เกิดใหม่

หืม…ที่นี่ที่ไหน ชั้นอยู่ที่ไหนนะ ดูหรูไปหมดหละ

“องค์หญิงตื่นแล้วเพคะ”

“ลูกตื่นแล้ว!”

“เป็นไงบ้าง”

ทำไมอยู่ๆผมชั้นถึงเป็นสีเทาหละ ปกติผมชั้นสีดำไม่ใช่หรอ “ขอเวลาแป๊ปนึงนะคะคุณหมอ” ชั้นเดินไปที่กระจกเพื่อนส่องตัวเอง

“ท..ทำไมถึง!”

“พ่อรู้ว่าการที่ผมสีทองแล้วเปลี่ยนเป็นสีเทามันทำใจยาก แต่มันก็เป็นสิ่งที่ตระกูลโคลด์เดียสถ่ายทอดมาให้ลูก”

โคลด์เดียส? มันคุ้นๆยังไงก็ไม่รู้

“สามวันก่อนลูกคงเสียใจกับเรื่องของ โควาเรียส ดาร์กชารอนสินนะ เดี๋ยวพ่อสั่งทะหารไปจับตัวมันเอง!”

โควาเรียน? ชื่อคุ้นอีกแล้ว

“รอนทาเรียน โรสอาจิกเคลล์ เป็นคู่มั่นคนใหม่ของมันสินะ”

รอนทาเรียน! ใช่ ที่นี่มัน! คฤหาสน์ตระกูล โคลด์เดีย! ในอนิเมะที่ชั้นดูเมื่อวันก่อน! ถ้าจำได้แล้ว ชั้นกำลังช่วยยายข้ามถนนแล้วก็มีหนูตัวนึงวิ่งผ่านยาย ชั้นรับตัวยายแต่ชั้นก็ล้มหัวฟาดไปแต่ยายคนนั้นไม่เป็นอะไรเลย! ชั้นเลยมาเกิดใหม่ในอนิเมะเรื่องนี้สินะ ร่างที่ชั้นมาอยู่คือ ‘ราฟาชาโรน โคลด์เดีย’ เป็นคู่มันเก่าของ ‘โควาเรียส ดาร์กชารอน’ ราฟาชาชอบผู้ชายคนนี้อยู่ แต่เพื่อนสนิทที่ชื่อว่า ‘รอนทาเรียน โรสอาจิกเคลล์’ซึ่งเป็นนางเอก ก็ชอบเหมือนกัน เธอเลยให้เพื่อนเธอสมหวัง แต่ในวันหนึ่งพ่อและแม่โควาได้ให้เขามาแต่งงานกับราฟาชา แต่เขาไม่ต้องการ รอนทาเรียจึงช่วยเขาทำลายงานแต่งแล้วออกไปเพื่อนไปแต่งงานใหม่อีกครั้ง แทนที่ราฟาชาจะไม่ยอมแต่กลับให้พวกเขาหนีกันไปได้ซะงั้น เอาเถอะ ในเมื่อมาอยู่ร่างราฟาชาก็ต้องทำให้ร่างนี่ดีขึ้นหน่อย

“เสร็จแล้วลงมากินข้าวด้านล่างด้วยนะลูก”

“ค่ะ”

“นี่ นำผ้าเช็ดตัวมาให้ข้าหน่อย”

“องค์หญิงมีมือมีแขน ทำไมไม่ไปเอาเองหละเพคะ” พูดแบบนี้กับชั้นได้ยังไงกัน

“ข้าราชบริพาร อ๋อ ไม่สิขี้ข้าอย่างเจ้าหนะ ถึงข้าจะสั่งประหารไปก็คงไม่มีใครสนใจหรอก ทำตามคำสั่งแล้วไปเก็บเสื้อผ้าออกจากคฤหาสน์นี้ซะ”

“แก! แกกล้าพูดแบบนี้กับชั้นได้ยังไง!”

