ค่าความสัมพันธ์

ภายใต้เเสงราตรีสว่างไสว เอเดนเซร่าวิ่งมาตามโถงทางเดินเธอหนีออกจากวังที่ราวกับเขาวงกตได้สำเร็จ เเค่เธอมาอยู่ใต้ร่างของจักพรรดิเนื้อเรื่องจากเดิมมันก็ผิดเพี้ยนไปใหญ่ เอเซนเทร่าพอสรุปได้คร่าวๆหลังจากได้ฟื้นความทรงจำของเจ้าของร่างกลับมา สรุปคือเอเซนเทร่าตอนนี้อยู่ในช่วงจักวรรดิที่หนึ่งเก้าเเปดศูนเป็นตอนหรือบทนำของนิยายเรื่องนี้ซึ่งเซนเทร่ายังไม่ได้เป็นนักบวชหญิงเเละนางเอกอย่างเอเดนยังไม่ได้ปรากฏตัวออกมา

เซนเทร่าไม่ใช่ลูกสาวขุนนางประการใด เธอเห็นกระดาษเชื้อเชิญหรือหมายจากพระราชวังตกอยู่ในถังขยะจึงคลี่มันออกมาดู ตอนนี้เซนเทร่ามีอายุเพียงสิบเเปดพรรษาเหมือนว่าเซนเทร่าจะรู้สึกอะไรเเปลกๆสักอย่างเกี่นวกับงานเต้นรำนี้

' ตั้งใจฟังให้ดีนะคะ กฏข้อที่หนึ่ง ในงานเต้นรำหรือฉลองของราชวังจะต้องสวมชุดที่มีเพรชพลอยประดับมากมายเเละมูลค่ากว่าสองล้านบิทเพื่อเสริมสร้างภาพลักษณ์อันทรงอำนาจ จะเป็นที่ประทับของฝ่าบาท '

เพราะงั้นเซนเทร่าเลยไปขโมยเพรชพลอยเครื่องประดับจากร้านค้า เเละย่องเข้าไปในบ้านคนอื่นเพื่ออาบน้ำชำระกายจากนั้นก็มานั่งตัดเย็บชุดพรมราตรีสีเขียวสวยงามที่ประดับด้วยเพรชพลอยเเละใส่เข้าไปในวัง

เซนเทร่า...

เธอกำหมัดเเน่น อยากจะให้เธอมาอยู่ในร่างของนางเอกคนเก่าที่เกลียดมันไม่ได้ เเบบนี้มีหวังขาดใจตายก่อนพอดี เเต่คิดดูเเล้วเซนเทร่าก็ไม่ได้ผิดอะไร เพราะความยากจนทำให้เธอต้องกลายเป็นขโมย

อาเซนเทร่าเข้ามาในงานเลี้ยงพระราชวังจากบัตรเชิญที่ไม่รู้ว่าขุนนางระดับไหนทิ้งมันลงในถังขยะ อาเซนเทร่าเติบโตด้วยการนอนอยู่ในกองขยะดังนั้นจึงเเสดงกริยาไร้มารยาท การเต้นรำที่เเข็งทื่อเป็นท่อนไม้ เเละการทานอาหารมูมมามเมื่อเห็นเป็นสัตว์ป่าสร้างเสียงซุบซิบนินทามากมาย เซนเทร่าเกือบจะโดนฝ่าบาทสั่งให้ลากเธอเพราะความอับอายเเทนเกินจะทนไหว เเต่ทว่า

ตุบ!

" *โอ๊ย....นี่เดินมายังไงไม่มองฮ่ะ!! ไม่เห็นเหรอว่า..! "

ตึกตัก ตึกตัก

ร่างกายที่สูงโปร่งพริ้วไหว หน้าตาที่ทรงอำนาจเกรงขามเเละดุดัน นัยน์ตาสีฟ้าอมม่วงดอกไวโอเล็ตพิษ

จักพรรดิกิลน์*

เเละหลังจากนั้นเซเทร่าก็ไปยั่วยวลเขานี่เอง ระดับความสัมพันธ์ตอนนั้นยังเป็นศูนเเต่นานนาทีเข้าก็ติดลบสินะ

