เวย์

.../you’re beautiful/...

เสียงฟ้าร้องและเสียงฝนที่โหมกระหน่ำเทลงมาอย่างไม่หยุดหย่อนแต่นั่นไม่ใช่ปัญหาโรงเลี้ยงวัวที่ถูกออกแบบมาอย่างดีถูกหลักปศุสัตว์แม้พายุจะโหมกระหน่ำสักเท่าไหร่วัวทุกตัวที่อยู่ด้านในก็ยังคงหลับได้สบาย

ไฟทั้งโรงถูกปิดให้มืดสนิทเพื่อให้เจ้าวัวทุกตัวได้หลับนอนเหลือเพียงแค่ไม่กี่ดวงเท่านั้นเปิดเอาไว้เพื่อให้ความสว่าง เจ้าวัวทั้งหลายได้นอนหลับกันอย่างสนิทเหลือเพียงพ่อวัวแม่วัวอยู่คู่หนึ่งที่ยังคงทำกิจกรรมเข้าจังหวะกันยามกลางคืน เสียงอื้ออึงดังออกมาไม่มากไม่น้อยกิจกรรมรีดนมวัวที่มีอยู่บ่อยครั้งเหมือนคราวนี้จะรีดกันหนักหน่วง ไม่นานเสียงน่าอายก็ดังออกมาบ่งบอกว่ากิจกรรมรีดนมวัวคงเสร็จเป็นที่เรียบร้อย เสียงหายใจเหนื่อยจากกิจกรรมแม่วัวเอนซบไหล่ของอีกคน พ่อวัวมอบจุมพิศลงที่มุมปากก่อนจะเอนหลังพิงกองฟาง มือหนาเลื่อนลงด้านล่างก่อนจะสัมผัสบางส่สวนเพื่อเฉดชิมรสชาติของนมวัวสดๆที่ออกจากแม่วัว

“คราวนี้หวาน”

“ก็หวานอยู่แล้วมั้ย”

“นั่นสินะ ก็หวานอยู่แล้ว แต่ครั้งนี้มันหวานมากกว่าเดิม”

“นมวัวมันก็รสชาติแบบนี้แหละ”

“หรอ พึ่งรู้นะเนี่ย ว่านมวัวมันเป็นรสหวาน”

“ทำไมเราถึงต้องทำงาน”

“เพื่อเงินไง หรือมึงไม่อยากได้เงิน”

“อยากสิแต่ก็ขี้เกียจด้วย”

บทสนทนาของเพื่อนสาวที่ปากเอาแต่บ่นเรื่องงานแต่สายตาและมือนั้นยังคงสาละวนง่วนอยู่กับหน้าจอคอมพิวเตอร์ ผมละสายตาจากหน้าจอตรงหน้าหันมองนาฬิกาที่ด้านล่างขวามุมของจอเลขโชว์ขึ้นบอกว่าตอนนี้เวลาเที่ยงตรงแล้วได้เวลาพักผ่อนหย่อนกายก่อนค่อยไปงมงานกันต่อ

“จา ตรงที่มึงทำมันคนละสีเลยน่ะ”

“อะไร ตรงไหน”

“นั่นน่ะ ตรงที่เม้าส์มึงชี้อยู่น่ะ”

“ไหนวะ”

สองคนเถียงกันไม่หยุดส่วนผมก็นั่งรอไป มีนที่กำลังชี้จุดผิดพลาดให้อีกคนดูส่วนจาก็พยายามมองตามแต่ก็ยังไม่เห็นจุดนั้นได้แต่เถียงฟ่อดๆเหมือนเด็ก

โคตรเหมือนเด็กเถียงกันเลย ดูวุ่นวายดีเนาะ

“วันนี้กูจะได้กินข้าวมั้ยเนี่ย”

“รอแปปนึงนะคุณชาย อย่าพึ่งหิว”

“มึงห้ามกูหิวได้ด้วยหรอ”

“ห้ามได้ เพราะกูสั่ง”

ผมส่ายหน้าเนือยกับคมวุ่นวายคาดว่าวันนี้ผมคงจะไม่ได้กินข้าวแล้วแหละ เสียงแจ้งเตือนจากคอมพิวเตอร์ดังขึ้นให้ผมหันไปมอง แท็บเว็บโซเชียลเฟสบุ๊คขึ้นแสดงว่ามีแจ้งเตือนผมจับเม้าส์กดไปที่แจ้งเตือนหน้าฟีดของเฟสบุ๊กเปลี่ยนเป็นหน้าของคนที่เกิดในเดือนนี้หนึ่งในนั้นเป็นคนที่ผมรู้จักดีด้วย

วันนี้เป็นวันเกิดของ renremember\- ร่วมฉลองวันเกิดกับพวกเขา!

