2.

2.

“มิเชล ไปนอนอยู่ตรงไหน ป้าเอาข้าวมาให้กินแล้ว”

เสียงคุ้นเคยดังอยู่ใกล้ๆ มิเชลจำได้ว่าเป็นเสียงของคุณป้าใจดีที่มาหามันบ่อยๆ จึงส่งเสียงเรียกให้แกได้ยิน

“นอนอยู่ตรงนี้นี่เอง มิเชล แกคลอดลูกแล้วเหรอ น่ารักน่าชังจริงๆ”

คุณป้ามองลูกแมวทั้งสามอย่างเอ็นดู ก่อนจะไปสะดุดตากับลูกแมวตัวสุดท้าย ถึงแม้ว่าตัวมันจะเล็กกว่าพี่น้อง มีขาเล็กๆเพียงแค่สามข้างเท่านั้น แต่มันก็พยายามครอบครองเต้านมของแม่แมวเอาไว้อย่างไม่ยอมแพ้

“เจ้าสามสีตัวนี้น่าสงสาร มีอยู่แค่สามขา ตัวก็เล็กนิดเดียว แล้วจะเติบโตขึ้นมายังไง”

วันนี้คุณป้าเทอาหารใส่ถ้วยให้มิเชลเยอะกว่าเดิม แม่แมวที่ต้องให้นมลูกเล็กจะต้องกินเยอะกว่าปกติ เธอลูบหัวลูบตัวมิเชลด้วยความห่วงใย ก่อนจะเดินกลับบ้านไปด้วยความรู้สึกเสียดาย ที่ไม่ว่าจะทำยังไงแม่แมวก็ไม่ยอมไปอยู่กับเธอที่บ้านเสียที

‘มิเชล หลับอยู่รึปล่าว’

ตรงขอบประตูที่เริ่มผุพัง มีสุนัขพันธุ์โกลเด้นริทรีฟเวอร์สีน้ำตาลยืนอยู่ นั่นคือลุงทอมใจดี ที่มักจะคอยเล่นเป็นเพื่อนกับเด็กๆในหมู่บ้านนี้อยู่เสมอ เจ้านายของลุงทอมก็คือคุณป้าใจดีที่นำอาหารมาให้มิเชล ในตอนที่มิเชลยังเป็นเพียงลูกแมว ลุงทอมมักจะมุดข้างรั้วมาเล่นเป็นเพื่อนเธอเสมอ

‘ฉันคลอดลูกแล้วค่ะลุงทอม ตอนนี้กำลังกำลังนอนพัก’

‘ฉันรู้แล้ว เจ้านายของฉันเดินคุยไปทั่วทั้งหมู่บ้าน ว่าลูกๆของเธอน่ารักแค่ไหน’

ลุงทอมเดินตัวอุ้ยอ้ายมายืนอยู่ใกล้ๆ เจ้าเด็กพวกนี้พอกินนมจนอิ่ม ก็นอนปากแดงทำท่าน่ารัก พุงอ้วนๆของทั้งสามตัวเป็นหลักฐานอย่างดีว่า มิเชลคงจะต้องเหนื่อยกับการผลิตน้ำนมมากแค่ไหน เจ้าขาวดำนี่ก็น่ารัก เจ้าสีนวลนี่ท่าทางจะซุกซน ส่วนเจ้าตัวเล็กสุดนั่น... สายตาของลุงทอมมองเจ้าสามสีนิ่งนาน ก่อนจะรู้สึกเป็นห่วงขึ้นมา ในบ้านร้างหลังนี้ไร้เจ้านายคอยปกป้อง ประตูและรั้วก็ผุพังไปหมดแล้ว ถึงจะอยู่ติดกันกับบ้านของคุณป้า แต่ในตอนกลางคืนก็มักจะมีแมวจรจากต่างถิ่นลุกล้ำเข้ามาบ่อยๆ ที่ผ่านมามิเชลได้กินอิ่มร่างกายแข็งแรง จึงไม่เคยเสียเปรียบให้กับใคร แต่ในเวลานี้มันต่างกัน แม่แมวเพิ่งคลอด กับลูกเล็กๆที่ยังไม่ลืมตา ไหนจะเจ้าตัวจิ๋วที่มีเท้าน้อยๆเพียงสามข้างนั่นอีก

