บทที่ 1 เกิดใหม่

บทที่ 1 เกิดใหม่

ณ บ้านเก่าๆในตรอกซอย เย่เทียนที่หลับอยู่ได้สะดุ้งขึ้นมาพร้อมกับเกิดอาการมึนงงกับสิ่งที่เห็น นั่นคือที่นี่มันไม่ใช่ห้องนอนของเขา

“ ฝันหรอ ? “

เย่เทียนดึงแก้มตัวเอง พร้อมกับมองไปที่กระจกที่ส่องหน้าของชายหนุ่มวัย 19 มีมีหน้าตาหล่อเหลาแต่ตอนนี้ผอมแห้งและใส่เสื้อกล้ามเก่าๆกับกางเกงลิง

“ นี่ใคร ? “

ในระหว่างที่ยังสับสนจู่ๆก็มีความทรงจำมากมายทะลวงเข้ามาจนทำให้เย่เทียนแทบจะสลบแต่เขาก็ทนไว้ได้

“ นี่ฉันตายแล้วมาอยู่ในร่างของหนุ่มคนนี้งั้นรึ แต่ช่างน่าสงสารครอบครัวต่างทอดทิ้งหนุ่มคนนี้ “ เย่เทียนกล่าวปลอบ

ในระหว่างที่เขากำลังเข้าใจทุกสิ่งทุกอย่างก็มีเสียงลึกลับดังเข้ามา

“ ยินดีต้องรับโฮส “

“ ตอนนี้โฮสได้ถูกผสานกับร่างกายที่ระบบเลือกไว้ให้ และโลกที่โฮสอยู่คือโลกเดิมของโฮสแต่ผ่านมาแล้ว 50 ปี หลังจากที่โฮสเสียก็มีสิ่งมีชีวิตต่างดาวมาทำลายโลกทำให้มนุษย์เกือบจะสูญพันธุ์ไป แต่ระบบได้เลือกโฮสเพื่อเป็นผู้ชี้นำโลกนี้ "

เย่เทียนที่ได้ยินว่าโลกนี้ยังคงเป็นโลกเดิมที่เขาเคยอยู่เขารู้สึกดีใจ แต่ก็รู้สึกแย่ที่ถ้ามันเป็นไปตามที่ระบบบอกแปลว่าตอนนี้มนุษย์ต่างเดือดร้อนกัน

“ แล้วระบบต้องการให้ฉันทำอะไร ? “ เย่เทียนตั้งคำถามอย่างไม่รอช้า

“ โฮสมีหน้าที่แค่ทำภารกิจตามที่ระบบมอบให้และระบบจะตั้งคะแนนตามความยากง่าย โอกาศภารกิจยากระบบอาจมอบสมบัติบางอย่างให้โฮสและจะถูกเก็บในคลังมิติที่ระบบมีไว้อยู่ ส่วนคะแนนโฮสสามารถนำไปใช้แลกกับสินค้าค้าในร้านค้าระบบได้ “

“ ตอนนี้โฮสได้รับสมบัติต้อนรับแบบสุ่ม จะสุ่มเลยหรือไม่ “

เย่เทียนที่ได้ยินเขาเลือกที่จะสุ่มทันที จากนั้นก็มีวงลูเล็ตขนาดใหญ่ปรากฎออกมามันมีช่องสี แดง ทอง ม่วง รุ้ง และ ขาว อยู่ ก่อนที่วงล้อจะเริ่มหมุน

“ ไหนดูสิว่าฉันจะได้อะไร “

วงล้อหมุนอย่างรวดเร็วไปกว่าสิบรอบจนมันช้าลงและช่องที่มันกำลังจะตกคือม่วงแต่ดูเหมือนว่าเขาโชคดีไปกว่านั้นคือมันยังไม่หยุดแต่กำลังไปช่องเล็กๆสีรุ้งแทน ก่อนที่จะหยุดที่ช่องนั้นพอดี

“ ใช่เลยนี่หละดวงของฉัน “

ระบบเงียบไปสักพักก่อนจะมีจอข้อมูลเด้งเข้ามา

“ โฮสได้รับ กายพระเจ้าเก้าหทัย หลังจากที่โฮสได้กดรับ ระบบจะทำการหลอมกายโฮสกับกายพระเจ้าเก้าหทัย ทันที หลังจากหลอมโฮสจะยังคงใช้ได้แค่ กายพระเจ้าหนึ่งหทัย ทุกครั้งโฮสต้องสร้างอวตารแก่หทัยทุกครั้งจึงจะเลื่อนระดับหทัยต่อไป “

( หทัย / หัวใจ )

เย่เทียนอึ้งในความทรงจำใหม่อวตารแต่ละคนจะมีได้แค่ตนเดียว แต่เขาสามารถมีได้ถึง 9 นั่นแปลว่าเขาจะแข็งแกร่งกว่าคนอื่นๆ

