แต่งค่ะ!!

ท่ามกลางแดดที่ร้อนระอุ

กลุ่มผู้ชายร่างกำยำกำลังเร่งมือกันตัดแต่งกิ่งส้ม

"นายเหนือ! นายเหนือ! แม่สายบัวโทรมาจ้า!" เสียงของหญิงชราตะโกนร้องเรียกเจ้านายพร้อมกับถือโทรศัพท์ชูขึ้นเหนือหัววิ่งตรงมาที่ร่างสูงใหญ่

"ครับแม่ มีอะไรหรือเปล่าผมกำลังยุ่ง"

เขารับโทรศัพท์จากสาวใช้ก่อนจะเอาไปพูดสาย

("มีสิ เรื่องสำคัญด้วย")

"เรื่องอะไรครับ?" คนถามถามด้วยความตกใจ

เพราะปกติแล้วแม่ของเขาไม่ได้มีนิสัยที่จะโทรมารบกวนเวลางานแบบนี้

แล้วยิ่งมาบอกว่ามีเรื่องสำคัญ คนฟังก็ยิ่งรู้สึกใจคอไม่ดี

("จำที่แม่เคยเกริ่นได้ไหม

เรื่องที่จะหาเมียให้น่ะ วันนี้เขามาอยู่ที่บ้านแม่แล้วนะ")

"อะไรนะครับ!!"

เขาไม่ได้ถามเพราะว่าไม่ได้ยิน แต่ถามเพื่อความแน่ใจ ว่าสิ่งที่ได้ยินนั้น

เขาฟังไม่ผิด

("จะเสียงดังทำไมเนี่ย

เย็นนี้มากินข้าวที่บ้านแม่นะ แม่จะแนะนำผู้หญิงคนหนึ่งให้รู้จัก

รับรองเลยว่าเหนือต้องชอบแน่ๆ")

เหนือภูผาทิ้งมีดในมือก่อนจะเดินเข้าไปหลบแดดในร่มไม้ใกล้ๆ

ไม่ใช่ว่าเขานั้น ไม่อยากได้คู่ชีวิต ต่พอรู้สึกว่าตัวเองยังสนุกกับการทำงานจึงไม่อยากจะเอาใครเข้ามาในชีวิต

เพราะเขาเป็นคนที่ทำงานจริงจัง ตั้งใจทำเสียจนไม่มีเวลาทำอะไร เพราะแบบนั้น

หากว่ามีครอบครัวก็กลัวจะแบ่งเวลาจากงานไปให้ไม่ได้

"แม่คือผม..."

("เหนือจะขัดใจแม่เหรอ?") น้ำเสียงน้อยอกน้อยใจดังลอดมาจากปลายสาย ทำให้เหนือภูผาต้องหยุดพูดไปทันที

"ผมยังไม่พร้อมจริงๆ ครับแม่ ถ้าผมพร้อมเมื่อไหร่ผมสัญญาเลยว่า

จะหาทั้งลูกสะใภ้แล้วก็จะมีหลานให้แม่ด้วย"

("ถ้ามัวแต่รอเหนือ

แม่ก็คงตายก่อนที่จะได้อุ้มหลานพอดี") สายบัวพูดตัดพ้อลูกชาย

"ก็ได้ครับ แต่แม่แน่ใจเหรอ ว่าเขาจะมาทนลำบากกับผมได้

แล้วอีกอย่างผมทำงานไม่มีเวลาดูแลเขาเลยนะ เขาจะทนผมได้หรือเปล่า?"

