คิดเกม

เนื้อหาต่อไปนี้อาจมีคำพูดและพฤติกรรมที่ไม่เหมาะสาโปรดใช้วอจารณญาณในการอ่าน

.

.

.

.

.

ต้นน้ำ

    เสียงเพลงดังกึกก้องไปทั่วบริเวณของโรงเรียนมัธยมปลายแห้งหนึ่ง

ผมเรียนอยู่ที่โรงเรียนมัธยมปลายสรรศึก ชื่อโรงเรียนโครตแปลกแต่ช่างเถอะ ต่อนนี้ผมแก้วหูจะแตกแล้วแม่งรุ่นพี่ปีสามร้องเพลงไม่หยุดสักที่แถมเสียงยังแหลมอีก สาเหตุที่วันนี้โรงเรียนผมครึกครื้นวันนี้เป็นเพราะเป็นง่านเลี้ยงส่งผู้อำนวยการคนปัจจุบันที่เกษียณ แต่ก็แปลกนะที่นักเรียนสามารถมางานได้ แต่น่าเสียดานที่ไม่สามารถดื่มเครื้องดื่มแอลกอฮอร์ได้ แต่ไม่ใช่ปัญหาของผม เพราะผมแอบเอามาแล้วเรียบร้อย ก็ไม่ได่มีแค่กลุ่มผมหรอกที่แอบเอามา ยังมีพวกหัวดื้ออีกสามสี่กลุ่มที่แอบเอามาเหมือนผม

    "โต๊ะอื่นทำไม่ดูสนุกสนานกันจังวะ ตัดมาที่โต๊ะเราดิ อย่างกับนั่งสามธิเงียบเชียว" สาม หนึ่งในสมาชิกกลุ่มผมพูดขึ้นและเป็นคนที่ผมสนิทที่สุดในกลุ่ม มันมีหน้าตาคล้าย ๆ กับผม สูงไม่ถึงร้องเจ็ดสิบ ตัดผมรองทรงต่ำไว้บนเขากับหน้ากลมของมันพอดี มัน(น่ารัก)หล่อใช่ได้ ได้ยินว่ามันเป็นน้องเล็กสุดของบ้านด้วยนะพี่มันโครตหวงมันเลย

    "โต๊ะอื่นเขามีเกมเล่นกันเลยไม่เหงา" ฟาง สาวแซมที่เป็นผู้หญิ่งคนเดียวในกลุ่มผม ผมดำสนิดยาวประไหล่ หน้าตาสวยแซบได้ข่าวว่าพอเป็นยากูซ่าด้วย(จริง ๆ พ่อเป็นเจ้าของคลีนิครักษาสัตว์) เป็นคนที่ให้คำปรึกษาดีมากไม่ว่าจะเรื่องอะไร

    "เราหาเกมเล่นกันเป็นไง" แวร์ ลูกครึ่งไทยรัสเซียเป็นเพื่อนผมตั้งแต่ออกมาจากท้องแม่ ตอนเด็กแม่มันชอบเอามาปล่อยไว้ที่บ้านผม เพราะแม่มันกับแม่ผมเป็นเพื่อนร่วมง่สยกัน ที่ว่าเป็นลูกครึ่งระสเซียผมไม่ได้โหกนะ เพราะพ่อมันเป็นคนรัสเซียจริง ๆ หน้ามันก็เป็นรัสเซียแบบ100% แต่มันพูดรัสเซียไม่ได้ฟังไม่ออก ก็แน่ล่ะอยู่ไทยตั้งแต่เกิด

    "เล่นสี่คนเนี่ยนะ มันจะมีเกมอะไรสนุก" ผมพูดขึ้นเมื่อนึกขึ้นได้ว่าตอนนี้มีผู้รอดชีวิตอยุ่แค่สี่คนเท่านั้น