คุณนักเขียนเขียนให้อาเซนเทร่าน่ารำคาญเเบบนี้ได้ยังไงกันน่ะ! นี่มันต้นเเบบของนางร้ายผู้สูงส่งชัดๆ

อาเซนเทร่ามีเล่ห์เหลี่ยมเเต่ก็เป็นผู้ที่ถูกชักจูงได้ง่าย เจ้าตัวไม่ค่อยลงเล่นสนามจะรอดูความพังพินาศในเมืองเท่านั้นนี่เอง

เอาเถอะ ยังไงเธอก็ต้องกลับบ้านให้ได้ก่อนรุ่งสางไม่งั้นคงโดนนินทาหนักกว่าเก่าก่อนได้เป็นนักบวชหญิงเเน่!

...

@รุ่งเช้า

ติ้ง...ติ้ง

" ฟู่ว..."

" เก่งมากเซนเนีย ท่านเทพเทพีรับฟังเจ้าจากใจจริง "

24 EPX

ติ้ง!

25 EPX

" ขอบคุณค่ะท่านโป๊ป " อาเซนเทร่าคลายมือที่กุมออกเเละหันมาเผยรอยยิ้มอ่อนให้กับท่านโป๊ป เเต่ภายในใจกลับไม่ใช่เลยสักนิด...

ยัยเซนเทร่า นี่หล่อนไปสมัครเป็นนักบวชหญิงตอนไหนเนี้ยฮ่ะ!!

เธอถึงกุมขมับ ก็จริงที่เธออ่านนิยายเรื่องนี้จนจบเเต่พอมาครั้งเเรกบทมันก็ผิดเพี้ยนจนเเก้ไม่ได้ บทนำคือเซนเทร่าที่ไปเข้างานเลี้ยงพระราชวัง โดยจากนิยายเซนเทร่าไปยั่วยวลจักพรรดิกิลน์ก็จริงเเต่เขาก็ปัดปฏิเสธอย่างไม่ใยดีเเถมยังเอาดาบมาจี้ที่คอจนสีโลหิตออกมานิดนึงอีกด้วย

เเต่ใครจะไปรู้ว่าสีโลหิตของอาเซนเทร่าคือเพรชพลอยที่สามารถนำไปขายได้ราคาสูงหรือจะเป็นยาที่รักษาโรคได้นั่นเอง

เป็นนางเอกที่มีพลังมหาศาลเเละได้รับพรจากเทพี เป็นนักนักบวชหญิงผู้มีเมตตาของชาวบ้าน เเละเเม่มดที่ทำร้ายเอเดน

ตัวบัคเเห่งโลกนิยายเลยจริงๆ

มีอย่างเดียวที่ต่อให้เซนเทร่าจะทำอะไรหรือเล่นมนต์ดำ-ขาวก็ไม่ได้ดั่งหวัง คือความรัก เเละการตามหาผู้เป็นพ่อเเละเเม่ของตนเอง

ในนิยายไม่ได้กล่างว่าผู้เป็นพ่อเเละเเม่ของอาเซนเทร่าคือใคร มีเพียงตำสั้นๆที่กล่าวไว้ว่า 'ดวงตาสีชมพูเเละเส้นผมหยกขาว ริมฝีปากสีเเดงจัดจ้านที่ในยามค่ำคืนกลายเป็นสาวเเรงเสน่ห์ เมื่อยามเช้าที่คุณหนูบริสุทธิ์สะอาด ยามค่ำคืนกลับได้หลายชาวหนุ่มมาครอง '

เเม่ของอาเซนเทร่ารู้สั้นๆเเค่เป็นคุณหนูที่ทำงานในสถานบันโลม มีชายชู้มากมายเป็นต้นเเบบฮาเร็ม

