EP.03 " ผู้หญิงคนนั้นเป็นใครกัน??? "

7 บาป ( เวรตะไล )

- Nonsense -

ตอนที่ 3

- ความเดิมตอนที่แล้ว -

หน้าเธอจะดูเคร่งเครียดตลอดเวลา

แต่เธอก็ลืมเรื่องนี้ไปและที่ที่พวกเธอต้องไปนั่นคือบ่อน้ำหลัวโรงเรียน ทั้งสองก็จับมือกันเดินไปยังบ่อน้ำหลังโรงเรียน จูนหยิบซองกระดาษปริศนาของเธออกมาเปิดดู

"นี้คงจะเป็นที่ที่ในนี้บอก"

ปริศนาข้อแรกของเธอคือ.....

จูนได้เริ่มอ่านปริศนาข้อแรกของเธอ ในกระดาษปริศนาข้อแรกนั้นกล่าวว่า

" เจ้าจงเดินไปที่บ่อน้ำด้านหลังโรงเรียน เพื่อเจ้าจะได้ช่วยปลดปล่อยวิญญาณของ "นิว" !!!"

**ข้อห้าม **

" เพื่อความปลอดภัยของเจ้ากรุณาอย่าเอ่ยถึงชื่อวิญญาณดวงนี้เป็นอันขาด "

" หากเจ้าทำภารกิจได้สำเร็จเจ้าอาจจะได้บางสิ่งบางอย่างจาก"นิว" "

จูนค่อนข้างสงสัยว่าทำไมคนที่ชื่อ "นิว" ถึงห้ามเอ่ยออกมาและในนี้มันบอกว่าจงปลดปล่อยวิญญาณของ "นิว"

" นี่เหมา แกว่าเราควรทำยังไงดี? "

เหมาคิดสักครู่ แล้วพูดออกมาว่า

" อย่างแรกในปริศนามันบอกว่า เจ้าจงมาที่บ่อน้ำด้านหลังโรงเรียนและเจ้าจงช่วยปลดปล่อยวิญญาณของเธอ นั้นหมายความว่าเราต้องหาศพของเธอให้เจอก่อน "

จูนค่อนข้างที่แปลกใจที่เหมารู้เรื่องพวกนี้ เพราะมันไม่ใช่เรื่องที่คนปกติเขาจะคิดกัน

"ทำไมนายถึงรู้เรื่องพวกนี้ล่ะ?"

เหมาไม่สนใจคำถามของจูนและเดินสำรวจรอบๆบ่อน้ำ เพื่อหาเบาะแสที่จะหาร่างอันไร้วิญญาณของนิวให้เจอได้

จูนที่ถูกปล่อยไว้คนเดียวก็รู้สึกกลัว เพราะบ่อน้ำหลังโรงเรียนนี้มันค่อนข้างจะเก่ามากแล้วดูเหมือนจะถูกสร้างมานานมาก แล้ว สภาพภายนอกทำให้รู้สึกหวิวๆใจ ทำให้รู้สึกกลัว

บ่อน้ำที่มีสีหม่น ต้นไม้ไร้ใบที่โยกไปโยกมาตามแรงลม อากาศที่เย็นยะเยือก และบรรยากาศที่ยากจะอธิบาย จูนรีบวิ่งตามเหมาไป และตอนที่เธอกำลังวิ่งตามเหมา สายตาก็เหลือบไปเห็นเงาของร่างใครบ้างคนข้างหลังต้นไม้ใหญ่ ใกล้ๆบ่อน้ำ



" รอฉันด้วยสิ! "

พอจูนเห็นร่างนั้นหัวใจตกลงไปที่ตาตุ่ม ขนแขนลุกชัน รีบวิ่งตามเหมาไป

" เหมาๆ! เมื่อกี้ฉันเห็นเงาอะไรไม่รู้อยู่ข้างหลังต้นไม้นั้น! "

