Act.2/1 ผู้สมรู้ร่วมคิด

เฟอร์เดสถูกพวกโจรที่เรเว่นจ้างมากจับตัว และถูกนำมาขายต่อที่ตลาดค้าทาส เฟอร์เดสโกรธเกรี้ยวอย่างมากแต่ระงับอารมณ์เอาไว้อยู่ เขาหวังว่าสักวันจะทำลายโลกโสมมใบนี้ให้ล่มสลาย

"พ่อค้า ไอเด็กนี่จะขายได้เท่าไหร่" โจรกล่าว

"เด็กคนนี้มาจากไหน" พ่อค้ากล่าว

"ไอเด็กเนี้ย เป็นลูกขุนนางไฮน์เกรซ ไอนอกรีตนั่นน่ะ ฮ่าๆๆๆ"

"อ๋อ มาจากไอเขตนอกรีตนั่นน่ะหรอ ฮ่าๆ เอาสิ ข้าจะให้ราคาอย่างงามเลย มีคนต้องการตัวเยอะแน่ๆไอหนู"

"หึ! อยากจะขายข้าก็ขายไปเลย แล้วสักวันพวกแก ไม่ได้ตายดีแน่ ข้าขอสัญญา" เฟอร์เดสกล่าว

โจรเตะเข้าไปที่หน้าเฟอร์เดสอย่างจัง

"ปากดี ปากดีจริงๆไอหนู ดูสถานการณ์ซะบ้างนะ ฮ่าๆๆๆ"

"เอาเป็นว่า ฉันรับซื้อไอเด็กนี่ ราคา 30 เหรียญทองแล้วกันนะ"

"โอ้ ให้ราคาดีเหมือนกันนิ คุณพ่อค้า ฮ่าๆๆ ตกลงๆ"

จากนั้นเฟอร์เดสก็ถูกส่งตัวไปให้พ่อค้าทาส และถูกส่งตัวไปที่ค่ายกักกันตัวของพวกทาสที่มาจากที่ต่างๆเพื่อรอส่งไปขายต่อ

สภาพในค่ายนั้นน่าสังเวชอย่างมาก ทั้งอาหารการกินที่เหมือนกับให้กินดินโคลน บางคนทนไม่ไหวตายจากไปศพก็ถูกทิ้งไว้ในค่ายกักกันไว้อย่างนั้น ผู้หญิงและเด็กผู้หญิงถูกไอพวกผู้คุมข่มขืนไม่เว้นแต่ละวัน ส่วนผู้ชายและเด็กผู้ชายก็ถูกแส้ฟาดตลอดเวลาเหมือนกับเป็นที่ระบายอารมณ์

(ถ้าเรามีพลังมากกว่านี้ล่ะก็... ถ้ามีพลังที่จะทำลายความโสมมของโลกทั้งใบนี้ล่ะก็)

(ไอพวกชั่วพวกนี้ เรา....เราจะไม่ให้ตายดีสักคน)

(ก่อนอื่น ต้องลองหาผู้สมรู้ร่วมคิดในการแหกออกจากที่นี่ก่อนสินะ อืม)

เฟอร์เดสวางแผนอย่างลับๆในใจ

ระหว่างที่เฟอร์เดสกำลังวางแผนในใจนั้น ทาสคนใหม่ที่เพิ่งเข้ามาพร้อมกับเฟอร์เดสวันนี้ นามว่า ทาทาร่า ก็วิ่งเข้ามาหาตบไหล่

"เจอแล้ว ในที่สุดก็เจอกันสักที"

"เธอเป็นใคร?" เฟอร์เดสมีท่าทีสงสัยอย่างมาก

"ฉันทาทาร่า ฉันคือคนที่จะชะตากำหนดไว้ให้พบกันนายยังไงล่ะ ฉันรู้จักนายมานานมาก"

"นาย อยากจะทำลายโลกใบนี้ไหมล่ะ" ทาทาร่ากระซิบที่ข้างหู

(นางรู้ความคิดในใจของเราได้อย่างไรกัน น่าสงสัย เราไม่เคยบอกความคิดนี้กับใครเลยนะ)

"ใช่ ฉันต้องการที่จะทำลายโลกโสมมใบนี้ให้มันสิ้นซากไป"

"ฮ่าๆๆๆๆๆ ฉันกะไว้แล้ว นายนี่มันน่าสนใจจริงๆด้วย"