พั้ว! สมน้ำหน้า ราฟาชาโดนกระทำตลอดเลยหรอเนี่ย น่าสงสารจริงๆเลย

“ผลึกโลหิตสีชาดจงบันดาลให้เลือดในตัวนางไหลไม่หยุดทะลุตัวนางลงมาดั่งน้ำตกและตกลงในถัง”

“ม่ายยยยยยย ข้าเจ็บบบบบ!! อ่าาาาา!!!!”

“จงสลายไปซะ”

เลือดไหลออกมาจากตัวนางแต่กลับรอยไปในถาดใส่น้ำ3ถัง แล้วรู้มั้ยว่าน้ำในแม่น้ำตละกูลนี้มีอัญมณีอยู่ด้วย หากใครกินคนนั้นจะสวยเปล่งปลั่งน้ำในตัวจะมีอัญมณีอยู่ หากเจอความร้อนที่ทำให้เลือดหายไปใน 1 วิ จะกลายเป็นอัญมณีสีเลือดถ้าดวงดีหน่อยก็จะเจออัญมณีสีชมพู ซึ่งมี มูลค่าค่อนข้างสูง ชั้นหละอยากรู้จริงๆจะดวงดีแบบนั้นมั้ย

“เปลวไฟสีฟ้าเอ๋ย จงฟังคำบัญชาหากฆ่าไม่ตาย หากมันไม่สูญหาย จงทำให้มันระเหยกลายเป็นไอสีแดง”

ฝึบ!ไฟสีฟ้าลุกเต็มเลือดในถังทั้งสอง โอ้! ดวงดีจริงๆได้เพชรสีชมพูซะด้วย ขอบคุณนะจ๊ะเจ้าทาส

“องค์หญิงลืมผ้าขนหนูเจ้าค่ะ”

“อืม ขอบคุณ”

“ดิฉันดีใจมากที่องค์หญิงตื่นขึ้นมาแล้ว ดิฉันสัญญาว่าจะดูแลนายหญิงให้ดีกว่าเดิมเจ้าค่ะ!”

นางคนนี้เหมือนจะเป็นคนรับใช้ประจำตัวนาง เหมือนจะชื่อฟีเรียมั้ง

“นี่ฟีเรีย ชั้นได้อัญมณีจากท่านพ่อมา ข้ามีเยอะแล้ว จึงอยากยกให้เจ้าหนะ”

“มันมากไปเพคะ”

“รับไปเถอะ ถือว่าเป็นของตอบแทนที่ทำให้ข้ามีความสุข”

“ขอบคุณมากเพคะ แต่ปกติท่านไม่พูดแบบนี้หนิคะ”

“สงสัยติดท่านพ่อมาหนะ”

“เพคะ”

ส่วนอัญมณีสีแดงที่เหลือเอาให้คนใช้คนอื่นดีกว่า

หลังจากที่แต่งตัวเสร็จก็เดินลงมากินข้าวกับท่านพ่อ ท่านแม่ของนางตายไปตอนนางเกิดได้ 3 ปี เพราะเกิดอุบัติเหตุ เหลือแต่พ่อกับน้องชาย

“ท่านพี่ตื่นแล้วสินะ”

“อืม”

“รับประทานอาหารกันเถอะ”

หลังจากที่กินข้าวเสร็จชั้นก็เข้าครัวไปชื่นชมเซพในนั้นแล้วเอาอัญมนีให้พวกเขาไป

“ข้าไปก่อนนะ”

“ครับ/ค่ะ”

“นี่ท่านพี่เอาเพชรพวกนั้นมาจากไหน”

“ท่านพ่อให้มาหนะ”

“ท่านพ่อไม่ให้เพชรสดแบบนี้มาหรอก”

“ถ้าจะให้พูดตรงๆคือพี่ฆ่าคนรับใช้ปากหมาคนนึง”

“เลือดแห่งโคล์ดเดียตื่นขึ้นแล้วสินะ แต่ก็ดีแล้วแหละ”

“งั้นข้าขอไปฝึกดาบต่อละ”

“เทพโคลด์เดียอาจงสถิตแกเจ้า”

