ตอนเช้า
"อืม~" เสียงของหญิงสาวผมบอร์นที่ตื่นขึ้น
Lucy past
ฉันลูซี่เจ้าเก่าเจ้าเดิมเองค๊า~
ฉันที่กำลังจะลุกขึ้นเเต่ฉันดันมารู้สึกหนัก รู้สึกเจ็บ
ฉันจึงหันไปมองข้างกายของตนเอง เเต่ก็ต้อง ตกใจที่คนที่นอนข้างฉันไม่ใช่ใครที่ไหนเเต่เป็น!.......
.
.
.
"สติง!!!!?"
ใช่! คนที่นอนข้างฉันคือสติง!! เเต่ทำไมล่ะ!?
"อืม~"
ยังจะมีหน้ามาสะลึมสะลืออีก!?
"สติง!? ทำไมนาย..."
"อ้าว? ตื่นล่ะหรอยัยเทพ"
"อื้อ ตื่นเเล้ว เห้ย! ไม่ใช่ ทำไมนายถึงมานอนตรงนี้ได้ล่ะ เเล้วยังไม่ใส่เสื้อผ้าอีก!?"
ตอนนี้ในหัวฉันมีเเต่ทำถามมากมาย เเต่ก็ต้องมากกว่าเดิมโดยคำพูดของหมอนั้น
"เธอจำไม่ได้หรอ? เสียดายเเฮะ"
จำอะไร!? เสียดายอะไร? ฉันจึงนึกย้อนไปถึงเหตุการณ์เมื่อวาน
'อื้อ~ สติงฉันชอบนายนะ"
'จริงหรอ? เเต่เธอมีคุณนัตสึอยู่เเล้วนะ'
'ฉันกับนัตสึเป็นเพื่อนกัน ฉันชอบนายต่างหากสติง'
'ตรงไหน? ชอบฉันตรงไหน?'
'เท่ ป่าเถื่อน จิตใจดีบ้างไม่ดีบ้าง รักพวกพ้อง อีกทั้งยังบ้าระห่ำ อีก'
'เธอว่าฉันหรอ? เเต่ก็ช่างเถอะ'
กลับมาปัจจุบัน
กรี๊ดดดดดดด!!!!!!!!!!!!
ตายๆๆๆๆๆ ทำไม ทำไม ทำไม โอ๊ยยยยยยย
"จำได้ล่ะหรอ?"
ตอนนี้หน้าฉันคงเเดงมากสินะ?
"จะ...จำอะไร!?"
ตอนนี้ฉันเลิกลั่ก ฉันยอมรับว่าฉันชอบหมอนี้ เหมือนกัน
"ไม่เอาสิ'ที่รัก~' คนอย่างเธอน่ะจำได้อยู่เเล้ว"
"....... ที่รัก?"
"จำได้จริงด้วย"
"ขอโทษนะ"
"ขอโทษ? ทำไม?"
อะไรกัน บรรยากาศมาคุนี่
"นายไม่ต้องรับผิดชอบฉันหรอกนะ"
"......."
"คิดซะว่าเป็น One night stan ก็เเล้วกัน"
ก็จริงที่ฉันชอบหมอนี่ เเต่....ถ้าหมอนี่ไม่ชอบฉันล่ะ
เเน่นอนมันไม่ใช่รักเเรกพบหรืออะไรทำนองนั้นเเน่ การที่จะพบเจอหรือชอบเขามันก็ต้องมีเหตุผล เเละใช่ฉันก็ชอบเขาในอย่างที่2 มันต้องมีเหตุผล
Sting past
"คิดซะว่าเป็น One night stan ก็เเล้วกัน"
วะ....ว่าอะไรนะ? ฉันหูฝาดหรอ?
จู่ๆในอกก็เเน่นเเทบหายใจไม่ออก
"ทะ....ทำไมล่ะ?"
ผมที่ใจดีสู้เสือ ถามไป เเต่คำตอบของเธอทำเอาผมสตั้นเลย
"ก็นายไม่ได้ชอบฉัน อีกอย่างเราก็ได้ผลประโยชน์ร่วมกันหนิ"
"ใครบอกเธอว่าฉันไม่ชอบเธอ"
ใครบอกว่าผมไม่ชอบเธอ ผมจะไปฆ่ามันให้หมด!!
"ไม่มี เเต่....พฤติกรรม มันฟ้อง"
ต้องให้เคลียร์วันนี้เเหละ! ถ้าเคลียร์ไม่ได้ก็ไม่ต้องไปไหน!
"ลูซี่....ฉันรักเธอนะ"
ผมยิ้มให้เธออ่อนๆ เเละเน้นคำว่ารักเพราะมันไม่ใช่การชอบ เเต่มันคือ รัก
Lucy past
"ลูซี่....ฉันรักเธอนะ"
ห๊ะ!? อะไรนะ!? ฉันหูฝาด!?
"จะ...จริงหรอ?"
"ใช่สิ"
"ฉันก็รักนายนะ"
ฉันจงใจเน้นคำว่ารัก
"....."
ดูหมอนั้นอึ้งสิ ตลกชะมัด
"งั้นเราเป็นเเฟนกันไหม? "
ฉันเอาความกล้ามาจากไหนก็ไม่รู้ที่พูดออกมาเเต่ก็พูดออกไปจนได้
"อื้ม! เอาสิ"
หมอนั้นยิ้ม!? ยิ้ม!? โชคดีจัง ที่ได้เห็นรอยยิ้มนั่น
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
กกาวน์โหลดทันที
ชอบผลงานนี้ไหม? ดาวน์โหลดแอพ บันทึกการอ่านของคุณจะไม่สูญหาย
![[Fic Fairy Tail] รักนะยัยผมบอร์น](https://cn-e-pic.mangatoon.mobi/cartoon-posters/1948188a89b.webp)
Comments