกันมาก็ไร้ประโยชน์นะสิ!!"

"แม่งเฮ้ย.. ขอแค่ไม่มีไอ้พวกตัวแบบนั้นออกมาทุกอย่างก็ต้องไปได้สวยแล้วแท้ๆ"

เหล่าลูกเรือต่างตะโกนด่าทอด้วยความเจ็บแค้นแต่มีเพียงกัปตันยานในชุดคลุมสีดำที่ยังสงบเยือกเย็นลืมตาขึ้นอย่างช้าๆ

"เดินหน้าต่อไปซะ..ไม่ว่าอย่างไรพวกเราก็ไม่เหลือสิ่งที่เรีบกว่าบ้านให้กลับไปอยู่แล้ว... "

"ท่านกัปตัน...."

"พวกแกก็รู้ดีอยู่แล้วถึงมากันนี่หว่า.."

"แต่ว่า...."

"เหอะ!ช่างน่าเบื่อเสียจริง เฮ้ยผู้ช่วยไปเอาเหล้ามาให้ข้าหน่อย!!"

"ท่านกัปตันตอนนี้ยังอยู่ในการรบนะครับ"

"ใครมันจะสนกันวะ! ยังไงก็ไม่รู้จะรอดไหมอยู่แล้ว ถ้าข้าจะต้องตายยังไงก็ให้ได้กระดกสุราเลิศรสอันโปรดปรานของข้าหน่อยละกัน ฮาฮ่าฮ่า!"

เมื่อเหล่าลูกเรือได้ยินกลับมีสีหน้าที่ดูผ่อนคลายลงแล้วแสยะยิ้มขึ้น

"งั้นข้าก็ขอด้วยสิท่านกัปตัน"

"ข้าด้วย!"

"ข้าก็ด้วย"

"หึ..ดีไอ้พวกบ้างั้นเรามาฉลองพร้อมกับศึกนี้แด่เหล่าดวงดาราที่ดับสูญแล้วอวยพรให้เหล่าผู้กล้ากันเถอะ!"

"ครับ!"

"ดีเดินหน้าได้ไอ้พวกบ้าทั้งหลาย! เราจะส่งเหล่าผู้กล้าพร้อมกับลากพวกมันมาดับสูญด้วยกันเถอะ"

"ครับท่านกัปตัน!!!!"

เหล่าลูกเรือกลับไปมองที่หน้าจอ เหล่ายานอวกาศเคลื่อนหันปากกระบอกปืนใหญ่เคลื่อนไหวมุ่งตรงไปยังบางอย่างที่ดูเหมือนสิ่งมีชีวิตขนาดสูงหลายพันเมตรที่มีดวงตากลมโตสิบสองดวงผิวหนังเป็นคริสตัลสีทองแดงมีชุดเกราะปกคลุมทั่วทั้งร่างมีแขนหกข้างและยังมีปืนใหญตามตัวนับไม่ถ้วน

พร้อมด้วยเหล่าบริวารแมลงคริสตัลหลายล้านตัว

" ปืนใหญ่พลังงาน ยิงได้!!!"

ลำแสงจากปืนใหญ่หลายกระบอกเข้าปะทะกันกับสิ่งมีชีวิตขนาดยักษ์จนเกินระเบิดที่รุนแรน

"ยิงอัดต่อไปอย่างหยุด!!"

"กะ! กัปตัน ตรวจจับสัญญาณคลื่นพลังงานคอสมิคได้ครับ! มันกำลังจะยิงระเบิดทำลายล้างครับ!!"

"หักหลบแล้วให้วาร์ปออกไปทางซ้ายอีก20 กิโลเมตรเดี๋ยวนี้!!"

