ตอนที่ 4

ชาวบ้านกรูเข้ามาช่วยทีคนๆ จนครบทุกคน เเม่เอ๋ย เเละพ่อสมวิ่งเข้ามาดูนวลเเละลูกที่เเท้งออกมา เเม่เอ๋ยใช้มืออุ้มเด็กน้อยขึ้นมาพร้อมกับร้องไห้

เเม่เอ๋ย:หลานเเม่ ฮือ (เสียงร้องไห้)

พ่อสม:ไสข่อยเบิ่งเเน

เเม่เอ๋ยยื่นเด็กหญิงสาวให้พ่อสมดูพ่อสมนั้นได้ร้องไห้ออกมาด้วยความปรื้มปริ่ม เเต่เเม่เอ๋ยก็พูดขึ้นมาว่า

เเม่เอ๋ย:ไสละยายจันทร์ ยายจันทร์อยู่ไส !!

เเม่เอ๋ยพูดเสียงดังปนกับเสียงสะอึก สะอื้น

ยายจันทร์:มาเเล้ว มาเเล้ว !!!

ยายจันทร์ผู้ที่เป็นหมอตำเเยประจำหมู่บ้านพูดขึ้นพร้อมกับเดินขึ้นมาบนบ้าน เเล้วมุ่งตรงมายังนวลที่นอนสลบอยู่ เเล้วตรวจดูทุกอย่างในร่างกายของนวล

ยายจันทร์:เอ้า !! เร็วๆ มาสอยกันเเบกอีนวลไปบ้านมัน

เเม่เอ๋ย:เอื้อยสิสอยมันได๋บ่

ยายจันทร์:มันบ่เป็นหยังหลายเเค่สลบถ้ามีฮ้ายเเฮงกะสิเป็นเเท้งลูนิล๋า

สิ้นเสียงยายจันทร์ เเม่เอ๋ยได้มองไปยังกำนันเพิ่มด้วยสายตาทมึ๋งทึงเเล้วพูดว่า

เเม่เอ๋ย:มึงเฮ็ดให้ลูกสาวกูบักกำนัน !!!

เพิ่ม:เจ้าสิมาจมหาอิหยัง จมเเล้วมันได๋อิหยังกลับมา !!!

เเม่เอ๋ย:กูจมเพื่อกูสิประนามมึง หาว่าหลานกูเป็นตัวโชคฮ้ายเฮ็ดให้เกิดเรื่องขึ้น มึงเอาอิหยังคิดมึงคือคิดได้จังสิ !!!

กำนันเพิ่มไม่มีอะไรจะเถียง เเต่กลับใช้เสียงตวาดชาวบ้านที่มายืนมุงอยู่ให้กลับบ้านไป

เพิ่ม:ไปกลับบ้านไปให้เบิ่ดมันบ่เเมนเรื่องที่ซุ่มมึงสิมายุ่ง !!!

กำนันเพิ่มตวาดเสียงดังด้วยความหงุดหงิดขณะที่มือข้างซ้าย ก็จับที่เเผลที่ทำการรักษาจากพิษงูเเล้วเอาไว้ ชาวบ้านที่ได้ยินได้ยินดังนั้นจึงเเยกกันกลับบ้านไป ผู้ชายบางกลุ่มรออยู่เพื่อนำนวลกลับไปยังบ้าน เมียของกำนันที่พึ่งกลับมาถึงบ้านหรือ “นางบัวบาน” ได้มาพยุงตัวของกำนันเข้าไปในห้อง ส่วนคนที่เหลือก็พานวลไปที่บ้าน พออุ้มนวลมาถึงบ้านก็ให้นวลนอนที่เเคร่ใต้ถุนบ้าน เเล้วยายจันทร์เริ่มใช้ถุงที่ใส่พิมเสนกับยาสมุนไพร ให้นวลที่สลบอยู่ดมพรางพูดว่า

ยายจันทร์:ยังโชคดีเด้อที่ลูกของอีนวลยังเเข็งเเรง กูบ่เคยเห็นเด็กผู้ใดเเข้งเเฮงขนาดนี้เลย ?

เเม่เอ๋ย:ข่อยกะบ่คิดว่าอีหนูหนิมันสิรอดดอก เเต่รอดกะดีเเล้วกะจังว่านั้นหละมันเป็นหลานข่อย ข่อยกะต้องฮักคือจังลูกของข่อยอยู่เเล้ว

สิ้นเสียงก็มีผู้ชาย 2 คนพยุงใครบางคนเข้ามา คนๆ นั้นก็คือสำเภานั้นเองที่ถูกพยุง

“ติดตามตอนต่อไป”

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***







บทที่แล้ว

ตอนที่ 3

บทต่อไป

ตอนที่ 5