("โอ๊ย มีเมียแล้วก็วางมือจากงานบ้างเถอะ ลูกน้อง คนงานก็เต็มไร่

ทำไมจะต้องไปเหนื่อยทำงานอยู่อีก")

สายบัวไม่ได้พูดเรื่องนี้เป็นครั้งแรกเธอพูดกับลูกชายมาหลายครั้งแล้ว เรื่องที่ให้วางมือจากงานบ้าง

แต่ก็ไม่เคยสำเร็จเลยสักครั้ง

"การเป็นเจ้านาย ถ้าอยากได้งานที่ดี

ผมคิดว่าเราควรจะทำให้เขาดูนะครับ"

("แล้วแบบนี้จะจ้างลูกจ้างไปทำไม

ทำไมไม่ทำเองให้หมดเลยล่ะ") คนเป็นแม่พูดประชดประชัน

ลูกชายได้ยินอย่างนั้นก็หัวเราะ

"เอาเป็นว่าเสร็จงานแล้ว

ผมจะไปที่บ้านก็แล้วกันนะครับ"

("ไม่ได้ เหนือต้องมาก่อนที่จะถึงเวลาอาหารเย็น สักประมาณ 5 โมงก็มาได้แล้ว อาบน้ำแต่งตัวมาให้ดีด้วยละ

ไม่ใช่ใส่ชุดทำงานชุ่มเหงื่อมาอีก ขายหน้าแม่แย่เลย")

"ครับ" ถึงจะไม่อยากทิ้งงานไปเลย

เพราะดูแล้วงานในวันนี้คงยังไม่เสร็จง่ายๆ

แต่เพราะเป็นคำขอของแม่เหนือภูผาจึงต้องยอมทำแต่โดยดี

การถูกนัดดูตัวในครั้งนี้ไม่ใช่ครั้งแรก และทุกๆ ครั้ง ผู้หญิงที่แม่หามา

ก็ไม่มีใครเลยที่จะตกลงปลงใจกับเขา

แต่นั่นก็ดีแล้วเหนือภูผายังไม่อยากเอาใครมาเป็นเพียงไม้ประดับที่ปลูกโชว์ไว้ในบ้าน

เขาคิดว่าเป็นโสดแบบนี้ก็ดีอยู่แล้ว

ถึงเวลานัดเหนือภูผาต้องยอมทิ้งงานที่ทำค้างอยู่

เพื่อไปบ้านแม่เลี้ยงสายบัว แม่ของเขา

"ลุงชุมเดี๋ยววันนี้พอก่อนก็ได้นะ

พอดีผมต้องไปบ้านแม่" เจ้าของสวนเดินเข้าไปบอกกับคนงานอาวุโส

ที่ช่วยดูแลสวนมาตั้งแต่รุ่นพ่อ

"ไม่เป็นไรครับ นายเหนือไปเถอะ

เดี๋ยวพวกผมทำกันต่อ เย็นๆ ก็เลิกเอง ไม่ต้องห่วงครับ"

"ผมไม่อยากทิ้งเลยนะครับ

แต่พอดีแม่โทรมานัดกะทันหัน" ปกติแล้วเหนือภูผาไม่ใช่คนที่จะทิ้งให้คนงานทำงานกันเอง

ถึงไม่ได้ทำอยู่สวนนี้ ก็ต้องไปโผล่ช่วยงานที่ไร่อื่นของเขาอยู่ดี

"ไปเถอะครับไม่ต้องห่วงหรอก

นายเหนือเหนื่อยมาทั้งวันแล้ว"

"ถ้างั้นก็ฝากด้วยนะครับ เหนื่อยก็พักอย่าหักโหม

ผมไม่รีบหรอก" ด้วยความที่เหนือภูผาเป็นเจ้านายที่ใจดีมีเมตตาต่อคนงาน

ทุกคนจึงทั้งรักและเคารพเขาเป็นอย่างมาก

หลังจากล่ำลากับคนงานแล้วเหนือภูผาก็กลับบ้านตัวเองไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า

ก่อนจะขับรถตรงไปที่บ้านของแม่เลี้ยงสายบัว

ทางนี้ก็จัดเตรียมอาหารกันพร้อมขึ้นโต๊ะแล้ว แขกอย่างคุณหญิงอรุณวลีกับอิงนรีหลานสาวก็พากันมาช่วยเท่าที่พอจะทำกันได้

