เป็นไปได้ไหม

00

"สวัสดีค่ะ วันนี้น้องๆเรียนเสร็จแล้วอย่าเพิ่งกลับนะคะ พี่ๆมีเรื่องจะคุยด้วยค่ะ เจอกันที่ลานกิจกรรมที่เดิมนะคะ "

เมื่อถึงเวลาเลิกคลาสสุดท้ายตอนสี่โมงเย็น นักศึกษาปีหนึ่งทยอยเดินไปที่ลานกิจกรรมตามที่รุ่นพี่เข้ามานัดหมาย บางคนก็ไม่ได้ไปเนื่องจากเป็นการนีดที่กะทันหันเกินไปและมีธุระสำคัญที่ต้องทำ

"เอาล่ะค่ะถ้ามากันครบแล้วพี่จะเข้าเรื่องเลยนะคะจะได้ไม่เสียเวบาน้องๆค่ะ"รุ่นพี่ผู้หญิงที่เป็นประธานรุ่นขึ้นมาบนเวทีพร้อมกับสมาชิกอีกสามคนยืนเรียงหน้ากระดาน พร้อมกับเอกสารปึกหนึ่งในมือ

"เนื่องจากเทอมนี้น้องๆไม่ได้ฝ่านกับรับน้องที่มหาวิทลัยเหมือนรุ่นก่อนเพราะสถานการณ์ที่ไม่ค่อยดี แต่ตอนนี้สถานการณ์เริ่มดีขึ้นพี่ๆจึงอยากจะขอนัดแนะการรับน้องของรุ่นนี้ค่ะ ซึ่งรายละเอียดไม่ได้มีอะไรมากค่ะหลักๆจะเป็นการละลายพฤติกรรมของเพื่อนๆรวมรุ่นและการบูมของคณะและการตามหาพี่รหัส เดี๋ยวรายละเอียดพี่ไปจากฝ่ายกิจกรรมจะมาชี้แจงน้องๆค่ะ เชิญค่ะ"

"ขอบคุณค่ะ สวัสดีค่ะพี่นินหัวกน้าฝ่ายกิจกรรมนะคะ ใครมีปัญหาติดขัดอะไรเกี่ยวกับกิจกรรมของคณะสามารถเข้ามาคุยกับพี่ได้เลยนะคะ หนือจะเป็นคนอื่นๆในฝ่ายกิจกรรมก็ได้ค่ะ "หัวหน้าฝ่ายกิจกรรมที่ชื่อฝ้ายขึ้นมาแนะนำตัวอย่างคล่องแคล่วและเริ่มเล่ารายละเอียดกิจกรรมการรับน้องของปีนี้ขึ้นมาต่อ

"กำหนดการในการรับน้องของรุ่นเรานะคะจะเริ่มขึ้นในวันที่30เดือนหน้าค่ะ เราจะจัดกิจกรรมกันทั้งหมดห้าวัน สองวันแรกจะจัดที่คณะ อีกสามวันที่เหลือเราจะไปนอกสถานที่กันค่ะ ในการรับนอกสถานที่พี่ๆขอรับรองว่าไม่มีการรับน้องที่รุนแรงหรือโซตัสเหมือนคณะอื่นๆหรือที่ผ่านๆมานะคะ ใครที่กลัวหรือกังวลไม่ต้องกลัวเลยค่ะทางพวกพี่ได้ทำหนังสือขออนุญาตไปยังอธิการบดีของคณะเรียบร้อยแล้ว ถ้ามีปัญหาอะไรเกิดขึ้นพี่พร้อมรับผิดชอบทุกอย่างค่ะ "

"แล้วก็สองวันที่รับที่คณะเราจะเน้นสันทนาการและการบูมเพลงคณะไม่มีการเข้าห้องเชียร์ใดๆทั้งสิ้น ใครไม่สะดวกอะไรตรงไหนหลังไมค์กับพี่ได้เลยนะคะจะช่วยหาทางออกให้จ้ะ แล้วก็การตามหาพี่รหัสเราจะเริ่มกันตั้งแต่พรุ่งนี้ไปจนถึงวันรับน้องวันสุดท้ายกันเลยค่ะ"

พอถึงเรื่องการตามหาพี่รหัส ทีมกิจกรรมก็นำกล่องที่เจาะรูตรงกลางมาไว้หน้าเวที แล้วเริ่มอธิบายต่อ

"กล่องนี้จะมีคำใบ้พี่รหัสของแต่ละคนอยู่นะคะพี่ๆปีสองเป็นคนเขียนคำใบ้กันเองยากง่ายนั้นแล้วแต่พี่รหัสเราเลยนะคะ พวกพี่ไม่เกี่ยวแล้ว ซึ่งกติกาในการตามหานั้นง่ายนิดเดียวค่ะ "พี่ฝ้ายทำการส่งไมค์ต่อไปให้คนที่ยืนอยู่ข้างๆเพื่อบอกรายละเอียดต่อไป

"กติกาก็คือเมื่อน้องๆได้รับคำใบ้ของพี่รหัสเราแล้วนั้น ถ้ามั่นใจว่าเป็นคนไหนน้องสามารถเข้าไปถามได้เลยนะครับซึ่งพี่แต่ละคนจะตอบรับง่ายหรือยากนั้นจะแล้วแต่พี่ๆนะครับ บางคนอาจจะได้ทำอะไรสักอย่างแลกกับการบอกว่าเป็นพี่รหัสหรือไม่ อ้อถ้าใครกลัวว่าจะโดนสั่งทำอะไรรุนแรงหรือเราเห็นว่าไม่สมควรมาแจ้งพี่ได้เลยนะครับที่ห้องฝ่ายกิจกรรม พี่จะทำการตรวจสอบให้เอง"

