บทที่ื 2

สวัสดีตอนเย็นครับผมไน้นะตอนนี้ก็เลิกเรียนแล้วนะพวกเรา 5 คนกำลังกลับบ้านนะผมว่าพรุ่งนี้เพื่อนๆไม่ยอมให้ผมไปเรียนแน่เพราะผมไม่ค่อยสบายแต่ผมไม่ชอบอยู่คนเดียวอะและพรุ่งนี้ก็วันศุกร์ด้วยแต่ตอนนี้ผมเหมือนจะเดินไม่ไหวด้วยวีก็เดินไปไกลแล้วคงต้องผึ้งสายฟ้าละนะ

ไน้:สายฟ้า:

ไน้เรียกสายฟ้าด้วยสีหน้าที่ดูซีดและน้ำเสียงที่ดูไม่ค่อยไหวแล้วไน้ก็เอามีไปจับที่ไหลสายฟ้า

สายฟ้า:หืม มีอะไร หรอ เห้ย! ไน้เดินไหวปะเนี้ย:

สายฟ้าพูดแล้วหันมาดูไน้ที่อยู่ข้างหลังเเล้วอุทานออกมาอย่างตกใจ

แต่ไม่ได้ดังมากวีเลยไม่ได้ยินนะก็เลยไม่รู้ว่าไน้เดินไม่ไหว

ลิน,น้ำฟ้า:มีอะไ— หะ เห้ย! ไน้ไหวป่ะเนี้ย:

ลินกับน้ำฟ้ายังไม่ทันจะพูดจบก็เห็นสภาพของไน้จึงตกใจ

ไน้:มะ...ไม่ไหวอะ ชะ...ช่วยหน่อย สิ:

ไน้พูดออกไปอย่างไม่ค่อยที่จะมีแรง

สายฟ้า:งั้นนายมาขี่หลังฉัน:

สายฟ้าพูดกับไน้แล้วนั้งยองๆเพื่อให้ไน้ขึ้นมาขี่หลังตนได้

อีกสองคนก็ช่วยผยุงไน้เพราะดูเหมือนไน้จะยืนไม่ข้อยไหว

ไน้:อืม ขอบคุณนะ:

ไน้พูดแล้วข้อยๆเดินไปขี่หลังสายฟ้า

สายฟ้า:อืมไม่เป็นไรนายก็นอนเถอะให้ฉันบอกไอ้วีให้ไหม:

สายฟ้าพูดแล้วก็ข้อยๆลุกขึ้นก่อนที่จะเดินต่อ

ไน้:อ...อืม ไม่ต้องหรอก:

ไน้พูดอย่างกลัวๆแล้วเอามือไปเกาะสายฟ้าไว้

สายฟ้า:โอ้ ไม่ต้องกลัวนะพักผ่อนเถอะ เอ่อ! เดียวพรุ่งนี้นายต้องอยู่คนเดียวหนึ่งวันนะ:

สายฟ้าพูดปลอบให้ไน้หายกลัวแล้วบอกไน้

ไน้:ม...ไม่เอาฉันไม่อยากอยู่คนเดียวนายอยู่กับฉันพรุ่งนี้ไม่ได้หรอ:

ไน้พูดออกมาเหมือนคนที่กำลังจะร้องไห้

สายฟ้า:โอ้ ไม่ต้องร้องนะเดี้ยวฉันถามไอ้วีให้ก็แล้วกันนะ:

สายฟ้าพูดปลอบไน้

ไน้:ก็ได้:

ไน้พูดแล้วไม่น่านไน้ก็หลับอยู่บนหลังของสายฟ้า

สายฟ้า:ลินแกว่าฉันโดนอะไรไหม:

สายฟ้าพูดกับลินอย่างเหนื่อยใจ

ลิน:อย่างน้อยก็น่าจะแค่ทำสายตาไม่พอใจใส่แล้วก็น่าจะทำให้นายรู้สึกอึดอัดไปสักพักนะ:

ลินพูดสิ่งที่เธอคิดออกมา

สายฟ้า:อืม:

สายฟ้าพยักหน้าเข้าใจ

น้ำฟ้า:เอ่อ! พี่วีไม่ไปดูพี่ไน้หน่อยหรอป่านนี้คงโดนผู้ชายอุ้มอยู่ละมั้ง:

น้ำฟ้าพูดกับไน้แล้วมองไปที่สายฟ้าแล้วยิ้มให้พี่ชายของตน

วี:ห้ะ! ผู้ชายอุ้ม:

วีพูดแล้วหันไปมองข้างหลังเห็นสายฟ้ากำลังอุ้มไน้อยู่วีส่งสายตาและทำถ้าไม่ค่อยพอใจ

ลิน:ฉันว่าแกโดนน้องตัวเองแกล้งนะ:

ลินกระซิบบอกสายฟ้า

สายฟ้า:โอ้ย! ไอ้น้องเชี้ย:

สายฟ้าพูดออกมา

วี:สายฟ้ามีอะไรจะพูดไหม:

วีพูดแล้วยิ้มให้ด้วยสีหน้าที่ดูหน้ากลัว

สายฟ้า:พ...พรุ่งนี้นายต้องอยู่ดูแลไน้นะและก็นายช่วยอุ้มไน้แทนฉันได้ไหมฉันเมื่อยนะ:

สายฟ้าพูดด้วยน้ำเสียงที่ดูกลัวนิดๆ

วี:อืม ได้:

วีพูดแล้วก็เอาตัวของไน้ที่อยู่บนหลังสายฟ้ามาอุ้ม

ตอนที่ถึงบ้านวีก็เอาตัวไน้ไปนอนบนเตียง (เอ่อลืมบอกไน้กับวีนอนด้วยกันและลินกับน้ำฟ้าก็นอนด้วยกันส่วนสายฟ้านอนคนเดียวนะ)ผ่านไปไม่นานเท่าไหรวีก็ปลุกไน้ให้กินข้าวกินยา

วี:กินยาแล้วก็ไปนอนนะ:

วีพูดแล้วก็ลูบไปที่ผมไน้

ไน้:อืมนายกินข้าวยังอะ:

ไน้ถามวีออกไปอย่างง่วงๆ

วี:กินแล้วทำไมหรอ:

วีงงนิดๆที่ไน้ถามถึงอย่างงั้นแต่ก็ตอบไป

เอ่อ! ลืมบอกคือทุกคนอาบน้ำแล้วนะ

ไน้:มานอนตรงนี้หน่อยสิ:

ไน้พูดอย่างง่วงแล้วเอามือตบลงที่ข้างๆตน

วี:อืม ได้สิ:

วีตอบออกไปอย่าง งง

จากนั้นวีก็ลงไปนอนข้างๆไน้แล้วจากนั้นไน้ก็นำหัวของตนไปหนุนทีี่อกของวี วีก็งงกับสิ่งที่ไน้ทำเป็นอย่างมาก