จูนชี้ไปที่ต้นไม้ใหญ่ เหมาเห็นท่าทางที่ตกใจกลัวของจูน และเห็นที่เธอชี้นิ้วพยายามบอกทิศทางสิ่งที่เธอเห็น ด้วยหน้าตาตื่นตกใจเป็นอย่างมาก เหมาก็เลยตัดสินใจ เดินไปดูที่ต้นไม้ใหญ่ เขาเดินก็ได้เดินดูรอบๆต้นไม้ใหญ่ แต่สิ่งที่เขาเห็น ก็เพียงเเค่แอ่งน้ำเล็กๆแอ่งหนึ่ง

" นี่ จูนเธอคงตาฝาดไปเอง มันไม่เห็นมีอะไรเลย "

เหมาดูไม่เชื่อในสิ่งที่จูนเห็นเลย

" ฉ...ฉั...ฉันเห็นจริงๆนะเมื่อกี้ มันมีเงาของใครก็ไม่รู้อยู่หลังต้นไม้ใหญ่นั่น ฉันไม่ได้โกหกนะแล้วฉันก็ไม่ได้ตาฝาดด้วยฉันเห็นมันจริงๆนะ !!! "

เหมาดูไม่เชื่อในสิ่งที่จูนพยายามพูดอธิบายเลย  เหมาก็เลิกสนใจจูนไปและกลับไปเดินหาร่างของ" นิว "รอบๆบ่อน้ำหวังว่าจะเจอร่างของ"นิว"และทั้งสองคนก็ใช้เวลากับการเดินสำรวจรอบๆบ่อน้ำแต่สิ่งที่พวกเขาเจอ ก็มีเพียงแค่ แอ่งน้ำที่อยู่หลังต้นไม้หลายต้น เกือบแทบจะทุกต้นที่มีแอ่งน้ำนั่น

" ทำไมมันถึงมีแอ่งน้ำหลังต้นไม้คล้ายๆกันแทบจะทุกต้นเลยนะ? "

เหมาสงสัย และคิดไปถึงสิ่งที่จูนเพิ่งพูดไปแต่เขาก็ปัดความคิดเรื่องนี้ออกจากหัว พยายามไม่คิดฟุ้งซ่าน

" มันก็คงเป็นแค่แอ่งน้ำที่เกิดจากฝนตกแหละคงไม่มีอะไรหรอก  "

เวลาผ่านไปหลายนาที แต่พวกเขาก็ไม่เจออะไรที่คล้ายกับร่างของคนเลยเลย

" ทำไมถึงไม่เจออะไรที่คล้ายกับศพเลย? ทำไมปริศนานั้นถึงบอกให้มาที่บ่อน้ำหลังโรงเรียนล่ะ? "

เหมาสงสัยมาก เพราะพวกเขาก็เดินสำรวจทุกซอกทุกมุม รอบๆบ่อน้ำแล้วเหมามองไปที่บ่อน้ำที่ดูนิ่งสงบ

" หรือว่า... "

เหมามองไปที่บ่อน้ำที่ดูนิ่งสงบ

" ศพมันอยู่ใต้บ่อน้ำหรอ? "

มันมีความเป็นไปได้เพราะในปริศนามันก็ไม่ได้บอกว่ามันอยู่รอบๆบ่อน้ำ แต่ในนั้นบอกว่า

" บ่อน้ำหลังโรงเรียน "

จูนที่ยืนอยู่ข้างๆเหมาก็พพูดขึ้นมาว่า

" เหมา เอ่อ..ฉันขอโทษนะที่บอกนายช้า ไป ตอนนี้น่ะฉันเห็นเหมือนมีคนคอยจ้องมองเราจากหลังต้นไม้หลายครั้งแล้ว แต่ฉันคิดว่าบอกคุณไปคุณคงไม่เชื่อ ฉันเลยไม่บอกคุณ "

