บทนำ

"ทะ..ท่านพ่อข้าไม่อยากไปเลยเจ้าค่ะ" เสียงสั่นๆของเด็กสาวดังขึ้น แม้จะรู้ว่าตนไม่มีทางเลือกก็ตาม..

"...." แต่เพียงแค่ผู้เป็นบิดาปรายตามองมาเล็กน้อย เด็กสาวก็ปิดปากสนิททันควัน และไม่พูดอะไรออกมาอีก เธอได้แต่ก้มหน้ามองพื้น อย่างที่ทำเป็นประจำ และยอมรับสิ่งที่จะต้องเผชิญอย่างจำใจ

———————————

นั้นคือจุดเริ่มต้น..ของเรื่องราวทั้งหมด..

ในตอนนั้น ข้าไม่อยากไปเลย..ไม่อยากไปเลยจริงๆ แต่ท่านพ่อ..ไม่สิ ท่านดยุคก็บังคับข้า และข้าไม่มีทางเลือกเลย..ข้าไม่กล้าขัดขืน ข้ารู้ดีว่าตัวเองนั้นขี้ขลาด แต่มันก็ช่วยไม่ได้

ข้าเป็นเหมือนลูกไก่ในกำมือของพวกเขามาโดยตลอด จะบีบก็ตาย..จะคลายก็รอด และถึงแม้ว่าเจ้าลูกไก่ตัวนั้นดิ้นหนีจนพ้นมือแล้ว แต่ไม่นาน มือนั้นก็จะจับมันกลับไปได้อย่างง่ายดายแน่นอน

แต่ภายใต้ความสิ้นหวังนั้น ตัวข้าก็ยังคงมีความหวังเล็กๆอยู่..

ความหวังที่ว่าผู้คนในที่ที่ข้าต้องไป พวกเขาจะดีกับข้า..

ความหวังที่ว่าจะได้ทำอะไรหลายๆอย่างที่ไม่เคยทำมาก่อน..

ความหวังที่ว่าพวกเขาจะไม่ทำร้ายข้า..

ความหวังที่ว่าพวกเขาจะไม่ขังข้า..

ความหวังที่ว่าจะได้ทำอะไรที่คนปกติเค้าทำกัน

เรียนหนังสือ

มีเพื่อน

ทานขนมที่อยากทาน

อย่างคนปกติ..

และสิ่งที่ข้าปราถนามากที่สุด..ก็คือความสุขและความสงบ

มันจะเป็นไปได้รึเปล่านะ?

แต่ข้าไม่รู้อะไรเลย..เกี่ยวกับที่ที่ข้าต้องไป

ผู้คนในที่นั้นเป็นแบบไหน? สภาพอากาศของที่นั้นเป็นยังไง? เศรษฐกิจ ความเชื่อ หรืออะไรก็ตาม..ข้าไม่รู้

ไม่ก็..ข้าไม่เคยรู้อะไรที่เกี่ยวกับโลกภายนอก..นอกคฤหาสน์ตระกูลโด เรนต้าเลย ข้าไม่รู้ด้วยซ้ำว่าตัวเองเคยได้ออกไปนอกคฤหาสน์แม้เพียงครั้งเดียวรึเปล่า? หรือจริงๆตัวข้ายังไม่เคยไดัแม้แต่สำรวจคฤหาสน์หลังนี้ทั้งหมดด้วยซ้ำ?

เพราะข้าไม่กล้าขัดคำสั่ง ข้าไม่กล้าหนีออกไป..ข้ากลัว ข้าเคยคิดถึงความเป็นไปได้มากมายที่เมื่อข้าหนีออกไป แล้วข้าจะเจออะไร มีทั้งสิ่งที่ดูไม่ดี และสิ่งที่ข้าปรารถนามาโดยตลอด แต่ความเป็นไปได้ที่มากที่สุดที่ข้าคิดออกก็คือการที่ข้าถูกจับกลับมา..และโดนลงโทษ

การก้าวเดินออกจากสิ่งที่กลัวมันช่างยากเย็นมิใช่รึ? หรือเป็นเพราะตัวข้าอ่อนแอเองกันแน่นะ?