ลืมไปเลยว่าวันนี้เป็นวันเกิดของเขา

ใจแรกนึกอยากจะเลื่อนผ่านแต่หัวสมองมันกลับบอกว่าให้ผมกดไป ไม่นานหน้าฟีดมันก็เปลี่ยนอีกไปเป็นหน้าอวยพรวันเกิด ผมมองมันอยู่ครู่คิดว่าจะพิมพ์ดีมั้ยแต่ก็นะ มือมันไปแล้ว

สุขสันต์วันเกิดครับคนสวย

ก็พิมพ์นั่นแหละแต่ผมไม่คิดว่าเขาจะเม้นกลับหรอก เพราะเท่าที่ผมดูเขาไม่เม้นตอบใครสักคนขนาดจาที่เป็นญาติเขายังไม่ตอบเลย

“แอบส่องเร็นหรอ”

เสียงแจ้วดังขึ้นด้านหลัง จาเอ่ยถามขณะสายตายังคงจ้องไปที่หน้าจอ ผมหมุนตัวเลิกคิ้วมองเพื่อนสาว มายืนแบบนี้แสดงว่างานเสร็จแล้วสินะ

“ไม่ได้แอบ ดูโต้งๆเลยต่างหาก”

“ชิ ดูได้แต่ห้ามยุ่งนะ”

“ทำไม”

จาขี้หวงแลหวงพี่มาก

“มึงร้ายกาจเกินไป ไว้ใจไม่ได้”

จาพองแก้มเหมือนน่ารัก เออ แต่มัก็น่ารักแหละ มันพูดพลางเขย่าเก้าอี้ผมเล็กๆตามประสาคนอยู่ไม่สุก ผมมองจาสบตากันอยากบอกมันเหลือเกินแต่ก็กลัวเพื่อนจะช็อค

โทษทีว่ะเพื่อนแต่กูกินพี่มึงแล้ว

ตั้งแต่เช้าแจ้งเตือนในมือถือยังคงดังไม่หยุดหย่อน คงไม่ใช่เพราะอะไรนอกจากวันนี้เป็นวันเกิดผม โซเชียลทุกคนบนโซเชียลทุกแพลตฟอร์มต่างส่งคำอวยพรมาให้ ผมไม่ได้ตอบกลับใครเพราะจำนวนมันเยอะมากจนเลือกไม่ถูก นิ้วเรียวเลื่อนไถมือถือไปพลางระหว่างรอ วันนี้ผมนัดจาเอาไว้มันบอกว่าจะพาผมไปเลี้ยงชาบูเนื่องในวันเกิด

“มาแน้วววว”

เสียงแจ้วเด่นมาแต่ไกลผมเงยหน้าจากมือถือมองเจ้าของเสียง จาวิ่งดุ๊กดิ๊กตรงมาหาผมพร้อมกับเพื่อนอีกสองคนที่เดินตามหลัง ผมจำได้ผู้หญิงคนนั้นชื่อมีนและอีกคน…

เวย์

“งั่มๆ คิดถึง”

“อือ”

อีกคนที่มากกว่ารู้จัก

มือเล็กอีกฝ่ายยื่นบีบแก้มผมตามนิสัยดีดของมัน จายังคงง่วนอยู่กับแก้มผมแต่สายตาก็ดันไปสบตาของอีกคน สายตาที่นิ่งเรียบแต่แอบแฝงความทะเล้นและร้ายกาจอยู่ภายในนั้น ไม่ว่ามองมันกี่ครั้งก็ชวนให้รู้สึกกระอักกระอ่วนท้องได้ตลอด

“ไปกินชาบูกัน”

“เลี้ยงนะ”

“ไม่ช่วยหรอ”

“ไหนบอกเลี้ยง”

“ง่า ก็ได้”

จาดึงแขนผมให้ลุกจากเก้าอี้ก่อนจะกอดแขนตามนิสัยของเธอโดยมีอีกสองชีวิตเดินตาม เดินเรื่อยกันกว่าหลายนาทีเพื่อหาร้านเพื่อจะปักหลักแต่ด้วยเพราะวันนี้เป็นวันเสาร์คนเลยเยอะเป็นพิเศษ ในที่สุดเราก็เลือกร้านได้เป็นร้านชาบูสไตล์ยุโรป ภายในร้านคนไม่เยอะมากเท่าไหร่

เลือกที่ได้ก็จัดการพากันหย่อนตัวลงแน่นอนว่าการนั่งมันคงไม่แตกต่างจากที่คิดไว้สักเท่าไหร่ ผมกับจานั่งฝั่งเดียวกันอีกฝั่งก็เป็นมีนและเวย์…ที่นั่งตรงกับผม

“ต้องไปตักของเอง ใครจะเฝ้า”

