ทำไม..กัน
...***ในทุกๆเช้าฉันก็ต้องไปโรงเรียนก่อน8:00เพื่อ...
เข้าเรียน ฉันเป็นเด็กคนนึงที่ไม่มีเพื่อน เรียนหนังสือไม่เก่ง แถมโดนพ่อกับแม่ ด่า ทุกครั้งคลังจากสอบได้คะแนนน้อย ตามที่พ่อกับแม่หวังไว้ไม่ได้ ซึ่งพ่อแม่ของคนอื่น เมื่อลูกทำอะไรไม่ดี หรือพลาดตรงไหน จะคอยบอก คอยสอน ซึ่งมันตรงกันข้ามกับพ่อแม่ของฉัน เขาจะด่า จะบ่นใส่ และบางครั้งก็ตีหรือตบหน้าฉัน ซึ่งฉันก็ได้แต่แอบนั่งร้องไห้คนเดียว***
**วันฉันได้ไปเจอเด็กคนนึง เขานิสัยมากเลย
เขาบอกกับฉันว่า เขาอยากเป็นเพื่อนกับฉัน
มันทำให้ฉันดีใจ พอเวลาผ่านไป2-3ปี เขาก็เริ่มไม่สนใจฉัน นิสัยเขาเปลี่ยนไป แล้วอยู่มาวันนึง เขาก็ได้มาบอกกับฉันว่า เราเลิกเป็นเพื่อนกันเถอะ มันทำให้ฉันเสียใจอย่างมาก เวลาผ่านไปได้3เดือน ก็มีผู้คนมากมายที่อยากจะเป็นเพื่อนกับฉัน ฉันกลับปฏิเสธพวกเขา เพราะฉันคิดว่าการอยู่คนเดียวมันดีที่สุด
จะได้ไม่ต้องเจ็บปวดหรือทรมาน เมื่อโดนเพื่อนที่ไว้ใจมากที่สุด หักหลัง บางคนอาจจะคิดว่าฉันหยิ่ง
ฉันไม่ดีอย่างนี้อย่างนู้น นั่นมันก็แค่ความคิดสำหรับบางคน แต่บางคนกลับคิดว่า ไม่เป็นไร เขาอาจมีปัญหาส่วนตัว หรืออะไรก็แล้วแต่ ซึ่งความคิดของคนเรามันต่างกัน มันห้ามกันไม่ได้ แต่ในใจลึกๆของฉัน
ก็อยากได้เพื่อนสักคน ที่ดีต่อฉัน อาจจะไม่ต้องรวย
มีฐานะดีก็ได้ แค่เขาเป็นคนดี ไม่หักหลังฉัน คอยให้คำแนะนำ คอยอยู่ข้างฉันในวันที่ฉันเหนื่อย หรือ ท้อ
แค่นี้ก็พอ แต่ฉันจะหาเพื่อนแบบนี้ได้ที่ไหน จะมีสักกี่คนที่จะทำดีกับฉัน ก็ไม่..ไม่มีเลย แม้แต่พ่อกับแม่ของตัวเอง ยังด่า ยังว่า หึ..โลกนี้มันชั่งร้ายเหลือเกิน
จะมีแค่ฉันคนเดียวรึป่าว..ที่คิดแบบนี้
ฉันว่าการอยู่คนเดียวของฉันมันดีที่สุดแล้วหล่ะ
แต่บางคนอาจจะคิดต่างจากฉันว่า..การไม่เข้าหาสังคม จะอยู่ได้อย่างไร การไม่มีเพื่อน
แต่สำหรับฉัน..ฉันอยู่ได้ โดยไม่ต้องมีเพื่อนก็ได้หนิ
แต่ก็นะ..ความคิดแต่ละคนต่างกัน
บางทีฉันก็คิดว่า..การที่ฉันตาย จะดีที่สุด
แต่ไม่รู้เพราะอะไร..ทำไมถึงทำให้ฉันล้มเลิกความคิดที่อยากจะตายได้
ฉันมีอะไรหลายๆอย่างที่อยากจะระบายมันออกมา
...และอย่างได้ใครสักคน ที่คอยอยู่เคียงข้างกันในวันที่ละบาก ท้อ หรือ เหนื่อยก็ตาม**...
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
Comments