ตอนที่ 1 ด้ายแดงที่ขาดหาย

ตอนที่1 ด้ายแดงที่ขาดหาย

ณ แดนสวรรค์

"นี่ๆด้ายแดงสีเข้มของเจ้ายังไม่ขาดหละ!"ลูน่าตะโกนสุดเสียงให้คนข้างในได้ยิน

"เป็นไงบ้าง?เจ็บตรงไหนมั้ย"เธอเดินเข้าไปหาผู้หญิงที่นอนติดเตียงอยู่

ผมสีขาวยาวสยายราวหิมะสะท้อนแสง ริมฝีปากเป็นกระจับแต่ซีดเผือด ดวงตาสีเหลืองเป็นประกายแสง ผิวสีน้ำผึ้ง ท่าทางสุขุมและเรียบร้อย แต่เห็นอย่างนี้ก็แก่นไม่เบานะจ้ะ

"ไม่เป็นไรแล้วหละ คู่ครองข้าจากไปแล้ว ข้าเองก็ต้องไปด้วย"หญิงสาวในชุดนอนสีเหลืองอ่อนบอกอย่างใจเย็น

"ข้าหละแปลกใจจริงๆ การมีคู่ครองนี่มันดีตรงไหน?แล้วไหนเวลาตายเราก็ตายไปด้วยอย่างกับเจ้ากรรมนายเวร อย่างงี้ข้าก็อดเจอเจ้าแล้วสิ"ลูน่าพูดด้วยตาละห้อยพร้อมเหลือบมองหญิงสาวบนเตียง

"เดี๋ยวรอคราวเจ้ามีก่อนเถอะข้าจะคอยดู"

"แต่อาจจะไม่มีวันนั้น...อีกแล้ว"ลูน่าชักสีหน้ากลับไปเศร้าดังเดิม

"เอาเถอะๆ ยังไม่ถึงเวลานั้นเหลือเวลาอีกตั้ง5วัน"หญิงสาวพูดพร้อมกับยิ้ม

"อยากให้นานกว่านี้จัง เนาะสกาย"พูดพร้อมเอามือประสานทาบอกแล้วภาวนา

"เอาเถอะๆ ข้าเริ่มง่วงแล้ว"สกายล่าเอนตัวลงจากหมอนแล้วหนุนแทนโดยมีลูน่าดึงผ้าห่มสีเหลืองมาห่มให้

"เจ้าร้องเพลงท่อนนั้นให้ข้าฟังอีกได้ไหม?"สกายหลับตาลง

"ได้สิ แต่เพี้ยนหน่อยนะ"ลูน่าพยักหน้า

"ฮ่าๆ ไม่เป็นไร"สกายพลิกตัวให้หันมาหาลูน่าพร้อมเอามือยันคางเอาไว้เตรียมฟัง

"เอาหละนะ"ลูน่าลองเชิง

"เร็วๆ!"สกายโวย

" ดังเสียงเพลงแห่งจันทรา ที่ส่องลงมาปลอบโยนหัวใจ ใครเศร้า ใครทุกใจ ก็เลือนหาย ไปกับแสงจันทรา~"ลูน่าร้อง

" ดังเสียงเพลงแห่งสุริยา ที่ส่องลงมามอบให้หัวใจ ใครมืดมน ใครเสียใจ ก็ย่อมเลือนหาย~"

"ก็ย่อมจางหาย~"ร้องคู่กัน

"ไปกับแสงแห่งจันทรา~"ลูน่าร้อง

"ไปกับแสงแห่งสุริยา~"สกายร้อง

"ฮ่าๆๆๆ"ลูน่าหัวเราะ

"ฮ่าๆ"สกายหัวเราะ

"เพลงที่แต่งด้วยกันตอนอายุ5ขวบ คิกๆ"ลูน่าเช็ดน้ำตา

"เป็นเพลงที่เพี้ยนสุดๆ ฮ่าๆ"สกายหัวเราะ

"เจ้าพักผ่อนเถอะเดี๋ยวพรุ่งนี้ข้าเอาสาลี่ของโปรดเจ้ามาฝาก"โบกมือลาแล้วเดินออกไป

ร่างของสกายค่อยๆหายไป

***วันต่อมา***

ลูน่าตื่นแต่เช้าแล้วรีบไปทำงานให้เสร็จ

"ล่า~ลา~ลั้น~ลา~"ปัดชั้นหนังสือ

ตุบ!!

"หืม? หนังสืออะไรเนี่ย? ความลับของด้ายแดงงั้นหรอ?"หยิบหนังสือขึ้นมาเปิดอ่าน

"ด้ายแดงสีเข้มของเทพไม่เหมือนมนุษย์อาจคลาดเคลื่อนได้อาจจะขาดก่อนตาย หรือขาดกับตายพร้อมกัน หรืออาจขาด...."สะดุ้ง

"ท่านลูน่า!!!!องค์มหาเทพสูงสุด!"หญิงสาวผิวขาว ผมสีดำ ตาสีเหลือง วิ่งหน้าตั้งเข้ามา

"อะไร!? ใจเย็นๆก่อนเทียนา ตั้งสติ!แล้วพูดให้ดีๆ สกายเป็นอะไร?"ลูน่าพูดพร้อมกับลูบหลังเทียนา

"องค์มหาเทพสลายไปแล้วเพคะ!!"

"...."

"ท่านลูน่า..."เสียงสั่น"ท่าน!!!ท่านลูน่า!จะไปไหนคะ!?"พูดพร้อมวิ่งตามหลังไป

ณ ถ้ำแห่งชีวิต

ลูน่ารีบวิ่งปรี่เข้าไปในถ้ำที่มีด้ายแดงเต็มไปหมด แล้วเดินทะลุเข้าไปจับด้ายแดงเส้นหนึ่งที่ดูเหมือนกับเส้นอื่นๆ

"นี่ไง!ด้วยแดงสีเข้มคือด้ายแดงแห่งชีวิต ดูสิของสกายยังไม่ขาดเลย"พูดพร้อมชูให้เทียนาดู

พึ่บ~

"ทะ...ท่านลูน่า"เสียงของเทียนาเริ่มสั่นอีกครั้งน้ำตาเริ่มเอ่อล้นคลอเบ้ามองผู้เป็นนายของตนจ้องด้ายแดงแห่งชีวิตของเพื่อนที่รักที่ขาดลงไปในมือต่อหน้าต่อตา

"..." ลูน่ายืนจ้องด้ายแดงพร้อมกับมีหยดน้ำตาไหลอาบแก้ม

"ไม่จริง"ลูน่าเธอเริ่มกำมือแน่น"ฮือ~ฮืก~อึก ฮือ~"ร้องไห้

"ไม่เป็นไรเพคะ~ ไม่เป็นไร"เทียทาจับไหล่ลูน่าแล้วใช้มืออีกข้าลูบหลัง

"ท่านยังมีข้าอยู่นะเพคะ"เทียน่าพูดปลอบใจ

ตึกๆๆ

"มีข้ายูริด้วยเพคะ"มีอีกเสียงตะโกนมาจากปากทางเข้าถึงจะได้ยินหน่อยๆแต่ก็ชัดถ้อยชัดคำอยู่พอสมควร

"ขอบใจนะทุกคน"ลูน่ายิ้ม

"ไม่เป็นไรเพคะ"ทั้งสองพูดพร้อมกัน

หมับ~

ทั้งสามกอดปลอบใจกัน

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***