ทะบุมิติมาเป็นภรรยาสุดน่ารัก
ผมชื่อ ทิวา
ชีวิตของผมต้องเป็นอันจบลงเพียงเพราะโรคที่มีติดตัวมาตั้งเเต่กำเนิด
ผมได้เเต่เฝ้ามองเด็กคนอื่นที่อายุเท่าผมเเต่ผมกลับต้องนอนอยู่โรงพยาบาลใช้ชีวิตหมดไปกับการรักษาอันเเสนเปล่าประโยนช์ว่าสักวันผมจะหายเเต่ไม่เลยผมต้องนอนอยู่โรงพยาบาลตั้งเเต่อายุได้ 3 ขวบ เเละตอนนี้..
ผมได้จากไปเเล้วในวัย 29 ปี ....
เเต่ยังไม่ใช่ทั้งหมด....
.
.
.
.
.
.
.
.
ผมค่อยลืมตาอย่างช้าๆ
กำลังคิดว่าที่นี่ที่ไหน ไม่ใช่ว่าผมตายไปแล้วเหรอ
ผมเริ่มสั่งเกต ห้องสี่เหลี่ยมสีขาวสะอาดดูไม่คุ้นตา ข้าวของเฟอร์นิเจอร์ดูหรูหรา เเต่เรียกสติของผมให้คิดได้ว่า ที่นี่ไม่ใช่โรงบาล หรือ นรกสวรรค์ ผมจึงค่อยๆลุกขึ้นเเล้สไปที่กระจกห้องน้ำ เเต่กะว่าจะเข้าไปทำธุระส่วนตัวให้เสร็จก่อนเเล้วค่อยมาดูกระจกเเต่สายตาผมดันไปสะดุดกับรูปร่างหน้าตาตัวเองสะก่อน!!
" นี่มัน!! "
ตาโตๆจมูกเล็กปากกระจับชมพูหน้ารูปทรงใข่ ผมสีดำขลับ ผิวขาวเเต่ไม่ซีดจนเกินไป เอวเล็กคอดๆ กับส่วนสูงที่คิดว่าน่าจะประมาณ 165 ซม. เเต่สิ่งที่น่าตกใจคือทั้งร่างนี้ไม่ใช่ตัวเขาอย่างเเน่นอน ทำไมเขาถึงเข้ามาอยู่ในร่างของชายน่ารักคนนี้นะ เเต่ก่อนที่ผมจะคิดอะไรไปมากกว่านี้อยู่ๆผมห็รู้สึกปวดหัวเป็นอย่างมากกก
" โอ้ยย! "
เรื่องราวของเจ้าของร่างค่อยๆเข้ามาในหัว ไม่นานอาการเจ็บก็คลายลงที่เเท้ร่างที่เข้ามาอยู่ก็ชื่อเดียวกับเขา
นั้นคือ ทิวา
เเต่ที่เเน่ๆเจ้าของร่างนี้เหมือนจะมีคู่หมั้นอยู่เเล้วเเต่คู่หมั้นไม่สนใจ เเละไปมีอะไรกับคนอื่น เหมือนเจ้าตัวรู้เเละโกรธมากเเต่ทำอะไรไม่ได้เลยเพราะ ทิวา คนนี้เป็นเเค่คนที่ถูกพ่อเเม่ขายให้กับเขา ถึงเเม้จะใช้ การคลุมถุงชน เเต่ทรัพย์สินค่าสินสอดทุกอย่างตกไปอยู่ในมือของพ่อเเม่ที่ขายลูกกิน... ใช่...ทิวาทูกทิ้ง.....
" พ่อเเม่ขายทิ้งยังไม่พอ คู่หมั้นยังมีชู้อีก เห้อออ~ "
เเต่ก่อนที่ผมทำอะไรขอนอนพักสักเเปบร่างนี้อ่อนเเอบอบบางเกินไปผมจึงล้มตัวลงบนที่นอนนุ่มๆที่ไม่ใช่ที่นอนโรงพยาบาลไม่มีกลิ่นยา ไม่มีคุณพยาบาล เเละเพียงไม่นานผมก็ค่อยๆหลับไป....
.
.
TBC.
สวัสดีดีค่ะทุกคน~~
เรื่องนี้เป็นเรื่องเเรกของเรานะ;--;
ฝากเป็นกำลังใจให้เราด้วยนะคะ
คอมเม้นเป็นกำลังใจให้ด้วยนะ
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
Comments