จริง ๆ กลุ่มผมมีทั้งหมดหกคนรวมผมด้วย คนหนึ่งนอนสลบเหมือบอยู่บนตักผม มันมีชื่อว่าตันตัน แค่ชื่อก็ไม่เหมาะกับรูปร่างแล้ว คนอะไรชื่อตันตันแต่ตัวนี้ผอมจนจะเห็นกระดูก ได้ยินว่าที่บ้านมีปัญหาด้วยนะน่าจะเป็นเรื่องยึดที่มั่งเพราะไปเช่าที่ไว้แต่ดันไม่มีเงินจ่ายค้าเช่า พอพวกผมจะช่วยก็ไม่ยอมลูกเดียว เห็นแบบนี้ผมก็รวยพอสมควรนะพ่อแม่เป็นนักลงทุน ผมก็กำลังศึกษาเรื่องนี้อยู่ ส่วนอีกคนเป็นสาวประเภทสองชื่อเบส ตัวใหญ่สุดในกลุ่มหน้า(หล่อ)สวยเข้ม ถ้าเกิดปรับมาเป็นผู้ชายปกติมีผู้หญิงลุมลอมแน่ ๆ ตอนนี้ไม่อยู่ที่โต๊ะเพราะบอกว่า ฉันจะไปหิวผู้กลับบ้าน แค่นั้นก็วิ่งแจ่นเข้าไปในกองผู้ที่กำลังพูดคุยกันเรื่องบอลอยู่

    "เล่นได้ดิ" สามพูดขึเนพร้อมทำหน้าไม่น่าไว้ใจ

    "หน้าไม่น่าไว้ใจสุด ๆ ไอ้สาม" ผมพูดขึ้นเพราะหน้ามันแบบ เหมือนวางแผนก่อการร้ายเลย

    "บ๊าา!! คิดไปเอง"

    "เสียงสูงนะ" ฟางพูดขึ้น เธอน่าจะคิดระแวงไอ้สามเหมือนผมนั้นแหละ ก็แหม มีไอ้สามพาทำอะไรแต่ละอย่างจบสายทุกที(ประชด)

    "ลองดูก็ไม่เสียหายนะ"

    "มึงก็เอาหรอวะแวร์"

    "สร้างบรรยาการไง เล่น ๆ ไปเถอะ"

    "เล่นก็ได้วะ"

    "แล้วมึงอะฟาง"

    "ต้นว่างั้นก็เล่น"

สรุปคือโดนบังคับครับก็ต้องเล่นไป พวกผมนั่งคิดเกมกันอยู่สิบกว่านาทีจนไอ้สามพูดขึ้น

    "คิดออกแล้ว! เกมกล้ากล้าทำไหม" ผมไม่เคยได้ยินเกมนี้มาก่อน ผมเลยถามมันไป

    "เกมไรวะ ไม่เคยได้ยิน"

    "หึ กติกาง่าย ๆ ให้ออกคำสั่งแล้วทำตาม ถ้าใครทำไม่ได้ต้องโดนลงโทษ"

    "แล้วใครจะเป็นคนสั่งล่ะ"

    "ทุกคน ออกคำสั่งทุกคร"

    "อธิบายยังไงวะไอ้สาม!! ไม่เข้าใจโว้ยย!!" ฟายโวยวายเพราะที่ไอ้สามมันอธิบายได้ไม่เข้าใจ ไม่ใช่แค่ฟายหรอกที่ไม่เข้าใจผมก็ไม่เข้าใจเหมือนกัน แต่ที่หนักกว่าเพื่อนน่าจะเป็นไอ้แวร์เพราะมัยนั่งอ้าปากค้างไปเป็นที่เรียบร้อยแล้ว

    "เฮ้ออ~~~ เอาง่าย ๆ คือออกคำสั่งคนละหนึ่งคำสั่ง เช่นกูจะออกคำสั่งไอ้ต้นหนึ่งคำสั่ง ฟางหนึ่งคำสั่ง วร์หนึ่งคำสั่ง ถ้าพวกมึงทำตามคำสั่งไม่ได้กูก็จะเป็นคนคิดบทลงโทษเอง จะหนักหรือเบาก็เรื่องของกู เข้าใจ๊"

    "พูดแบบนี้ตั้งแต่แรกก็จบ" พูดแบบนี้ก็เข้าใจตั้งนานแล้ว เห็นแบบนี้ผมเป็นคนหัวไม่ค่อยเก่งในเรื่องแบบนี้หรอ จนเพื่อนผมบอกว่าผมเป็นคนซื้อ ๆ ไม่ค่อยทันคน แต่เรื่องความรู้ผมเก่งเป็นอันดับต้น ๆ เลย

.

.

.

.

.

(ฉบับยังไม่แก้คำผิด)

.

.

.

.

.

นุนิ:ฝากผลง่านเรื่องนี้หน่อยน่า ผิดพลาดตรงไหนก็ขออภัยด้วยย

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***