สวัสดีผมสายฟ้านะตอนนี้ก็พักเที่ยงแล้วแต่ผมก็ยังไม่เห็นน้ำฟ้าเลยงั้นผมขอลองถามเพื่อนก่อนนะ
สายฟ้า:ทำไมน้ำฟ้ายังไม่มาอีกเนี้ย:
สายฟ้าพูดขึ้นด้วยความสงใส
ลิน:ฉันก็ไม่ร—:
ลินยังไม่ทันจะพูดจบก็มีเสียงเสียงหนึ่งดังขึ้น
ทุกคนทั้งโรงอาหารต่างหันไปมอง
น้ำฟ้า:พี่ๆรอหนูด้วย:
น้ำฟ้าตะโกนอย่างดังแล้ววิ่งมาหยุดอยู่ตรงหน้าพวกสายฟ้า
ไน้:กินข้าวได้ยังอะหิวแล้ว:
ไน้พูดขึ้นด้วยความหิวเป็นอย่างมาก
วี:แล้วอยากกินอะไรละไน้:
วีถามไน้เหมือนอย่างทุกวัน
ไน้:เอาข้าวพัดส่วนน้ำก็น้ำปล่าวแล้วก็ข้าวกระเพาไม่ต้องเผ็ดมากนะส่วนน้ำก็น้ำเปล่าเหมือนกัน:
ไน้พูดแล้วยิ้มให้วี
วี:แล้วข้าวกระเพาสั่งให้ใครนายไม่กินเผ็ดไม่ใช้หรอ:
วีพูดแล้วทำหน้าไม่พอใจนิดๆ
ไน้:มะ...ไม่ได้หรอ:
ไน้พูดด้วยน้ำเสียงและสีหน้าที่ดูหงอยนิดๆ
วี:ดะ...ได้สิรอแปลบนะ(นี้เราทำให้ไน้กลัวหรอ):
วีพูดกับไน้ด้วยน้ำเสียงที่ดูอ่อนโยนแล้วก็ได้คิดอะไรบางอย่างแต่ก็ไม่ได้พูดออกไป
ไน้:โอเค:
ไน้พูดแล้วก็ยิ้มให้วี
หลังจากนั้นวีก็เดินไปซื่อข้าวแต่เดินไปไม่นานก็ต้องหยุดเพราะมีเสียงเสียงหนึ่งดังขึ้น
ลิน:แล้วพวกฉันละ:
ลินถามออกไปอย่างไม่ได้สนใจอะไรเพราะเธอก็พอจะเดาคำตอบของวีได้
วี:พวกนายก็ไปซื่อสิ:
วีตอบไปอย่างไม่ได้สนใจอะไร
ลิน:ว่าแล้วงั้นไปซื้อข้าวกัน:
ลินพูดกับน้ำฟ้าและสายฟ้าอย่างเบื่อหน่าย
วี:ส่วนไน้ก็ไปนั้งรอที่โต๊ะนะ:
วีพูดแล้วยิ้มให้ไน้ก่อนจะเดินต่อ
ไน้:วีนี้ใจดีจังนะ:
ไน้พูดขึ้นแล้วยิ้มก่อนจะเดินไปนั้งที่โต๊ะ
สายฟ้า:หึ ใจดีแค่กับนายเท่านั้นแหระไน้:
สายฟ้าพูดขึ้นก่อนจะเดินตามวีไป
น้ำฟ้า:ใช้พี่วีนะ2มาตราฐาน:
น้ำฟ้าพูดขึ้นก่อนจะเดินตามพี่ชายของตนไป
ลิน:เห็นด้วยอย่างแรง:
ลินพูดแล้วเดินตามน้ำฟ้าไป
หลังจากที่ทุกคน(ยกเว้นไน้นะ)ซื้อข้าวเสร็จก็เดินไปตรงที่ไน้อยู่พอถึงก็เห็นไน้กำลังนอนอยู่บนโต๊ะ
วี:ตื่นได้แล้วนะครับเด็กดีจะได้กินข้าวกินยา พวกนายก็กินข้าวก่อนได้เลยเดียวฉันขอปลุกไน้ก่อน:
วีปลุกไน้แล้วหันไปพูกับทั้ง3คน
ทั้ง3ก็ได้ตอบไปว่า"เค"ก่อนที่จะนั้งลงกินข้าว
ไน้:งื้อ ไม่อยากตื้นอะมันปวดหัว:
ไน้พูดกับวี
วี:ก็นี้ไงครับกินข้าวจะได้กินยาแล้วจะได้พักผ่อนนะ:
วีพูดด้วยน้ำเสียงที่อ่อนโยน
ไน้:ก็ได้:
ไน้พูดแล้วก็ลุกขึ้นแล้วเอามือไปขยื้อตา
วี:ไน้กินก่อนเลยด้วยฉันขอไปซื้อข้าวก่อน:
วีพูดขึ้นแล้วเดินไปแต่เดินไปได้แค่ก้าว2ก้าวก็ต้องหยุดเพราะมีมือมือหนึ่งมาจับที่แขนวีวีจึงหันไปมอง
ไน้:นั้งก่อน:
ไน้พูดแล้วก็ยังจับไปที่แขนวี
วี:อืมเค:
วีตอบไปอย่าง.งงแต่ก็ยังเดินไปนั้งข้างไน้
ไน้:อะ นี้ของนายฉันเห็นนายชอบกินพัดกระเพาแต่ไม่ซื้อมากินฉันก็เลยสั่งให้:
ไน้พูดแล้วยิ้มให้วี
วี:อะ...อืมขอบคุณนะ(รู้ด้วยว่าเราชอบกินพัดกระเพาไอ้ไน้แม่งน่ารักจังวะ):
วีตอบไน้อย่างดีใจ
หลังจากนั้นทั้ง2คนก็ได้กินข้าวและอีก3คนก็เป็นอากาศไปตามระเบียบนะ
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
อัพเดทถึงตอนที่ 28
กกาวน์โหลดทันที
ชอบผลงานนี้ไหม? ดาวน์โหลดแอพ บันทึกการอ่านของคุณจะไม่สูญหาย
Comments