แม้จะสาดอาวุธเข้าเท่าใดแต่ทว่าไม่อาจสร้างรอยแผลให้มันได้ หัวยานรบหักเลี้ยวซ้ายพร้อมกับเดินเครื่องไอพ้นด้านหลังอย่างเต็มกำลัง ก่อนจะพุ่งหายไปจากบริเวณนั้นในเวลาไม่กี่วินาที

ในจุดเดียวกันกับที่ยานอวกาศเคยอยู่เกิดการระเบิดของคลื่นพลังอันมหาศาลจนทำลายยานลบที่หลบหนีไม่ทันในรัศมี10 กิโลเมตรกลายเป็นเศษซากทันที

"ยานอาจินแล้วก็เวอร์นั่วกับอูยู พร้อมกับหุ่นรบของพันธมิตรอีกจำนวนมากถูกทำลายครับ"!

"ชิ!เปลี่ยนร่างเตรียมตัวสู้ประชิด เราต้องหยุดการเคลื่อนไหวของมันให้ยานพันธมิตรของเรามีเวลาตั้งตัว"

รับทราบเริ่มเปลี่ยนโหมดต่อสู้ประชิดหลังจากจุดวาร์ป ทุกหน่วยเตรียมพร้อม เริ่มนับถอยหลัง 5..4..3..2.....

ยานอวกาศที่วาร์ปหลบมาอยู่ใกล้กับมันเปลี่ยนร่างเป็น หุ่นยนต์รูปร่างมนุษย์เข้าชนพร้อมอัดหมัดลำแสงหมุนควงสว่าน

"เอาไปชิมให้อร่อยซะไอ้เวรตะไล!! แมกซิมัมนัคเคิล!!

กำปั้นเหล็กพุ่งเข้าใส่ปะทะกับร่างของมันอย่างรุนแรงจนเจ้ายักษ์คริสตัลเซไปเลยทีเดียว

"หึ...แม้ข้าจะจบชีวิตที่นี่ แต่ข้าจะส่งพวกท่านไปให้ได้..ท่านผู้กล้าแห่งดวงดารา''

กัปตันขยับหมวกจ้องมองศัตรูของเขาพร้อมกับแสยะยิ้มอย่างพอใจ

เวลาผ่านไปหลังจากการเสียสละของพรรคพวกในที่สุดผู้กล้าที่รอดชีวิตกลุ่มสุดท้ายก็ได้มาถึงเมืองปราสาทชั้นใน

ในสถานที่เป็นเหมือนพระราชวังที่ถูกสร้างด้วยแก้วสีเขียวมรกตส่องแสงสว่างเสมือนแก้วคริสตัลอันใหญ่โตมโหฬาร

ที่ถูกล้อมรอบด้วยบาเรียแก้ว7ชั้น โดยที่บริเวณโดยรอบต่างมีเพลิงลุกไหม้และเสียหายจากการสู้รบ ของพันธมิตรกลุ่มกบฏ

ในชั้นหนึ่งของบาเรียแก้ว

“อ๊าก!ไอ้บ้าเอ้ยยยไอ้พวกจักรกลเฮงซวยเละไปซะ!!”

ปัง! ปัง! ปัง!! ๆ

ตู้ม!! ตู้ม!!

เสียงของปืนเเละระเบิดดังไม่หยุดอย่างต่อเนื่องภาพของเหล่าทหารกล้าในชุดสีเทาที่ไล่ยิงจักรกลรูปร่างเหมือนแมลงชนิดต่างๆ แต่ขนาดใหญ่กว่าหลายเมตรถึงหลายสิบเมตร

“ท่านหัวหน้าพวกมันมาไม่หมดไม่หยุดซะที!!”

“… คาคุ พวกเจ้าอดทนอีกนิดนะทีมสามกำลังดึงความสนใจ คาทูบาดาคลู อยู่..”