"งั้นตามมาสิ ฉันจะช่วยนายเอง"

(นางจะพาฉันไปไหน นางเป็นสายลับของไอพวกผู้คุมไหมนะ แต่ดูๆแล้วนางมาจากเผ่าแม่มด กับประเทศที่ไม่ต้อนรับพวกต่างเผ่า งั้นลองเสี่ยงดวงกับนางหน่อยละกัน)

"ตกลง"

หลังจากนั้นทั้งสองคนก็ไปในที่ลับตาคนไม่มีทั้งพวกผู้คุมและพวกทาส เฟอร์เดสคิดในใจสงสัยในตัวนางอย่างมาก ว่ารู้จักสถานที่แบบนี้ได้อย่างไร ทั้งๆที่บอกว่าเพิ่งมา และ กำลังสงสัยว่านางเป็นสายลับหรือเปล่า

"นายไม่ต้องสงสัยฉันหรอก ฉันไม่ใช่สายลับ"

เฟอร์เดสตกใจอย่างมาก นางอ่านความคิดได้อย่างนั้นหรอ!

"ฮ่าๆๆๆๆ นายนี่มันช่างน่าสนใจมากจริงๆนะ ฉันพานายมาที่นี่เพื่อที่จะเล่าอะไรบางอย่างให้นายฟังยังไงล่ะ เกี่ยวกับโลกใบนี้ และ ฉันมาเพื่อ อยู่เคียงข้างนายตลอดไปเฟอร์ดี้"

เฟอร์เดสได้แต่สงสัยคำพูดแต่ละคำที่เธอพูดออกมา ว่าจริงหรือเท็จมากน้อยแค่ไหน

"เธออยากจะเล่าอะไรให้ฉันฟังล่ะ ฉันพร้อมจะฟังแล้ว"

"ได้เลย งั้นฉันจะเริ่มจากตัวนายก่อนแล้วกันนะ"

จากนั้นทาทาร่าก็เริ่มร่ายเวทย์ และความทรงจำต่างๆก็เริ่มไหลเข้าไปในหัวของเฟอร์เดส

"อ๊าก! ปวดหัว ปวดหัวมากๆ อ๊าก!"

ความทรงจำเหล่านั้นเป็นความทรงจำจากชาติก่อนของเฟอร์เดส

เขาจำตัวเองได้แล้วว่า เขาคือ ไคซากิ โคเฮ เด็กนักเรียนม.ปลายที่เตรียมสอบเข้ามหาลัยที่โตเกียว

ที่บ้านในชาติก่อนของเขานั้นไม่ได้รักเขาเลย และทำร้ายร่างกายโคเฮทุกวัน ทุกๆวัน เวลาเขาไปโรงเรียนมักจะโดนเพื่อนทำร้ายร่างกายบ่อยๆเช่นกัน ทุกวันผ่านไปราวกับจะไม่มีความสุขเกิดขึ้นอีกแล้ว เขามีความแค้นกับโลกที่เขาอยู่อย่างมาก ในหัวมีแต่คำถามว่า ทำไม ทำไมเขาไม่เป็นเหมือนเด็กคนอื่นที่ชีวิตมีความสุข มีเพื่อน มีครอบครัวที่อบอุ่น ทำไมทุกคนต้องทำร้ายเขา ทำให้เขาเสียใจ อยากจะทำลายโลกให้สิ้นซาก จนในวันหนึ่ง เขาไม่สามารถทนสิ่งที่เจอได้ไหวอีกต่อไป เขาตัดสินใจที่จะจบชีวิตตัวเอง ด้วยมือของตัวเอง เขาเดินไปหยิบมีด เขาแทงพ่อและแม่ของตัวเองจนเลือดกระเด็นไปทั่วบ้าน และเขาก็หัวเราะอย่างบ้างคลั่ง และหลังจากนั้นเขาก็หยิบมีดมาปาดที่คอตัวเอง แล้วตายไป

เฟอร์เดสในปัจจุบันถึงกับเข่าอ่อนและร้องไห้ออกมาเหมือนเด็กแรกเกิด เขาแทบจะคุมสติเอาไว้ไม่อยู่

"ไม่ไหวแล้ว! ชีวิตที่น่าอดสูนี้มันอะไรกัน"

"นี่คือตัวฉันในชาติก่อนอย่างนั้นน่ะหรอ"

จากนั้นเฟอร์เดสก็ควยคุมตัวเองไม่อยู่และพุ่งเข้าไปบีบคอทาทาร่าสุดแรง

"เธอ เธอ มาหลอกลวงฉันใช่ไหม เอาอะไรมาให้ฉันดู!"