เมื่อบอกรายละเอียดหมดทุกอย่างแล้วพี่ๆก็เดินลงมาจากข้างบนแล้วมายืนหน้าแถวพร้อมกับกล่องที่มีกระดาษตำใบ้ของพี่รหัสอยู่

"ในการจับพี่จะเรียกตามรหัสที่มาก่อนนะครับ เมื่อจับเสร็จแล้วเดินไปรับเอกสารรายละเอียดการรับน้องได้ที่ฝ่ายกิจกรรมตรงโต๊ะนั้นแล้วกลับได้เลยนะครับ"

"รหัสแรกออกมาเลยครับ"จากนั้นก็เริ่มจับพี่รหัสตามรหัสนักศึกษา

"เชี่ยกูจะได้ใครวะ ขอสวยๆเถอะสาธุ"ตะวันหันไปมองเพื่อนสนิทที่นั่งพนมมือเหนือหัวพร้อมกับขอพรถึงพี่รหัสของมัน อืมมันก็ไม่พ้นเรื่องแนวนี้เนาะ

"อะไรไอตะวันอยากได้พี่รหัสสวยๆเหมือนกันหรอวะ"ไอดอมหันมาเห็นที่ผมมองอยู่ก็แซวออกมา

"ไม่ล่ะ ขอที่ไม่วุ่นวายก็พอ"ผมเป็นคนที่เงียบๆและไม่ค่อยชอบความวุ่นวายน่ะครับ จึงไม่อยากได้พี่รหัสสายปาร์ตี้หรือคสเยอะเท่าไหร่ แต่ก็นั่นแหละครับเราคงเลือกอะไรไม่ได้

"มึงนี่นะ โอ๊ะคิวกูแล้ว"มันส่ายหัวใส่ผมแล้วลุกออกไปเมื่อมาถึงคิวของมันแล้ว ติวต่อไปก็เป็นผมเพราะตอนมาสมัครก็มาด้วยกันรหัสจึงติดกัน เรียกได้ว่าตามกันมาตั้งแต่มัธยมเลยล่ะ

"คิวต่อไปเลยครับ"ผมลุกออกไปเมื่อถึงคิวตัวเองพร้อมกับภาวนาให้ได้คนที่ไม่อะไรมาก

"ได้คำใบ้แล้วไปแจ้งที่พี่ฝ้ายเลยนะครับ"ผมเดินออกมสพร้อมกับค่อยๆเปิดดูตำใบ้แม้ว่าจะไม่ค่อยอยสกทำกิจกรรมเท่าไหร่แต่มันก็ต้องมีแอบลุ้นบ้าง

'แสง สี เสียง หาไม่ยากที่ไหนมีแสงที่นั่นมีพี่'

อืมดูเหมือนว่าเขาจะเจอกับความวุ่นวายเข้าแล้วสิเกลียดอะไรได้อย่างนั้นจริงๆสินะ เฮ้อ...........

ตะวันเดินก้มหน้าไปยังโต๊ะรับแจ้งคำใบ้พร้อมรับเอกสารรับน้องมาและเดินไปหาดอมที่ยืนยิ้มกับสาวสวยอยู่ มันเป็นคนอัธยาศัยดีคงจะไปหาผูกมิตรกับเพื่อนใหม่ล่ะมั้ง

"มาพอดีเลย แพมนี่ตะวันเพื่อนเราเองตามกันมาตั้งมัธยม ส่วนนี่แพมพึ่งเจอกันเมื่อกี้"ไอดอมจัดการแนะนำตัวเพื่อนใหม่ให้รู้จักกันเสร็จสรรพ

"หวัดดีตะวันนะ"ตะวันที่ไม่รู้จะทักทายอะไรจึงได้แต่แนะนำตัวอีกรอบสั้นๆ อย่างคนไม่มีอะไรจะพูด

"หวัดดีเราแพมมาจากสาขา×××นะ ยินดีที่ได้รู้จัก"

"ยินดีที่ได้รู้จักเหมือนกัน"ตะวันยิ้มตอบกลับแพมที่มอบรอยยิ้มหวานมาให้กัน ต่อให้เขาจะชอบทำหน้านิ่งขนาดไหนแต่ถ้าเจอยิ้มแฉ่งแบบนี้ก็ต้องยิ้มกลับบ้างแหละ

หลังจากทำความรู้จักกันเรียบร้อยเราก็แยกย้ายกันกลับผมกับดอมพากันไปหาข้าวกินก่อนค่อยกลับคอนโด

"เออลืมถามมึงได้คำใบ้อะไรวะ ของกูน่าจะเป็นผู้หญิงว่ะ"

ผมหันไปหยิบกระดาษคำใบ้ให้ดอมอ่าน

"มึงรู้ได้ไง"ผมถามไอดอมที่มั่นใจว่าพี่รหัสมันเป็นผู้หญิงแน่ๆ

"นี่ไงคิดว่าไงอ่ะ"มันควักกระดาษคำใบ้ที่ยับออกมายื่นให่เขาดู

"เนี่ยค่ะชัดขนาดนี้ก็ต้องผู้หญิงแล้วมั้ย"

"พี่เขาอาจจะแกล้งก็ได้"

"ช่างมันเถอะ มาสนใจของมึงดีกว่า เป็นไงไม่อยากได้คนวุ่นวาย แสงสีเสียงเต็มๆ"