นั่นคือชีวิตที่หลีซื่อใฝ่ฝันอยากจะเป็นเเต่ตอนนี้ยังไงก็ย้อนกลับไม่ได้

เธอตั้งใจว่าจะฉีกกฏของโลกนิยายนี้ให้หมด ผิดเพี้ยนไปเลยนี่มันชีวิตของนางเอกคนเก่าถึงหลีซื่อจะชื่นชอบเอเดนมากขนาดไหนเเต่พอมาอยู่ในร่างเซนเทร่าเเละรับรู้ถึงอดีตก็รู้สึกสงสารขึ้นมาพอประมาณ ในเมื่อเอเดนมีสิทธิ์ที่จะเปลี่ยนนางร้ายให้กลายเป็นนางเอกของเรื่อง นางเอกคนเก่าอย่างอาเซนเทร่าก็มีสิทธิ์เห็นเเก่ตัวเเละอยากใช้ชีวิตของตนเอง

เเ้าหมายใหม่ : เก็บเงินให้ได้ครบสามล้านบิทเเละหนีออกจากประเทศนี้ไปเปิดร้านกาเเฟที่ประเทศห่างไกล

เธอเอาเครื่องประดับพวกนี้มาขายไม่ได้ เพราะร้านเพรชพลอยในเมืองต่างเชื่อมโยงเเละเป็นมิตรผู้ดีต่อกัน ทุกคนเเทบจะจำเพรชพลอยของเเต่ละร้านได้เองเลยล่ะ ถ้ามีใครรู้เข้าว่าเพรชพลอยที่อาเซนเทร่าขโมยมาจากร้านนั้นๆจะหนีก่อนไม่ได้

นิยายที่สมบูรณ์เเบบไม่ว่าจะไปทางไหนก็ตายก่อนหนีพอดี

เเกร็ง เเกร็ง!

ยามที่กำลังคิดครุ่นอย่างจริงจัง มือหนาสีคล้ำกลับโยนส่งที่ไม่คาดคิดจนเเตกสลาย อาเซนเทร่าในนิยายต้องถูกผูกมัดด้วยด้ายเเดงอย่างเเน่นหนาจนเกิดการเสียดสีระหว่างผิวหนังเเละด้ายเเดงจนมีสีโลหิตออกมาจากนั้นโลหิตจะค่อยๆเเข็งตัวกลายเป็นเพรชพลอยมากมายที่ตกอยู่ในสระน้ำที่มีเทพเทพีตั้งอยู่ ท่านโป๊ปเอาเพรชพลอยนั้นไปเเบ่งให้กับเด็กๆผู้ยากไร้เเละส่วนนึงก็เก็บตุนเอาไส้ให้นักบวชคนอื่นได้ลิมลอง

ที่เมืองนี้ชาวบ้านไม่สามารถเป็นนักบวชหญิงได้ ทาสเองก็เช่นกัน เพราะโบสถ์นั้นรับเเต่ผู้ดีมั่นคั่งมั่นคงเเละเก่งกาจจึงทำให้มีนักบวชน้อยนักในอาณาจักร หากนักบวชตายจะเกิดปัญหาใหญ่ในเมืองท่านโป๊ปเลยทำข้อสัญญาว่าจะรับอาเซนเทร่ามาเเต่เธอต้องบริจาคเลือดเดือนละสามโลหิต หรือต้องมีเพรชพลอยที่ทำจากเลือดสามอันนั่นเอง

ที่โบสถ์นี้ดูเเลกันเป็นอย่างดีเอเซนเทร่าได้รับอาหารดีๆทานได้รับการปฏิบัติออย่างดีถึงใจจริงเเท้เซนเทร่าจะรู้ลึกๆว่าพวกเขาเข้ามาสนิทสนมเพราะต้องการเลือดจากเธอเพื่อให้เเข็งเเกร่งเเละก่อกฏบในเมืองก็ตาม ยกเว้นกับชายหนุ่มคนนึงที่ปฏิบัติกับเธออย่างจริงใจที่สุด พระรองที่หลงรักนางร้ายอย่างอาเซนเทร่าตั้งเเต่ยังเด็ก

" ฉันบอกเเล้วใช่มั้ยว่าอย่าไปให้ไอ้เเก่นั่นเยอะ "

เขาโยนเพรชพลอยสีโลหิตของเธอทิ้งเเตกกระจายเเต่ไม่นานนักก็กลับมาหลอมรวมตัวไม่อีกครั้ง เขาจึงใช้เท้าของตนเองบดขยี้มันจนละเอียดเป็นผุยผง

" เสียดายของ "

