ตอนที่ 3

“สวัสดีค่ะ สตรอยเซนซัง ขอโทษที่รบกวนคุณนะคะ”เคียร่ายิ้มหวานราวกับน้ำตาลให้ความรู้สึกราวกับนางฟ้าตัวน้อยแสนบอบบางที่ชวนให้คนที่พบเห็นปกป้อง

แม้จะน่าตกใจแต่ส่วนหนึ่งที่เคียร่าชอบในการเกิดใหม่ครั้งนี้ที่สุดจริงๆแล้วก็คงจะเป็นหน้าตาของเธอที่ได้รับสืบทอดมาาแต่ข้อดีของ หลินหลินนี่แหละ พอส่องกระจกเห็นนางฟ้าตัวน้อยขึ้นมาใครๆก็รู็สึกมีไฟนี่เนอะ

“แหม๋ๆ คุณหนูเคียร่าไม่ต้องเกรงใจแบบนั้นก็ได้ยังไงพวกเราก็เป็นคนกันเองนี่เนอะ”สตรอยเซนพูดถึงกระนั้นก็ไม่ได้ให้ตัวเคียร่าเปลี่ยนคำเรียกที่สุภาพของเธอสำหรับเค้าเคียร่าที่เด็กกว่ายังไงก็ต้องเคารพในตัวเค้าที่โตกว่าอยู่แล้ว

เพราะในสายตาของสตรอยเซนเคียร่าก็ไม่ต่างจากเด็กที่ยังไม่อย่านมจะเอาอะไรมาเทียบเค้าได้

ทำเอาเคียร่าที่เก่งในการดูสีหน้าและอารมณ์คนอดกะพริบตาหน่อยๆไม่ได้

เธอยับยั้งความอยากจะกรอกตาของตัวเองเอาไว้เมื่อเห็นความในใจภายใต้ใบหน้าที่ดูขึงขังของสตรอยเซน

ในใจอีกฝ่ายคงกำลังดูถูกเธอ ว่าเป็นเด็กปากไม่สิ้นกลิ่นน้ำนมอยู่ แหงๆเลย

แต่ก็สมควรที่จะดูถูก ในสายตาเค้าเธอก็แค่เด็กที่เกิดมาฉลาดหน่อยๆเท่านั้นถึงจะดูรู้ดียังไงก็ยังก็ยังเป็นแค่เด็ก

แถมในโลกนี้ที่มีกล้ามขับเลื่อนอยู่แค่ความฉลาดเฉยๆมันเปลี่ยนอะไรไม่ได้ ถ้าเจอกับความแข็งแกร่งที่มากเกินไปยังไงความฉลาดนั่นก็เป็นหมันอยู่ดี

เป็นโลกที่คนฉลาดที่ไม่มีแรงอย่างเคียร่าอยู่ยากจริงๆ

“ว่าแต่คุณหนูมีอะไรจะพูดกับฉันรึเปล่า ถึงได้เรียกตัวของฉันมาแบบนี้”

“ค่ะ ก็มีนิดหน่อยน่ะค่ะ”เคียร่าพูดพร้อมทำสีหน้ากังวล

“หืม มีอะไรให้เธอกังวลงั้นหรอ”สตรอยเซนสงใส

“ค่ะ พอดีว่าได้ยินมาจากคุณแม่ตอนงานเลี้ยงน้ำชาว่าจะเดินทางไกลน่ะค่ะ แต่ก็นั่นแหละนะคะ เพราะว่าเป็นคุณแม่ก็ไม่ได้เรื่องอะไรเลยเพราะงั้นเลยมาถามคุณน่ะค่ะ”เคียร่าทำทางกังวลและลำบากใจที่มาพูดเรื่องนี้กับสตอยเซน

เพิ่มความรู็สึกลวงตาว่าเธอมีบุคลิกที่อ่อนแอและเป็นพวกไม่มั่นใจในตัวเองแม้จะเป็นอัจฉริยะที่ฉลาดมากก็ตาม

ช่วยทำให้สตอยเซนมีความรูก็สึกเหนือกว่าและลดการป้องกันต่อเคียร่าให้ได้มากที่สุด แม้การป้องกันต่อเคียร่าในฐานะเด็กตอนนี้ของเค้าจะอ่อนแออยู่แล้วแต่ เธอต้องการให้มันอ่อนแอมากยิ่งขึ้นกว่านี้อีก