เหมาที่ได้ยินแบบนั้นก็มองไปรอบๆ แล้วสายตาของเขาก็เหลือบไปเห็นผู้หญิงคนหนึ่งที่สวมชุดนักเรียนที่ทั้งตัวของเธอเปียกไปหมด ผิวซีด ไม่มีแม้แต่เส้นเลือด  ร่างกายมีแต่รอยช้ำเลือดช้ำนอง ใบหน้าและเเววตาของเธอคนนั้นดูเศร้า  สายตาขที่เธอมองมาที่พวกเราเหมือนว่า พวกเราเป็นเพียงแค่เหยื่อของเธอ

" ใครน่ะ!? "

เหมารีบวิ่งไปที่หลังต้นไม้ต้นนั้น แต่เขาก็กับไม่เห็นร่างผู้หญิงคนนั้นเห็นเพียงแค่แอ่งน้ำหลังต้นไม้ เหมาเริ่มหน้าเสีย หน้าของเขาบ่งบอกถึงความเคร่งเครียด

เพราะเรื่องแบบนี้มันเหมือนกับที่จูนบอกไว้ไม่มีผิด

"ฉันคิดว่าเราต้องรีบไขปริศนาข้อนี้แล้วล่ะ"

"แต่เราจะทำยังไงล่ะ!?"

จูนพูดด้วยความหวาดกลัว เหมามองไปที่บ่อน้ำ

" เดี๋ยว ฉันจะลงไปดูเอง "

" ฉันเคยอยู่ที่ในชมรมว่ายน้ำนะ เธอไม่ต้องห่วง และอีกอย่างฉันเคยดำน้ำอยู่นะ เพราะฉะนั้นเดียวฉันจัดการเอง "

" แต่ว่า...มันไม่อันตรายหรอ? "

จูนพูดด้วยความเป็นห่วง

" แค่นี้เอง รอฉันแปปนึงนะ "

ว่าแล้ว เหมาก็โดดลงไปในบ่อน้ำ

เหมาเริ่มว่ายน้ำสำรวจบ่อน้ำในขณะที่เหมากำลังว่ายน้ำสำรวจใต้บ่อน้ำอยู่

เธอพยายามควบคุมตัวเอง ให้คิดว่าสิ่งอยู่รอบข้างมันก็แค่จินตนาการ จูนผู้ยืนรออยู่ข้างบ่อน้ำ

แต่หางตาของเธอกับเหลือบไปเห็นร่างเงาเดิมที่อยู่หลังต้นไม้ขณะนี้สติของจูนแทบจะกระเจิงอยู่แล้ว เธอจึงท่องบทสวดที่เธอพอจะรู้ออกมา โดยหวังว่ามันจะหายไปและดูเหมือนว่ามันจะค่อยๆใกล้เข้ามาหาเธอเรื่อยๆ

"นโมตัสสะ ภัคคะโต อารหะโต สัมมา สัมพุทธ ทัสสะ"

เธอท่องได้เท่านี้แหละ และก็พูดแต่ท่อนนี้ไปเรื่อยๆพร้อมพนมมือและพอเธอมองไปที่หลังต้นไม้ที่ผู้หญิงคนนั้นอยู่ๆเธอก็หายไปแล้วจูนถอนหายใจด้วยความโล่งอก คิดว่าบทสวดเมื่อกี้คงจะได้ผล แต่พอเธอหันกลับมามองที่บ่อน้ำ  เธอก็เห็นผู้หญิงคนนั้นที่สวมชุดนักเรียนที่เปียกราวกับว่าเพิ่งไปเล่นน้ำมาจากที่ไหนสักแห่ง จ้องมองมาที่เธอ ห่างจากเธอไม่ถึงหนึ่งเมตร

"จับได้แล้ว"

เสียงของผู้หญิงคนนั่นพูดออกมา

ฉากตัดมาที่เหมา ผู้ที่ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นข้างบนเขาว่ายน้ำไปเรื่อยๆ และเขาก็ได้เจอกับ ร่างของใครสักคนที่อยู่บริเวณตรงกลางบ่อน้ำ

เหมาคิดว่านี้ต้องเป็นร่างของ"นิว"แน่ๆขณะที่เหมากำลังจะเข้าไปใกล้ร่างนั้น และกำลังจะแตะ จู่ๆร่างไร้วิญญาณนั้นก็ลืมตาขึ้นมา.....

