EP.2 Ss.1

แต่แล้วเช้าวันรุ่งขึ้น เมื่อเด็กหญิงตื่นขึ้นมา เธอก็ได้เจอกับ.....เสียงที่คุ้นเคย "สวัสดี" หญิงสาวพูด

"คุณมาทำอะไรอีกคะ" เด็กหญิงถามด้วยใบหน้าไม่สบอารมณ์

"คิดว่าฉันมาทำอะไรล่ะ" หญิงสาวพูดด้วยใบหน้าใสซื่อ

"ทำไมชอบตั้งคำถามจังคะ" เด็กหญิงทำหน้าเมินใส่

"ฉันขออยู่ด้วยสักพักนะ" หญิงสาวพูดด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม

"ทำไมล่ะคะ คุณก็มีหอคอยคุณหนิ" เด็กหญิงพูดด้วยท่าทางปฏิเสธ

"ก็ด้วยเหตุผลบางอย่างน่ะ บอกไม่ได้หรอก" หญิงสาวพูด

"ฉันจะให้คนที่ไม่รู้จักมาอยู่ด้วยไม่ได้หรอกนะคะ" เด็กหญิงพูดด้วยใบหน้าไม่พอใจ

"อะไรกันเรารู้จักกันแล้วไม่ใช่หรอ? หรือว่าชีวิตของเธอมันไม่สำคัญอีกต่อไปแล้ว?" หญิงสาวพูด

"งั้นก็ได้ค่ะ.....มันก็ช่วยไม่ได้นี่" เด็กหญิงพูด

"ว่าง่ายอย่างงี้ ค่อยดีหน่อย" หญิงสาวพูดพร้อมใบหน้าที่เบิกบาน

2 สัปดาห์ต่อมา ณ บ้านของอิซาเบลล่า เวลา 8:00 น.

"นี่อิซาเบลล่า วันนี้เธอดูอารมณ์ดีเป็นพิเศษนะ ไปเจอเรื่องอะไรดีๆมาล่ะ" หญิงสาวพูด

"อย่าเรียกชื่อของฉันห้วนๆแบบนั้นสิคะ" เด็กหญิงพูด

"แล้วจะให้เรียกว่าอะไรล่ะ คุณอิซาเบลล่า?" หญิงสาวถามด้วยใบหน้าใสซื่อเช่นเคย

"เรียกแค่ "อิซ่า" ก็ได้แค่ได้ค่ะ" เด็กหญิงพูดด้วยใบหน้าเขินอายเล็กน้อย

"งั้นเพื่อเป็นการตอบแทน ต่อไปนี้อิซ่าก็เรียกฉันว่า "คิร่า" นะ

"อื้ม" เด็กหญิงพูด

"งั้นตอนนี้เราสนิทกันรึยัง" หญิงสาวพูดด้วยรอยยิ้มที่สดใส พร้อมเอียงคอเล็กน้อย

"ยังหรอกค่ะ" เด็กหญิงพูดด้วยใบหน้านิ่งๆ พูดจบเด็กหญิงก็หันหลัง แล้วแอบอมยิ้มเล็กน้อย

4 วันต่อมา ณ บ้านของอิซาเบลล่า เวลา 13:00 น.

ชายหนุ่มคนหนึ่งมาที่บ้านของอิซาเบลล่า เสียงเคาะประตูดังขึ้น เด็กหญิงจึงเดินไปเปิดประตู

ชายหนุ่มผมสีน้ำตาลอมแดง ดวงตาสีนำ้เงิน สวมใส่เสื้อคลุมสีน้ำตาล ปกปิดตัวตน รอเด็กหญิงอยู่ที่หน้าประตู

"ผมเป็นนักแม่มดจากทางราชวงศ์" ชายหนุ่มพูด

"ทางเราตรวจพบพลังเวทมนต์ใกล้ๆนี้ ขอเข้าไปตรวจสอบดูนะครับ" ชายหนุ่มพูดด้วยท่าทางเขร่งขรึม

"อ่า....ค่ะ! สักครู่นะคะ" เด็กหญิงพูดเสร็จ ก็รีบปิดประตู แล้วไปหาหญิงสาวที่อยู่ในบ้าน

"ไปซ่อนในตู้เสื้อผ้าก่อนนะคะ" เด็กหญิงพูดด้วยท่าทางลนลาน

"เดี๋ยวสิ! นี่มันเกิดอะไรขึ้น" หญิงสาวถามความมึนงง

"ไม่มีเวลาอธิบายแล้วค่ะ" เด็กหญิงพูด แล้วรีบพาหญิงสาวไปซ่อนในตู้เสื้อผ้าที่อยู่ในห้องนอนของเด็กสาว

"อา...อืม" หญิงสาวตอบตกลง โดยที่ยังไม่เข้าใจสถานการณ์เลย

เด็กหญิงรีบวิ่งไปที่ประตูบ้าน

"ช..เชิญค่ะ" เด็กหญิงพูดด้วยใบหน้าที่เหนื่อยหอบ

ชายหนุ่มเดินเข้าไปในบ้านของเด็กหญิง และเริ่มการตรวจสอบ ชายหนุ่มไม่เจออะไร จนกระทั่งชายหนุ่มเดินเข้าไปในห้องนอนของเด็กสาว ชายหนุ่มเปิดตู้เสื้อผ้าที่วางอยู่ ณ มุมห้องเด็กสาว แล้วเขาก็ได้พบเข้ากับ....

-โปรดติดตามตอนต่อไป-

ขอขอบคุณผู้อ่านทุกๆท่านที่เข้ามาอ่านนิยายของไรต์จนจบด้วยนะคะ🙏 แค่เข้ามาอ่านจบไรต์ก็ดีใจมากๆแล้วค่ะ

ถ้าชอบก็อย่าลืมกดติดตามเรื่องนี้ เพื่อไม่ให้พลาดตอนใหม่ๆของ "แม่มดแห่งอัลเลน" นะคะ

❤️ขอบคุณค่ะ❤️

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***