ตอนที่ 1

ณ วันที่ฟ้าคะนอง เสียงฟ้าคำรนดังสะท้านไปทั่วหมูบ้านเนินวิหาร ‘‘นวล” หญิงสาวอายุ 28 ปี ที่กำลังตั้งท้องใกล้คลอดเดินผ่านถนนดินเเดงเข้ามายังหมู่บ้านเนินวิหาร เดินผ่านบ้านเรือนหลายหลังที่ยกสูงจากพื้นจนมาถึงบ้านหลังหนึ่ง นั้นคือบ้านของนวลนั่นเอง บ้านของนวลก็เป็นบ้านปกติทั่วไปที่มีใต้ถุน ใต้ถุนนั้นมีเเคร่อยู่พร้อมกับผู้ชายอีกหลายคนนั่งอยู่ บนเเคร่นั้นเต็มไปด้วย การพนันมากมายตามประสาคนหนุ่มสาวที่หมู่บ้านนี้ นวลเดินขึ้นเรือนไป บนเรือนก็จะมีเเค่ “สำเภา” สามีของนวลมียศเป็นผู้ใหญ่บ้าน เเละก็มี “เเม่เอ๋ย” “พ่อสน” พ่อเเม่ของนวล นวลเดินขึ้นบ้านมาพร้อมอุ้มท้อง

สำเภา:นวลข่อยบอกเเล้วเเมนบ่ว่าอย่าไปไสอีก

นวล:ข่อยบ่เป็นหยังดอก

สำเภา:บ่เป็นหยังได้จังได๋ ถ้าเกิดเจ้าหมื่นขึ้นมาสิให้อ้ายเฮ็ดจังได๋

นวล:เจ้ากะว่าไป ข่อยไปคุยกับกำนันเรื่องไฮนา

เเม่เอ๋ย:เเม่กะบอกมึงว่าอย่าไปๆ มึงกะหยังไป

นวล:เเม่ขาบ่ดี คนขาดีกะต้องไปเเทน

พ่อสน:เป็นหยังมึงคือบ่ให้บักสำเภาไปเเทนมึง

พ่อสนเดินมาจากในห้องข้ามธรณีประตูออกมาในมือถือผ้าซิ่นปัดไป ปัดมาเพราะไล่ยุงที่มากัดตามเหนื่อยตัว

สำเภา:เเมนเป็นหยังคือบ่ให้อ้ายไปเเทน

นวล:ถ้าสิให้เจ้าไปเเทนเจ้ากะไปไสวุ

สำเภา:กะอ้ายมีธุระอ้ายกะเลยต้องไปเเต่เซ่า

นวล:ธุระ ธุระอิหยัง

สำเภา:กะธุระกับลูกน้องกำนันหันเด๋ บักสมน่ะ

นวล:เเต่ตอนข่อยไปบ้านพ่อใหญ่กำนันบักสมมันกะอยู่นั้นอยู่เด๊ะ

สำเภา:เออ..เจ้าเข้าไปนอนถ่อ คนกำลังท้อง กำลังไส้ ต้องนอนพักให้หลายๆ

นวล:อย่าให้ข่อยฮู้เด้อว่าเจ้าไปไสข่อยบ่ปล่อยเจ้าไปเเท้

สำเภา:เออๆ

สิ้นเสียงสำเภา นวลได้เดินหน้าเข้าไปในห้อง เเล้วปิดประตูลับสายตาไป สำเภาที่หันหน้าไปมองนวลที่เดินเข้าห้องไปเเล้วจากนั้น ก็ได้เดินลงเรือนไปในที่สุด เเม่เอ๋ยเเละพ่อสมก็ได้หันมาออกหน้ากัน เเละหันลงไปมองยังสำเภาที่เดินลงไปพร้อมทำคิ้วขมวด ฝั่งสำเภาที่เดินลงมาจากเรือนมุ่งหน้าไปยัง บ้านพ่อกำนันต่อไป “ติดตามตอนต่อไป”

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***







บทที่แล้ว

จุดเริ่มต้น:

บทต่อไป

ตอนที่ 2