———————————

แต่เมื่อเวลาผ่านไป ทุกอย่างก็เริ่มเข้าที่เข้าทางมากขึ้น จนข้าคิดว่าทั้งหมดนี้มันเป็นทั้งโชคชะตาและความโชคดีของข้าเลยล่ะ ทุกอย่างเริ่มดีขึ้นเรื่อยๆ แต่ทว่าเมื่อถึงจุดหนึ่ง..ข้าก็ต้องตัดสินใจ สิ่งที่สำคัญมากๆ

และในท้ายที่สุด ข้าจะสามารถมีความสุขได้อย่างที่หวังรึเปล่า หรือข้าจะอ่อนแอจนไม่สามารถก้าวข้ามผ่านอะไรได้เลยกันนะ? ข้าสงสัยจัง..เกี่ยวกับโชคชะตาของข้า........

...———————————————...

พูดคุยท้ายตอน

สวัสดีค่ะทุกๆคน ยินดีที่ได้รู้จักทุกคนนะคะ เราชื่อไวโอเล็ตนะ(นามแฝง) เรียกเราว่าไวโอเล็ตได้เลยค่ะ แต่จะเรียกอย่างอื่นก็ได้นะ(แค่อย่าว่าเราแรงๆก็พอ เพราะเราใจบาง~)

เราพึ่งจะเคยแต่งฉาก NC เป็นครั้งแรกนะ(มือใหม่หัดแต่ง) อาจจะไม่ค่อยลื่นมาก แต่เราจะพยายามปรับปรุงนะคะ แล้วก็อาจมีฉากต่อสู้พอประปรายตามความจำเป็นค่ะ ถ้ามีส่วนไหนขัดจากหลักความเป็นจริง, เขียนผิด หรืออ่านแล้วขัดใจได้โปรดบอกกันด้วยนะ ถ้าเราอ่านแล้ว เออ ไม่โอเคจริงด้วยเราจะรีบแก้ไขให้ค่ะ

แล้วก็ก่อนจะเอ่ยลากันไป เรามีเรื่องอยากจะแจ้งให้ทุกคนทราบค่ะ

เนื้อเรื่องของเราจะมีบรรยายถึงฉากดังต่อไปนี้ ถ้าใครรับไม่ไหว, ไม่ชอบแนวนี้ กดออกตอนนี้ยังทันนะคะ ก็ไม่ใช่ว่าจะรุนแรงมากหรือมีทุกตอนนะ แค่อยากเตือนไว้ก่อนสำหรับคนที่ไม่ชอบค่ะ(มีเตือนต่างหากในแต่ละตอนด้วยนะคะ)

ฉากทำร้ายร่างกาย, ทารุณ ตั้งแต่เล็กน้อยไปจนถึงปางตาย

ฉากใช้คำพูดไม่ดี, เสียดแทง ทำร้ายจิตใจ

ฉากข่มขืน ใช้กำลังบังคับโดยไม่เต็มใจ

ฉากที่บรรยายถึงเลือด, อาการบาดเจ็บอย่างรุนแรง

และอื่นๆที่อาจเพิ่มขึ้นมาตามใจเรา(ขอโทษค่ะ แต่จะเตือนเพิ่มเติมภายในตอนนั้นๆแน่นอนค่ะ)

แล้วก็ฉากทั้งหมดที่เราเขียนไปก่อนหน้าไม่ควรนำไปใช้ทำตามเป็นอย่างยิ่งค่ะ แต่งออกมาเพื่อความบรรเทิงเท่านั้น

สุดท้ายนี้ เราดีใจมากๆเลยที่ทุกคนเข้ามาอ่าน ไม่ว่าจะคนที่อ่านแล้วถูกใจอยากอ่านต่อหรือคนที่ไม่ก็ตาม แล้วก็ คอมเม้นท์เข้ามาให้กำลังใจเราได้ตลอดนะ เราจะตามอ่านทุกคอมเม้นท์เท่าที่จะอ่านได้เลยค่ะ(เหงาแหละ) รักผู้อ่านทุกคนเลย ขอให้ทุกคนโชคดีนะคะ บัยค่า~

- จาก ไวโอเล็ต

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***