บทที่สอง(1)

...บทที่สอง...

...เรื่องราวดำเนินตามฝัน...

หลังจากที่วางแผนแล้วว่าต้องทำอะไรต่อ ผมก็ยกหัวหนักๆของตัวเองมานอนพักต่อทันที อย่างไรก็ตาม หากผมไม่หายในเร็ววัน แผนการสืบหาเบาะแสของผมคงต้องปัดตกไปเพราะคุณพ่อไม่ยอมให้ผมไปโรงเรียนก่อนแน่ๆ ถ้าเป็นแบบนั้นจริงๆก็คงแย่เลย

ดังนั้นผมจึงใช้เวลาพักผ่อนไปสามวันเต็มๆ ระหว่างนั้นก็ได้สังเกตท่าทีของพี่ชายไปด้วย มันกลายเป็นว่านอกจากวันแรกที่พี่ชายมีสัญญาว่าจะกลับมาให้ผมจุ๊บแก้ม นอกจากวันนั้นก็ไม่มีวันไหนเลยที่พี่ชายกลับเร็ว แถมยังออกเช้าขึ้นเรื่อยๆจนน่าสงสัย ดังนั้นผมจึงวางแผนที่จะไปโรงเรียนเสียที

ในช่วงของอาหารเย็น ผมนั่งรอทั้งคู่ทานอาหารจนเสร็จก่อนจะเอ่ย

"พ่อครับ พี่ชายครับ พรุ่งนี้ผมจะไปโรงเรียนนะ"

พี่ชายมีท่าทีจะเอ่ยค้าน แต่คุณพ่อก็ขัดไว้ก่อน คุณพ่อกล่าวกับผมด้วยน้ำเสียงใจเย็น

"ตัดสินใจดีแล้วใช่มั้ย"

ผมพยักหน้าหงึกหงัก คุณพ่อเองถึงแม้จะเป็นห่วงแต่ก็เข้าใจว่าให้พักมากกว่านี้คงไม่ดี อย่างไรผมก็มีหน้าที่เป็นนักเรียน แผลจะหายสนิทก็อีกตั้งสองสัปดาห์ หากจะหยุดขนาดนั้นจริงๆคนที่เหนื่อยก็คงเป็นผม พี่ชายเองก็เข้าใจในตรงนั้นดี สุดท้ายถึงแม้ไม่เต็มใจแต่พี่ชายก็ยอมรับจนได้

ในเมื่อตกลงกันได้แล้ว วันถัดมาผมจึงใส่ชุดเครื่องแบบนักเรียนลงไปร่วมทานอาหารกับคุณพ่อและพี่ชาย วันนี้พี่ชายมีท่าทีรีบร้อนแปลกๆ ผมจึงรีบทานแล้วไม่ลืมจุ๊บแก้มคุณพ่อก่อนออกจากบ้าน พอขึ้นรถที่เตรียมไว้แล้ว เมื่อรถเคลื่อนตัวไป ผมก็หันไปถามพี่ชาย

"วันนี้ดูร้อนใจจังนะครับ มีเรื่องอะไรรึเปล่า"

พี่ชายมองผมแล้วยกยิ้ม เจ้าตัวก้มลงมาหอมแก้มผมฟอดหนึ่งก่อนจะเอ่ย

"ก็ไม่มีอะไรหรอก ไม่ต้องกังวลนะ"

ผมพยักหน้าหงึก พอถึงโรงเรียน พี่ชายก็ลงจากรถแล้วเดินออกไปทันที ผมชะงักมือที่กำลังยื่นออกไปตามหลังพี่ชายพลางหรี่ตาแผ่นหลังที่ดูร้อนรนนั้น

ปกติทุกครั้งที่มาโรงเรียนด้วยกัน พี่ชายจะรอจนผมลงจากรถ บอกลากัน แล้วไม่ลืมจับมือผมทุกครั้งที่ลงจากรถด้วยซ้ำ แต่วันนี้แม้แต่จะหันมามองกันก็ยังไม่มี

ผมเก็บมือมาแนบไว้ข้างตัว หลังจากลงมายืนข้างรถแล้วก็หันไปขอบคุณคนขับรถ มองรถคันหรูขับจากไปก่อนจะเดินเข้ามาในรั้วโรงเรียน

ก่อนเวลาเข้าเรียนยังมีเวลาอีกเหลือเฟือ ดังนั้นสิ่งแรกที่ผมจะทำก็คือหาเบาะแสก่อน

ก่อนอื่นก็ต้องตามหาพี่ชายที่ดูร้อนรนจนลืมน้องชาย ดังนั้นสถานที่นัดพบยอดฮิตของโรงเรียนจึงเป็นตัวเลือกในการค้นหา ที่แรกก็เป็นใต้ต้นไม้ใหญ่หน้าตึกเรียน

เมื่อกวาดสายตามองแล้วไม่พบ ผมก็ไปสถานที่ที่สองทันที สถานที่ที่สองเป็นม้านั่งข้างโรงเรียน แถวนี้จะคนมากหน่อย แต่ก็ไม่มีอยู่ดี ดังนั้นสถานที่ที่สามที่น่าจะเป็นไปได้มากที่สุดก็คือ... โรงอาหาร

ดังคาด โรงอาหารในตอนเช้าคนค่อนข้างเยอะ และประชากรกว่าครึ่งของวันนี้เป็นสาวๆ ดังนั้นแรงจูงใจที่พวกเธอมาที่นี่จะเป็นอะไร หากไม่ใช่มีหนุ่มฮอตสักคนอยู่ที่โรงอาหาร ณ ตอนนี้

และอย่างที่คิด คนคนนั้นคือพี่ชายของผมที่กำลังนั่งร่วมโต๊ะกับผู้หญิงคนหนึ่ง...

ในที่สุดก็เจอสักที ได้เวลาหาความจริงแล้ว ว่าผู้หญิงคนนี้จะเป็นคนที่ทำพี่ชายของผมล่มจมเหมือนในฝันนั้นรึเปล่า

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***