‘มิเชล เธอรู้ใช่ไหม? เจ้าสามสีตัวนี้คงใช้ชีวิตเป็นแมวจรไม่ได้แน่ๆ เธอเลิกรอคอยเพียงลำพัง แล้วย้ายลูกๆของเธอไปอยู่กับเจ้านายของฉันเถอะ ฉันจะช่วยเธอคาบเจ้าเด็กพวกนี้ให้เอง’

เจ้าเด็กน่ารักพวกนี้ฉันจะช่วยเธอเลี้ยงให้เอง ลุงทอมคิดอยู่ในใจด้วยดวงตาที่เป็นประกาย เจ้าตัวน้อยพวกนี้ยังไม่ทันได้ลืมตา แค่ได้กลิ่นเขามายืนอยู่ใกล้ๆก็รีบคลานดุ๊กดิ๊กส่งเสียงร้องไปหาแม่ทันที เขาไม่ได้คิดว่าพวกมันน่าแกล้งจริงๆนะ

ท่าทางเหมือนได้ของเล่นชิ้นใหม่ของลุงทอมทำให้มิเชลแอบอยู่ขำในใจ ในอนาคตลูกๆของเธอคงจะมีพี่เลี้ยงตัวโตคอยเป็นเพื่อนเล่น ขนาดตอนนี้ลูกเธอยังไม่ทันได้ลืมตา ลุงทอมก็ทำท่าอยากกลั่นแกล้งใจจะขาด มิเชลหลับตานิ่งสักพัก สิ่งที่ลุงทอมพูดมานั้นเธอเข้าใจดี บ้านหลังนี้ไม่เคยปลอดภัยมานานแล้ว เธอในเวลานี้คงไม่อาจปกป้องลูกๆของตัวเองได้

‘ฉันก็กำลังคิดถึงเรื่องนั้นอยู่เหมือนกันค่ะ หลายปีมานี้ฉันมัวแต่หลอกตัวเองว่า ถ้าอยู่รออีกหน่อยคุณตาก็อาจจะกลับมา แต่พวกเราที่นี่ต่างก็รู้กันทั้งนั้น ว่าคุณตาจากไปแล้ว’

ต่อให้ต้องรอจนสิ้นอายุขัยของแมวตัวนึง คุณตาก็ไม่อาจกลับมาหาเธอได้อีกต่อไปแล้ว พวกมนุษย์ชอบเข้าใจว่าสัตว์ร้องไห้ไม่เป็น แต่หลายปีมานี้ มิเชลร้องไห้อยู่ภายในใจของเธอทุกวัน ความเจ็บปวดสูญเสียที่ไม่สามารถพูดออกมาได้ เฝ้าแต่หวังให้คนที่เธอรักที่สุดได้เดินกลับมายังประตูของบ้านร้างเก่าๆหลังนี้ แต่ในวันนี้เธอควรจะต้องยอมรับความจริงเสียแล้ว

‘ไปกันเถอะค่ะลุงทอม ช่วยฉันพาลูกๆไปบ้านของคุณป้ากันค่ะ’

หางของลุงทอมโบกสะบัดด้วยความยินดี ความตื่นเต้นทำให้เผลอเห่าออกมาเสียงดัง ทำเอาเจ้าตัวน้อยตกใจจนร้องกันเสียงหลง มิเชลต้องแอบส่งสายตาดุห้ามปรามให้ลุงทอมสงบลง ให้ตายสิ นี่เขาเป็นลูกชายคนโตของเธอรึไงนะ

‘เดี๋ยวฉันจะสอนวิธีคาบไปทีละตัวนะคะ ลุงทอมต้องคาบตัวสีขาวดำไปก่อน แล้วกลับมาคาบตัวสีนวล ส่วนตัวสุดท้ายฉันจะคาบเดินตามไปเอง’