"ฉะ ฉะ ฉันไม่ได้หลอก"

"ฉันมีเวทย์เกี่ยวกับความทรงจำ ความคิด และปลดล็อคพันธนาการ"

"ตอนนี้ปล่อยฉันก่อน ได้โปรด ฉันจะทนไม่ไหวแล้ว"

หลังจากพูดจบทาทาร่าก็ร้องไห้ออกมา และเฟอร์เดสก็เหมือนจะได้สติกลับมาอีกครั้ง และเขาก็ปล่อยมือออกจากคอของทาทาร่า

"ฉันขอโทษ ฉัน...ฉันควบคุมตัวเองไม่ได้ ฉันขอโทษ ฉันไม่ได้ตั้งใจ"

แล้วทาทาร่าก็พุ่งเข้าไปกอดเฟอร์เดสไว้แน่น กอดนั้นมันช่างอบอุ่นและชวนให้คิดถึง ความรู้สึกร้ายๆที่ผ่านมาของเฟอร์เดสนั้น เหมือนจะหายไปเมื่อได้รับกอดอันนี้ เฟอร์เดสถึงกับร้องไห้ออกมา

"เฟอร์เดส ฉันกับนายเรามีชะตาต้องกัน ฉัน..จะอยู่กับนายตลอดไป ไม่ว่านายจะเลือกทางไหนจะมีฉันอยู่ข้างนายเสมอ"

"ขอบคุณ....ขอบคุณนะทาทาร่า ฉัน....ฉันรู้สึกเหมือนได้รับการปลดปล่อย"

"เธอช่วยทำให้ฉันจำได้ไหมว่า ฉันมาเกิดที่โลกนี้ได้อย่างไร"

"ได้! ฉันจะช่วยเธอเองเฟอร์ดี้ วางใจฉันได้เลย"

จากนั้นทาทาร่าก็เริ่มร่ายเวทย์อีกครั้ง

ความทรงจำหลังจากที่ ไคซากิ โคเฮ เสียชีวิตก็แล่นเข้ามาในหัว เขาเจอสถานที่แห่งหนึ่งสีขาวโพลนไปหมด และเจอเงา ที่เหมือนกับเป็นเงามนุษย์ เขาจึงตะโกนถาม

"นั่นใคร.... นั่นใครกัน"

"ข้าคือสิ่งที่พวกนายคงเรียกว่า.. พระเจ้าล่ะมั๊ง ฮ่าๆๆ"

"อยากรู้ไหมล่ะ ว่าเจ้าถูกส่งมาที่นี่ได้อย่างไร"

"ช่วยอธิบายให้ฉันฟังทีเถอะ ฉันอยากรู้"

"ตัวเจ้าก่อนที่จะตายนั้น ฉันว่ามัน...น่าสงสารเกินไปน่ะ ข้าอยากจะให้ชีวิตใหม่กับเจ้า และให้เจ้าไปเกิดใหม่เป็นคนที่สามารถกดขี่ผู้อื่นได้ดีไหม ฮ่าๆๆๆๆๆ"

"พอเถอะ ฉันไม่อยากเจอแล้ว เรื่องการกลั่นแกล้ง การกดขี่ข่มเหง ฉันไม่อยากเจอมันอีกแล้ว ไม่ว่าจะโดนกระทำ หรือไปกระทำใส่คนอื่น"

"เอาเถอะ ข้าเข้าใจ ข้ามีภารกิจให้เจ้าอย่างนึง เจ้าจะต้องเกิดใหม่ไปเป็นนักรบผู้กล้าให้ข้า และปราบจอมมารลงเพื่อช่วยเหลือมวลมนุษย์เพียงหนึ่งเดียวซะ"

"ได้ ฉันตกลง"

"แต่มีข้อแม้ว่า ฉันจะขอริบความทรงจำในชาติก่อนของเจ้าไปเกือบทั้งหมด เจ้าจะจำได้แค่ชื่อของเจ้า และเจ้ามาเกิดใหม่ทำไม ฮ่าๆๆๆ "

"เอาล่ะ เจ้าจงไปเกิดใหม่ เป็นลูกตระกูลขุนนางระดับสูง และจงล้มจอมมารให้ได้ เพื่อช่วยเหลือเผ่าพันธ์มนุษย์เพียงเผ่าพันธ์เดียวของเรา!"

