บทที่ 5 อสูรบุก

บทที่ 5 อสูรบุก

ช่วงตะวันตกดิน เย่เทียนที่ฟื้นฟูปราณขึ้นมาหน่อยและกลุ่มยังคงนั่งรอบกองไฟพูดคุยเกี่ยวกับการต่อสู้ที่ผ่านมา เย่เทียนที่อายุน้อยสุดเขาได้แค่รับฟังเท่านั้นพร้อมกับฝึกควบคุมปราณให้คุ้นชินในตัว

“ ฮ่าๆอาจารย์กงหนิ่วชายที่ได้ฉายาว่า บุรุษไร้พ่ายเมื่อ 30 ปีก่อนไม่อยากเชื่อเลยว่าคุณจะตกอยู่สภาพเช่นนี้ “ ชายที่อายุ 50 ชื่อ หลิงซวง กล่าวออกมาอย่างขบขัน

“ มันเป็นเพียงอดีตที่ข้าไม่อยากจะจดจำข้าได้ทอดทิ้งผู้คนไว้ที่นั่น “ กงหนิ่วกล่าวพร้อมกับจิบชาที่ฉีหลินเตรียมไว้ให้

เย่เทียนสงสัยถึงคำพูดนั้นของกงหนิ่ว เขาคิดว่าที่ กงหนิ่วพูดแบบนั้นแปลว่าเขาเคยทิ้งประชาชนเอาไว้ในดินแดนรกร้างที่เกิดจากสงครามระหว่างมนุษย์และพวกต่างดาว

ฉีหลินเห็นใบหน้าของกงหนิ่วเขาสั่งให้คนของเขาหยุดตั้งคำถาม ก่อนจะเปลี่ยนเรื่องคุยกัน

เย่เทียนที่มีความทรงจำของคนเก่าอยู่ก็มีแต่เรื่องภายในกำแพงเขาเลยลองคิดที่จะถามเกี่ยวกับโลกรอกกำแพงดู

“ ผมยังไม่รู้เกี่ยวกับด้านนอกพวกคุณช่วยบอกให้ผมฟังหน่อยมันเป็นอย่างไง “

ฉีหลินวางแก้วลงแล้วเริ่มที่จะเล่าประสบการณ์ที่เขาเจอมาให้เย่เทียนฟัง คนอื่นๆในกลุ่มเองก็ช่วยกันแบ่งปันประสบการณ์ให้เย่เทียนกันหมด

ผ่านไปหนึ่งชั่วโมงในขณะที่ทุกคนจะเตรียมแยกย้ายกันไปนอนนั้น ฉีหลินและคนอื่นๆจู่ๆก็จับอาวุธตนเอง ฉีหลินนำเย่เทียนมายืนอยู่ด้านหลังเขา

“ มีการเคลื่อนไหวหลายเสียง ทุกคนระวังตัวด้วย “

เย่เทียนที่รู้สึกไม่ดีกับสถานการณ์ในตอนนี้ เขาทำเพียงยืนอยู่หลังกลุ่มเพื่อไม่ให้เป็นตัวถ่วงคนอื่นๆ

ฟุบ !

ในขณะที่ฉีหลินจะพุ่งโจมตีไปที่เงาที่พุ่งผ่านพุ่มมาเขาชะงัก ดาบในมือเขาหยุดนิ่งเมื่อเห็นมนุษย์ที่มีสภาพไม่ต่างจากศพล้มตัวเข้ามาหาเขา

“ ..ช่วยด้วย ช่วยฉันที …”

เย่เทียนมองสภาพชายคนนั้นด้วยแววตาสงสารเพราะสิ่งที่เขามองเห็นคือครึ่งนึงของชายคนนั้นไม่มีเหลือสิ่งใดเลย 

ฉีหลินไม่ได้ลดความระวังตัว ก่อนจะก้มแล้วถามคำถามบางอย่าง

“ หน่วยย่อยของนายตายหมดแล้วสินะ “ ฉีหลินพูดเบาๆ

ชายคนนั้นที่ไม่มีแรงเหลือที่จะพูดเมื่อได้ยินคำถามนั้นจู่ๆน้ำตาของเขาก็ไหลอาบแก้มสกปรกที่ผ่านการเอาชีวิตรอดมา เขาอยากจะร้องแต่ไม่มีแรง

บรูว!

เย่เทียนและคนอื่นๆที่กำลังฟังทั้งสองคนพูดนั้นได้ยินเสียงหอนคล้ายหมาป่า เย่เทียนไม่ทันจะกล่าวถามอะไรฉีหลินได้ห้ามเขาพูด

“ ชู่.. พวกมันมากันแล้วเตรียมตัวให้ดี “ ฉีหลินกล่าวพร้อมระเบิดปราณเขตแดนเหนือมนุษย์ออกมา ออร่าของฉีหลินเป็นภาพเหมือนนกยูงที่กำลังกางปีกและหางของมัน

“ ฉันจะล่อพวกมัน พวกนายเตรียมตัวต่อสู้ และ เย่เทียนเธอช่วยรีบไปแจ้ง นายพลหลิวตง ด้วย บอกว่าหน่วยย่อยที่ถูกนำโดยเขตแดนเหนือมนุษย์ถูกอสูรต่างดาวทำลายล้างเกือบทั้งหน่วยและกำลังจะพุ่งเข้าโจมตีค่าย “