เขาจ้องมองไปเขตการรบที่กำลังลุกไหม้ด้วยเพลิงสีเขียวมรกต จากฝีมือของสิ่งมีชีวิตขนาดยักษ์มีร่างกายสีทองส่องประกายดูอันศักดิ์สิทธิ์ ลำตัวมีใบหน้าของสิ่งมีชีวิตต่างๆ ถึง17ใบหน้ารอบตัวดวงตาบนใบหน้าต่างขยับไปมาเพื่อตรวจแขนของทั้งสองข้างมี หนวดปลาหมึกขยับไปมาเสมือนสิ่งมีชีวิต กำลังลอยอยู่บนเศษซากของหุ่นรบและศพของกลุ่มพันธมิตรนับแสนชีวิต ส่งเสียงดังกรีดร้องอันน่าสยดสยอง

เสียงกรีดร้องของมันทำให้กองกำลังพันธมิตรที่พยายามเข้าใกล้ต่างคุ้มคลั่งเปลี่ยนกลายเป็นก้อนเนื้อแทบจะในทันทีและการโจมตีด้วยคลื่นพลังของมันก็ไม่สนสถานที่หรือกับบรรดาพรรคพวกของมันเลยแม้แต่นิดเดียว

หากไม่มีหน่วยหุ่นรบหรือผู้ที่มีพลังงานอันแข็งแกร่งก็มิอาจเข้าถึงตัวของมันได้เลย

"ท่านหัวหน้าและพวกท่านผู้กล้ารีบเข้าไปเถอะตรงนี้ปล่อยให้พวกข้ากับหน่วยพิทักษ์เถอะ.."

"งั้นรึเจ้าตัดสินใจแล้วสินะ..ฝากด้วยล่ะ"

กลุ่มกองกำลังผู้กล้าต่างใช้พรรคพวกที่เสียสละและซากศพเป็นเกราะกำบังตีฝ่าวงล้อมเข้าไปให้ถึงส่วนกลาง แต่ทว่าในเขตสุดท้ายมีสิ่งที่อันตรายปกป้องเอาไว้อยู่

ตู้ม!!

อยู่ๆ ก็เกิดการระเบิดที่รุนแรงในทิศทางที่มีการระเบิดปรากฏร่างของอัศวินยักษ์แก้วคริสตัลชุดเกราะเหล็กสีขาวร่างสูงใหญ่ดวงตาสีแดงส่องสว่างในกลางอกส่องแสงสีเขียวมรกต ที่ในมือถือชุดเกราะรูปมนุษย์ที่ร่างแน่นิ่งก่อนจะโยนลงพื้นและเหยียบยํ่าไม่ต่างจากเศษขยะ

“นั้นมัน!? เอสคาเตอร์ผู้นำของตัลตาต้า!!”

“ไอ้ตัวน่ารังเกียจนั้น!! ออกมาถึงนี่เองเลยเรอะ”

“ไอ้พวกชั้นตํ่ากล้าเข้ามาทำให้สถานที่อันศักดิ์สิทธิ์์ต้องแปลกเปื้อน!”

อัศวินเหล็กยักษ์ตาสีแดงพูดด้วยนํ้าอันโกรธเกรี้ยวพร้อมปลดปล่อยแรงกดดันจนแทบทุกอย่างลุกไหม้

“รีบไปเถอะครับพวกเราต้านไว้ให้เอง!!”

กลุ่มกบฎแม้พวกพูดกับหัวหน้าทีมของเขาด้วยใบหน้าอันแน่วแน่พวกเขารู้แม้พวกเขาจะเป็นสุดยอดฝีมือและได้รับพลังพิเศษอันแข็งแกร่งแค่ไหนแต่ก็ไม่อาจเป็นคู่มือต่อพลังอันไร้เหตุผลของเอสคาเตอร์ได้

"อืม..ได้..."

เมื่อได้ยินดังนั้นเขาหลับตาด้วยสีหน้าไร้อารมณ์รีบตรงไปที่เตาพลังงานทันที

ในตอนที่เขากำลังจัดการเครื่องควบคุมของเตาพลังงานอยู่ในตอนนั้น..มีบางสิ่งเเทงทะลุท้องของเขาจากด้างหลังเลือดได้สาดกระจาดออกจากแผล

"??! ... อัก! ..."

เขากระอักเลือดออกมาเมื่อเขาหันมองไปก็เห็นร่างอัศวินเหล็กสีขาวดวงตาสรแดงเหลือบมองอย่างดูถูกมันคือ เอสคาเตอร์ ผู้นำของดาวจักรกล..

