กติกา

.

.

.

.

.

ต้นน้ำ

    ผมออกคำสั่งให้ไอ้สามออกไปสารภาพรักกับคนที่แอบชอบ มันเล่นทำผมตกใจเลยคนที่มะนชอบเป็นรุ่นน้องปีหนึ่งที่ฮอตในหมู่ปีหนึ่งแลพเป็นผู้ชาย ฟังไม่ผิดครับ เป็นผู้ชายผมก็ไม่ได้คิดอะไรมากแต่ที่คอดมากคือ มันบอกว่าจะเป็นผัวเขา ไอ้คุณเพื่อนมึงจะเอาอะไรไปเป็นผัวเข้า ตัวก็เตี้ยกว่าเขา อ่อนปวกเปียกกว่าเขาอีก แถมไอ้รุ่นน้องคนนั้นยังจะเล่นกลับด้วยนะ บอกว่าถ้าอยากเป็นผัวผมก็ต้องรุกให้เต็มที่นะครับ เดี๋ยว ๆ คุณน้องจะไปให้ท่ามันทำไม สวนไอ้ฟายผมบอกในมันไปสารภาพกับครูว่ามันเป็นคนไปเจาะล้อรถครูอังกฤษ ยัยนีีมัรเล่นจริงครับ ตอนนั้นมันโกรธที่ครูหักคะแนนมันเพราะแค่ว่าเข้าเรียนสาย มันก็อธิบายนะว่าช่วยงานพอิยู่ แต่ครูนี่ไม่ฟังไง ไอ้แวร์ผมให้มันไปหน้าเวทีแล้วประกาศออกไมค์ว่ามันยังเวอร์จิ้นอยู่ หึ สะใจผม แต่ก็แค่แปปเดียวก็หุมยิ้มทันที่ ก็ไอ้สามมันพูดแบบว่าน่ากลัวแบบสุด ๆ คงแค้นผมแหละ

    "เอาล่ะ ตามึงแล้วต้น หึ ๆ กูขอให้มึงไปจีไอ้ธีร์" หือ สตั๊นดิครับ แม่งเล่นอะไรไม่เลนเสือกมาเล่นแบบนี้ ครับผม ไอ้ธีร์เป็นคู่ปรับผมเอง ที่มาของมันคือมันเสือกแย้งทุนเรียนฟรีผมไป ถ้ามันแย้งแฟนผมไม่โกรธแค้นอะไรมันหรอก พอนึกถึงมันแล้วขึ้นหึย

    "กูขอปัฏิเสธ"

    "งั้นมึงรับโทษ โทษคือ มึงต้องแต่งหญิงมาโรงเรียนตลอดปีสาม"

    นั้นไงครับมันเล่นผมแล้ว แบบนี้มันดักทางผมหมดเลยสิถ้าให้เลือกต้องอับอายไปเป็นปีกับเสียศักดิ์ศรี ผมขอเสียศักดิ์ศรีดีกว่า

    "ก็ได้เว้ย กูยอมไปจีบมันก็ได้"

เย้ส!  ผมคิดไปเองรึปล่าวว่าได้ยินสามคนนั้นร้องดีใจ แต่กอนที่ผมจะคิดอะไรไปมากกว่านี้ก็ต้องหยุด

อวกกก~~~~

เรียบร้อย ขีดจำกัดผมหมดแล้ว ผมอวกออกมากลางวงพรอมได้ยินเสียงของไอ้สาม แวร์ และฟางร้องชือผมพรอมกันก่อนที่ผมจะหลับลง

ผมลืมตาตื่นขึ้นมาในห้องที่คุ้นเคย ห้องไอ้สาม ที่บอกว่าคุ้นเคยนพเรื่ิงจริง ผมมาค้างที่บ้านมันเกือบทุกวันแทบจะเป็นบ้านผมอีกหลังเลยล่ะ

    "ห้องไอ้สาม?"

    "ตื่นได้สักทีนะมึงนะ"

ก่อนที่ผมจะได้ถกเถียกกับมันร่างกายผมก็รู้สึกหนัออึ่งเวียนหัว อ่า ให้ตายสิ เมื่อว่านไม่น่าดื่มเยอะเลย

     "เห้ย ๆ ไหวไหมวะ เดียวกูไปเรียกเฮียสองให้"

พูดจบไอ้สามก็เดินออกไปทิ้งให้ผมอยู่คนเดียว เห้ยอย่างน้อยก็น่าจะหาถุงมาให้กูสักอันก่อนดิวะถ้้ามึงไม่กลัวที่นอนมึงเปื้อน ผ่านไปสักพังไอ้สามก็เข้ามาพร้อมเฮียสอง

    "เอาดื่มน้ำก่อน" เฮียสองพูดแล้วยื่นน้ำเปล่ามาให้ เฮียแกสูงประมารร้อยเจ็ดสิบกว่าเกือบร้อยแปดสิบหน้าหล่อมาก ผมอิจฉาเฮียแกมากแต่ก็หล่อสู้เฮียหนึ่งไม่ได้หรอกรายนั้นหล่อวัวตายควายล้มเลย เรียนอยู่มหาลัยปีสอง คณะอะไรไม่รู้ผมลืม

    "มึงเมาทีไหร่ลำบากกูกับเฮียตลอด"

ผมนั่งฟังไอ้สามบ่นไป แต่ช่างเหอะผมชินแล้ว

 ผมปล่อยให้ไอ้สามบ่นไป ส่วนเฮียสองก็คอยเช็ดตัวป้อนข้าวป้อนยา หือบ้างที่ผมก็นึกว่าพี่แกเป็นแม่นะทำเป็นแม่งทุกอย่าง

    "ถ้าไม่ไหวก็นอนพักอย่าหักโหมไปเรียน ส่วยมึงสามไปแต่งตัว"

    "เอ้าเฮีย แล้วใครจะดูไอ้ต้นอะ"

    "ไม่ต้อง ๆ กูจะไปโรงเรียนกูไม่ได้เป็นไรมาก แค่มึน ๆ นิดหนึ่ง"

    "แล้วแต่พวกเอ็งเลย เฮียไปก่อนล่ะ" เฮียแกพูดทิ้งท่ายแค่นั้นก็เดินออกไปจากห้อง

ผมไม่รอช้าวิ่งแจ่นเข้าไปในห้องน้ำ รออะไรล่ะช้าเดี๋ยวไอ้สามแย้งห้องน้ำถ้าเกิดมันเข้าก่อนผมล่ะก็ผมได้ตัวเน่าไปโรงเรียนแน่เล่นอาบน้ำเป็นชั่วโมง อันนี้ผทพูดจริงนะมันอาบน้ำเป็นชั่วโมงจริง ๆ ถ้าวันไหนรีบหน่อยก็จะประมาณสามสิบนาทีหรือสี่สิบนาที

กว่าผมจะมาถึงโรงเรียนก็ปาไปแปดโมง โชคดีไปที่ผมมีสกิลในการปีนกำแพงทำให้ไม่มีปัญหาแต่ปัญหาอยู่ที่มันเสือกมีพวกกรรมการคุมกฎนี้แหละที่เดินตรวจ และในนั้นมันมี ไอ้ธีร์

.

.

.

.

(ฉบับยังไม่แก้คำผิด)

.

.

.

.

นุนิ;ยังไม่ได้ตรวจต้องมีคำผิดเยอะแน่ ๆ ยิ่งเป้นคนชอบพิมพ์ผิดด้วย

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***