บทที่ 2

ราชวังกวงไฉ

"ฮ่องเต้กลับมาแล้วข้าน้อยเป็นห่วงแทบเเย่"ฮุ่ยหมิงรีบวิ่งมาหาหยางจวินลู่ด้วยสีหน้าวิตกกังวล

"ไม่ได้เรื่อง! ข้าเกือบเอาชีวิตออกจากป่านั่นไม่ได้"

"ขออภัยขอรับ ข้าน้อยผิดไปแล้ว...ข้าน้อยจะไปคุกเข่าขอโทษหน้าจวนท่านจนกว่าท่านจะให้อภัย"

"ช่างเถอะๆ วันนี้ข้าเหนื่อยมามากพอแล้วข้าจะไปพักผ่อน"

"ขอบพระคุณท่านอย่างมาก...คราวหลังข้าน้อยจะดูแลท่านอย่างไม่วางสายตาเลยขอรับ"ยิ้มดีใจ

"ไหนน้องชายข้าล่ะ?"ไป๋ฮวาพูด

"ปินเฟย(นางสนมข้างกาย)เจ้าช่วยพาแม่นางผู้นี้ไปหาน้องชายของนางและพานางไปพักจวนหลังด้วย"

"รับทราบเพคะ"ปินเฟยเดินนำ

"ฮุ่ยหมิง"หยางจวินลู่พูด

"มีอะไรรึขอรับ"

"หลังจากนางไปหาน้องชายเสร็จ เจ้าช่วยจับตาดูนางไว้ด้วย ข้ารู้สึกว่าวรยุทธนางไม่ธรรมดา อาจจะเป็นนักฆ่าที่แฝงตัวมาก็ได้"กระซิบ

"รับทราบขอรับ"

คุกใต้ดิน

"เป็นยังไงบ้าง พวกเขารังแกเจ้าไหม"ไป๋ฮวารีบเดินไปไต่ถามน้องชายทันที

"อร่อยมากขอรับ"ไป๋เจี๋ยพูดไปกินไปอย่างเอร็ดอร่อย

"ข้าน่าจะปล่อยให้เจ้าตายตั้งแต่แรก..."ไป๋ฮวาบ่น

"ท่านพี่อย่าบ่นข้าเลยนะ อาหารที่พวกเขานำมาให้ข้ามีแต่ของอร่อยๆทั้งนั้น"

"ทำตัวเป็นเด็กไปได้..."ไป๋ฮวาถามน้องชายอย่างเป็นห่วง

"ท่านพี่ไม่ต้องเป็นห่วงข้าหรอกพวกเขาไม่ได้รังแกข้า"

"ดูแลตัวเองดีๆนะ "

"ขอรับ"ยิ้มอย่างดีใจ

"ข้าไปก่อนละนะ"

จวนหลัง

"จวนนี้ค่อนข้างเปลี่ยวไปหน่อยเพราะอยู่ห่างจากจวนอื่นหวังว่าท่านคงอยู่ได้"ปินเฟยพูด

"อืม"

"ไม่มีอะไรแล้ว ข้าขอตัว"พูดจบปินเฟยก็เดินออกไป

ไป๋ฮวาเดินสำรวจจวน

"จวนยังใหม่แต่ฝุ่นละอองเยอะ...สร้างแล้วไม่มีคนอยู่สินะ"ไป๋ฮวาเอ่ยขึ้น

หลังจากปัดฝุ่นเสร็จ

'ไป๋ฮวาลูก...รีบพาน้องหนีไป...รีบพาน้องหนีไป'

'ไม่นะท่านพ่อท่านแม่....พวกท่านต้องหนีไปกับข้าสิ'

'หนีไป...หนีไป....'

'ไม่...ไม่...'

"ไม่...ไม่..."ไป๋ฮวาตกใจตื่นพร้อมเหงื่อที่ไหลท่วมตัว

"เฮ้อ~นี้ข้าฝันร้ายอีกแล้วหรอ..."

ไป๋ฮวาเดินออกมาดูดาวก่อนจะพูดขึ้นว่า

"ถึงข้าไม่ได้ล้างแค้นพวกโจรใจบาปนั่นด้วยน้ำมือของข้าแต่สวรรค์ได้ลงโทษพวกเขาแล้วพวกท่านอย่าได้กังวลไป"

เช้าต่อมา~

ก็อก ก็อก ก็อก

"เจ้าตื่นแล้วหรือยัง"ปินเฟยเคาะประตูจวน

แอ๊ด~ ประตูจวนเปิดออก

"เหตุใดเจ้าถึงมาปลุกข้าแต่เช้า"

"ฮ่องเต้ใช้ข้าให้มาเรียกท่านไปเข้าพบ"

"อืม"

ณ ตำหนักหน้า

"แม่นางที่ท่านเรียกพบ รออยู่หน้าตำหนักแล้วขอรับ"

ฮุ่ยหมิงกระซิบบอกหยางจวินลู่

"บอกให้นางเข้ามาส่วนเจ้าไปทำงานต่อเถอะ"

"ขอรับ"

ไป๋ฮวาเดินเข้าตำหนัก

"ท่านเรียกข้ามา...มีเหตุอันใด?"ไป๋ฮวากล่าวเสียงเรียบ

"เจ้าเป็นองครักษ์ของข้า ต้องอยู่เฝ้าข้าถึงจะถูก เหตุใดจึงกล่าวเช่นนี้"

"ข้อสองข้าได้พูดออกไปอย่างชัดเจนแล้ว"

"ต้องรอให้ข้าโดนทำร้ายก่อนหรือยังไงกัน!"หยางจวินลู่พูดจบเดินเข้าไปหาไป๋ฮวา

"จวนหลังถึงอยู่ห่างไกลจากตำหนักนี้ไปหน่อย

แต่ข้าสามารถมาช่วยเจ้าได้ทันเวลา"

"เมื่อวานเจ้ายังบอกข้าอยู่...ว่าเจ้าไม่ใช่เทพ"

"ยังไงซะข้าก็เป็นสตรีไม่ควรอยู่สองต่อสองกับเจ้าตลอดเวลา...ผู้คนอาจจะเอาไปนินทาว่าร้ายได้"

"ที่เจ้าพูดมาก็มีเหตุผล งั้นข้าจะทำพิธีเเต่งตั้งให้เจ้าเป็นองครักษ์ข้างกายข้า"หยางจวินลู่ยกยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์

"ไม่จำเป็น หากไม่มีไรแล้วข้าขอตัว"ไป๋ฮวารีบเดินออกไป

"เดี๋ยวสิ...โถ่เว้ย!"หยางจวินลู่หัวเสียสุดๆ

"ขอประทานอภัยเจ้าค่ะ"ปินเฟยรีบวิ่งเข้ามารายงานหยางจวินลู่

"เกิดอะไรขึ้น?!"

"ตอนนี้โรคร้ายของฮองเฮากำเริบอย่างหนักข้าน้อยเกรงว่า..."

"ตามหมอหลวงมายัง!"

"ตามแล้วเจ้าค่ะ"

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***