“ไอ้พวกชั้นตํ่า แค่เศษสวะอย่างพวกแกจะทำอะไรได้ ที่ผ่านมาข้าแค่ปล่อยให้พวกแกเข้ามาข้าแค่อยากรู้ข้าไอ้พวกสิ่งมีชีวิตกระจ้อยร่อยอย่างพวกแกจะต่อต้านได้แค่ไหนเพื่อแก้เบื่อเท่านั้น

มันจบสิ้นเเล้วหลังจากจบเรื่องนี้ ข้าจะทำให้ดาวของพวกเจ้าต้องศูนย์สิ้น ข้าจะกลืนกินทุกดวงชีวิตในทุกๆ ที่ที่พวกข้าเหยียบยํ่าจะไม่ให้เหลือรอดสักตัวเดียว”

"......หึหึหึฮ่าๆ"

เจ้าจักรกลต้องแปลกใจจากเสียงหัวเราะของเขา

“..แกกำลังจะตายยังจะขำอะไร”

"อุ๊? .เเค่กๆ ..เเก..นี่มัน...บ้านํ้าลายว่ะ.."

ใน สายตาที่พร่ามัวของเขาหันไปหาศพของพวกพ้องของเขา...ไม่มีความเสียใจในสีหน้าของเขาเเม้แต่น้อยเเต่กับเกิดรอยยิ้มขึ้นที่มีความสุขแทน

"....แกเสียใจ ด้วยว่ะ..เเต่ทุกอย่างมันจบ.. แล้ว"

“ไอ้เศษขยะหมายความว่าไรจะตายอยู่แล้วยังจะเห่าหอนอีก”

เขาใช้แรงเฮือกสุดท้ายกดปุ่ม

กริ๊ก!

วัตถุบางอย่างพุ่งไปเกาะติดแกนพลังงานและแล้วเตาพลังงานเร่งก็พลังจนถึงขีดสุดเมื่อเห็นแบบนั้นดวงตาของมันก็ส่องสว่างด้วยความตกใจ

“เป็นไปไม่ได้แก!! .. ม่ายยยยยย!!”

ตอนที่เจ้าจักรกลจะเข้าไปเพื่อที่จะหยุดเตาพลังงาน นั้นโดยปกติไม่มีสิ่งใดจะทำอันตรายกับแกนพลังงานได้แต่นี้กลับเข้าไปดูดกลืนแล้วเร่งพลังจนก่อเกิดแสนสว่างสีเขียวมรกตในเวลาเดียวกันหัวหน้ากลุ่มกบฎเขาได้กดจุดระเบิดที่ของตัวเขาเอง

ตู้ม!!!

ร่างของเอลคาเตอร์กระเด็นออกไปในตอนที่เอลคาเตอร์รีบลุกขึ้นเพื่อที่จะหยุดก็ไม่ทันเสียแล้ว?

เตาพลังงานได้เร่งพลังจนเกินขีดจำกัดจนในที่สุดได้เกิดระเบิดขึ้นการระเบิด ในครั้งนี้เป็นการระเบิดที่ยิ่งใหญ่มากจนกลืนกินทุกชีวิตทุกสถานที่

ไม่ว่าพวกทหารจักรกลหรือกองยานของกองกำลังพันธมิตรก็ไม่เว้น

แม้แต่สัตว์ประที่รูปร่างเหมือนแมลงสาบยักษ์ที่ขนาดใหญ่ถึงสองพันเมตรที่พยายามจะหนีตายก็ไม่สามารถต่อต้านได้แม้แต่นิดเดียวต่างก็ถูกดูดกลืนกินโดยพลังงานที่ถูกปล่อยออกมาจะสลายเป็นผงในพริบตา

พลังงานขยายออกไปจนสุดท้ายดาวจักรกล ตัลตาต้าก็เกิดการระเบิดความรุนเเรงมหาศาลมากจนแม้ดาวเคราะห์รอบๆ ก็ยังโดนกลืนไปด้วยจนเกิดเป็นซุปเปอร์โนวาขึ้นเปล่งแสงดาราส่องสว่างมหาศาล

เป็นเดือนๆ พลังงานที่แผ่กระจายออกมาส่งผลทำให้เกิดการเปลี่ยนแปลงของสิ่งมีชีวิตต่างๆ ทั่วจักรวาล..