“มึงไปเดี๋ยวกูเฝ้า”

“สุภาพบุรุษเนาะ”

“เร็นอยู่โต๊ะนะเดี๋ยวเอามาเผื่อ เวย์ไป”

“กูไม่ไป”

“มานี่”

ไม่ทันที่อีกคนจะได้ต่อเถียงจาก็จัดการดึงอีกคนให้ลุกจากที่นั่ง ผมถอนหายใจออกมาเล็กน้อยบอกตามตรงว่าแอบอึดอัดและกระอักกระอ่วนท้องเล็กน้อย ไม่ใช่ว่ารังเกียจเขาแต่อย่างที่รู้

ว่าเราเคยมีอะไรกัน และจาก็ไม่รู้

จาเป็นเด็กหวงของและหวงญาติพี่น้องที่สนิทกันมากๆ ผมกลัวใจว่าหากวันนึงจามันรู้เข้าจาจะโกรธผม และรังเกียจ ผมไม่อยากให้เกิดเหตุการณ์แบบนั้น

“ทำหน้าเครียดแบบนั้นไม่เหมาะกับคนสวยเลย”

เสียงทุ้มออกแนวกวนประสาทเอ่ยให้ผมละหันไปมอง เวย์ยกยิ้มเล็กน้อยตามสไตล์ก่อนจะวางจานหมูลงบนโต๊ะ ช้อนตามองเล็กน้อยก่อนจะรับจานนั้นมาจัดการใส่ลงไปในหม้อ อีกฝ่ายหย่อนตัวลงที่เดิม

เราไม่ได้พูดอะไรกัน ไม่รู้ว่าเป็นต่างคนต่างเลือกที่จะเงียบ หรือมีเพียงแค่ผมที่ไม่ต้องการที่จะพูด

ผมจัดการลงของในหม้ออย่างเงียบๆ มือหนาของบางคนเอื้อมหยิบหมูในหม้อจากฝั่งตร

งหน้า ท่าทางการกินของเขามันไม่ต่างจากคนทั่วไปแต่อาจเป็นเพราะเขาคือเวย์ ชายหน้าตาดีที่หลายคนต่างยกยอว่าเขาคือเหมือนเจ้าชายนิสัยร้ายกลับกลายทำให้อากัปกิริยาของเขามันดูหรูขึ้นมาทันที อีกคนจิ้มหมูลงน้ำจิ้มก่อนจะยัดมันเข้าปากความเร็วในการเคี้ยวอยู่ระดับปานกลางก่อนจะกลืนมันลงคอจนเห็นลูกกระเดือกขยับอย่างชัดเจน

พึ่งนึกได้…

“อยากกินด้วยรึไง”

ดันคิดอะไรอุบาทว์ไปแล้ว

“สองคนนั้นไปไหนทำไมนาน”

“ไม่ตอบอีก อยู่ด้วยกันมันน่าอึดอัดขนาดนั้นเลยรึไงหืม?”

หันไปสบตาอีกคน อีกฝ่ายเลิกคิ้วเหมือนต้องการคำตอบ ผมเลือกหลบสายตาหันไปจัดการหมูที่อยู่ในจานแต่เหมือนผมจะเกร็งมากไปหน่อยดันเผลอปล่อยข้าวโพดชิ้นใหญ่ลงไปจนน้ำร้อนกระเด็นโดนมือ

“โอ๊ย!”

ด้วยสัญชาตญาณมือเลยเผลอทิ้งของทุกอย่างในมือลงบนโต๊ะกระเด็นกระดอนจนเละเทอะเต็มไปหมด ผมสะบัดมือพลางดูตรงจุดที่น้ำมันกระเด็นเหมือนว่าตอนนี้มันจะยังไม่มีแผลมีแค่รอยแดง ระยะสายตาเหลือบมือหนึ่งเข้ามาจับที่ข้อมือก่อนจะไปยังฝั่งตรงข้ามอย่างอ้อมๆเพื่อไม่ให้โดนเตา มือหนาลูบไล้ตรงจุดที่โดนน้ำร้อนลวกอย่างเบาๆก่อนจะหยิบน้ำแข็งก้อนหนึ่งในแก้วมาประคบ

“ดีขึ้นมั้ย”

“ก็ดี”

ตอบไปด้วยความไม่เข้าใจสักเท่าไหร่ แม้จะสงสัยแต่มันก็รู้สึกดี

“รอยแผลพวกนี้มันไม่เหมาะกับเธอหรอก”

แต่บางทีมันก็แอบคิดว่าคนๆนี้เขาเกิดและโตมาในสังคมแบบไหน

“แต่ถ้าจะให้ดีกว่า รอยแผลจากเซ็กส์ มันดีที่สุด :)”

ถึงได้ร้ายกาจแบบนี้

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***