เหมาตกใจที่จู่ๆศพก็ลืมตาขึ้นมา ทำให้อากาศบางส่วนในปอดของเขาหายไปทีละนิด

"อึบ!!!"

และศพนั่นก็เอื้อมมือมาจับคอของเหมาเหมาตกใจกว่าเดิมที่ศพนั้นๆพยายามจะบีบคอเขา เหมาต่อยไปที่หน้าของศพนั้น แต่มันก็ดูเหมือนว่าจะไม่ได้ผล

และเหมาก็ไม่สามารถต้านทานการบีบของร่างนั้นไว้ได้ และอากาศที่ใกล้จะหมดแล้วทำให้ก่อนที่เขาจะสลบลงข้างๆร่างๆนั้นเหมาใช้กำลังเฮือกสุดท้ายในการโหม่งหัวของเขากับร่างไร้วิญญาณนั่น หลังจากนั่นเขาก็รู้สึกอีกทีเขาก็อยู่ในโรงเรียนที่ทุกอย่างดูสวยงาม ดูมีชีวิตชีวา ใบไม้ใบหญ้าเขียวชอุ่ม ต้นไม้สูงอยู่ห่างกันและเรียงต้นสวย เขาสงสัยว่าทำไมเขามาอยู่ที่นี้ เหมาได้เดินสำรวจ และเขาพยายามทักนักเรียนที่เดินผ่านไปผ่านมา

"นี่เธอน่ะ! ที่นี่มันที่ไหนหรอ?"

แต่นักเรียนคนนั้นกลับไม่ตอบอะไรเขาเลย ใบหน้านิ่งเฉยไ ม่มีความรู้สึกใดๆแล้วเขาก็เดินต่อไปไม่สนใจอะไรเลย

"นี่!"

เหมาเข้าไปจับที่ไหล่ของนักเรียนคนนั่นแต่มือของเขากลับทะลุผ่านร่างนั่นไป

"เอ๊ะ มันหมายความว่ายัง ฉันตายไปแล้วหรอ?"

เหมาถึงกลับยืนนิ่งไปกับสิ่งที่เห็นเพราะในตอนนั้นเขาจำได้ว่า เขาสลบไปใต้บ่อน้ำนั่น แต่ทำไมเขาถึงมาอยู่ที่นี่ เขางงไปหมด  ในตอนนั้นเองเขาก็เห็นกลุ่มนักเรียนกำลังจะเดินไปที่บ่อน้ำหลังโรงเรียน เหมาครุ่นคิดสักพักก็แปลกใจว่า

" ทำไมที่นี่มันดูคุ้นๆจัง? "

เขาเดินตามกลุ่มนักเรียนกลุ่มนั้นไป

และเขาก็เห็นกลุ่มนักเรียนเหล่านั่น ยืนรอบผู้หญิงคนหนึ่งที่ยืนอยู่ใต้ต้นไม้ใหญ่ ข้างบ่อน้ำเธอพึมพัมออกมาว่า

" ทำไมถึงมีคนส่งจดหมายมาแล้วบอกให้ฉันมาที่นี่น่ะ? "

"พวกนายเป็นคนส่งมาหรอ?"

หนึ่งในนั้นหัวเราะออกมาเสียงดังอย่างสะใจ

และพอเหมาสังเกตุผู้หญิงคนนั่นดีๆ เธอเหมือนกับผู้หญิงที่พวกเขาเจอที่บ่อน้ำไม่มีผิด......

_______ตัดจบแบบละครไทย_______

*** รอติดตามตอนต่อไป ***

ผู้แต่ง : พระอาทิตย์ตก

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***