วัตถุแกนหลักทรงลูกบาศก์ที่ใช้เป็นเเหล่งพลังที่ยังเหลือรอดได้กระเด็นร่องรอยไปในห่วงอวกาศ จากเดือนเป็นปีเป็นร้อยเป็นพันปีและหลายหมื่นปี

จนในที่สุดก็ได้เข้ามาใกล้กาแลคซี่ทางช้างเฝือก

ในระหว่างลอยเข้ามาใกล้นั้นได้มีมือขนาดใหญ่เรืองแสงมา ขว้าเอาไว้

มือสีดำแผ่ ออร่าแสงสีเขียวอ่อนดวงตาดีเขียวมรกตของร่างนั้นได้จ้องไปที่ลูกบาศก์ นี้...และมองกลับไปยังโลก..

.

.

.

.

.

เวลาปัจจุบันโลก การสุดยอดการประชุมสหประชาชาติ ในทำเนียบขาวที่มีการรักษาความปลอดภัยอย่างเคร่งครัดและสื่อมวลชนจากทั่วทุกมุมโลก

ชายวัยกลางคนอายุประมาณ40รูปร่างสูงใหญ่กำยำผิวสีเข้มถ้าหากมองดูภายนอกคงมีคนคิดว่าเป็นทหารผ่านศึกก็ว่าได้ เดินเข้าประตูพร้อมด้วยเหล่าบอดี้การ์ด

“เชิญทางนี้ครับท่านประธานาธิบดี!!”

"ตัวแทนจจากหลายประเทศรวมทั้งผู้แทนจากสมาพันธ์เวทมนตร์กับสมาคมเซียนมังกรมาถึงแล้วครับกำลังรอท่าน อยู่ที่ห้องประชุมครับ"

"และเหล่าเชื้อพระวงศ์จากสหราชอาณาจักรก็มาถึงแล้วเช่นกันครับ"

“แล้วคนของ อาซาธอทละ…”

“ติดต่อไปแล้วครับแต่ทางแล้วอต่พวกบอกไม่สนใจตอนนี้ไม่ว่างกำลังยุ่งอยู่ในสถานนีอวกาศครับ..”

“ในตายเถอะ.. ไอ้เจ้าพวกนั้นทั้งที่เรื่องนี้เป็นเรื่องเร่งด่วนที่เกี่ยวข้องกับการกลับมาคืนชีพของจอมมารแท้ๆ ..”

“ทางผมก็ติดต่อไปแบบนั้นครับ แต่ทางนั้นก็บอกแค่ว่า จัดการเอาเองเลย”

“ชิ!! ไอ้เจ้าพวกบ้าเอ๊ย!”

"ทุกท่านประธานาธิบดีมาถึงแล้วของให้เริ่มวาระการประชุม

เรื่องการ คืนชีพของจอมมาร การคัดเลือกผู้กล้าและเหล่าบรรดาผู้ถูกเลือกกัน"

-------------------------

โลก ณ ประเทศหนึ่งในเมืองเล็กๆ แทบตะวันออกกลางเป็นคืนที่พระจันทร์เต็มดวง

กรรกกก......

เสียงสัตว์อสูรที่ดูไม่ออกว่าเป็นกระทิงรึว่าสิงโตขนาดใหญ่พอๆ กับรถบรรทุก สัตว์อสูรหลายสิบตัวรอบๆ ถึงแม้จะเล็กกว่าแต่ไม่ต่างกันมากนักตรงหน้าของพวกมันนั้นมี

เด็กสาวในชุดสีขาวนํ้าเงินยืนจ้องมองพวกมันอยู่แม้พวกสัตว์อสูรจะมีจำนวนมากมาย เเต่ในสายตาของเด็กสาวก็ไร้ซึงความกลัว

"มาจินออสเอมเซ่นเตอร์..สวอท!!"