เย่เทียนไม่รอช้ารีบกดรับทันที ก่อนที่ตัวเขาจะถูกห่อหุ้มด้วยม่านพลังลึกลับ

ผ่านไปนานกว่าหนึ่งชั่วโมง เย่เทียนได้ลืมตาขึ้นมาพร้อมกับพบว่าตอนนี้ตัวของเขารู้สึกถึงพลังลึกลับในตัวรวมทั้งในจิตของเขาเหมือนมีประตูทั้งเก้าที่ส่องสว่างอยู่แค่บานเดียวแต่ยังไม่ถูกเปิดออกยังคงปิดอยู่ แปลว่ายังไม่มีอวตารอยู่ในนั้นเลย

“ พลังนี้คืออะไร ? “ เย่เทียนมองมือของตัวเองแล้วเห็นออร่าสีขาวกำลังไหลไปมาบนมือ

[ ตอนนี้โฮส อยู่เขตแดนนักรบขั้น 1 ซึ่งทุกๆเขตแดนจะมี 9 ขั้น ในแต่ละเขตจะมีชื่อ เขตแดนนักรบ เขตแดนเหนือมนุษย์ เขตแดนหลอมรวม เขตแดนแตกหน่อ เขตแดนตรัสรู้ เขตแดนเซียน เขตแดนราชา เขตแดนจักรพรรดิ เขตแดนเทพ  ]

“ ช่างเยอะแยะเสียจริง “ เย่เทียนบ่น 

เย่เทียนครุ่นคิดถึงสิ่งที่เขาต้องทำคือสร้างอวตารไม่ก็หามาใส่ด้วยตนเองเพื่อก้าวไปขั้นต่อไปเพราะกายของเขาต้องใช้อวตารมาใส่ประตูทั้งเก้าในเขตแดนแรกก่อนจะไปเขตต่อๆไป

ในขณะที่กำลังคิดระบบก็พูดขึ้น 

[ โฮสได้รับภารกิจ : จงสมัครหน่วยปกป้องชายแดนชั่วคราว 30 วัน รางวัล 2000 แต้ม

ภารกิจ : กำจัดอสูรตัวแรก รางวัล 500 แต้ม

ภารกิจต่อเนื่อง : กำจัดหรือช่วยกำจัดอสูร 1 ตัว ได้ 10 คะแนน ]

เย่เทียนกุมขมับทันที นี่มันจะเร็วไปไหมเพราะเขายังติดอยู่เขตแดนนักรบขั้น 1 อวตารก็ยังไม่มี ระหว่างที่จะบ่นจู่ๆก็มีเสียงเคาะประตู เย่เทียนรีบลุกไปเปิดทันที

“ สวัสดีครับมาหาใครครับ ? “ เย่เทียนกล่าวอย่างสุภาพ แต่ชายที่ยืนหน้าประตูนั้นถือมีดและมองเขาด้วยแววตาเย็นชา

“ ทำไมแกยังไม่ตาย เย่เทียน ! “ ชายคนนั้นตะโกนพร้อมกับเหวี่ยงมีดผ่านหน้าของเขาไป โชคดีที่เย่เทียนรู้ตัวทันจึงหลบไว้ได้

ความทรงจำได้ทำให้เย่เทียนนึกออก คนนี้คือลูกน้องของซงจินมันสั่งลูกน้องให้มาสังหารเขาหลังจากที่ผู้หญิงที่มันแอบชอบนั้นถูกมันเข้าใจผิดคิดว่าเย่เทียนกำลังคิดไม่ดีกับนางมันจึงแค้นและสังหารเขาได้แต่เย่เทียนได้มาเกิดใหม่อีกครั้งทำให้ลูกน้องต้องมาตามเก็บอีก

“ ฉันไม่ได้ทำอะไรให้นายทำไมนายต้องฆ่าฉัน ? “

เย่เทียนถาม แต่ลูกน้องนั้นไม่ได้ฟังเขาระเบิดพลังเขตแดนนักรบขั้น 2 ออกมา พร้อมกับมีเงาเหมือนตะขาบกำลังชอบไชไปทั่วร่างกาย ก่อนจะฟันมีดมาที่เขาอีกครั้ง

“ หุบปาก ! “ ลูกน้องนั้นไม่ได้ให้โอกาศเย่เทียนเขาฟาดมีดมาด้วยความเร็ว เย่เทียนเบื่อก่อนจะพุ่งมือไปจับข้อมืออีกฝ่ายพร้อมกับบิดข้อมือจนหักทำให้ลูกน้องคนนี้นั่นคุกเข่าร้องอย่างเจ็บปวด เย่เทียนมองใบหน้าที่เจ็บปวดอีกฝ่ายอย่างไร้ความรู้สึกและส่งถีบอีกฝ่ายกระเด็นกระแทกกำแพง

ปัง!

ลูกน้องที่กระแทกกำแพงจนเกิดรอยร้าวได้สลบลง เย่เทียนไม่สนใจก่อนจะรีบไปนำข้าวของทุกอย่างใส่กระเป๋าเดินทางจากนั้นก็รีบอาบน้ำแต่งตัวแล้วรีบสะพายกระเป๋าออกจากบ้านไป ลูกน้องคนนั้นก็ยังไม่ได้สติ

….

จบบทแรก ฮ่าๆชอบกันไหม

... ...

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***