มิเชลค่อยๆสอนให้ลุงทอมงับที่หลังคอเล็กๆของลูกแมว ลุงทอมจึงพยายามจะทำตาม แต่ปากใหญ่ๆนั่นทำยังไงก็งับแบบแม่แมวไม่ได้สักที ลุงทอมทดลองทำอยู่3-4ครั้ง ก็เปลี่ยนใจเป็นใช้ทั้งปากงับเอาเจ้าตัวน้อยหายเข้าไปครึ่งนึง เหลือเพียงท่อนส่วนหัวโผล่ออกมาร้องโวยวายเรียกหาแม่ด้วยความตกใจ มิเชลมองตามก้นของลุงทอมที่ส่ายหางไปมาอย่างอารมณ์ดี ไม่ได้สนใจเสียงร้องของเจ้าตัวเล็กสีขาวดำในปากเลยสักนิด ได้แต่ถอนหายใจตามหลังไปช้าๆ สงสัยวันนี้เธอคงต้องทำความสะอาดตัวให้ลูกๆใหม่อีกรอบ ไม่อย่างนั้นเด็กน้อยที่ยังไม่ลืมตาของเธอ คงจะตกใจกับกลิ่น*ของลุงทอมจนหวาดกลัวทั้งคืนแน่ๆ

(ลูกแมวแรกเกิดที่ยังไม่ลืมตา มันจะใช้วิธีจดจำกลิ่นของแม่แมว หากมีกลิ่นของตัวอื่นๆเข้ามาใกล้มันจะรู้สึกกังวล และร้องเรียกแม่แมวทันทีโดยสัญชาตญาณ)

*

*

กันยากำลังนั่งละเลียดรสชาติของไวน์แดงช้าๆ วันนี้เธออารมณ์ไม่ค่อยดีนัก สุทินไม่ยอมกลับบ้านมาสองสัปดาห์แล้ว ภาพที่โชว์บนหน้าจอสมาร์ทโฟนราคาแพง เป็นคลิปวีดีโอของชายมีอายุกับเด็กสาวชาวต่างชาติในชุดชั้นใน ทั้งคู่กำลังนัวเนียแสดงบทรักกันอยู่ภายในรถยุโรปคันหรู ที่จอดนิ่งในสวนสาธารณะยามค่ำคืน ข้อความที่ถูกส่งมาด้านล่างของวีดีโอ เป็นประวัติย่อๆของเด็กสาวที่อยู่ในคลิป รู้สึกว่านักสืบที่กันยาจ้างไว้จะทำงานได้ดีจนเกินไป แก้วไวน์และโทรศัพท์มือถือถูกขว้างออกไปกระจัดกระจาย เครื่องสำอางค์ราคาแพงบนใบหน้าที่เคยทำหน้าที่ของมันได้ดีมาตลอด เวลานี้ถึงคุณภาพจะดีสมกับราคาของมันเช่นเดิม แต่กันยารู้ดีว่ามันไม่สามารถนำความอ่อนเยาว์คืนกลับมาให้เธอได้เลยสักครั้ง

“ครั้งนี้ไปติดใจนังนางเอกหนังAVเนี่ยนะ สุทิน! รสนิยมของคุณมันสกปรกไม่เปลี่ยนจริงๆ”

กันยาพยายามหลับตานิ่งเพื่อกดข่มความโกรธเอาไว้ มันไม่ใช่ครั้งแรกที่สามีของเธอไปหลับนอนกับผู้หญิงมากมาย ถึงภายนอกจะแสดงท่าทีเมินเฉยให้คนภายนอกได้เห็นเสมอมา แต่ความเป็นจริงแล้วหัวใจเธอเจ็บปวดทุกครั้ง กันยาเดินมาตรงผนังห้องที่มีกระจกบานใหญ่ เงาที่สะท้อนให้เห็นคือ หญิงสาววัยกลางคนที่ตอนนี้อายุล่วงเลยวัย50มาแล้ว ร่างกายสมส่วนที่ดูดีไร้ไขมัน มาจากความพยายามในการออกกำลังกายอยู่เสมอ ผิวหน้าที่ได้รับการฉีคบำรุงดูแลจากมือแพทย์ เพื่อฝืนริ้วรอยธรรมชาติไม่ให้โผว่ขึ้นมาสะกิดสายตา ทุกสิ่งที่กันยาพยายามทุ่มเทมาโดยตลอด มันกลับไม่สามารถทำให้สุทินพอใจได้ เพราะสิ่งที่เธอไม่มีก็คือ ความอ่อนเยาว์