"หนูอิงกินอาหารเหนือเป็นหรือเปล่าจ๊ะ

แม่ลืมถามไปเลย" เจ้าบ้านหันไปถามว่าที่ลูกสะใภ้อย่างเอ็นดู คนถูกถามทำท่าทางอึกอัก

ไม่รู้ว่าจะตอบดีหรือไม่ว่าเธอนั้นไม่เคยกินอาหารเหนือเลย

ก็เลยไม่รู้ว่าจะกินเป็นหรือเปล่า

"อะ...อ๋อยายอิงน่ะกินง่าย อยู่ง่าย

ไม่ต้องห่วงหรอกจ้ะ ใช่ไหมอิง..." คนเป็นป้ารีบแทรกขึ้น อิงนรีจึงทำได้เพียงแค่ยิ้มกลบเกลื่อนพร้อมกับพยักหน้ารับ

"งั้นก็ดีเลย

วันนี้แม่เลือกทำของโปรดเจ้าเหนือเขาน่ะ หนูอิงก็จำไว้นะลูก

จะได้เอาไว้ทำมัดใจผัว"

"แค่กกก"

น้ำในปากที่อิงนรีเพิ่งจะจิบเข้าไปพุ่งสวนกลับมาทันที

เมื่อได้ยินสิ่งที่ว่าที่แม่ผัวพูด

"ยายอิง!!" คนเป็นป้ากัดฟันขู่หลานสาว

เมื่อเห็นท่าไม่ดี

"อ้าวหนูอิง ค่อยๆ ดื่มลูก"

"พอดีอิงนรีบดื่มไปหน่อย ก็เลยสำลักน่ะค่ะ"

"จ้ะ ค่อยๆ ลูกค่อยๆ" สายบัวกล่าวอย่างเอ็นดู

"เดี๋ยวอิงขอไปห้องน้ำหน่อยนะคะ"

"อะๆ ไปลูกไป"

"ทำอะไรครับเนี่ย กลิ่นหอมไปถึงหน้าบ้านเลย..."

เสียงทุ้มดังนำมา ก่อนจะปรากฏร่างสูงโปร่งที่หน้าประตู

อิงนรีที่กำลังจะลุกออกไปจากครัวพลันชะงัก สองสายตาสบประสานกันอย่างไม่ตั้งใจ

ดวงตากลมกวาดมองพิจารณาร่างสูงตรงหน้า

ผิวเข้มจากการทำงานกลางแดดไม่ได้ทำให้อีกฝ่ายดูโทรมเลย

ร่างกายกำยำจากการออกแรงทำงานของเขา

มันพาให้หญิงสาวขนลุกซู่เมื่อจินตนาการว่าตัวเองอยู่ในอ้อมกอดของเขา คิ้วเข้ม ตาคม

ผมยาวปะบ่า เครื่องหน้าคมชัดมองรวมๆ

แล้วให้ความรู้สึกดุดันจนคนมองพลันสั่นไปทั่วกาย

"อ้าว ตาเหนือนี่เอง มานี่สิ

เดี๋ยวรอหนูอิงไปธุระแล้วแม่จะแนะนำให้รู้จักกัน"

เสียงของแม่เลี้ยงสายบัวดึงสติอิงนรีให้หวนกลับมา 'นี่น่ะเหรอ...คนที่จะมาเป็นเจ้าบ่าวของฉัน' อิงนรีคิดในใจ

ตายังคงจ้องมองเขาไม่ละไปไหน ความคิดที่ว่าเขาคงจะขี้เหร่

หรือไม่ก็ต้องพิการแน่ๆ พลันสลายหายไปจากหัวของเธอจนหมดสิ้น

ตอนนี้ความคิดเดียวที่มีอยู่ในหัวกลั่นออกมาเป็นคำสั้นๆ ว่า 'แต่งค่ะ!!' เท่านั้น

ติดตาม พูดคุยเป็นกำลังใจให้นักเขียนได้ที่นี่ค่ะ

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***