EP.5 Ss.1

2 สัปดาห์ต่อมา ณ บ้านของอิซาเบลล่า เวลา 09:00 น.

"คิร่าก็ออกไปข้างนอกตั้งแต่เช้าแล้วนะ ยังไม่กลับมาเลย" เด็กหญิงพึมพำ

เสียงเปิดประตูดังขึ้น หญิงสาวเดินเข้ามาในบ้านพร้อมกับนักล่าแม่มด เธอชี้นิ้วไปที่เด็กหญิง

"เธอคนนี้คือแม่มด" หญิงสาวพูด

"นำตัวเธอไปด้วยนะคะ" หญิงสาวพูด

"เดี๋ยวนะคะ! นี่มันอะไรกันคะ" เด็กหญิงพูดด้วยความงงงวย

"หลักฐานก็ไม่มี จะมาจับกุมคนอื่นมั่วซั่วแบบนี้ได้ยังไงกันคะ!" เด็กหญิงพูด

"หลักฐาน? ถ้าตำราเวทมนต์ที่อยู่กับเธอยังไม่พอล่ะก็ จะให้ตรวจสอบพลังเวทก็ได้นะ" หญิงสาวพูด

"นี่มันหมายความว่ายังไงกันคะ!" เด็กหญิงพูด

"พอสักทีเถอะ!" หญิงสาวพูดด้วยสีหน้าที่ลังเล

"มันไม่มีประโยชน์หรอก ฉันได้ใส่พลังเวทบางส่วนของฉันไว้ในตัวเธอแล้ว อีกอย่างนักล่าแม่มดที่อยู่ที่นี่ก็อยู่ภายใต้การควบคุมของฉันทั้งหมด" หญิงสาวพูด

"..." เด็กหญิงทรุดตัวลงกับพื้น

"คนโง่อย่างเธอเลยต้องตกเป็นแพะของฉันยังไงล่ะ"

"คิดว่ามนุษย์จะเชื่อใจแม่มดได้จริงๆน่ะเหรอ"

"สิ่งมีชีวิตอันชั่วช้าที่คร่าชีวิตมนุษย์มานับไว้ถ้วน"

"นั่นแหละคือแม่มด" หญิงสาวพูด

"ที่ผ่านมา...ที่ผ่านมามันเป็นเรื่องโกหกอย่างนั้นเหรอคะ" เด็กหญิงถามด้วยใบหน้าที่เศร้าสร้อยและสับสน

"พอเห็นเธอแล้ว ฉันก็นึกสงสารอยู่นะ แต่ถือว่าช่วย "แม่มดแห่งอัลเลน" ก็แล้วกัน" หญิงสาวพูด

เด็กหญิงหยุดชะงัก

"แม่มดแห่งอัลเลน...เป็นคุณเองสินะคะ" เด็กหญิงพูด

"เรื่องราวที่ผ่านมาทั้งหมด มันเป็นของปลอมสินะคะ" เด็กหญิงพูด

"ฉันมันโง่เองสินะคะ" เด็กหญิงพูด พร้อมกับยิ้มออกมาทั้งน้ำตา

หยดน้ำแห่งความโศกเศร้าหยดย้อยลงมา ใบหน้าของเธอไม่มีรอยยิ้มหลงเหลืออยู่อีกต่อไปแล้ว รอยยิ้มของเธอได้สลายหายไปพร้อมส่งความเชื่อใจที่เธอมีให้กับเพื่อนของเธอ ความเชื่อใจที่เธอมีให้ค่อยๆแปรเปลี่ยนไปเป็นความแค้น

"หึหึ ฉันนี่มันโง่จริงๆ ถ้าคนโง่อย่างฉันตายไปสักคน ก็คงจะไม่มีใครมาแยแสอยู่แล้ว ถ้าจะตาย ก็รีบๆตายเถอะ" เด็กหญิงคิดในใจ

แต่จู่ๆก็มีเสียงเสียงหนึ่งแวบเข้ามาในหัวของเด็กหญิง

"จะตายแบบนี้จริงๆเหรอ...จะตายอย่างน่าเวทนาแบบนี้จริงๆเหรอ" เสียงเสียงนั้นพูดกับเด็กหญิง

"ฮ่าฮ่าฮ่า...นั่นสินะ ฉันมันโง่อีกแล้ว"

"ต้องแก้แค้นก่อนสิ ถึงจะได้ตายตาหลับ" เด็กหญิงพูดพร้อมกับลุกขึ้น ด้วยท่าทางคล้ายคนเสียสติ

"ในเมื่อได้พลังเวทมาแล้ว ก็ต้องใช้ให้คุ้มหน่อยสิคะ" เด็กหญิงพูด

"ฉันจะกลับมาแน่นอนค่ะ"

"หวังว่าคุณจะรอนะคะ คุณคิเมียร่า..." เด็กหญิงพูด

เสียงดีดนิ้วดังขึ้น แล้วร่างของเด็กหญิงก็ค่อยๆเลือนหายไป

"ที่นี่มัน..." เด็กหญิงพูด

-โปรดติดตามตอนต่อไป-

—สาส์นจากไรท์—