ร่างระหงเดินมานั่งลงบนเตียงนุ่ม สายตาเย็นชาทอดมองเฟอร์นิเจอร์แต่ละชิ้น ในความเก่าตามระยะเวลายังคงมีร่องรอยของการทำความสะอาดอยู่เสมอ นี่เป็นห้องของอลิส ลูกบุญธรรมคนใหม่ของเธอ กันยาลุกไปเปิดตู้เสื้อผ้ามองชุดเก่าๆที่ถูกแขวนไว้อย่างเป็นระเบียบ เสื้อผ้า ของใช้ ทุกอย่างที่อยู่ภายในห้องนี้เคยเป็นของแม่นังเด็กนั่น กันยาเลี้ยงเด็กคนนี้ให้เติบโตขึ้นมาในเงาของแม่ตัวเองอย่างสมบูรณ์แบบ ทุกคนภายในบ้านหลังนี้ยกเว้นแค่เด็กคนนั้น ต่างรู้ในสิ่งที่เจ้านายทำทุกเรื่อง แต่ไม่มีใครสักคนที่กล้าพูดมาก เสื้อผ้าถูกหยิบออกจากตู้โยนลงพื้นทีละชุด กันยาใช้เท้าเดินเยียบย่ำลงบนชุดเหล่านั้น ซ้ำแล้วซ้ำเล่าจนรู้สึกพอใจ เธอแค่อยากปลดปล่อยความรู้สึกเกลียดชังที่มีอยู่ แต่คงต้องพอแค่นี้เพราะชุดเหล่านี้ยังคงต้องเก็บไว้ให้ลูกบุญธรรมของเธอใส่ต่อไป

“พี่อุ่น เดี๋ยวพาคนเข้ามาทำความสะอาดได้เลย ทำให้เรียบร้อยก่อนที่ลูกสาวของฉันจะกลับมาจากโรงเรียน”

กันยาพูดพลางเดินออกจากห้องไป เธอคงต้องรีบออกไปซื้อโทรศัพท์เครื่องใหม่เสียแล้ว คงต้องแวะแต่งหน้าทำผมด้วยเลย

เพราะคืนนี้จะต้องไปงานเลี้ยงที่บ้านภรรยาของท่านนายก ทำไมชีวิตเธอถึงได้มีแต่งานจนไม่ได้หยุดพักแบบนี้นะ

“แล้ววันนี้ฉันคงกลับดึก พี่อุ่นบอกแม่ครัวด้วยว่าไม่ต้องเตรียมอาหาร”