นี่คือความทรงจำก่อนที่จะมาเกิดใหม่ เฟอร์เดสได้พบพระเจ้าและได้พูดคุยก่อนมาเกิดใหม่ แต่เขานั้นสงสัยในบางคำพูดของพระเจ้า

(ทำไมถึงบอกให้มาช่วยเหลือเผ่ามนุษย์เผ่าเดียวนะ ทั้งๆที่โลกใบนี้มีเผ่าอื่นๆอีกมากมายแท้ๆ)

(หรือว่าไอศาสนาเฮ็งซวยของจักรวรรดินี้ มาจากไอพระเจ้านั่นที่ให้เผ่ามนุษย์เป็นใหญ่คอยปกครองโลก และกดขี่เผ่าอื่น)

(และการที่มาริบความทรงจำของเรามันเหมือนกับการโดนล้างสมองเลยนิ)

(จากนี้ไป เราควรไปเป็นผู้กล้าแล้วล้มจอมมาร เพื่อช่วยเหลือคนแบบนี้จริงหรอ)

(หรือว่า..... เราจะขึ้นไปเป็นจอมมารเสียเองเพื่อโลกใบนี้ดีล่ะ ในเมื่อพระเจ้ายังเป็นซะแบบนี้ สงสัยเราคงต้องจัดการเองเสียแล้ว)

ในระหว่างที่เฟอร์เดสกำลังคิดพึมพัมในใจ ทาทาร่าก็ขำออกมา

"ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ เฟอร์ดี้ นายนี่มันน่าสนใจกว่าที่ฉันคิดอีกนะเนี้ย"

"ได้สิ ไม่ว่านายจะเลือกทางไหน ฉันก็จะอยู่กับนายไปจนสุดทางเอง"

"เธอ.....เธอแน่ใจนะ ที่เธอพูดมา"

"ฉันแน่ใจมากๆเลยแหละ นายรู้ไหมฉันยอมโดนจับมาเป็นทาสคราวนี้ เพื่อมาพบกับนายเลยนะ โชคชะตาบอกฉันไว้อย่างนั้น"

"เพื่ออย่างนั้นแล้ว ฉันจะไปกับนายจนสุดทางเอง เราเป็นผู้สมรู้ร่วมคิดกัน แต่ฉันมีข้อแม้นายต้องทำตามความต้องการของฉันหนึ่งอย่างนะ ไม่สิสองอย่าง"

"และความต้องการนั้นคืออะไรกันล่ะ"

"หนึ่งโลกใบนี้นั้นกำลังจะล่มสลาย นายต้องเข้าใจก่อนว่า พลังเวทย์ที่เรากำลังใช้กันเนี้ย มันมาจากพลังงานของแกนโลกและตอนนี้พลังงานของแกนโลกก็เริ่มลดลงไปทุกทีๆ ถ้าปล่อยไว้โลกจะต้องถึงคราวอวสานและจบสิ้นลง"

"ส่วนข้อที่สอง ฉัน... ให้ฉันเป็นเจ้าสาวของนายซะ!!"

"ห้ะ! อะไรนะ มาเป็นเจ้าสาวของฉันเนี้ยนะ"

"ใช่ ฉันจะเป็นเจ้าสาวของนาย ฮ่าๆๆๆ เรามีชะตาต้องกันนะ คิคิ"

"น่าปวดหัวจริงๆเลยคนอย่างเธอเนี้ย ฮ่าๆๆ ฉันตกลง ฉันจะทำตามความตั้งใจแรกของเธอ แต่ความตั้งใจอันที่สองนั้น ฉันไม่รู้ด้วยนะ ฮ่าๆๆๆ"

"ถ้างั้น เราถือว่าเราเป็นผู้สมรู้ร่วมคิดกันแล้วนะ ฝากตัวด้วยล่ะ เฟอร์ดี้"

"ฝากตัวด้วยเช่นกันนะ ทาทาร่า"

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***