เย่เทียนได้ยืนแบบนั้นเขาไม่รอช้า รีบวิ่งไปที่อาคารที่นายพลหลิวตงอยู่ สำหรับเขาที่ฟังมาต่อให้ในค่ายนี่จะมีคนแข็งแกร่งอย่างหลิวตงก็ยังต้องสู้ลำบาก

ในขณะที่เย่เทียนวิ่งไปที่อาคาร เขาได้เหลือบมองเห็นต้นไม้จำนวนมากค่อยๆหักก่อนจะมีหมาป่ามีขนเหมือนสายฟ้าค่อยๆก้าวออกมา มันสูงกว่า 3 เมตร มีดวงตาสีแดงและเขี้ยวที่บดได้กระทั่งเหล็กมันจ้องมองเหยื่อของมัน

จ้าวอสูรหมาป่าอัสนี เย่เทียนพึ่งได้เห็นเป็นครั้งแรก ระดับของอสูรต่างดาวคือ คือธรรมดา เหนือขึ้นมาคือ  จ้าวอสูร สูงไปอีกคือราชาอสูร ต่อให้อยู่ระดับธรรมดาก็อยู่เขตแดนนักรบ 8-9 แล้ว อสูรต่างดาวถือว่าเกิดมาพร้อมพรสวรรค์ตั้งแต่เกิดทำให้มันเป็นเหยื่อได้ยาก

ฉีหลินและคนอื่นๆได้สบตากับมัน พวกเขารับรู้แรงกดดันได้ส่งออกมาเหมือนทับร่างพวกเขาไว้ ฉีหลินกัดฟันเขาใช้เทคนิคที่กงหนิ่วสอนไว้ระเบิดคลื่นดาบออกมาแล้วเฉือนอากาศจนเกิดคลื่นดาบตัดไปที่ขาของจ้าวอสูรหมาป่า

โฮก!

เจ้าอสูรหมาป่ารับรู้ถึงการโจมตีมันได้ง้างกรงเล็บก่อนจะตะปปอุ้งเท้าของมันฟาดใส่คลื่นดาบจนเกิดแรงระเบิด

ตูม!

แรงระเบิดนั้นทำให้คนในค่ายต่างรีบวิ่งมาดูว่าเกิดอะไรขึ้น ในอาคารตงหลิวที่ได้ยินเสียงระเบิดเขารีบพุ่งออกมาเจอกับเย่เทียนพอดีแต่เขาไม่ทันจะถามเย่เทียนชิงบอกก่อน

“ ท่าน จ้าวอสูรหมาป่าอสนีบุกครับ ตอนนี้หัวหน้าฉีหลินกำลังต้านมันอยู่ “

ตงหลิวได้ยินเช่นนั้นเขาชักดาบพุ่งไปที่จุดปะทะทันที เย่เทียนเขาเองก็ตามไปเพราะภารกิจถ้าเขาสามารถสร้างบาดแผลและคนอื่นสังหารมันได้เขาจะได้แต้ม 

บรูว!

เสียงหอนดังอีกครั้ง เย่เทียนไม่รอช้ารีบตามหลิวตงไป

ตูม!

แฮกๆ ฉีหลินเนื้อตัวเต็มไปด้วยเลือด ส่วนคนอื่นๆก็ไม่ต่างกันทำเพียงแค่โจมตีตัดกำลังจ้าวอสูรเท่านั้นแต่มันไม่มีทีท่าว่าจะได้รับบาดเจ็บ เขตแดนเหนือมนุษย์ขั้นหนึ่งอย่างฉีหลินเขาเริ่มจะลุกไม่ไหว และในป่าดูเหมือนว่าจะมีฝูงพวกมันที่ยังไม่เข้ามา

ฟุบ!

หลิวตงได้พุ่งตัวเข้ามาก่อนจะประจันหน้ากับจ้าวอสูรหมาป่าอัสนี จากนั้นเงาอีก 4 คนก็พุ่งเข้ามาตามๆกันคือหัวหน้าหน่วยย่อยที่อยู่เขตแดนเหนือมนุษย์ทั้งหมด หลิวตงมองชายที่สภาพเลยเหมือนศพเขาจำได้ว่าเป็นหัวหน้าที่เขาได้เขียนว่าหายตัวไปกับทีมอย่างไร้ร่องรอย

หลิวตงมองที่จ้าวอสูรที่โจมตีค่าย ขณะเดียวกันชายถือขวานเขี้ยวหมูป่าเดินออกมาด้วยรูปร่างที่กำยำเขาปลดปล่อยปราณเขตแดนเหนือมนุษย์ที่มีรูปร่างคล้ายหมูป่าบ้าเลือดที่กำลังคำรามออกมาด้วยความโกรธ

“ หลี่คง “ หลิวตงเห็นชายบ้าเลือดคนนี้เขาไม่ได้พูดอะไรชายคนนี้บ้าการต่อสู้ยิ่งกว่าเขาอีก

เย่เทียนที่ได้มาถึงเขาหอบหายใจ พร้อมกับชักดาบออกมาไว้ก่อน แต่เขาก็เห็นชายที่ทำท่าทางแปลกๆตอนเจอในอาคารชายคนนั้นกำลังระเบิดรังสีการฆ่าฟันออกมามันเป็นปราณสีแดงเข้ม 

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***