ป้าแม่บ้านร่างท้วมก้มศรีษะลงเล็กน้อยเป็นการตอบรับ ด้วยอายุที่ห่างจากกันยาแค่5ปี ทำให้แกได้มีโอกาสอยู่รับใช้ข้างกายมาตั้งแต่สมัยที่กันยายังคงเป็นเด็กสาว จนถึงวันที่กันยาตกหลุมรักสุทิน เด็กสาวในรักแรกยินยอมทุ่มเทสิ่งที่ตัวเองมีทุกอย่าง ให้กับชายคนรักที่เป็นเพียงนักศึกษาขอทุนเรียน ด้วยฐานะที่ยากจนแถมยังมาจากครอบครัวที่อาศัยอยู่ในชนบทห่างไกล ทำให้คุณท่านทั้งสองที่ยังคงมีชีวิตอยู่ในตอนนั้น ต่างก็ไม่พอใจในตัวว่าที่ลูกเขยคนนี้ กลับเป็นกันยาที่ดื้อรั้นหนีไปหลับนอนกับสุทิน ด้วยความช่วยเหลือของพี่เลี้ยงคู่กายอย่างพี่อุ่น และคนขับรถที่เป็นแฟนของพี่อุ่นในตอนนั้น ได้ทำให้การลักลอบพบกันของหนุ่มสาวเป็นไปอย่างราบรื่น เมื่อข้าวสารกลายเป็นข้าวสุก กันยาก็สารภาพกับพ่อแม่ว่าตนเองตั้งท้อง สุดท้ายคุณท่านก็ต้องจำใจยินยอมจัดงานแต่งให้กับลูกสาวสุดรัก แล้วเวลาก็ผ่านไปไวเหมือนโกหก หลังจากแต่งงานได้เพียง6เดือน เป็นช่วงเวลาที่สุทินเพิ่งได้รับตำแหน่งงานที่พ่อตามอบหมายให้ ทำให้เขาต้องบินไปดูงานที่เมืองนอกบ่อยๆ ในคืนที่พายุฝนโหมกระหน่ำกันยาก็มีอาการเจ็บท้องคลอด รถตู้คันหรูวิ่งทะยานฝ่าสายฝนไปด้วยความร้อนใจของคนเป็นพ่อแม่ คนขับรถไม่ทันได้มองเห็นไฟแดงจนฝ่าพุ่งประสานงากับรถอีกคัน อุบัติเหตุตรงแยกไฟแดงในคืนนั้น คนขับรถและคุณท่านทั้งสองเสียชีวิตคาที่ ด้วยแรงกระแทกทำให้ร่างของกันยากับพี่อุ่นลอยกระเด็นออกมานอกรถ ร่างกายของพี่อุ่นบาดเจ็บแต่ไม่ถึงขั้นโคม่า แต่ร่างอ่อนแอของหญิงท้องแก่แบบกันยานั้นเรียกว่าเข้าขั้นวิกฤติ การผ่าตัดยาวนานจนคุณหมอรักษาชีวิตของกันยาไว้ได้ แต่เด็กในท้องนั้นต้องจากไปพร้อมกับมดลูกที่เสียหายอย่างหนัก หลังจากฟื้นขึ้นมากันยาก็โศกเศร้าเสียใจอยู่หลายเดือน ร่างกายทรุดโทรมไปตามจิตใจที่บอบช้ำ เสียใจที่สูญเสียพ่อและแม่ เสียใจที่ไม่มีโอกาสพบหน้าลูก และเสียใจที่สามีแสนดีเริ่มออกลายโชว์สันดานอันต่ำตม

ในวันที่ศพพ่อแม่เธอยังไม่ทันได้เผา สุทินคงไม่คิดอยากกลับมาร่วมงาน จึงอ้างแค่ว่าการเจรจาธุรกิจทางนั้นยังไม่ลงตัว ปล่อยให้กันยาแบกร่างกายที่เจ็บป่วยจัดการงานทุกอย่างเพียงลำพังไร้เงาของสามี สุทินคอยโทรศัพท์มาหยอดคำพูดหวานหูให้กันยาฟังทุกวัน จนเธอหลงเชื่อไปว่าที่เขาต้องอยู่เมืองนอกนานหลายเดือนก็เพราะต้องทำงานทุกอย่างเพื่อเธอ แต่ว่าความลับมันไม่มีทางปกปิดได้ตลอดไป กลางดึกคืนนึงก็มีเบอร์ของสุทินโทรเข้ามา สุทินไม่เคยโทรมาหาเธอเวลานี้ ด้วยคิดว่าคงเป็นเพราะความคิดถึงที่มีให้กัน กันยาจึงกดรับสายพร้อมรอฟังคำพูดหวานๆจากสามี เสียงที่กันยาได้ยินกลับเป็นเสียงการร่วมรักกันของชายหญิง ฝ่ายหญิงพร่ำเรียกชื่อของสุทินปานจะขาดใจ กันยาไม่ได้ไร้เดียงสาขนาดที่ประเมินสถานการณ์นี้ไม่ได้ เธอกดวางสายก่อนจะโทรกลับไปอีกครั้ง ทันทีที่สุทินรับโทรศัพท์เธอก็ให้เขาตัดสินใจเลือกระหว่างเธอกับแหม่มฝรั่งคนนั้น เป็นอีกคืนที่พี่อุ่นได้ยินเสียงกันยาร้องไห้คร่ำครวญจนถึงรุ่งเช้า แล้วสุทินก็โทรมาบอกกันยาว่าเขากำลังบินกลับมาหาเธอ

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***