บทที่ 4

สวัสดีฉันลินหลังจากตอนนั้นก็ผ่านไป2-3 สัปดาห์แล้ววันนี้รู้สึกว่าจะมีเด็กใหม่เข้ามานะ อะ พูดถึงก็มาเลย

เรน:สวัสดีครับผมชื่อเรนนะ:

เรนพูดแนะนำตัวแล้วยิ้มให้ทุกคน

ครู:งั้นก็ใครอยากนั้งกับเรนบางจ๊ะไหนยกมือสิ:

ครูพูดแล้วยิ้มให้นักเรียน

ทุกคนยกมือยกเว้นพวกของของสายฟ้า

ครู:งั้นเรนไปนั้งกับสายฟ้านะจ๊ะ:

ครูดูว่าใครไม่ได้ยกมือแล้วโต๊ะวางจึงบอกให้เรนไปนั้งตรงนั้น

เรน:ครับ(แล้วจะให้ยกมือทำไมแปลกคนจัง แล้วคนไหนสายฟ้าวะเนี้ย):

เรนตอบครูแล้วเดินไปนั้งข้างๆสายฟ้า

เรน:นายสายฟ้าใช้ไหมอะ:

เรนถามสายฟ้าอย่างร่าเริง

สายฟ้า:อืมฉันสายฟ้านายไม่ต้องมาพูดว่า"นายสายฟ้าใช้ไหมอะเราเรนนะ"เพราะฉันไม่ต้องการ:

สายฟ้าพูดอย่างเบื่อหน่าย

เรน:นายจะบ้าหรอฉันแค่ต้องการถามเพื่อความมั้นใจว่าฉันนั้งโต๊ะถูก(มันไม่มีใครทำอย่างทีีนายพูดหรอนะ):

เรนตอบสายฟ้า

สายฟ้า:อ่า โทษเรามาเป็นเพื่อนกันมะ:

สายฟ้ากล่าวขอโทษเรน

เรน:อ่า...ก็ได้นะเเล้วทำไมถึงให้ฉันเป็นเพืี่อนหละ:

เรนตอบสายฟ้าแล้วถาม

สายฟ้า:ก็นายดูน่าจะเข้ากับไน้ได้ดีนะ:

สายฟ้าพูดขึ้น

"กริ้ง"

สายฟ้า:ได้เวลากินข้าวละไปกันเรน:

สายฟ้าพูดแล้วก็เดินนำเรนไปเรนเดินไป

ไน้,วีและลินก็เดินตามมา

เรน:พวกเขาเดินตามมาทำไมอะ:

เรนถามสายฟ้าแล้วชี้ไปข้างหลัง

สายฟ้า:อ๋อ! เพื่อนฉันนะเดียวฉันเเนะนำให้รู้จักทีี่หลังนะ:

สายฟ้าตอบเรนไป

แล้วจู่ก็มีคนมาเดินชนเรน

เรน:อะ ขอโทษครับ:

เรนล้มลงไปแล้วพูดขอโทษทั้งทั้งที่ตนไม่ผิด

ไน้:อะ นี้นายเป็นอะไรรึปล่าวนะ:

ไน้เห็นเรนล้มจึงเข้าไปช่วย

เรน:ไม่เป็นไร นายชื่อไน้ใช้ปะ:

เรนตอบและถามไน้

ไน้:อะ อืมใช้ฉันไน้:

ไน้ตอบเรนอย่าง.งง

คนคนนั้นก็พูดขึ้นว่า"เดินไม่ดูทาง"คนคนนั้นพูดไปอย่างไม่พูใจ

เรน:ขอโทษครับทีี่ผมไม่หลบให้นะเพราะผมคิดว่าคุณจะไม่โง่เดินมาชน หืม หรือว่าคุณตาบอด:

เรนพูดแล้วทำท่าทางและสีหน้ากวนๆ

คนคนนั้น"แกว่าไงนะ"คนคนนั้นถามไปอย่างโมโห

เรน:อ่าวๆ ผมไม่คิดว่าคุณจะหูนวกด้วยนะเนี้ยผมว่าผมไม่คุยกับคุณดูกว่าเสียเวลาปล่าวๆ ไปกันเถอะไน้:

เรนพูดอย่างกวนๆแล้วไปพูดกับไน้

ไน้:อืมไปกัน:

ไน้พูดแล้วก็เดินไป

น้ำฟ้า:พีี่ชื่ออะไรหรอค่ะพี่โครตเจ๋งเลย:

น้ำฟ้าพูดด้วยน้ำเสียงที่ดูร่าเริง

เรน:พี่ชื่อเรน:

เรนพูดแล้วยิ้มให้น้ำฟ้า

สายฟ้า:นี้น้ำฟ้านะน้องฉันเอง:

สายฟ้าพูดอย่างเบื่อหน่ายเอ่อ! สายฟ้สเดินอยู่ข้างๆไน้นะ

เรน:อืม เหมือนฉันจะมีพี่ชายนะชื่ออะไรหว่าผ่านไป2สัปดาห์เองจำชื่อพี่ไม่ได้อีกละ:

เรนพูดแล้วก็นึก

สายฟ้า:(คนเชี้ยอะไรจำชื่อพี่ไม่ได้เนี้ย):

สายฟ้าคิดแล้วทำหน้างง

น้ำฟ้า,วีและลินก็ถึงกับพูดอะไรไม่ออก

เรน:ชั่งมันเถอะไปกินข้าวดีกว่า

เรนพูดอย่างร่าเริง

ไน้:อะเคไปกินข้าวกัน:

ไน้พูดอย่าร่าเริงแล้วเดินไป

พอทั้งหกคนมาโรงอาหารก็มีเสียงเสียงหนึ่งดังขึ้น

เคน:เรนมาสักที่พี่รอตั้งนานนะ:

เคยพูดแล้วก็วิ่งไปหาเรน

เรน:เอ่อ! เราเคยรู้จักกันหรอครับ:

เรนพูดกับเคนแล้วกำถ้านึก

เคน:พี่เคนไงจำพี่ไม่ได้หรอไม่ได้เจอกันแค่2สัปดาห์เองนะ:

เคนพูดแล้วทำหน้าเศร้า

ทั้ง4คนก็คิดว่า(คนเชี้ยอะไรจำพี่ตัวเองไม่ได้เนี้ย)

ไน้:นี้ี่นายหรอ:

ไน้ทำหน้างง

เรน:อืม พี่ฉันเองชื่อเคน:

เรนพูดออกมาเพราะผึ้งคิดออก

บลู:เคนฉันมาแล้ว:

บลูพูดแล้ววิ้งไปหาเคน

เคน:เรนนี้เพื่อนพี่นะชื่อบลู บลูส่วนนี้น้องฉันนะชื่อเรน:

เคนพูดอย่างร่าเริง

บลู:อืม สวัสดีพี่ชื่อบลูนะ:

บลูพูดแล้วหันไปมองที่เรน

เรน:ก็รู้แบ้วจะบอกอีกทำไม:

เคน:จะว่าไปแกมีบ้านอยู่ยัง:

เคนพูดขึ้น

เรน:ยังอะพี่สงใสผมนอนต้องนอนข้างถนน:

เรนพูดแล้วยิ้มให้เคน

เคน:แกจะบ้าหรอแม่ได้ด่าฉันชัว:

เคนพูดอย่างตกใจ

ไน้:อ่า นายเรนใช้ป่ะ:

ไน้พูดขึ้น

เรน:ใช้มีอะไรหรอไน้:

เรนพูดอย่าง.งง

ไน้:เรนมานอนบ้านพวกเราก็ได้นะแต่นายต้องนอนกับสายฟ้าน่า:

ไน้พูดอย่างร่าเริง

เรน:โอเค แต่ฉันนอนกับนายไม่ได้หรอ:

เรนตอบไน้อย่างร่าเริง

วี:ไม่ได—:

วียังไม่ทันพูดจบก็โดนพูดแทรก

ไน้:ได้สิ:

ไน้พูดแล้วยิ้มให้เรน

เคน:แต่พีี่ไม่อนุณาต:

เคนพูดด้วยน้ำเสียงทีี่จริงจัง

ไน้:เมื่อไรจะได้กินข้าวอะฉันหิวอ่า:

ไน้พูดขึ้น

เรน:เรื่องของพี่สิ ป่ะไปข้าวกันไน้:

เรนพูดกับพี่ของตนแล้วหันมาพูกับไน้

เคน:เห้ย! เรื่องของเเกเลย:

เคนพูดอย่างไม่ค่อยพอใจ

ไน้:แต่ว่า...:

เรน:ไม่มีแต่นายหิวไม่ใช้หรอ:

เรนพูดแล้วเดินไปจูงมือไน้ให้ตามมา

ไน้:เย้! จะได้กินข้าวสะที่:

ไน้พูดอย่างร่าเริง

เรน:เหมื่อนเด็กเลยนะนายนะ:

เรนพูดแล้วยิ้มให้ไน้

ไน้:อยู่แล้วละ:

ไน้พูดอย่างร่าเริง

เรน:(จะว่าไปไน้ก็น่ารักนะตัวก็เตี้ย):

เรนคิดแล้วยิ้มออกมา

ถ้าเรื่องตาบอดกันหูหนวกมันถ้าทำให้ใครรู้สึกแย่ก็ต้องขอโทษจริงๆนะค่ะถ้าไม่พอใจอะไรก็บอกได้น่าไม่ว่ากัน

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***