คำนี้เป็นคำที่ตระกูลโคลด์เดียสใช้พูดกันหลังจบการสนทนาเสมอ ถ้าคุยกับตระกูลอื่นก็อวยพรด้วยชื่อเทพของเขาแล้วเขาจะอวยพรกลับ ยุ่งยากชะมัด ต้องมาจำอะไรแบบนี้ด้วย ตอนนี้ราฟาชาอายุ 15 วันนี้วันที่ 8 มีนาคม ในวันที่ 1 เมษายนจะมีการรับสมัครนักเรียนเข้าเรียนที่โรงเรียนเวทมนตร์ของชนชั้นกลาง-สูง ที่ดีที่สุดในจักรวรรดิ

ซึ่งการสอบเข้ารอบที่ 1 ต้องสอบข้อเขียน ซึ่งมันง่ายมากๆในโลกนี้ อายุ 15 เรียนเหมือน ป.3 ถึงชั้นจะจบมานานแล้วแต่ชั้นก็จบวิศวะมา ส่วนภาคปฏิบัติของผู้ชายต้องใช้เวทย์และการต่อสู้เพื่อเข้า ส่วนของผู้หญิงใช้แค่เวทย์ แต่ถ้าจะสอบการต่อสู้ด้วยก็ได้ เพื่อให้ได้คะแนนเพิ่มขึ้นมาสำหรับคนที่ไม่เก่งการใช้เวทย์ ชั้นจำได้ว่าก่อนที่ชั้นจะมาร่างนี่ราฟาชาใช้เวทย์แสงได้อย่างเดียว แต่ถ้าชั้นมาเข้าร่างนี้จะเกิดอะไรขึ้นนะ ส่วนการต่อสู้ชั้นเคยเรียนการใช้ดาบ,มีดสั้น,กระบอง ฯลฯ มา มันคงจะได้ใช้ซักที จริงๆเวทย์ที่ไม่ต้องร่ายก็มีนะ แต่ชั้นไม่มั่นใจจะทำได้รึป่าว ในจักรวรรดินี้มีคนใช้เวทย์ไร้บทร่ายได้ 3 คน คนที่1คือคนสร้างจักรวรรดินี้ คนที่สองคืออาจารย์ของรอนทาเรีย ‘คิวโลนั่ม อัลเฟล’ ส่วนคนที่สามคือรอนทาเรีย วันนี้ก็คงต้องลองก่อน

“ฟีเรีย เจ้าไปเตรียมชุดต่อสู้มาให้ข้านหน่อย”

ผ่านไปไม่นานก็ใส่ชุดเสร็จ รีบลงไปฝึกดีกว่า ถึงลานฝึกเวทย์แล้ว งั้นลองเวทย์ไฟธรรมดาก่อน การที่จะใช้เวทย์ไร้บทร่ายได้ต้องได้รับพรจากสวรรค์ แต่จริงๆแล้วผู้แต่งบอกว่าขอแค่พลังเวทย์มากพอแล้วนึกภาพตามเวทย์ที่เราจะใช้ก็สามารถทำได้แล้ว

นึกภาพว่าชั้นกำลังปล่อยเวทย์ไฟที่เป็นรูปวงกลมออกไปสินะ…

“สำเร็จ”

“นายท่านสามารถใช้เวทย์ไร้บทร่ายได้! ท่านคือผู้ที่สวรรค์ประทานพร ข้าขออยู่เคียงข้างท่านแล้วปกป้องแม้ชีพจะหาไม่”

“ขอบคุณ”

ฝึกได้ซัก 3 ชั่วโมงก็ชำนานขึ้นละ กลับไปพักดีกว่า พอกลับมาเสร็จชั้นก็คิดทบทวนสิ่งที่เกิดขึ้นวันนี้ ก็ได้แต่ต้องทำให้ชีวิตนี้อยู่รอดต่อไปให้ได้

“ขอบคุณท่านเทพที่ทำให้ข้าได้กลับมาใช้ชีวิตใหม่ในร่างนาง”

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***