“โอ่ยย๊ะ เรื่องนั้นเองเรอะ เรื่องแค่นี้จะเรียกฉันมาทำไมเนี่ยถามกับคนอื่นก็ได้แล้วไม่ใช่รึไง คุณหนู” สตอยเซนพุดด้วยน้ำเสียงรำคายเริ่มหงุดหงิดที่ถูกเรียกเพราะเรื่องเล็กน้อย

‘มีลิมิตความโกรธสิ้นสุดอยู่ประมาณเท่านี้สินะ ถ้างั้นคงต้องพอเท่านี้สินะ’เคียร่าคิด เพื่อที่จะรู็ลิมิตความโกรธของเจ้าตัวเธออุส่าเพิ่มคำว่า “นะคะ น่ะค่ะ” ไว้เป็นพิเศษซะเยอะเพื่อกระตุ้นอารมณ์เจ้าตัว เนื่องจากคำสุภาพประเภทนี้แม้จะให้ความรู้สึกสุภาพแต่ถ้าใช้มากไปหน่อยๆมันจะก่อให้เกิดความรู้สึกหงุดหงิดแทน

“ร…เรื่องนั้นก็ใช่อยู่หรอกนะคะ แต่ว่าเพราะคุณสตอยเซนเป็นคนที่รู้เรื่องของกลุ่มเรามากที่สุดเพราะงั้นก็เลยอดถามไม่ได้ ขอโทษนะคะ”เคียร่าพูดอย่างสำนึกผิด

“อ่า….ถ้าเป็นเรื่องนั้นก็ไม่เป็นไรหรอก ถ้าในเมื่อคุณหนูอุส่าถามฉันก็จะตอบให้ก็ได้ไม่ใช่เรื่องใหญ่อยู่”สตอยเซฯพูดด้วยความรู้สึกซ้ำซ้อน ตอนนี้เค้ามีความรู้สึกหงุดหงิดหน่อยๆและในขณะเดียวก็มีความสุขที่ถูกเคียร่าชมอย่างตรงไปตรงมา

“ก็มันเองก็เป็นเรื่องเกี่ยวกับสมบัติล้ำค่าของโจรสลัดที่มีชื่อเสียงเมื่อน่ะสิ ได้ข่าวมาซ่อนอยู่ในเกาะแห่งนึงที่โลกใหม่ซึ่งไม่ปรากฏในแผนที่แต่จะปรากฏออกมาทุกๆสองปีต่อครั้งและจะปรากฏออกมาแค่หนึ่งเดือนเค้าว่ามาแบบนั้นน่ะนะ”

“ว่ามาแบบนั้นหรอคะ?”

“อ่าฉันก็ไม่รู้ข้อมูลอะไรมากไปกว่าเจ้าพวกลูกกระจ็อกหรอกนะ ข้อมูลที่ได้มาส่วนใหญ่เป็นข่าวลือแต่จากข้อมูลที่ตรวจสอบมาเกาะนั้นมีอยู่จริงแล้วสมบัติเองก็มีอยู่จริง แต่ที่ตรวจสอบมาบนเกาะนั้นน่ะมีกับดักอยู่เต็มไปหมดเลยล่ะ”

“ถ้าเพื่อสมบัติแค่นั้นแม่ถึงกับต้องไปเผชิญอันตรายเลยหรอคะ”เคียร่าพูดด้วยสีหน้าเป็นห่วงราวกับเจ็บปวดใจเมื่อถึงเรื่องที่แม่ของเธอจะต้องเผชิญอันตราย

“ถ้าแค่พวกสมบัติแค่นั้น จริงๆแล้วก็คงไม่มีค่าพอจะไปหรอกเพราะว่าที่นั่นคงเต็มไปด้วยพวกกองทัพเรือที่ดักรอจับพวกเรา”

“แต่ว่าในสมบัตินั้นมีสมบัติที่ประเมินค่าไม่ได้อย่างนึง คนก็เลยแห่กันไปที่นั่นเพื่อจะได้มันมาอย่างไม่คิดชีวิตเลยน่ะสิ”

“สมบัติที่ประเมินค่าไม่ได้หรอคะ?”

“ใช่แล้ว ใช่แล้ว สมบัตินั้นก็คือ ผลปีศาจสายโซออนโมเดลสัตว์มายา ผลอูโอะ อูโอะ น่ะนะ”สตอยเซนพูดด้วยรอยยิ้ม

ดวงตาของเคียร่าหดแคบอยู่นิดนึงเมื่อได้ยินชื่อผลปีศาจนั้น แต่ตัวสตอยเซนที่มัวแต่เล่าเรื่องอยูไม่ได้สังเกตุเห็นู่ก็ไม่ได้สังเกตุเห็นเรื่องนั้น

_________________________________________

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***