จบคำร่าย.. ก็ได้มีดาบพลังงานเวทขนาดใหญ่

สตาดีมแอร์โลว์! สิ้นสุดเสียงเด็กสาวก็พุงไปพร้อมกับกระสุนเวททันทีร่ายรำดาบเข้าใส่พวกสัตว์อสูรจนเกิดภาพของ

ดอกไม้โลหิตของเล่าสัตว์อสูร…

เด็กสาวยืนจ้องมองท้องฟ้าคํ่าคืนอันสงบสีหน้าดูเย็นชาเฉยเมยต่อสุดสิ่ง ซากของสัตว์อสูรรอบตัว เธอ

"ช่างเป็นคืนนี่หนาวเสียจริงคะ.."

---------------

ตึกตึกๆ ..

เสียงกดของตู้ขายนํ้าอัตโนมัติ

"ฟู่~…หนาว ชะมัด!? กว่าจะเสร็จงานก็เล่นซะดึกเลย.."

เสียงของเด็กชายอายุประมาณ10ปีแต่งตัวใส่ชุดแจ็คเก็ตสีดำ

ตี๊ดๆ ~

เสียงโทรคัพของเด็กชายดึงขึ้น เมื่อมองไปที่จอแสดงผลก็จะเห็นชื่อผู้ที่โทรเข้ามา

"แม่...งั้นหรือ.."

เสียงของเด็กชายพูดขึ้นด้วยความกลัวสีหน้ากังวง..แต่ยังไงก็ต้องรับอยู่ดีจึงเขาตัดสินใจกดรับสาย

“...ฮาโย่~ครับ?? ...”

“มาฮาลงฮาโย่ บ้านไรของแก!!? แฟลช แกรู้ไหมนี่มันกี่โมงกี่ยามแล้ว”

"บ้านนะจะไม่กลับใช่มั้ย? รู้แล้วก็รีบกลับซะล่ะ ข้าวก็อยู่ในตู้เย็นมาถึงถ้าหิวก็อุ่นเอาเองล่ะ แม่จะนอนแล้ว!!!"

"ครับครับ คร๊าบกำลังรีบกลับครับ"

แล้วเด็กชายก็กดวางสายด้วยสีหน้าเซ็งนิดหน่อยเมื่อเด็กชายกำจะรีบเดินกลับบ้าน ในตอนนั้นได้มี ลมพัดผ่านเข้ามาอยากรุนแรงจนรอบตัวพริ้วไหวไปตามแรงลม

ขวับ!!

เสียงบางอย่างบินผ่านไปด้วยความเร็วอย่างมากเด็กชายได้หันกลับไปมองสายตาของเขาเห็นร่างสาวน้อยในผมสีดำนํ้าตาลใบหน้าคมสง่างามเสมือนเทพธิดาชุดขาวนํ้าเงินบินผ่านบนท้องฟ้ายามคํ่าคืนมีแสงสว่างจากดาวจันทร์สาดส่องอันงดงาม

สาวน้อยคนนั้นไม่ได้หันกลับมาสนใจมองเขาเเต่อย่างใดเเต่เด็กชายก็ไม่ได้ทีท่าตกใจอะไร แต่ในดวงตาของเขากลับเป็นประกาย

“สะสะ สุดยอด?!! เท่โคตร! ...”

"อ่ะไม่ใช่เวลามาเชยชมบรรยากาศผมต้องรีบกลับแล้ว

และเด็กชายก็เดินจากไปในความมืดยามราตรีทิ้งไว้ด้านหลังที่มีเศษซากของอาคารรอบๆ ที่ถูกทำลายและเครื่องจักรรูปร่างมนุษย์ในสภาพพังเละเทะกับร่างของผู้คนที่แต่งตัวเหมือนกองกำลังติดอาวุธก่อการร้ายนอนแน่นิ่งทั่วทุกบริเวณ

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***