" นี่ฟังนะ ฉันบอกให้หนีไปกับฉันเเล้วชีวิตเธอจะมีความสุขกว่านี้" ฟีโอเอ่ยออกมาด้วยท่าทีหงุดหงิดใจก่อนจะทิ้วตัวลงนั่งข้างๆกับเซนเทร่า ฟีโอ ชายหนุ่มที่หลวรักอาเซนเทร่าตั้งเเต่วัยเด็กจนสุดหัวใจ ตอนบทส่งท้ายที่อาเซนเทร่าตาย เขานี่เเหละคือคนที่ใช้การอธิฐานของตัวเองเเละทำให้เหล่าชาวบ้านก่อกฏบเพื่อเผาพระราชวังที่พระเอกอาศัย

เเละจุดจบก็ไม่ดีสักเท่าไหร่ หลีซื่อได้อ่านประโยคพูดของฟีโอก็นอนร้องไห้ทำใจมาหลายวัน

' *ฟังให้ดีใครที่ไม่คิดจะก่อกฏบจะไม่รู้ถึงความโหดร้ายของสิ่งที่พวกเข้าอาศัยอยู่ ท่านเทพีทอดทิ้งจักพรรดิเเละสาปเเช่งให้เขาใช้มนต์ดำในการฆ่าคนที่ฉันรัก '

' ตัดคอประหารฉันเลยสิ จะได้รู้ว่าหลังจากที่ฉันโดนประหารไปเมื่อไหร่จะคอยสาปเเช่งเเละทำให้เมืองล่มจมอย่างไม่เป็นสุขเพื่อเเก้เเค้นให้เอเซนเทร่า* '

ถึงขนาดทรยศท่านโป๊ปเเละคนอื่นเพื่อความรักเนี่ยจริงๆเลยนะฟีโอ น่าสงสารที่เอเซนเทร่าหลงรักพระเอกจนหน้ามืดตามัวไม่ได้สนใจฟีโอ เเต่พระรองคนนี้ยังรอเเละรักเอเซนเทร่า

ตอนจบฟีโอไปเกิดใหม่เเต่เอเซนเทร่าไได้เกิดใหม่ ฟีโอจำเรื่องราวของเอเซนเทร่าไม่ได้ก็ตามเเต่ยังรู้สึกว่ากำลังรอใครสักคน

" ฮ่ะๆ นี่ชีวิตจริงไม่ใช่นิยายนะฟีโอเราทำเเบบนั้นไม่ได้หรอก "

" ทำได้ เธอก็รู้ว่าฉันเป็นบุตรใคร "

" ก็นะ นายเป็นบุตรชายหัวเเก้วหัวเเหวนของนุนนางระดับเเกรนมาสเตอร์นี่เนอะ " เซนเทร่ายิ้มหวาน

ติ้ง!

ค่าความสัมพันธ์ปัจจุบัน : 36 EPX

" ทั้งที่รู้อยู่เเล้วเเท้ๆ ชอบที่นี่มากนักรึไง มันเข้าหาเธอเพราะอยากได้เลือดทั้งนั้น "

" ไม่เป็นไรหรอกฟีโอ ฉันโอเคจ้ะ " เซนเทร่าเงยหน้ามองเพดานอีกครั้งก่อนจะทิ้งตัวลงนอน

" ฟีโอ ฉันอยากจะเปิดร้านกาเเฟเล็กๆเเต่ก็ไม่สามารถที่จะทำได้เลยเพราะความยากจนเเต้เราหนีไปไม่ได้หรอก เราจะกลายป็นผู้ลักลอบเข้าอาณาจักรอื่น "

" นั่นสินะ ฉันคงคิดน้อยไป " เขาบอกด้วยน้ำเสียงเเละท่าทางน้อยอกน้อยใจ ทำเอาเซนเทร่าหัวเราะออกมาเบาๆ

ทำไมฟีโอที่น่ารักกับเซนเทร่าเเบบนี้ เธอไปหลงรักพระเอกได้ยังไง?

ฟีโอจะเเสดงด้านอื่นให้กับเซนเทร่าเห็นผู้เดียว ปกติฟีโอจะเป็นคนที่รุนเเรง หงุดหงิดง่ายเลยล่ะ